2013.11.28 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/443-967/13-2/JL
z 28 listopada 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pana stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 16.09.2013 r. (data wpływu 23.09.2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków dotyczących zakupu bankowozu oraz paliwa do jego napędu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23.09.2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków dotyczących zakupu bankowozu oraz paliwa do jego napędu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Podatnik prowadzi działalność gospodarczą w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów usług. Działalność Wnioskodawcy jest prowadzona pod firmą Kancelaria Radcy Prawnego i polega na świadczeniu pomocy prawnej. Podatnik jest zarejestrowanym czynnym płatnikiem podatku od towarów i usług rozliczającym się kwartalnie. W związku z prowadzoną działalnością podatnik zamierza zakupić pojazd stanowiący bankowóz typu C tj. pojazd specjalny w rozumieniu ustawy z dnia 20.06.1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz.U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 z późń. zm.). Pojazd ten stosownie do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 27.09.2003 r. w sprawie szczegółowych czynności organów w sprawach związanych z dopuszczeniem pojazdu do ruchu oraz wzorów dokumentów w tych sprawach (Dz.U. z 2007 r. Nr 137, poz. 968), w dowodzie rejestracyjnym będzie posiadał wpis - rodzaj pojazdu: samochód specjalny; przeznaczenie: bankowóz. Samochód spełnia wszelkie wszystkie wymagania techniczne dla bankowozu określone w załącznikach do rozporządzenia.

Samochód służyć będzie w ramach prowadzonej działalności do transportu materiałów wymagających szczególnego zabezpieczenia, w szczególności:

krajowych i zagranicznych znaków pieniężnych
weksli
dokumentów zastępujących w obrocie gotówkę
dokumentów zawierających informacje objęte tajemnicą przedsiębiorstwa, zawodową, służbową
poufnych umów, których stronami są Wnioskodawca lub jego klienci
danych osobowych podlegających ochronie na podstawie ustawy z dnia 29.08.1997 r. o ochronie danych osobowych (Dz.U. z 1997 r. Nr 133, poz. 883 z późn. zm.)
poufnej dokumentacji wynalazków, wzorów przemysłowych, znaków towarowych, wzorów użytkowych w rozumieniu Ustawy z dnia 30.06.2000 r. Prawo własności przemysłowej (Dz.U. z 2001 r. Nr 49, poz. 508 z późn. zm.).

Samochód będzie wyposażony w:

1) pojemniki specjalistyczne co najmniej klasy „D” w stojakach umożliwiających mocowanie i wyjmowanie pojemników przez osoby uprawnione albo urządzenia do przechowywania wartości pieniężnych co najmniej klasy 1.

2) immobiliser spełniający wymagania dyrektywy rady nr 74/61/EWG z dnia 17.12.1973 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich w zakresie urządzeń zabezpieczających pojazdy silnikowe przed bezprawnym użyciem.

3) modułowy samochodowy system alarmowy spełniający wymagania dyrektywy 41/61/EWG, posiadający co najmniej następujące właściwości:

funkcję „panika” włączaną i wyłączaną jednym przyciskiem pilota radiowego i dodatkowym wyłącznikiem wewnątrz przedziału osobowego
rezerwowe zasilanie
dodatkową syrenę alarmową
czujniki ochrony wnętrza
blokadę pracy silnika
tryb serwisowy
sygnalizację alarmową wszystkimi światłami kierunkowskazów;

4) monitorowany z zewnątrz system lokalizacji satelitarnej i system sygnalizacji napędu

5) system transmisji alarmu przekazujący co najmniej informacje o:

położeniu i prędkości pojazdu
otwarciu i zamknięciu drzwi przedziału ładunkowego i osobowego
stanie alarmowania samochodowego systemu alarmowego
włączaniu i wyłączaniu silnika pojazdu

6) oświetlenie przedziału z pojemnikami.

Urządzenia elektryczne i elektroniczne zamontowane w pojeździe będą spełniać, w zakresie kompatybilności elektromagnetycznej, wymagania dyrektywy Rady nr 72/545/EWG z dnia 20.06.1972 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do tłumienia zakłóceń radioelektrycznych wywoływanych przez silniki z zapłonem iskrowym stosowane w pojazdach silnikowych (Dz.Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 13, t. 1, str. 226).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku nabycia pojazdu oznaczonego w dowodzie rejestracyjnym jako pojazd specjalny - bankowóz, podatnikowi wykorzystującemu ten pojazd w ramach działalności gospodarczej przysługuje prawo do odliczenia podatku od towarów i usług wykazanego na fakturach dokumentujących zakup pojazdu oraz zakup paliwa do bankowozu w pełnej wysokości?

