Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/443-830/13-2/AP
z 12 listopada 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749, ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 12 sierpnia 2013 r. (data wpływu 21 sierpnia 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku świadczonych usług pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 sierpnia 2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku świadczonych usług pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Sp. z o.o. (dalej jako X) prowadzi działalność gospodarczą jako dealer samochodowy. X jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. X zawarł umowę z Bankiem w sprawie kredytowania sprzedaży samochodów do klientów finalnych.

Zgodnie z zawartą umową pomiędzy X a Bankiem, X jest zobowiązany do wykonywania czynności związanych z oferowaniem umów: kredytu na zakup pojazdów mechanicznych, o ustanowieniu zastawu rejestrowego, przewłaszczania na zabezpieczenie i cesji praw z polisy ubezpieczeniowej.

W ramach wykonywania umowy X wykonuje czynności faktyczne, o których mowa w art. 6a ust. 1 pkt 2 ustawy Prawo bankowe. Do czynności tych należą przede wszystkim:

1. negocjowanie indywidualnych warunków kredytu z każdym z klientów,
2. informowanie klientów zainteresowanych kredytem z Banku o warunkach oferowanego kredytu oraz wszelkich informacjach związanych z kredytem,
3. sporządzanie wniosku kredytowego dla klienta i zebranie wszelkich wymaganych dokumentów niezbędnych do udzielenia kredytu przez Bank,
4. potwierdzenie autentyczności wymaganych przez Bank dokumentów, składanych przez klienta,
5. przekazanie do Banku kopii faktury sprzedaży kredytowanego pojazdu, kopii dowodu rejestracyjnego, karty pojazdu, polisy ubezpieczeniowej itp.
   
   

Po otrzymaniu wymaganych dokumentów Bank bada zdolność kredytową klienta i podejmuje decyzję kredytową, według własnego uznania. Bank informuje X każdorazowo o swojej decyzji, a X informuje klienta.

Wykonywane przez X czynności faktycznie nie obejmują czynności ściągania długów, w tym faktoringu, usług doradztwa oraz usług w zakresie leasingu.

Opisane we wniosku czynności są usługami pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytu rozumiane jako świadczenie usług przez podmiot, który nie jest żadną ze stron umowy dotyczącej produktu finansowego, a celem pośrednictwa jest uczynienie wszystkiego co możliwe, aby strony zawarły umowę.

Wykonywane czynności w ramach zawartej umowy są wyłącznie usługami specyficznymi dla usług w zakresie usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych.

Za wykonane przez X usługi Bank wypłaca należne wynagrodzenie w postaci prowizji za zawarcie umowy kredytu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy X prawidłowo klasyfikuje swoje usługi dla Banku opisane w stanie faktycznym wniosku jako usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów, czyli tożsame z wymienionymi w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług, a w związku z tym prawidłowo je traktuje jako zwolnione z VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z treścią art. 43 ust. 1 pkt 38 zwolnione z opodatkowania są usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

X uważa, że usługi świadczone na rzecz Banku mieszczą się w definicji usług pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów, w związku z tym ma prawo do stosowania zwolnienia przy wystawianiu faktur za należną od Banku prowizję.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054, ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…) – art. 8 ust. 1 ustawy o VAT.

Na mocy art. 41 ust. 1 powołanej ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2 12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Stosownie do art. 146a pkt 1 ww. ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Podkreślić należy, że zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku VAT dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

I tak, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41 (art. 43 ust. 13 ww. ustawy). Stosownie do ust. 14 ww. artykułu, przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Ponadto, zgodnie z art. 43 ust. 15 ustawy o VAT, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do:

1. czynności ściągania długów, w tym factoringu;
2. usług doradztwa;
   
3. usług w zakresie leasingu.
   
   

Powyższe zwolnienia uregulowane zostały w ustawie o podatku od towarów i usług wskutek implementacji odpowiednich przepisów Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L Nr 347/1, ze zm.). W myśl art. 135 ust. 1 lit. b ww. Dyrektywy, państwa członkowskie zwalniają udzielanie kredytów i pośrednictwo kredytowe, oraz zarządzanie kredytami przez kredytodawcę.

Należy podkreślić, że pojęcia używane do oznaczania zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy o VAT, należy interpretować ściśle, zważywszy, że zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek VAT pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika.

