Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB3/423-165/11-5/12-S/KJ
z 5 września 2012 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
|
Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
IPTPB3/423-165/11-5/12-S/KJ
Data
2012.09.05
Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi
Temat
Podatek dochodowy od osób prawnych --> Zwolnienia przedmiotowe
Słowa kluczowe
specjalna strefa ekonomiczna
warunki zwolnienia
zezwolenie
zwolnienia przedmiotowe
Istota interpretacji
Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego, Wnioskodawcy, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, w związku z art. 5 ust. 2 pkt 1 lit. c) ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw, przysługuje prawo do korzystania ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, do dnia 28 maja 2017 r., tj. do ostatniego dnia obowiązywania zezwolenia wydanego Spółce, pod warunkiem, iż Spółka nie wyczerpie wcześniej (przed dniem 28 maja 2017 r.) dopuszczalnej pomocy publicznej o charakterze regionalnym, przyznanej jej w związku z inwestycją w specjalnej strefie ekonomicznej, stosownie do postanowień § 5 ust. 1 rozporządzenia z dnia 27 października 2006 r. w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej (w brzmieniu ustalonym na dzień 31 grudnia 2006 r.)?
Wniosek ORD-IN  224 kB
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów, uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…) z dnia 23 marca 2012 r., sygn. akt (…), stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (…), przedstawione we wniosku z dnia 19 lipca 2011 r. (data wpływu 22 lipca 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 12 lipca 2012 r. (data wpływu 16 lipca 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zwolnienia od podatku dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej – jest nieprawidłowe. UZASADNIENIE W dniu 22 lipca 2011 r. do Izby Skarbowej w Poznaniu Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie wpłynął wniosek Spółki o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zwolnienia od podatku dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. Pismem z dnia 27 lipca 2011 r., nr ILPB3/423-317/11-2/JG, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, na podstawie art. 15 § 1 oraz art. 170 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749), w związku z § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) przekazał wniosek Spółki zgodnie z właściwością do rozpatrzenia Dyrektorowi Izby Skarbowej w Łodzi. W dniu 1 sierpnia 2011 r. wniosek Spółki wpłynął do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim. W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny: Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (zwana dalej również Wnioskodawcą) otrzymała w dniu 18 września 2000 r. zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej (dalej w skrócie SSE). Spółka spełniła warunki zezwolenia, co zaświadczone jest protokołem z dnia 27 sierpnia 2002 r. z kontroli przeprowadzonej przez SSE. Zgodnie z pkt I wydanego Spółce zezwolenia, zostało ono udzielone do dnia 28 maja 2017 r., tj. do ostatniego dnia istnienia SSE, zgodnie z brzmieniem przepisów rozporządzenia o SSE obowiązujących w dniu wydania Spółce zezwolenia. W stosunku do Spółki znajdują zastosowanie przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27 października 2006 r. w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej w brzmieniu ustalonym na dzień 31 grudnia 2006 r. (Spółki nie dotyczą zmiany wprowadzone do tego rozporządzenia rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 2 lutego 2007 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej, na podstawie § 2 rozporządzenia zmieniającego). Spółka nie wystąpiła dotychczas (w zw. z przedłużeniem okresu istnienia SSE do 31 grudnia 2020 r.) z wnioskiem o zmianę treści wydanego Jej zezwolenia, poprzez przedłużenie jego obowiązywania do dnia 31 grudnia 2020 r. Z uwagi na udzielenie Wnioskodawcy zezwolenia w dniu 18 września 2000 r. Spółka zaliczana jest do tzw. starych przedsiębiorców strefowych, w stosunku do których znajdują zastosowanie przepisy ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw. W celu ustalenia obowiązujących Wnioskodawcę zasad przyznawania pomocy publicznej, wynikających z art. 5 ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw, Spółka była zobowiązana do określenia na dzień 1 maja 2004 r., tj. na dzień akcesji Polski do Unii Europejskiej, wielkości swego przedsiębiorstwa (jako małego, średniego lub dużego przedsiębiorcy). Stosownie do wyjaśnień otrzymanych przez Spółkę w piśmie od Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów (dalej: UOKiK), Departament Monitorowania Pomocy Publicznej