Zdaniem Wnioskodawcy, przysługuje mu pełne prawo do odliczenia podatku od towarów i usług z faktur dokumentujących zakup pojazdu oraz zakup paliwa do bankowozu pod warunkiem spełnienia przez ten pojazd wymogów ustawy potwierdzonych wpisem w dowodzie rejestracyjnym określającym pojazd jako samochód specjalny o przeznaczeniu bankowóz, zaświadczeniem wydanym przez stację kontroli pojazdów oraz właściwej adnotacji w dowodzie rejestracyjnym dokonanym przez tą stację.

Potwierdzeniem stanowiska podatnika jest decyzja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie o sygn. IPPP1-443-51/08-2/RK.

Wyrokiem z dnia 09.04.2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie (sygn. akt. III SA/Wa 3158/12) uchylił interpretację indywidualną Ministra Finansów odmawiającą prawa do pełnego odliczenia podatku VAT podatnikowi wykorzystującemu bankowóz w działalności gospodarczej. WSA w Warszawie nie podzielił argumentacji Ministra Finansów i przychylił się do argumentacji podatnika. Sąd uznał, że skarbowa interpretacja przepisów regulująca prawo podatnika do odliczenia VAT jest nieprawidłowa, jako naruszająca zasadę neutralności VAT. Stanowisko to potwierdza także analogiczne orzeczenie WSA w Warszawie z dnia 22.02.2013 r. (sygn. akt. III SA/Wa 2016/12).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do dyspozycji art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z powyższego przepisu wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego, nie mając bezwarunkowego charakteru, przysługuje wyłącznie podatnikowi podatku od towarów i usług, występującemu w takim charakterze, przy czym podatek naliczony winien dotyczyć zakupów towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który związany jest z transakcjami opodatkowanymi, realizowanymi przez podatnika.

W świetle art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług - z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Zgodnie z treścią art. 3 ust. 1 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2011 r. ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz.U. Nr 247, poz. 1652 ze zm.) – zwanej dalej ustawą nowelizującą, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2013 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Z kolei ust. 2 tegoż artykułu stanowi, że przepis ust. 1 nie dotyczy:

1. pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;
2. pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;
3. pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;
4. pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
5. pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku do niniejszej ustawy;
6. pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą - jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
7. przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:

odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub
oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

Z powyższych regulacji wynika, że obowiązujące od dnia 1 stycznia 2011 r. ograniczenia wynikające z art. 3 ustawy nowelizującej nie mają zastosowania m.in. do pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku do tej ustawy.

Ww. załącznik zawiera następujący wykaz przeznaczeń pojazdów specjalnych, o których mowa w art. 3 ust. 2 pkt 5:

Bankowóz
Do prac wiertniczych
Koparka, koparkospycharka
Ładowarka
Do oczyszczania dróg
Podnośnik do prac konserwacyjno-montażowych
Pomoc drogowa
Do zimowego utrzymania dróg
Żuraw samochodowy
Pogrzebowy

W objaśnieniach do ww. załącznika wskazano, że wykaz ten dotyczy pojazdów specjalnych, które spełniają warunki i wymagania techniczne określone dla przeznaczeń tych pojazdów, zawarte w odrębnych przepisach.

Stosownie do art. 4 ustawy nowelizującej, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2013 r., obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 3 ust. 1.

Na podstawie art. 2 pkt 36 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 1137), przez „pojazd specjalny” należy rozumieć pojazd samochodowy lub przyczepę przeznaczone do wykonywania specjalnej funkcji, która powoduje konieczność dostosowania nadwozia lub posiadania specjalnego wyposażenia; w pojeździe tym mogą być przewożone osoby i rzeczy związane z wykonywaniem tej funkcji.

W świetle § 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 7 września 2010 r. w sprawie wymagań, jakim powinna odpowiadać ochrona wartości pieniężnych przechowywanych i transportowanych przez przedsiębiorców i inne jednostki organizacyjne (Dz.U. Nr 166, poz. 1128 ze zm.) - dalej rozporządzenie - użyte w rozporządzeniu określenie „wartości pieniężne” oznacza:

krajowe i zagraniczne znaki pieniężne,
czeki, z wyjątkiem czeków zakreślonych, skasowanych lub opatrzonych indosem pełnomocniczym, zawierającym wzmiankę „wartość do inkasa”, „należność do inkasa” lub inną o podobnym charakterze,
weksle, z wyjątkiem weksli opatrzonych indosem pełnomocniczym zawierającym wzmiankę „wartość do inkasa” lub inną o podobnym charakterze,
inne dokumenty zastępujące w obrocie gotówkę,
złoto, srebro i wyroby z tych metali, kamienie szlachetne i perły, a także platynę i inne metale z grupy platynowców, z wyjątkiem przedmiotów będących muzealiami w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 21 listopada 1996 r. o muzeach (Dz.U. z 1997 r. Nr 5, poz. 24, z późn. zm.).

