Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP2/443-869/13-4/PR
z 7 stycznia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 5 listopada 2013 r. (data wpływu 7 listopada 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 10 grudnia 2013 r. (data wpływu 12 grudnia 2013 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zwrotu podatku VAT za materiały budowlane – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 listopada 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zwrotu podatku VAT za materiały budowlane. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 10 grudnia 2013 r. poprzez doprecyzowanie stanu faktycznego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W maju 2013 roku Wnioskodawczyni rozpoczęła gruntowny remont budynku. Całą przebudową Wnioskodawczyni kieruje tak, żeby w przyszłości budynek spełniał warunki do prowadzenia placówki z zakwaterowaniem dla osób w podeszłym wieku i osób niepełnosprawnych. I na tej podstawie US odmówił Zainteresowanej wypłaty zwrotu z podatku VAT za materiały budowlane użyte do przebudowy.

Na chwilę obecną Wnioskodawczyni jest płatnikiem podatku VAT, gdyż wydzierżawia grunt pod nadajnik znajdujący się na tej samej działce. W przebudowywanym obiekcie nie była i nie jest prowadzona działalność zwolniona z podatku VAT, ponieważ Wnioskodawczyni nie ma wymaganych kwalifikacji do prowadzenia takiej działalności, ani też nawet stosownego zezwolenia do prowadzenia tego typu usług. Działalność Wnioskodawczyni ograniczy się do przebudowy i dzierżawy, tak więc Zainteresowana będzie prowadziła działalność gospodarczą w obiekcie (usługi dzierżawy, wynajem), od której to będzie odprowadzała podatek VAT. Wnioskodawczyni nie jest w stanie przewidzieć, czy przyszły dzierżawca będzie prowadził w obiekcie działalność zwolnioną z podatku VAT, czy może usługi hotelarskie, czy inne turystyczne opodatkowane podatkiem VAT (bo i takie są możliwości).

W związku z powyższym pomimo, iż na tę chwilę Wnioskodawczyni przebudowuje budynek tak, by spełniał wymogi placówki opiekuńczej nad osobami starszymi, to jednak Zainteresowana jest płatnikiem podatku VAT, a Jej usługi w budynku będą obciążone podatkiem VAT i Wnioskodawczyni uważa, że należy Jej się zwrot z podatku VAT za materiały budowlane.

W piśmie z dnia 10 grudnia 2013 r., stanowiącym uzupełnienie przedmiotowego wniosku, Wnioskodawczyni wskazała, iż jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Dokonywane zakupy towarów i usług w ramach realizacji remontu budynku będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Faktury dokumentujące wydatki poniesione w związku z remontem budynku są wystawione na Wnioskodawczynię. Ponadto, Zainteresowana wskazała, że w kwestii będącej przedmiotem wniosku nie była prowadzona kontrola podatkowa oraz nie było prowadzone postępowanie podatkowe ani postępowanie kontrolne w przedmiotowej sprawie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku z powyższym, Wnioskodawczyni może ubiegać się o zwrot z podatku VAT za materiały budowlane użyte do przebudowy?

Zdaniem Wnioskodawczyni, pomimo, iż na obecną chwilę Wnioskodawczyni przebudowuje budynek tak, by spełniał wymogi placówki opiekuńczej nad osobami starszymi, to jednak Zainteresowana jest płatnikiem podatku VAT, a Jej usługi w budynku będą obciążone podatkiem VAT (z tytułu dzierżawy) i Wnioskodawczyni uważa, że przysługuje Jej zwrot z podatku VAT za materiały budowlane użyte do przebudowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Zgodnie z art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku, gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Art. 88 ust. 4 ustawy, stanowi dopełnienie art. 86 i określa status podatnika, umożliwiający realizację jego prawa do odliczenia, którym jest rejestracja jako podatnika VAT czynnego. Stosownie bowiem do tego przepisu obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20 (niewystępujących w przedmiotowej sprawie).

Z powyższego wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni, będąca zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, w maju 2013 roku rozpoczęła gruntowny remont budynku. Całą przebudową Wnioskodawczyni kieruje tak, żeby w przyszłości budynek spełniał warunki do prowadzenia placówki z zakwaterowaniem dla osób w podeszłym wieku i osób niepełnosprawnych.

W przebudowywanym obiekcie nie była i nie jest prowadzona działalność zwolniona z podatku VAT, ponieważ Wnioskodawczyni nie ma wymaganych kwalifikacji do prowadzenia takiej działalności, ani też nawet stosownego zezwolenia do prowadzenia tego typu usług. Działalność Wnioskodawczyni ograniczy się do przebudowy i dzierżawy, tak więc Zainteresowana będzie prowadziła działalność gospodarczą w obiekcie (usługi dzierżawy, wynajem), od której to będzie odprowadzała podatek VAT.

Ponadto, Wnioskodawczyni wskazała, iż dokonywane zakupy towarów i usług w ramach realizacji remontu budynku będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Faktury dokumentujące wydatki poniesione w związku z remontem budynku są wystawione na Wnioskodawczynię.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis stanu faktycznego stwierdzić należy, że rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. W omawianej sprawie warunki uprawniające do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego są spełnione, ponieważ - jak wskazała Wnioskodawczyni – dokonywane zakupy towarów i usług w ramach realizacji remontu budynku będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, i Zainteresowana jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W związku z powyższym, Wnioskodawczyni ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki ponoszone z tytułu realizacji przedmiotowej inwestycji. Tym samym w przypadku, gdy w rozliczeniu za dany okres rozliczeniowy wystąpi nadwyżka podatku naliczonego nad należnym, to Wnioskodawczyni z tego tytułu przysługuje prawo do zwrotu podatku, o którym mowa w art. 87 ust. 1 ustawy.

Reasumując, Wnioskodawczyni będącej czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, przysługuje prawo do zwrotu podatku VAT za materiały budowlane, ponieważ – jak wskazała Wnioskodawczyni – dokonywane zakupy towarów i usług w ramach realizacji remontu budynku będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Przy czym prawo to przysługuje, o ile nie wystąpią przesłanki negatywne wymienione w art. 88 ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanej. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zaistniałego stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie zaznacza się, że od dnia 1 stycznia 2014 r. przepis art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy otrzymał brzmienie: kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z kolei art. 88 ust. 4 ustawy brzmi następująco: obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.