z dnia 19 kwietnia 2011 r., określenie wielkości przedsiębiorstwa winno na dzień 1 maja 2004 r. nastąpić w oparciu o definicję małego i średniego przedsiębiorcy zawartą w Załączniku nr I do Rozporządzenie Komisji (WE) nr 70/2001 z dnia 12 stycznia 2001 r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy państwa dla małych i średnich przedsiębiorstw. UOKiK stwierdził we wskazanym piśmie (które przesłano w załączeniu), iż: „Od momentu przystąpienia Polski do Unii Europejskiej w zakresie prawa konkurencji bezpośrednio obowiązuje prawo unijne. Dlatego też, ustalając status przedsiębiorcy na potrzeby określenia wielkości przysługującej mu pomocy publicznej, należy stosować przepisy obowiązującego w dniu 1 maja 2004 r. Zalecenia Komisji 96/208/WE z dnia 3 kwietnia 1996 r., dotyczącego definicji małych i średnich przedsiębiorstw. (...) (Przypis) - wyciąg z tego Zalecenia został włączony jako Załącznik nr l do Rozporządzenie Komisji (WE) nr 70/2001 z dnia 12 stycznia 2001 r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy państwa dla małych i średnich przedsiębiorstw i obowiązywał do dnia 31 grudnia 2004 r. (...)”. W świetle powyższego, aby ustalić zasady (oraz wielkość) przysługującej obecnie Wnioskodawcy pomocy publicznej, należy zgodnie z ww. definicją małego i średniego przedsiębiorcy, zbadać dane Spółki (dotyczące zatrudnienia pracowników, przychodów ze sprzedaży oraz sumy bilansowej, a także jej niezależności) na dzień 1 maja 2004 r., w oparciu o dane za rok referencyjny, którym jest w przypadku Spółki 2003 rok obrotowy, tj. ostatni rok obrotowy, za który zatwierdzone było jej sprawozdanie finansowe na dzień 1 maja 2004 r. W sprawozdaniu finansowym za 2003 rok obrotowy Spółki, obejmującym okres od dnia 1 stycznia 2003 r. do dnia 31 grudnia 2003 r., odnośnie którego poprawności sporządzenia opinię sporządził biegły rewident, Spółka wykazała następujące dane:
Zgodnie z ww. definicją, badając tzw. kryterium niezależności spółki, należy sprawdzić, czy w dniu 1 maja 2004 r. nie więcej niż 25% udziałów w kapitale Spółki posiadał podmiot (podmioty), który nie spełniał definicji na uznanie go za małe lub średnie przedsiębiorstwo. Udziałowca Spółki (na dzień 1 maja 2004 r.) należy zbadać pod kątem spełnienia przez niego definicji małego i średniego przedsiębiorcy, biorąc pod uwagę właściwy dla niego rok referencyjny (tj. ostatni rok obrotowy, za który zatwierdzono jego sprawozdanie finansowe na dzień 1 maja 2004 r.), przy czym - zgodnie z art. 1 ust. 4 Załącznika I do ww. rozporządzenia zawierającego definicję małych i średnich przedsiębiorstw - „Do obliczenia progów określonych w ust. 1 i 2 niezbędne jest skumulowanie odpowiednich danych liczbowych dotyczących przedsiębiorstwa - beneficjenta oraz wszystkich przedsiębiorstw, które ono pośrednio lub bezpośrednio kontroluje przez posiadanie 25 lub więcej procent kapitału albo praw głosu.” Oznacza to, iż badając wielkość przedsiębiorstwa udziałowca Spółki na dzień 1 maja 2004 r., należy do jego danych liczbowych (zatrudnienia, przychodów ze sprzedaży oraz sumy bilansowej) zsumować w 100% odpowiednie dane wszystkich przedsiębiorstw od niego zależnych (w których posiada on co najmniej 25% udział w kapitale), w tym i od Spółki. Na dzień 1 maja 2004 r. jedynym udziałowcem Spółki była A. Sp. z o.o. z siedzibą w W., która posiadała 100% udziałów w kapitale zakładowym Spółki. Rokiem referencyjnym, na podstawie którego danych należało ustalić wielkość przedsiębiorstwa A. Sp. z o.o. był 2003 rok obrotowy (sprawozdanie finansowe za ten rok było ostatnim zatwierdzonym na dzień 1 maja 2004 r.) Na dzień 31 grudnia 2003 r. A. Sp. z o.o. była jednostką dominującą dla Grupy Kapitałowej, w skład której wchodziły następujące podmioty (procentowo podano udziały, jakie posiadała w tych podmiotach A. Sp. z o.o.):
W sprawozdaniu finansowym za 2003 rok obrotowy A. Sp. z o.o. wykazała następujące dane:
W sprawozdaniu finansowym za 2003 rok obrotowy B. Sp. z o.o. wykazała następujące dane:
W odniesieniu do C. Sp. z o.o., za 2003 r. obrotowy wykazała ona w sprawozdaniu finansowym:
Natomiast w przypadku D. Sp. z o.o. za 2003 r.:
Uwzględniając powyższe, skumulowane średnioroczne zatrudnienie w spółce A. Sp. z o.o. za 2003 rok obrotowy, obliczone zgodnie z art. 1 ust. 4 Załącznika I rozporządzenia zawierającego definicję małego i średniego przedsiębiorcy, wyniosło łącznie 348 pracowników (A. Sp. z o.o. - 25 pracowników, Wnioskodawca - 51 pracowników, B. Sp. z o.o. – 244 pracowników, C. Sp. z o.o. - 15 pracowników, D. Sp. z o.o. - 13 pracowników). Prawidłowość uwzględnienia skumulowanych danych finansowych oraz pracowników przy ocenie wielkości przedsiębiorstwa, w tym także dla oceny wielkości udziałowca Spółki, potwierdza cytowane powyżej pismo Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, Departament Monitorowania Pomocy Publicznej z dnia 19 kwietnia 2011 r., w którym stwierdzono m.in.: „(…) Biorąc pod uwagę przedstawiony w piśmie stan faktyczny, Spółka nie spełnia kryterium niezależności, gdyż 100% jej udziałów było w posiadaniu A. Sp. z o.o. która - ze względu na konieczność skumulowania jej danych zatrudnienia i danych finansowych z danymi podmiotów zależnych - w dniu 1 maja 2004 r. była dużym przedsiębiorcą. (...)”. W związku z powyższym zadano następujące pytanie: Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego, Wnioskodawcy, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, w związku z art. 5 ust. 2 pkt 1 lit. c) ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw, przysługuje prawo do korzystania ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, do dnia 28 maja 2017 r., tj. do ostatniego dnia obowiązywania zezwolenia wydanego Spółce, pod warunkiem, iż Spółka nie wyczerpie wcześniej (przed dniem 28 maja 2017 r.) dopuszczalnej pomocy publicznej o charakterze regionalnym, przyznanej jej w związku z inwestycją w specjalnej strefie ekonomicznej, stosownie do postanowień § 5 ust. 1 rozporządzenia z dnia 27 października 2006 r. w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej (w brzmieniu ustalonym na dzień 31 grudnia 2006 r.)... Zdaniem Wnioskodawcy, na dzień 1 maja 2004 r., tj. dzień akcesji Polski do Unii Europejskiej, Spółka nie spełniała kryteriów na uznanie jej za małe lub średnie przedsiębiorstwo, z uwagi na niezachowanie kryterium niezależności. W dniu 1 maja 2004 r. 100% udziałów w Jej kapitale zakładowym posiadała A. Sp. z o.o. z siedzibą w W., która - w oparciu o skumulowane zatrudnienie w roku referencyjnym 2003, wynoszące 348 pracowników, nie spełniła kryterium dla uznania Jej za małe lub średnie przedsiębiorstwo. W takim przypadku w stosunku do Spółki znajdują zastosowanie przepisy art. 5 ust. 2 pkt 1 lit. c) ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw, z których wynika, iż Spółce przysługuje pomoc publiczna w wysokości 50% wartości poniesionych do dnia 31 grudnia 2006 r. kosztów inwestycyjnych, kwalifikujących się do objęcia pomocą, po ich uprzednim zdyskontowaniu. Pomoc publiczna w ww. kwocie przysługuje Spółce, zgodnie z § 5 ust. 1 rozporządzenia z dnia 27 października 2006 r. w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej (w brzmieniu ustalonym na dzień 31 grudnia 2006 r.), od miesiąca, w którym poniosła wydatki inwestycyjne „aż do wyczerpania”, tzn. do momentu, w którym Spółka otrzyma (wykorzysta) całą kwotę przysługującej Jej pomocy publicznej, przyznanej w związku z inwestycją na terenie SSE. Spółka uważa, że o ile wcześniej, tj. przed dniem 28 maja 2017 r. nie wyczerpie (nie otrzyma) całej przyznanej Jej pomocy publicznej, to ma prawo do zwalniania swych dochodów, uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy na podstawie zezwolenia, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do ostatniego dnia obowiązywania wydanego jej zezwolenia, tj. do dnia 28 maja 2017 r. Przedstawione stanowisko Spółki, iż na dzień 1 maja 2004 r. nie spełniła ona kryteriów dla uznania Jej za małe lub średnie przedsiębiorstwo wynika z Rozporządzenia Komisji (WE) nr 70/2001 z dnia 12 stycznia 2001 r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy państwa dla małych i średnich przedsiębiorstw. Załącznik I do tego rozporządzenia zawiera definicję małych i średnich przedsiębiorstw. Zgodnie z art. 1 ust. 1 tego załącznika: „Małe i średnie przedsiębiorstwa, zwane dalej „MŚP”, definiuje się jako przedsiębiorstwa, które:
Zgodnie zaś z art. 1 ust. 3 tego załącznika: „Przedsiębiorstwa niezależne to takie, których 25% lub więcej kapitału bądź praw głosu nie znajduje się w posiadaniu jednego przedsiębiorstwa lub w posiadaniu większej liczby przedsiębiorstw wspólnie, których nie obejmuje definicja MŚP lub definicja małego przedsiębiorstwa. (...)”. Przytoczony powyżej Załącznik I rozporządzenia Komisji (WE) nr 70/2001 z dnia 12 stycznia 2001 r. stanowi, iż o wielkości przedsiębiorstwa decydują dwie przesłanki, tj.:
Odnosząc dane ze sprawozdania finansowego Wnioskodawcy za 2003 r. do definicji małego i średniego przedsiębiorcy, zawartej w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 70/2001 z dnia 12 stycznia 2001 r. (art. 1 ust. 1 Załącznika I), dotyczące wielkości zatrudnienia w Spółce, Jej przychodów oraz sumy bilansowej, należy uznać, iż Spółka spełniała kryteria na uznanie Jej za przedsiębiorcę średniego. Tym niemniej, aby potwierdzić powyższą kwalifikację, należy zweryfikować również wielkość przedsiębiorstwa udziałowca Spółki, A. Sp. z o.o., posiadającej 100% udziałów Spółki. Ustalając wielkość przedsiębiorstwa A. Sp. z o.o. za 2003 r. należy wziąć pod uwagę również przepis art. 1 ust. 4 Załącznika I, zgodnie z którym: „Do obliczenia progów określonych w ust. 1 i 2 niezbędne jest skumulowanie odpowiednich danych liczbowych dotyczących przedsiębiorstwa - beneficjenta oraz wszystkich przedsiębiorstw, które ono pośrednio lub bezpośrednio kontroluje przez posiadanie 25 lub więcej procent kapitału albo praw głosu.” W opinii Spółki przytoczony przepis nakazuje uwzględniać dane podmiotów zależnych od beneficjenta pomocy (w tym przypadku jest nim Spółka) - gdy liczona jest wielkość tego podmiotu, lecz znajduje on analogiczne zastosowanie w sytuacji, gdy dla celów określenia wielkości beneficjenta pomocy konieczne jest ustalenie wielkości jego bezpośredniego udziałowca, posiadającego co najmniej 25% udziałów. Prawidłowość uwzględnienia skonsolidowanych danych finansowych oraz pracowników przy ocenie wielkości przedsiębiorstwa, w tym także dla oceny wielkości udziałowca Spółki, potwierdza cytowane powyżej pismo Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, Departament Monitorowania Pomocy Publicznej z dnia 19 kwietnia 2011 r., w którym stwierdzono m.in.: „(...) Biorąc pod uwagę przedstawiony w piśmie stan faktyczny, Spółka nie spełnia kryterium niezależności, gdyż 100% jej udziałów było w posiadaniu A. Sp. z o.o., która - ze względu na konieczność skumulowania jej danych zatrudnienia i danych finansowych z danymi podmiotów zależnych - w dniu 1 maja 2004 r. była dużym przedsiębiorcą. (...)”. W świetle art. 1 ust. 1 Załącznika I do rozporządzenia oraz skumulowanych danych o zatrudnieniu pracowników w 2003 r. w Grupie Kapitałowej, A. Sp. z o.o. nie będzie mogła zostać uznana na dzień 1 maja 2004 r. za przedsiębiorstwo małe lub średnie, z uwagi na średnioroczne zatrudnienie w wysokości 348 pracowników (wyliczone w stanie faktycznym), wynikające z uwzględnienia zatrudnienia w podmiotach zależnych. W konsekwencji również Wnioskodawca nie będzie mógł zostać uznany w świetle omawianego rozporządzenia za przedsiębiorstwo średnie, z uwagi na niezachowanie kryterium niezależności. Skoro co najmniej 25% udziałów w Jego kapitale znajdowało się w posiadaniu przedsiębiorcy dużego (niespełniającego kryterium na małe lub średnie przedsiębiorstwo), to również Wnioskodawca winien być uznany za przedsiębiorstwo duże. Przepis art. 5 ust. 2 pkt 1 lit. c) ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw stanowi, iż: „Dochody uzyskane przez przedsiębiorcę innego niż przedsiębiorca, o którym mowa w ust. 1, z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy na podstawie zezwolenia wydanego przed dniem 1 stycznia 2001 r., są zwolnione z podatku dochodowego w zakresie ustalonym w art. 12 ustawy, o której mowa w art. 1, z tym, że maksymalna dopuszczalna wielkość pomocy publicznej wynosi 50% kosztów inwestycji poniesionych do dnia 31 grudnia 2006 r. – dla przedsiębiorców prowadzących działalność inną niż określona w lit. a) na podstawie zezwolenia wydanego po dniu 31 grudnia 1999 r.” W przypadku Spółki wydatki, które można uznać za koszty inwestycji kwalifikujące się do objęcia pomocą określa § 6 i 7 rozporządzenia z dnia 27 października 2006 r. w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej (w brzmieniu ustalonym na dzień 31 grudnia 2006 r.). Spółki nie dotyczą zmiany wprowadzone do tego rozporządzenia rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 2 lutego 2007 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej, które weszło w życie w dniu 24 lutego 2007 r., gdyż na podstawie § 2 rozporządzenia zmieniającego: „Do przedsiębiorcy, który posiada zezwolenie wydane przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, stosuje się dotychczasowe warunki udzielania pomocy regionalnej.” Pomoc publiczna przysługuje Spółce w kwocie 50% kosztów kwalifikowanych poniesionych od dnia wydania zezwolenia do dnia 31 grudnia 2006 r. na realizację inwestycji na terenie SSE, po ich uprzednim zdyskontowaniu. Tak wyliczoną kwotę pomocy Spółka może otrzymać jako dopuszczalną pomoc publiczną zgodną z zasadami obowiązującymi w Unii Europejskiej. Zgodnie z § 3 ust. 8 rozporządzenia z dnia 27 października 2006 r. w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej (w brzmieniu ustalonym na dzień 31 grudnia 2006 r.): „Pomoc, o której mowa w ust 1 może być udzielana łącznie z inną pomocą na nowe inwestycje lub tworzenie nowych miejsc pracy, bez względu na jej źródło i formę, pod warunkiem, że łącznie wartość pomocy nie przekroczy dopuszczalnej wielkości pomocy określonej w § 4.” Z przytoczonego przepisu wynika, iż - w granicach dopuszczalnej dla Spółki pomocy publicznej - pomoc ta może być udzielana z różnych źródeł i w różnych formach, w tym m.in. w formie zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych. Pomoc publiczną w formie zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych Wnioskodawca może, zgodnie z § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia, otrzymać: „(...) począwszy od miesiąca, w którym poniósł wydatki inwestycyjne w okresie od dnia uzyskania zezwolenia, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej, pod warunkiem że: (...).” Z przywołanych przepisów wynika, iż co do zasady, podstawą do otrzymania przez Spółkę pomocy publicznej jest wydane Jej dnia 18 września 2000 r. zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej oraz, że kwota wynikającej z tego zezwolenia pomocy publicznej może zostać „wybrana” w formie zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych. Same przepisy rozporządzenia nie określają terminu zawitego, do którego Spółka może z tej pomocy korzystać. Skoro pomoc publiczna przyznana jest Spółce jako „kwota” pomocy, którą to kwotę należy wyliczyć, to pomoc przysługuje tak długo, dopóki nie dojdzie do „wyczerpania dopuszczalnej pomocy”, a więc gdy „kwota” dopuszczalnej pomocy nie zrówna się z kwotą pomocy faktycznie otrzymanej. Z uwagi na czasowo ograniczony charakter zachęt inwestycyjnych, przewidzianych dla inwestorów strefowych, czas istnienia specjalnych stref ekonomicznych (w tym i SSE) został ograniczony początkowo do 20 lat, liczonych od momentu ustanowienia danej strefy, a następnie (w grudniu 2008 r.) ich istnienie zostało przedłużone do dnia 31 grudnia 2020 r. Zgodnie z ustawą z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych: „Podstawą do korzystania z pomocy publicznej, udzielanej zgodnie z ustawą jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie danej strefy uprawniające do korzystania z pomocy publicznej, zwane dalej „zezwoleniem” (art. 16 ust. 1)”. Natomiast art. 19 ust. 1 tej ustawy stanowi, iż: „Zezwolenie wygasa z upływem okresu, na jaki została ustanowiona strefa.” Spółka otrzymała zezwolenie w dniu 18 września 2000 r., gdy zgodnie z ówcześnie obowiązującymi przepisami rozporządzenia w sprawie ustanowienia specjalnej strefy ekonomicznej okres istnienia tej strefy upływał 28 maja 2017 r. W świetle przywołanego powyżej art. 19 ust. 1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych wydane Spółce Zezwolenie „samoistnie” wygasa w tym samym dniu, tj. 28 maja 2017 r. Niezależnie od powyższego, w samej treści zezwolenia wydanego Spółce wskazano w pkt I, iż zostało ono udzielone do dnia 28 maja 2017 r. Reasumując powyższe rozważania Spółka uważa, iż w przypadku, gdy przed wygaśnięciem wydanego Jej zezwolenia, co nastąpi w dniu 28 maja 2017 r., nie wyczerpie Ona (nie otrzyma) całej przyznanej Jej kwoty pomocy publicznej, to ma prawo do zwalniania swych dochodów, uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy na podstawie zezwolenia, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do ostatniego dnia obowiązywania wydanego jej zezwolenia, tj. do dnia 28 maja 2017 r. W dniu 21 października 2011 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, działając w imieniu Ministra Finansów, wydał interpretację indywidualną nr IPPB3/423-165/11-2/KJ, w której uznał stanowisko przedstawione przez Spółkę za nieprawidłowe. W interpretacji indywidualnej tut. Organ stwierdził co następuje: Dochód uzyskany przez Spółkę z tytułu prowadzenia działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej określonej zezwoleniem podlega zwolnieniu do wyczerpania limitu określonego maksymalną dopuszczalną wielkością pomocy publicznej, nie dłużej jednak niż do dnia 28 maja 2017 r., tj. do ostatniego dnia obowiązywania zezwolenia wydanego Spółce. Limit ten wynosi 50% kosztów inwestycji poniesionych do dnia 31 grudnia 2006 r., stosownie do art. 5 ust. 2 ustawy zmieniającej z dnia 2 października 2003 roku. Brak jest uzasadnienia do twierdzenia, że Spółce przysługuje pomoc publiczna w wysokości 50% od wartości poniesionych do dnia 31 grudnia 2006 r. kosztów inwestycyjnych, kwalifikujących się do objęcia pomocą, stosownie do postanowień § 5 ust. 1 rozporządzenia z dnia 27 października 2006 r. w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej, w brzmieniu ustalonym na dzień 31 grudnia 2006 r. Końcowo wskazać zatem należy, iż stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe z uwagi na fakt, iż oparł On je na przepisach zawartych w rozporządzeniu wykonawczym z dnia 27 października 2006 r. w sprawie strefy ekonomicznej, w brzmieniu ustalonym na dzień 31 grudnia 2006 r., a nie na rozporządzeniu z dnia 15 kwietnia 1997 r. w sprawie ustanowienia specjalnej strefy ekonomicznej. Pismem z dnia 7 listopada 2011 r. (data wpływu 8 listopada 2011 r.) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (…) wezwała Organ podatkowy do usunięcia naruszenia prawa. Odpowiedź na powyższe wezwanie została udzielona pismem z dnia 2 grudnia 2012 r., nr IPTPB3/423W-9/11-2/KJ. W dniu 28 grudnia 2011 r. wpłynęła do tut. Organu skarga adresowana do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…) na ww. interpretację, w której wniesiono o:
Pismem z dnia 23 stycznia 2012 r. tut. Organ udzielił odpowiedzi na ww. skargę wnosząc o jej oddalenie. Wyrokiem z dnia 23 marca 2012 r., sygn. akt (…), Wojewódzki Sąd Administracyjny w (…) uchylił zaskarżoną interpretację i stwierdził, że „interpretacja indywidualna z dnia 21 października 2011 r. w zakresie uzasadnienia prawnego nie odpowiada na zasadnicze pytanie – dlaczego stanowisko wnioskującego jest nieprawidłowe. Tego warunku w tej sprawie nie spełnia bowiem li tylko przedstawienie obowiązujących obecnie i historycznie przepisów modyfikujących zakres zwolnienia, o którym mowa w art. 17. ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274 z późniejszymi zmianami) i na dobrą sprawę dopiero w odpowiedzi na skargę można znaleźć uzasadnienie dla stwierdzenia, że stanowisko spółki jest nieprawidłowe.” Sąd zauważył ponadto, iż „abstrahując od poprawności (zgodności z prawem) stanowiska wyrażonego w odpowiedzi na skargę, to dokument ten nie może zastąpić indywidualnej interpretacji, bo tylko indywidualna interpretacja pełni funkcje ochronne opisane w art. 14k Ordynacji podatkowej a nie odpowiedź na skargę, która jest tylko stanowiskiem procesowym jakie zajmuje organ administracji w postępowaniu przed sądem administracyjnym wobec zarzutów sformułowanych w skardze. Oznacza to tyle, że próba naprawiania błędów tkwiących w treści aktu administracyjnego podlegającego kontroli sądu dodatkowymi argumentami zawartymi w odpowiedzi na skargę nie może być skuteczna.” Niezależnie do tego Sąd wskazał, że „stwierdzenie o tym, że Spółka nie wystąpiła do Ministra właściwego w trybie art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 2 października 2003 roku o zastosowanie względem niej uregulowań zawartych w art. 5 ustawy zmieniającej nie opiera się na opisie stanu faktycznego zawartego w obszernym wniosku interpretacyjnym. Jeśli w ocenie autora odpowiedzi na skargę to zagadnienie jest w ogóle kluczowe dla zdekodowania zakresu zwolnienia o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 nieuzupełnienie tego braku w ogóle uniemożliwia ocenę stanowiska Spółki zawartego we wniosku interpretacyjnym. Przy ponownym rozpoznaniu sprawy organ interpretujący zwróci się do skarżącej w trybie art. 169 § 1 i 2 OP o wyjaśnienie, czy Spółka wystąpiła z wnioskiem w trybie art. 6 ust. 1 ustawy z 2 października 2003 roku o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i innych ustaw, czy też nie i jakie było stanowisko ministra gospodarki w tym przedmiocie. Po uzupełnieniu tego braku udzieli interpretacji zgodnej z treścią art. 14c OP.” W dniu 20 czerwca 2012 r. do tut. Organu wpłynął odpis prawomocnego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…) z dnia 23 marca 2012 r., sygn. akt (…). Wykonując wytyczne Sądu zawarte w ww. wyroku pismem z dnia 3 lipca 2012 r., nr IPTPB3/423-165/11-3/KJ/S/12, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów wezwał Spółkę do uzupełnienia braków wniosku z dnia 19 lipca 2011 r. W dniu 16 lipca 2012 r. do tut. Organu wpłynęło pismo Spółki z dnia 12 lipca 2012 r., stanowiące uzupełnienie ww. wniosku, w którym wskazano, iż:
W świetle obowiązującego stanu prawnego – biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…) z dnia 23 marca 2012 r., sygn. akt (…) – stwierdza się co następuje: Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, na podstawie zezwolenia uzyskanego w dniu 18 września 2000 r. i obowiązującego do dnia 28 maja 2017 r. Spółka określiła, iż posiada status dużego przedsiębiorcy i nie prowadzi działalności w sektorze motoryzacyjnym, a zatem zastosowanie do Niej mają zasady wskazane w art. 5 ust. 2 pkt 1 lit. c) ustawy z dnia 2 października 2003 r. zmieniającej ustawę o specjalnych strefach ekonomicznych i niektóre ustawy, co według Wnioskodawcy oznacza, że dochody Spółki z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy na podstawie zezwolenia wydanego przed dniem 1 stycznia 2001 r. są zwolnione z podatku dochodowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do ostatniego dnia obowiązywania zezwolenia, stosownie do postanowień art. 5 ust. 1 rozporządzenia z dnia 27 października 2006 r. w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej (w brzmieniu ustalonym na dzień 31 grudnia 2006 