W myśl § 1 pkt 15 rozporządzenia bankowozy to pojazdy samochodowe przeznaczone do transportu wartości pieniężnych, oznaczone w zależności od konstrukcji i zabezpieczenia technicznego jako typy: A, B i C.

Według § 10 ust. 1 rozporządzenia wymagania techniczne bankowozów określają załączniki do rozporządzenia:

załącznik nr 3 - wymagania techniczne dla bankowozu typu A;
załącznik nr 4 - wymagania techniczne dla bankowozu typu B;
załącznik nr 5 - wymagania techniczne dla bankowozu typu C.

Według załącznika nr 5 do rozporządzenia („Ogólne wymagania techniczne dla bankowozu typu C”):

1. Bankowóz typu C powinien być wyposażony w:

funkcję „panika” włączaną i wyłączaną jednym przyciskiem pilota radiowego i dodatkowym wyłącznikiem wewnątrz przedziału osobowego,
rezerwowe zasilanie,
dodatkową syrenę alarmową,
czujniki ochrony wnętrza,
blokadę pracy silnika,
tryb serwisowy,
sygnalizację alarmową wszystkimi światłami kierunkowskazów

położeniu i prędkości pojazdu,
otwarciu i zamknięciu drzwi przedziału ładunkowego i osobowego,
stanie alarmowania samochodowego systemu alarmowego,
włączeniu i wyłączeniu silnika pojazdu;

2. Urządzenia elektroniczne i elektryczne zamontowane w pojeździe powinny spełniać, w zakresie kompatybilności elektromagnetycznej, wymagania dyrektywy Rady nr 72/245/EWG z dnia 20 czerwca 1972 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do tłumienia zakłóceń radioelektrycznych wywoływanych przez silniki z zapłonem iskrowym stosowane w pojazdach silnikowych Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 13, t. 1, str. 226) lub regulaminu nr 10 Europejskiej Komisji Gospodarczej Organizacji Narodów Zjednoczonych - Jednolite przepisy dotyczące homologacji pojazdów w zakresie kompatybilności elektromagnetycznej.

3. Dodatkowa instalacja elektryczna pojazdu (po zabudowie) powinna spełniać wymagania normy PN-S 76021 (rodzaje i zakres badań według punktu 4.1.b tablica 2 kolumna 4 tej normy).
4. W bankowozie typu C nie dopuszcza się stosowania instalacji gazowej.

Ze złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu pomocy prawnej. Podatnik jest zarejestrowanym czynnym płatnikiem podatku od towarów i usług rozliczającym się kwartalnie. W związku z prowadzoną działalnością podatnik zamierza zakupić pojazd stanowiący bankowóz typu C tj. pojazd specjalny w rozumieniu ustawy z dnia 20.06.1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz.U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 z późń. zm.). Pojazd ten stosownie do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 27.09.2003 r. w sprawie szczegółowych czynności organów w sprawach związanych z dopuszczeniem pojazdu do ruchu oraz wzorów dokumentów w tych sprawach (Dz.U. z 2007 r. Nr 137, poz. 968), w dowodzie rejestracyjnym będzie posiadał wpis - rodzaj pojazdu: samochód specjalny; przeznaczenie: bankowóz. Samochód spełnia wszelkie wszystkie wymagania techniczne dla bankowozu określone w załącznikach do rozporządzenia.

Samochód służyć będzie w ramach prowadzonej działalności do transportu materiałów wymagających szczególnego zabezpieczenia, w szczególności:

krajowych i zagranicznych znaków pieniężnych
weksli
dokumentów zastępujących w obrocie gotówkę
dokumentów zawierających informacje objęte tajemnicą przedsiębiorstwa, zawodową, służbową
poufnych umów, których stronami są Wnioskodawca lub jego klienci
danych osobowych podlegających ochronie na podstawie ustawy z dnia 29.08.1997 r. o ochronie danych osobowych (Dz.U. z 1997 r. Nr 133, poz. 883 z późn. zm.)
poufnej dokumentacji wynalazków, wzorów przemysłowych, znaków towarowych, wzorów użytkowych w rozumieniu Ustawy z dnia 30.06.2000 r. Prawo własności przemysłowej (Dz.U. z 2001 r. Nr 49, poz. 508 z późn. zm.).

Przedmiotem wątpliwości Wnioskującego jest prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego od zakupu pojazdu o przeznaczeniu specjalnym (bankowóz) oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu paliwa służącego do jego napędu.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że profil działalności gospodarczej Wnioskodawcy nie wymaga konieczności przewozu wartości pieniężnych (m.in. gotówki, weksli, czeków, kamieni szlachetnych). Działalność ta (kancelaria radcy prawnego) związana jest z udzielaniem pomocy prawnej. Zatem w oparciu o wskazany profil działalności brak jest podstaw do uznania, że działalność Wnioskodawcy wymaga przewozu wartości pieniężnych pojazdem specjalnym jakim jest bankowóz.

