Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP1/443-764/13/MN
z 30 października 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 2 sierpnia 2013 r. (data wpływu 5 sierpnia 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu wykazywania na paragonie nazwy towaru lub usługi – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 sierpnia 2013 r. został złożony wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu wykazywania na paragonie nazwy towaru lub usługi.

W złożonym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Prowadzi Pan firmę handlowo-usługową, w ramach której sprzedaje wykonane na wymiar okna, drzwi drewniane oraz PCV (tj. na podstawie otrzymanego od kupującego zlecenia), markizy tarasowe, balkonowe i tzw. koszowe itp. Wszystkie sprzedawane produkty wykonane są zgodnie z ustalonym z kupującym typem, wymiarem itp. na podstawie zawartej umowy. Zgodnie z obowiązującymi przepisami na kasie fiskalnej ewidencjonuje Pan każdą sprzedaż na rzecz osób nieprowadzących działalności gospodarczej, stosując stawki podatku VAT 23% i 8%.

Ta ewidencja sprzedaży nie jest jedyną, gdyż równocześnie wystawia Pan kupującemu fakturę VAT, w której wyszczególnia cechy (dane) zakupionego towaru bądź wykonanej usługi, tj. podaje Pan nazwę towaru, ilość, cenę jednostkową brutto, stawkę VAT oraz wartość netto i brutto. W załączeniu przedłożył Pan kserokopie przykładowo wystawionych faktur VAT oraz paragonów fiskalnych, z których wynika, że faktura dokumentuje sprzedaż:

• „Zaliczka na wymianę poszycia w markizie tarasowej”, natomiast na paragonie wskazana jest nazwa „TOWAR-USŁUGA”
• „Montaż rolet zabezpieczających w obsłudze elektrycznej PKOB 1110”, natomiast na paragonie wskazana jest nazwa „TOWAR-USŁUGA”.

Podana szczegółowa nazwa towaru bądź usługi daje konsumentowi możliwość kontroli dokonanych zakupów, a organowi podatkowemu weryfikację prawidłowości rozliczenia podatku.

Reasumując, przy prowadzonej sprzedaży ma miejsce podwójne ewidencjonowanie, tj. za pomocą kasy fiskalnej oraz faktury VAT, której oryginał otrzymuje nabywca, a kopię wraz z podpiętym oryginałem paragonu zatrzymuje Pan w firmie do dalszego rozliczenia z urzędem skarbowym. Zaznaczył Pan, że posiada kasę fiskalną, która nie jest wyposażona konstrukcyjnie w dodatkową funkcję drukowania faktur VAT. Te wystawia Pan przy użyciu komputera i stosownego programu do ich wystawiania.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy od 1 października 2013 r. jest Pan zobowiązany do tego, aby paragon fiskalny (który jest jednym ze sposobów ewidencjonowania sprzedaży) powinien zawierać nazwę towaru lub usługi, pozwalającą na jednoznaczną ich identyfikację, skoro wymagane dane zamieszcza Pan na wystawionej kupującemu fakturze, tym bardziej że transakcja sprzedaży sama w sobie nosi cechy sprzedaży indywidualnej – określonej w zawartej umowie?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie ma potrzeby, aby szczegółowe dane o sprzedanym wyrobie lub usłudze były umieszczane na paragonie fiskalnym, ponieważ są one szczegółowo i precyzyjnie opisane w wystawionej fakturze VAT, której oryginał otrzymuje kupujący, natomiast paragon jest załączony do kopii tejże faktury i pozostaje w dokumentach finansowych firmy, tym bardziej, że transakcja jest poprzedzona sporządzeniem umowy. Tak więc zarówno w wystawionej fakturze, jak i w zawartej umowie „dobiera” Pan nazwę towaru lub usługi tak, aby klient mógł jednoznacznie zidentyfikować zakupiony towar lub usługę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Obowiązek stosowania kasy rejestrującej w celu ewidencjonowania sprzedaży towarów lub usług wynika bezpośrednio z art. 111 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. z 2011 r. Dz.U. Nr 177, poz. 1054 ze zm.). Zgodnie z treścią art. 111 ust. 1 podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, iż obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem podstawowym kryterium decydującym o obowiązku stosowania ewidencji za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Stosownie do treści art. 111 ust. 3a pkt 1 ww. ustawy podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać wydrukowany dokument nabywcy.