r.). W uzupełnieniu wniosku Spółka wskazała, iż nie wystąpiła do Ministra Gospodarki z wnioskiem o zmianę warunków posiadanego przez Nią zezwolenia z dnia 18 września 2000 r. na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej w trybie określonym w art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i innych ustaw. Specjalne Strefy Ekonomiczne są częścią terytorium kraju wyodrębnioną administracyjnie, na której możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej na preferencyjnych warunkach, a w szczególności korzystanie ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych lub podatku dochodowego od osób fizycznych, o czym wyraźnie stanowi art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274 ze zm.). Na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ww. ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami. Zasady i tryb ustanawiania specjalnych stref ekonomicznych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zarządzania strefami oraz szczególne zasady i warunki prowadzenia na ich terytorium działalności gospodarczej określiła ustawa z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz U. Nr 123, poz. 600 ze zm.). Stosownie do przepisu art. 12 ust. 1 cyt. ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2000 r., dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne oraz osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą mogą być, w drodze rozporządzenia Rady Ministrów, całkowicie zwolnione odpowiednio od podatku dochodowego od osób prawnych i podatku dochodowego od osób fizycznych w okresie równym połowie okresu, na jaki ustanowiona została strefa. W myśl tego przepisu nie ulega wątpliwości, iż przepis ten zawiera delegację ustawową, którą kwestie udzielania zwolnień podatkowych i ich szczegółową treść przekazano do uregulowania Radzie Ministrów w drodze rozporządzenia. W dniu uzyskania przez Spółkę zezwolenia, tj. 18 września 2000 r. obowiązywało rozporządzenie wykonawcze z dnia 15 kwietnia 1997 r. w sprawie ustanowienia specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 46, poz. 289 ze zm.). Dlatego też jego postanowienia, a nie postanowienia z dnia 27 października 2006 r. obowiązują Spółkę. Z kolei przepis art. 16 ust. 1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych stanowił, iż prowadzenie działalności gospodarczej na terenie strefy, z zastrzeżeniem ust. 2, wymaga zezwolenia, zwanego dalej „zezwoleniem”. Zezwolenie określa przedmiot oraz warunki działalności gospodarczej, która ma być prowadzona przez przedsiębiorcę na terenie strefy i termin, w ciągu którego przedsiębiorca jest zobowiązany do rozpoczęcia na terenie strefy działalności określonej w zezwoleniu. Stanowi ono także podstawę do korzystania przez przedsiębiorcę ze zwolnień od podatku lub preferencji podatkowych określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 12 ust. 5 – art. 16 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy o SSE. Przepisy powyższe zostały następnie zmienione ustawą z dnia 16 listopada 2000 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 117, poz. 1228, ze zm.), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2001 r. wprowadzając w art. 17 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zwolnienie przedmiotowe z tytułu działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. Stosownie do art. 5 tej ustawy, przedsiębiorcy, którzy przed dniem wejścia w życie ustawy uzyskali zezwolenia na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy wymienionej w art. 1, zachowują przez okres ważności zezwolenia prawo do zwolnień i preferencji podatkowych określonych w art. 12 ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy. W zakresie zwolnień i preferencji podatkowych przysługujących przedsiębiorcom, o których mowa w ust. 1, stosuje się przepisy art. 12-14 i 19 ustawy wymienionej w art. 1 w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy. Dostosowując przepisy krajowe do wymogów związanych z akcesją Polski do Unii Europejskiej oraz mając na celu rekompensatę związanych z tą zmianą utraconych przez przedsiębiorców korzyści, ustawodawca dokonał kolejnej zmiany ustawy o SSE. Na mocy art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 2 października 2003 roku o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw (Dz. U. Nr 188, poz. 1840, ze zm.), dochody uzyskane przez przedsiębiorcę innego niż przedsiębiorca, o którym mowa w ust. 1, z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy na podstawie zezwolenia wydanego przed dniem 1 stycznia 2001 r., są zwolnione z podatku dochodowego w zakresie ustalonym w art. 12 ustawy, o której mowa w art. 1, z tym że:
Dodatkowo, na mocy art. 3 cytowanej ustawy, uchylono art. 5 ustawy zmieniającej z dnia 16 listopada 2000 roku, gwarantujący utrzymanie praw do zwolnień podatkowych na zasadach obowiązujących do dnia 31 grudnia 2000 r. Tym samym ustawodawca, implementując postanowienia Traktatu Akcesyjnego do polskiego prawodawstwa w zakresie pomocy publicznej, zmienił zasady korzystania z pomocy publicznej z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej i zastąpił zwolnienia podatkowe obowiązujące do 31 grudnia 2000 r. limitami określonymi ustawą zmieniającą z dnia 2 października 2003 r. Spółka uzyskała zezwolenie w dniu 18 września 2000 r., zatem, na mocy art. 5 ust. 2 pkt 1c, do obliczenia pomocy publicznej udzielanej w formie zwolnienia podatkowego, należy brać pod uwagę 50% wartości wydatków inwestycyjnych faktycznie poniesionych do dnia 31 grudnia 2006 r. Zgodnie natomiast z brzmieniem art. 6 ust. 1 ww. ustawy zmieniającej przedsiębiorca, który uzyskał zezwolenie przed dniem 1 stycznia 2001 r., może wystąpić z wnioskiem do ministra właściwego do spraw gospodarki o jego zmianę polegającą na zastosowaniu do tego przedsiębiorcy przepisów dotyczących zwolnień podatkowych określonych w art. 5 w miejsce przepisów art. 12 ustawy, o której mowa w art. 1 (czyli ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych), w brzmieniu z dnia 31 grudnia 2000 r. Jak wynika ze stanu faktycznego Spółka prowadząc działalność na terenie specjalnej strefy ekonomicznej – na podstawie zezwolenia z 2000 r. – w dniu wejścia w życie ww. ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw była przedsiębiorcą innym niż przedsiębiorca, o którym mowa w art. 5 ust. 1 tej ustawy (czyli „dużym przedsiębiorcą”). W związku z powyższym nawet jeśli Spółka nie wystąpiła o zmianę warunków zezwolenia, zgodnie z art. 6 ww. ustawy, mają do Niej zastosowanie przepisy wyżej powołanego art. 5 ust. 2 ww. ustawy. Należy przy tym podkreślić, że zgodnie z art. 12 ust. 5 pkt 1 tej ustawy, przedmiot działalności gospodarczej, której prowadzenie uprawnia do ww. zwolnień, wysokość tych zwolnień, czas ich obowiązywania oraz warunki, od których spełnienia przez przedsiębiorcę uzależnione jest prawo do tych zwolnień ustala Rada Ministrów w rozporządzeniu, o którym mowa w art. 4 ust. 1, tj. w rozporządzeniu w sprawie ustanowienia specjalnej strefy ekonomicznej. Oznacza to, że rozstrzygając o prawie korzystania przez Wnioskodawcę ze zwolnienia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy uwzględniać warunki korzystania z pomocy publicznej wynikające z uregulowań odpowiedniego rozporządzenia obowiązującego Spółkę w danym okresie. W tym przypadku na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 15 czerwca 1997 r. w sprawie ustanowienia Specjalnej Strefy Ekonomicznej (Dz. U. Nr 46, poz. 289 ze zm.),– nie zaś jak wskazano we wniosku z dnia 19 lipca 2011 r. – na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27 października 2006 r. w sprawie Specjalnej Strefy Ekonomicznej, w brzmieniu ustalonym na dzień 31 grudnia 2006 r. W kontekście powyższego należy stwierdzić, iż dochód uzyskany przez Spółkę z tytułu prowadzenia działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej określonej zezwoleniem podlega zwolnieniu, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do wyczerpania limitu określonego maksymalną dopuszczalną wielkością pomocy publicznej, nie dłużej jednak niż do dnia 28 maja 2017 r., tj. do ostatniego dnia obowiązywania zezwolenia wydanego Spółce. Limit ten wynosi 50% kosztów inwestycji poniesionych do dnia 31 grudnia 2006 r., stosownie do art. 5 ust. 2 ustawy zmieniającej z dnia 2 października 2003 roku. Brak jest uzasadnienia do zastosowania § 5 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27 października 2006 r. w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 200, poz. 1473), w brzmieniu ustalonym na dzień 31 grudnia 2006 r. Zgodnie z tym przepisem, zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu kosztów nowej inwestycji przysługuje przedsiębiorcy począwszy od miesiąca, w którym poniósł wydatki inwestycyjne w okresie od dnia uzyskania zezwolenia, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej, pod warunkiem że:
Końcowo wskazać należy, iż stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe z uwagi na fakt, iż oparł On je na przepisach zawartych w rozporządzeniu wykonawczym z dnia 27 października 2006 r. w sprawie strefy ekonomicznej, w brzmieniu ustalonym na dzień 31 grudnia 2006 r., a nie na rozporządzeniu z dnia 15 kwietnia 1997 r. w sprawie ustanowienia specjalnej strefy ekonomicznej. Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym. Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski. |
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.