Mając na uwadze wykładnię zwolnień przewidzianych w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT oraz art. 135 ust. 1 lit. b Dyrektywy, konieczne jest zdefiniowanie pojęcia „usług pośrednictwa”. W związku z tym, że ani ustawa o podatku od towarów i usług, ani Dyrektywa 112 nie definiują tego pojęcia, w celu określenia, jakie czynności należy rozumieć pod pojęciem usług pośrednictwa finansowego, należy oprzeć się na wykładni językowej, wspieranej przy tym orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN, wersja internetowa: http://sjp.pwn.pl), przez pośrednictwo należy rozumieć działalność osoby trzeciej mającą na celu porozumienie się między stronami lub załatwienie jakichś spraw dotyczących obu stron. Równorzędnie, przez pośrednictwo rozumie się kojarzenie kontrahentów w transakcjach handlowych, a więc załatwianie dla zarobku różnego rodzaju transakcji handlowych między dwiema stronami, uczestniczenie w zawieraniu takich transakcji. W tym zakresie stwierdzić należy, że wykonywane przez podmiot wszelkie czynności zmierzające do zawarcia między dwiema różnymi stronami transakcji handlowych można uznać za pośrednictwo. Z kolei z doktrynalnego punktu widzenia cechą charakterystyczną pośrednictwa odróżniającą ten stosunek od innych umów jest fakt, iż bezpośrednią przyczyną zawarcia bezpośrednio lub pośrednio umowy są działania pośrednika. Innymi słowy przez umowę o pośrednictwo należałoby rozumieć taki stosunek prawny istniejący pomiędzy dwiema stronami, z których jedna (pośrednik) otrzymuje zlecenie od drugiej, aby doprowadzić do wymiany gospodarczej świadczeń z osobą trzecią, przy czym znalezienie kontrahenta ma stanowić bezpośredni i decydujący rezultat starań pośrednika. Bezpośrednim celem aktywności pośrednika jest wywołanie skutku prawnego, polegającego na wprowadzeniu zleceniodawcy (podmiotu zastępowanego) w stosunek umowny z osobą trzecią.

W celu rozstrzygnięcia, co w świetle przepisów prawa podatkowego należy rozumieć pod pojęciem „pośrednictwa” warto odnieść się do wyroku z dnia 21 czerwca 2007 r. w sprawie C-453/05 Volker Ludwig przeciwko Finanzamt Luckenwalde, w którym TSUE stwierdził, że pojęcie pośrednictwa „(…) obejmuje działalność wykonywaną przez osobę pośredniczącą, która nie jest stroną umowy dotyczącej produktu finansowego i której działalność różni się odtypowych świadczeń umownych wykonywanych przez strony tych umów. W istocie pośrednictwo stanowi usługę świadczoną na rzecz strony umowy, za którą wypłaca ona wynagrodzenie jako za odrębną działalność pośrednictwa. W tym kontekście celem takiej działalności jest uczynić wszystko co niezbędne, by dwie strony zawarły umowę, przy czym pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy (zob. podobnie wyrok z dnia 13 grudnia 2001 r. w sprawie C 235/00 CSC Financial Services, Rec. str. I 10237, pkt 39). Natomiast nie ma miejsca działalność polegająca na pośrednictwie, jeśli jedna ze stron umowy zleca podwykonawcy część czynności faktycznych związanych z umową (zob. podobnie ww. wyrok w sprawie CSC Financial Services, pkt 40)” – pkt 23.

W konsekwencji, w świetle orzecznictwa TSUE „usługa pośrednictwa” powinna mieć następujące cechy:

1. pośrednik nie jest stroną umowy dotyczącej produktu finansowego i jego działalność różni się od typowych świadczeń umownych wykonywanych przez strony tych umów,
2. strona transakcji finansowej wypłaca pośrednikowi wynagrodzenie za świadczoną przez niego usługę pośrednictwa,
3. celem działań pośrednika jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, by dwie strony zawarły umowę (a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy),
4. czynności pośrednika nie ograniczają się do dopełnienia formalności administracyjnych związanych z umową.
   
   

Z przedstawionego w złożonym wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą jako dealer samochodowy, jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Spółka zawarła umowę z Bankiem w sprawie kredytowania sprzedaży samochodów do klientów finalnych. Zgodnie z zawartą umową Wnioskodawca jest zobowiązany do wykonywania czynności związanych z oferowaniem umów: kredytu na zakup pojazdów mechanicznych, o ustanowieniu zastawu rejestrowego, przewłaszczania na zabezpieczenie i cesji praw z polisy ubezpieczeniowej. W ramach wykonywania ww. umowy Spółka wykonuje przede wszystkim następujące czynności: negocjowanie indywidualnych warunków kredytu z każdym z klientów, informowanie klientów zainteresowanych kredytem z Banku o warunkach oferowanego kredytu oraz wszelkich informacjach związanych z kredytem, sporządzanie wniosku kredytowego dla klienta i zebranie wszelkich wymaganych dokumentów niezbędnych do udzielenia kredytu przez Bank, potwierdzenie autentyczności wymaganych przez Bank dokumentów, składanych przez klienta, przekazanie do Banku kopii faktury sprzedaży kredytowanego pojazdu, kopii dowodu rejestracyjnego, karty pojazdu, polisy ubezpieczeniowej itp. Po otrzymaniu wymaganych dokumentów Bank bada zdolność kredytową klienta i podejmuje decyzję kredytową, według własnego uznania. Bank informuje Spółkę każdorazowo o swojej decyzji, zaś Spółka informuje klienta. Wnioskodawca wskazał, że za wykonane usługi otrzymuje od Banku wynagrodzenie w postaci prowizji za zawarcie umowy kredytu. Ponadto, czynności wykonywane przez Spółkę nie obejmują czynności ściągania długów, w tym faktoringu, usług doradztwa oraz usług w zakresie leasingu.

W odniesieniu do powyższego wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą uznania świadczonych usług za usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów korzystające ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 41 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT.

Analizując przedstawioną we wniosku sytuację w kontekście powołanych przepisów mających zastosowanie w niniejszej sprawie stwierdzić należy, że świadczone przez Wnioskodawcę usługi stanowią „usługi pośrednictwa” w świetle definicji sformułowanej przez TSUE. Usługi te spełniają bowiem określone przez TSUE warunki: Wnioskodawca jest zobowiązany do wykonywania czynności związanych z oferowaniem umów (m.in. kredytu na zakup pojazdu mechanicznego) i nie jest stroną umów zawieranych pomiędzy Bankiem a klientami. Działalność Spółki różni się od typowych świadczeń realizowanych przez Bank w ramach umowy dotyczącej produktów bankowych, tj. m.in. udzielania kredytów. Celem czynności Banku w ramach zawartych przez niego umów jest udzielanie kredytów klientom Wnioskodawcy, Wnioskodawca natomiast realizuje czynności mające na celu doprowadzenie do zawarcia umowy pomiędzy Bankiem a klientem. Przedstawione okoliczności sprawy wskazują również, że czynności Spółki nie ograniczają się do dopełnienia formalności administracyjnych związanych z umową. Ponadto, Wnioskodawca otrzymuje od Banku wynagrodzenie w formie prowizji za zawarcie umowy kredytu.

Działania Wnioskodawcy wypełniającą tym samym specyficzne i istotne funkcje usługi pośrednictwa. Z perspektywy Banku świadczona przez Spółkę usługa stanowi więc pełną usługę pośrednictwa, dzięki której Bank dokonuje sprzedaży swoich produktów. Z kolei z perspektywy klienta działania Wnioskodawcy stanowią jednolity proces pośredniczenia w zawarciu przez klienta umowy z Bankiem mający na celu doprowadzenie do zawarcia tej umowy. Spółka czyni wszystko co konieczne i możliwe by strony zawarły umowę, co stanowi o specyfice usługi pośrednictwa. W związku z wykonywanymi czynnościami, Wnioskodawca nie wchodzi w rolę żadnej ze stron oferowanych usług a jedynie pośredniczy pomiędzy Bankiem a klientami. Świadczona przez Wnioskodawcę usługa pośrednictwa w świadczeniu przez Bank usług finansowych, tj. usług udzielania kredytów, nie stanowi elementu usługi pośrednictwa, ale jest odrębną i jednorodną usługą pośrednictwa.

Reasumując powyższe, należy stwierdzić, że usługi świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz podmiotu trzeciego (tj. Banku), stanowią usługi pośrednictwa w świadczeniu usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT oraz w art. 135 ust. 1 lit. b Dyrektywy 112, i tym samym korzystają ze zwolnienia z podatku od towarów i usług.

Mając powyższe na uwadze, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie przedstawionego stanu faktycznego należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270, ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.