Według § 7 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania (Dz. U. Nr 212, poz. 1338, ze zm.), obowiązującego do dnia 31 marca 2013 r. podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 2, byli obowiązani spełniać następujące warunki przy prowadzeniu ewidencji przy zastosowaniu kas – dokonywać ewidencji każdej sprzedaży oraz wydruku paragonu fiskalnego lub faktury VAT z każdej sprzedaży, jak również wydawać oryginał wydrukowanego dokumentu nabywcy.

W myśl § 2 pkt 11 ww. rozporządzenia, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2013 r., przez paragon fiskalny rozumiało się wydrukowany dla nabywcy przez kasę w momencie sprzedaży dokument fiskalny z dokonanej sprzedaży.

Jak wynikało z § 5 ust. 1 pkt 6 ww. rozporządzenia paragon fiskalny drukowany przez kasę musi zawierać następujące informacje:

1. imię i nazwisko lub nazwę podatnika, adres punktu sprzedaży, a dla sprzedaży prowadzonej w miejscach niestałych – adres siedziby lub miejsca zamieszkania podatnika,
2. numer identyfikacji podatkowej podatnika (NIP),
3. numer kolejny wydruku,
4. datę i czas (godzinę i minutę) sprzedaży,
5. nazwę towaru lub usługi i ewentualnie opis towaru lub usługi stanowiący rozwinięcie tej nazwy,
6. cenę jednostkową towaru lub usługi,
7. ilość i wartość sprzedaży,
8. wartość sprzedaży i kwoty podatku według poszczególnych stawek podatku,
9. wartość sprzedaży zwolnionej od podatku,
10. łączną kwotę podatku,
11. łączną kwotę należności,
12. kolejny numer paragonu fiskalnego,
13. kolejny numer kasy i oznaczenie kasjera – przy więcej niż jednym stanowisku kasowym,
14. logo fiskalne, zgodnie z załącznikiem nr 2 do rozporządzenia, oraz numer unikatowy kasy,
15. oznaczenie waluty przynajmniej przy łącznej kwocie należności, o której mowa w lit. k, w której dokonywana jest rejestracja sprzedaży.

Ponadto, w § 5 ust. 1 pkt 10 ww. rozporządzenia wskazano, iż paragon musi być czytelny i zawierać wszystkie dane, o których mowa w pkt 6, pozwalające nabywcy na sprawdzenie prawidłowości dokonanej transakcji (…).

Od dnia 1 kwietnia 2013 r. obowiązują przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz.U. z 2013 r., poz. 363).

Stosownie do § 2 pkt 12 cyt. rozporządzenia paragon fiskalny to wydrukowany przez kasę dla nabywcy w momencie sprzedaży dokument potwierdzający dokonaną transakcję sprzedaży. Jak wynika z § 8 ust. 1 cyt. rozporządzenia paragon fiskalny zawiera co najmniej:

1. imię i nazwisko lub nazwę podatnika, adres punktu sprzedaży, a dla sprzedaży prowadzonej w miejscach niestałych – adres siedziby lub miejsca zamieszkania podatnika;
   
2. numer identyfikacji podatkowej podatnika (NIP);
   
3. numer kolejny wydruku;
   
4. datę oraz godzinę i minutę sprzedaży;
   
5. oznaczenie „PARAGON FISKALNY”;
   
6. nazwę towaru lub usługi pozwalającą na jednoznaczną ich identyfikację;
   
7. cenę jednostkową towaru lub usługi;
   
8. ilość i wartość sumaryczną sprzedaży danego towaru lub usługi z oznaczeniem literowym przypisanej stawki podatku;
   
9. wartość rabatów lub narzutów, o ile występują;
   
10. wartość sprzedaży brutto i kwoty podatku według poszczególnych stawek podatku po uwzględnieniu rabatów lub narzutów;
    
11. wartość sprzedaży zwolnionej od podatku;
    
12. łączną kwotę podatku;
    
13. łączną kwotę sprzedaży brutto;
    
14. oznaczenie waluty, w której rejestrowana jest sprzedaż, przynajmniej przy łącznej kwocie sprzedaży brutto;
    