Jeśli przedmiotem prowadzonej działalności nie jest ochrona przechowywanych i transportowanych wartości pieniężnych w rozumieniu § 1 pkt 2 ww. rozporządzenia MSWiA, trudno mówić, że nabycie bankowozu następuje celem wykorzystania zgodnie z jego przeznaczeniem. Przedstawiony przez Wnioskodawcę opis zdarzenia przyszłego, a w szczególności cel w jakim wykorzystuje on bankowóz (przewóz środków pieniężnych i dokumentacji wykonywany na potrzeby opisanej działalności) nie uzasadnia nabycia pełnego prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia pojazdu specjalnego jakim jest bankowóz .

Mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy w kontekście powołanych przepisów prawa należy stwierdzić, że Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego z tytułu nabycia pojazdu specjalnego o przeznaczeniu „bankowóz” lecz jedynie 60% tej kwoty, nie więcej jednak niż 6.000 zł., jak również nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie paliwa do napędu ww. pojazdu.

Należy wskazać, że aby móc odliczyć w pełnej wysokości podatek naliczony z tytułu nabycia samochodu o specjalnym przeznaczeniu (np. bankowozu) i podatek naliczony przy zakupie paliwa służącego do jego napędu, pojazd ten winien służyć działalności opodatkowanej podatnika i to takiej, w której jego wykorzystanie jest konieczne. Nie jest natomiast – w ocenie tut. organu – taką działalnością wykonywanie czynności wskazanych przez Wnioskodawcę.

Stanowisko Wnioskodawcy należało zatem uznać za nieprawidłowe.

Na poparcie swojego stanowiska Wnioskodawca powołał korzystne dla siebie wyroki Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie sygn. akt III SA/Wa 3158/12 i III SA/Wa 2016/12. Wskazane przez Stronę orzeczenia WSA Organ potraktował jako element argumentacji, lecz nie mogły mieć one znaczącego wpływu na ocenę prawną analizowanej sprawy. Nie negując orzeczeń jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego należy zwrócić uwagę, że organ podatkowy jest zobowiązany traktować indywidualnie każdą sprawę, natomiast rozstrzygnięcia sądów podejmowane są w oparciu o zebrany w danej sprawie materiał dowodowy.

Ponadto należy podkreślić, że orzeczeń tych nie należy utożsamiać z ukształtowaniem się jednolitej linii orzeczniczej w rozpatrywanej kwestii. Kształtowanie jednolitej linii orzeczniczej jest procesem długotrwałym i wymaga co do zasady większej ilości orzeczeń składów orzekających.

Tymczasem tut. Organ wskazuje na orzeczenie WSA w Opolu, sygn. I SA/Op 305/12, które prezentuje stanowisko zgodne ze stanowiskiem Organu prezentowanym powyżej. W wyroku tym Sąd stwierdził, że „(…) ograniczenia w prawie do odliczenia podatku naliczonego przewidziane w art. 3 ust. 1 i 6 ustawy zmieniającej nie dotyczą pojazdów specjalnych do których jak wykazano powyżej należy bez wątpienia bankowóz. Nie oznacza to jednak, że każdy czynny zarejestrowany podatnik VAT będzie mógł odliczyć pełen podatek naliczony z tytułu zakupu bankowozu, skoro pojazd ten nie jest wykorzystywany zgodnie z przeznaczeniem w związku z działalnością podatnika. Aby móc odliczyć w pełnej wysokości podatek naliczony związany z zakupem samochodu o specjalnym przeznaczeniu i podatek naliczony przy zakupie paliwa służącego do jego napędu, pojazd ten winien służyć działalności opodatkowanej podatnika i to takiej, w której wykorzystywanie tego typu pojazdu jest konieczne”.

Odnosząc się natomiast do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji nr IPPP1-443-51/08-2/RK należy stwierdzić, że nie potwierdza ona stanowiska Wnioskodawcy w analizowanej sprawie. W interpretacji tej organ wydający stwierdził, że skoro w dowodach rejestracyjnych samochodów, brak jest odpowiedniej klasyfikacji umożliwiającej określenie, że te samochody są samochodami specjalnymi o przeznaczeniu „Bankowóz”, (a taka klasyfikacja istnieje) - wnioskodawca nie może skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego w pełnej wysokości. Należy ponadto zauważyć, że interpretacja ta dotyczy odmiennego stanu faktycznego, gdzie działalność wnioskodawcy polega na konwojowaniu wartości pieniężnych.

Wskazana interpretacja nie mogła zatem stanowić podstawy do podjęcia rozstrzygnięcia korzystnego dla Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin