Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP1/443-894/13/KM
z 3 grudnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 2 września 2013 r. (data wpływu 4 września 2013 r.), uzupełnionym w dniu 21 listopada 2013 r. o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania wpłat otrzymanych od mieszkańców z tytułu uczestnictwa w realizowanym projekcie oraz opodatkowania czynności przekazania kolektorów słonecznych po 5-letnim okresie trwania projektu - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 września 2013 r. został złożony ww. wniosek uzupełniony w dniu 21 listopada 2013 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wpłat otrzymanych od mieszkańców z tytułu uczestnictwa w realizowanym projekcie oraz opodatkowania czynności przekazania kolektorów słonecznych po 5-letnim okresie trwania projektu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Gmina jest zarejestrowanym i czynnym „płatnikiem” podatku od towarów i usług. W dniu 19 lipca 2013 roku podpisała umowę na dofinansowanie z RPO Województwa na lata 2007-2013, oś priorytetowa 5. Rozwój infrastruktury ochrony środowiska, Działanie 5.2 rozwój lokalnej infrastruktury ochrony środowiska na projekt pn. „Gmina ..inwestująca w energię odnawialną – zakup i instalacja Kolektorów słonecznych”. Inwestycja polega na zakupie i montażu kolektorów słonecznych w obiektach budowlanych, zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkalnym (budynki istniejące, jak i nowobudowane o powierzchni nieprzekraczającej 300 m2). Inwestycja jest realizowana z dofinansowaniem ze środków UE w wysokości 70% kosztów kwalifikowanych 1.311.371,88 zł, 30% wkład własny beneficjenta (Urząd Gminy) wynosi 133.982,67 zł oraz wkłady mieszkańców w wysokości 428.033,85 zł. Poszczególni mieszkańcy będą korzystać z zamontowanych na ich budynkach kolektorów słonecznych na podstawie umowy użyczenia zawartej między gminą a osobą fizyczną. Majątek powstały w wyniku realizacji inwestycji nie będzie służył wykonaniu czynności opodatkowanej. Właścicielem instalacji solarnych w okresie trwania projektu (5 lat) będzie Gmina. Ż tytułu dokonania wpłat przez mieszkańców na rzecz Gminy z podpisanych umów nie będzie przysługiwało ekwiwalentne świadczenie. Wpłaty mieszkańców będą przeznaczone na zmniejszenie kosztów realizacji inwestycji. Stawka podatku VAT dla obliczenia ceny inwestycji, będzie dotyczyła nabycia przez Gminę kolektorów słonecznych wraz z montażem. Po okresie 5 lat mieszkaniec zobowiązuje się do zakupu kolektorów słonecznych za 10 zł brutto i całość zestawu przejdzie na własność mieszkańca. Do wniosku załączono ksero umowy podpisanej z mieszkańcami gminy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

1. Czy dobrowolne wpłaty mieszkańców partycypujących w kosztach inwestycji podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?
2. Czy wpłata 10,00 zł podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy ad. 1

Dokonane przez mieszkańców Gminy wpłaty są związane z realizacją inwestycji i mają charakter zwrotu części kosztów realizacji inwestycji służącej zaspokojeniu zbiorowych potrzeb i nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT. Realizacja inwestycji polega na wykonaniu instalacji solarnych i należy do zadań gminy, o których mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1, 3 i 5 ustawy z dnia 8 marca 1990 roku o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 z późn. zm.). Wynika z tego, że zgodnie z postanowieniami Konstytucji RP, ochrona środowiska jest obowiązkiem władz publicznych. Ochrona powietrza przed zanieczyszczeniami, szczególnie przed wysoką emisją dwutlenku węgla, stanowi jeden z podstawowych kierunków polityki ekologicznej Państwa oraz jedno z podstawowych zadań jednostek samorządu terytorialnego. Na podstawie par. 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 ze zm.), zwalnia się od podatku czynności związane z wykonaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Art. 2 ust 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym stanowi, że gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Przez pojęcie świadczenia, zdefiniowane w art. 8 ust.1 ww. ustawy, należy rozumieć każde świadczenie na rzecz innej osoby niebędące dostawą towarów. Świadczenie, o którym mowa, zakłada istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą, konsumentem). Zatem w pojęciu świadczenia na rzecz, mieszczą się świadczenia na rzecz podmiotów i osób trzecich. Trybunał Sprawiedliwości UE w wyroku w sprawie C-16/93 pomiędzy R. J.Tolsma a Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden orzekł, iż świadczenie usług realizowane jest za wynagrodzeniem w rozumieniu artykułu 2(1) Szóstej Dyrektywy i stąd podlega opodatkowaniu wyłącznie wtedy, gdy istnieje związek prawny między usługodawcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne, przy czym wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że zaistnienie czynności opodatkowanej ma miejsce wyłącznie wówczas, gdy istnieje ścisły związek pomiędzy wykonywanymi czynnościami i otrzymywanym wynagrodzeniem, oparty o relacje cywilnoprawne pomiędzy podmiotami, są to wpłaty dobrowolne dokonywane przez mieszańców Gminy i mają charakter zwrotu części kosztów inwestycji służącej zaspokojeniu zbiorowych potrzeb. Ponadto nie uzależniany jest montaż instalacji solarnej od dokonywanych wpłat mieszkańców oraz z tytułu dobrowolnych wpłat przez mieszkańców na rzecz Gminy, mieszkańcowi nie będzie przysługiwało ekwiwalentne świadczenie. Wobec powyższego należy stwierdzić, iż nie są związane ze świadczeniem wzajemnym ze strony Gminy.

Wykonanie instalacji solarnych nie może być uznane za dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, gdyż w związku z wpłatą mieszkaniec Gminy nie nabywa własności instalacji. Nie jest również odpłatnością za świadczone usługi w rozumieniu art. 8 ustawy. Należy zatem przyjąć, iż wpłaty dokonywane przez mieszkańców na wykonanie instalacji solarnych nie odnoszą się do odpłatnej dostawy towarów ani odpłatnego świadczenia usług. Z uwagi na powyższe, stwierdzić należy, że wnoszone przez mieszkańców na rzecz Gminy nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Nie są to bowiem czynności, o których mowa w art. 5 ust. 1 ustawy. Podsumowując, skoro wpłaty mieszkańców partycypujących w kosztach inwestycji wykonania instalacji solarnych są dobrowolne, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy ad. 2

Wpłata 10,00 zł, za zakup po okresie 5 lat kolektora słonecznego będzie opodatkowana podatkiem VAT, gdyż jest to dochód gminy i na tej podstawie zostanie przeniesione prawo własności.

W uzupełnieniu do wniosku ponadto wskazano, że - zdaniem Wnioskodawcy - dokonywane przez mieszkańców Gminy wpłaty związane z realizacją inwestycji, mają charakter dobrowolny, mimo iż są uzależnione od zawarcia umowy i służą do zwrotu części kosztów realizowanej inwestycji służącej zaspokojeniu zbiorowych potrzeb i nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT. Będą to kwoty różne w zależności od pojemności kolektorów słonecznych, „które to będą rozliczone po zakończeniu inwestycji. Bo to wykonawca odprowadzi podatek VAT za wykonaną usługę”.

Naliczenie podatku VAT od wpłat partycypujących w kosztach w ocenie Wnioskodawcy jest niezasadne. Gmina, planując przystąpienie do realizacji projektu, wypełnia swoje ustawowe zadania. W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U. z 2013 r. poz. 594) gminy wykonują zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność, natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy do zakresu działania gmin należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Zgodnie z treścią art. 7 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy sprawy ochrony środowiska i przyrody należą do zadań własnych gmin. Prawo ochrony środowiska (t.j. Dz. U. z 2008 r., Nr 25, poz. 150 z późn. zm.), art. 403 ust. 2, w związku z art. 400a ust. 1 pkt 21 i pkt 22, finansowanie ochrony środowiska w zakresie przedsięwzięć związanych z ochroną powietrza i wspomagania wykorzystania lokalnych źródeł energii odnawialnej oraz wprowadzania bardziej przyjaznych dla środowiska nośników energii określa jako zadanie własne gmin.

Majątek powstały w wyniku realizacji inwestycji nie będzie służył wykonywaniu czynności opodatkowanej. Właścicielem instalacji solarnych w okresie trwania projektu (5 lat) pozostanie Gmina. Również na nieruchomościach mieszkańców, na których wykonane będą instalacje solarne nie jest i nie może być prowadzona działalność komercyjna. Zdaniem Gminy wykonanie instalacji solarnych nie może być uznane za dostawę towarów w rozumieniu ustawy o podatku VAT, gdyż w związku z partycypacją w kosztach budowy, tj. dokonaną wpłatą mieszkaniec Gminy nie nabywa własności instalacji. Nie jest to również odpłatnością za świadczone usługi w rozumieniu ustawy o podatku VAT. Wobec powyższego wnoszone przez mieszkańców na rzecz Gminy wpłaty nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177 poz. 1054 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.

Należy zauważyć, iż generalnie – poza wyjątkami wskazanymi w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają czynności odpłatne.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, przy czym w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Zatem powinien wystąpić związek pomiędzy świadczoną usługą a przekazanym wynagrodzeniem.

Stosownie do art. 8 ust. 2a ww. ustawy w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Zauważyć również należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

Zatem czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Należy wskazać, iż aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę i odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi zostaje wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Wypłacający wynagrodzenie otrzymuje w zamian świadczenie przynoszące mu korzyść.

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa o podatku od towarów i usług zalicza do grona usług każde świadczenie nie będące dostawą towarów.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z powyższego wynika, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez „podatników” w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Należy zauważyć, że w myśl art. 15 ust. 6 ww. ustawy nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – (Dz.Urz. UE. L. Nr 347, s. 1 ze zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Zgodnie z § 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 247 ze zm.) zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z przywołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Bowiem tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zwolnienie od podatku VAT jednostek samorządu terytorialnego jest zatem możliwe tylko wtedy, gdy wykonują one czynności w ramach przypisanych im specyficznych zadań i funkcji samorządowych (publicznych), co w tej sprawie nie ma miejsca.

Zgodnie z przepisami rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.), budynki to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych.

Natomiast z uregulowań zawartych w art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz.U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 ze zm.) wynika, że budynkiem jest taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Zgodnie z art. 3 pkt 1 lita. a ww. ustawy, obiekt budowlany to budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi.

Urządzenia budowlane są to urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki (art. 3 pkt 9 Prawa budowlanego).

Przez roboty budowlane – zgodnie z art. 3 pkt 7 Prawa budowlanego - należy rozumieć budowę, a także prace polegające na przebudowie, montażu, remoncie lub rozbiórce obiektu budowlanego.

Obowiązek podatkowy – zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług – powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż 30 dnia, licząc od dnia wykonania usług budowlanych lub budowlano montażowych (art. 19 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy).

Stosownie do treści art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

W przypadku gdy pobrano zaliczki, zadatki, przedpłaty lub raty, obrotem jest również kwota otrzymanych zaliczek, zadatków, przedpłat lub rat, pomniejszona o przypadającą od nich kwotę podatku. Dotyczy to również otrzymanych zaliczek na dotacje subwencje i na inne dopłaty o podobnym charakterze (art. 29 ust. 2 ustawy).

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 594), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują zadania w zakresie ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej (art. 7 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy o samorządzie gminnym). W celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi (art. 9 ust. 1 cyt. ustawy).

Z treści złożonego wniosku oraz jego uzupełnienia wynika, że Gmina, będąca czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, realizuje inwestycję polegającą na zakupie i montażu kolektorów słonecznych w budynkach stanowiących własność mieszkańców. W dniu 19 lipca 2013 r. zawarła umowę na dofinansowanie projektu z RPO Województwa, przewidującą dofinansowanie w wysokości 70% kosztów kwalifikowanych, natomiast 30% stanowi wkład własny beneficjenta (Urząd Gminy) oraz wkłady mieszkańców. W związku z powyższym, Gmina podpisała z poszczególnymi mieszkańcami umowy, na podstawie których mieszkańcy, będący właścicielami nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym, w którym nie jest prowadzona działalność komercyjna, użyczają i oddają Gminie do bezpłatnego używania część zabudowanej nieruchomości z przeznaczeniem na zainstalowanie zestawu kolektora słonecznego oraz część wewnętrzną budynku niezbędną do zainstalowania pozostałej części zestawu solarnego, niezbędnego do prawidłowego funkcjonowania całości. Ponadto (zgodnie z treścią załączonej umowy) mieszkańcy zobowiązali się do wniesienia wkładu własnego w określonej wysokości całkowitej wartości zestawu kolektora słonecznego zamontowanego w ich budynkach. Właścicielem instalacji solarnych w okresie trwania projektu (5 lat) będzie Gmina. Po okresie 5 lat mieszkaniec zobowiązuje się do zakupu kolektorów słonecznych za 10 zł brutto.

Potwierdzenie przeniesienia własności nastąpi – jak wynika z treści umowy - na podstawie protokołu zdawczo-odbiorczego.

Odnosząc się do pytań zawartych we wniosku, które są za sobą ściśle powiązane, w pierwszej kolejności należy wskazać, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega konkretna czynność (dostawa towaru lub usługa), a nie zapłata. Wyjątkiem jest uiszczenie zaliczki na poczet przyszłej dostawy towarów czy świadczenia usług.

W niniejszej sprawie czynnością, jakiej Gmina dokona na rzecz mieszkańca, biorącego udział w projekcie, będzie wykonanie usługi polegającej na montażu kolektorów słonecznych w budynkach mieszkalnych, na poczet wykonania której Gmina pobiera określoną w umowie wpłatę, zgodnie z zawartą z mieszkańcem umową. Wykonanie przez Gminę usługi nastąpi po upływie okresu trwałości projektu, tj. minimum 5 lat od daty zakończenia tego projektu. Wykonanie tej usługi nastąpi wraz z przekazaniem na podstawie protokołów zdawczo-odbiorczych.

Nie można uznać, że wpłaty wnoszone przez osoby fizyczne (mieszkańców) deklarujące uczestnictwo w projekcie pozostają „w oderwaniu” od czynności, które zostaną wykonane przez Gminę – zachodzi bowiem związek pomiędzy dokonywanymi wpłatami a zobowiązaniem się Gminy do wykonania określonych czynności. Należy zauważyć, iż we wskazanej sytuacji istnieje bezpośredni związek pomiędzy dokonywanymi wpłatami a zindywidualizowanym świadczeniem na rzecz uczestnika programu, które ma zostać w przyszłości wykonane przez Wnioskodawcę. Należy również zauważyć, że stosownie do art. 8 ust. 2a ustawy, Gmina zawierając umowę z wykonawcą na montaż instalacji solarnych oraz umowy z mieszkańcami, wchodzi w rolę świadczącego usługę. Tym samym wpłaty otrzymywane przez Gminę od mieszkańców będą stanowiły wynagrodzenie z tytułu świadczonych przez nią usług na rzecz mieszkańców. Oznacza to, że dokonane wpłaty (o określonej wartości kolektora), o których mowa we wniosku, stanowią zaliczki na poczet przyszłej usługi, natomiast ostateczna płatność będzie miała miejsce po upływie 5-ciu lat od zamontowania kolektorów.

W związku z powyższym dokonywane przez mieszkańców wpłaty z tytułu uczestnictwa w projekcie dotyczyć będą świadczenia usługi montażu kolektorów słonecznych na budynkach osób fizycznych, co wskazuje, że świadczenia, co do których Gmina zobowiązała się w ramach podpisanych z mieszkańcami umów stanowić będą odpłatne świadczenie usług, które zgodnie z przywołanym na wstępie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Do zagadnienia opodatkowania podatkiem od towarów i usług czynności wykonywanych na rzecz mieszkańców przez Gminę w ramach projektu trzeba odnieść się w sposób całościowy. Działania Gminy wykonywane po 5 latach nie stanowią odrębnej czynności. W konsekwencji stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie czynnością podlegającą opodatkowaniu będzie świadczenie przez Gminę usługi montażu kolektorów słonecznych, której zakończenie nastąpi po upływie 5 lat od zakończenia projektu.

W przedmiotowej sprawie z tytułu otrzymywanych wpłat dokonywanych przez mieszkańców na poczet wykonania przez Gminę usługi obowiązek podatkowy powstanie z chwilą otrzymania wpłaty (w tym zaliczki).

Natomiast uwzględniając w rozpatrywanej sprawie cytowany art. 29 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług, należy stwierdzić, że podstawą opodatkowania z tytułu świadczonej przez Gminę usługi będzie kwota należna, w postaci wpłaty (zaliczki), którą uiszcza mieszkaniec biorący udział w projekcie zgodnie z zawartą umową, a także dokonanej przez mieszkańca po wykonaniu usługi – jak wynika z opisanego stanu faktycznego – wpłaty (10 zł), będącej końcowym rozliczeniem wykonanej na jego rzecz usługi.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.