15. kolejny numer paragonu fiskalnego;
    
16. numer kasy i oznaczenie kasjera – przy więcej niż jednym stanowisku kasowym;
    
17. numer identyfikacji podatkowej nabywcy (NIP nabywcy) – na żądanie nabywcy;
    
18. logo fiskalne i numer unikatowy kasy

Zgodnie z treścią § 8 ust. 2 cyt. rozporządzenia paragon fiskalny musi być czytelny i umożliwiać nabywcy sprawdzenie prawidłowości dokonanej transakcji. Paragon fiskalny może zawierać w miejscu określonym dla nazwy, o której mowa w ust. 1 pkt 6, również opis towaru lub usługi stanowiący rozwinięcie tej nazwy.

Analiza przywołanych przepisów pozwala na stwierdzenie, że paragon fiskalny powinien zawierać m.in. nazwę towaru lub usługi. Sprzedawca zobowiązany jest do wskazania nazwy towaru lub usługi tak, aby pozwoliła ona nabywcy na sprawdzenie prawidłowości dokonanej transakcji. Doprecyzowanie i uszczegółowienie przepisów obowiązujących do 31 marca 2013 roku stanowią przepisy § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących. Ich wprowadzenie ma służyć, co do zasady, wyeliminowaniu sytuacji, w których podatnicy dla celów ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących posługują się nazwami grupującymi oferowane towary i usługi. Podatnik powinien użyć oznaczenia nazw towarów i usług do oferowanego asortymentu tak, aby do użytej nazwy towaru i usługi możliwe było przyporządkowanie odpowiedniej stawki podatku i aby użyta nazwa była zgodna z będącym przedmiotem obrotu towarem i usługą, przy czym wprowadzony w przepisie § 8 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia z 2013 r. wymóg „jednoznaczności” wyłącza możliwość stosowania nazw grup towarów. Paragon fiskalny spełnia bowiem określone funkcje (kontrolną, ochronną, informacyjną – co jest szczególnie istotne z punktu widzenia nabywcy będącego konsumentem). Realizacja tych funkcji jest możliwa jedynie wtedy, gdy paragon zawiera wprowadzone w sposób prawidłowy dane wymienione w § 8 ust. 1 i 2 rozporządzenia z 2013 r.

Umieszczona na paragonie fiskalnym nazwa towaru lub usługi winna zatem oznaczać nazwę jednostkową sprzedawanego towaru lub usługi, a nie określoną grupę asortymentową sprzedawanego towaru lub usługi, tak aby do każdego towaru/usługi możliwe było przyporządkowanie odpowiedniej stawki podatkowej i aby użyta nazwa była, co do istoty, zgodna z będącym przedmiotem obrotu towarem i usługą, a ponadto by powiązanie tej nazwy z ceną pozwoliło na indywidualne określenie sprzedanego towaru lub usługi. Nazwy, uwzględniające „jednoznaczne” identyfikowanie oferowanych towarów i usług (oraz sposób przyporządkowania stawki podatku do nazwy towarów i usług), określa sam podatnik uwzględniając asortyment sprzedawanych towarów i usług. Sposób dokonywania jednoznacznej identyfikacji towaru lub usługi jest w dużej mierze uzależniony od specyfiki prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej.

Podatnicy świadczący usługi (dokonujący szeregu czynności składających się na dostawę towaru/świadczenie usług) mogą przy określaniu nazwy usługi (towaru) wykorzystywać nazewnictwo stosowane przez siebie przy tworzeniu zasad odpłatności (cennika). Tym samym, stosowane nazwy będą zależały od samej oferty tego podatnika. Zważywszy, że ewidencjonowaniu przy zastosowaniu kasy rejestrującej podlega dany towar (lub usługa), którym jest pewien produkt finalny, składający się z wielu komponentów, nie ma konieczności i uzasadnienia wyliczania wszystkich jego elementów składowych. Jednakże zasady dotyczące stosowania nazewnictwa spełniającego wymóg jednoznacznego identyfikowania towarów i usług, nie wykluczają stosowania przez podatników nazewnictwa zapewniającego bardziej szczegółowe rozróżnienie towarów. Stosowanie jednak rozbudowanego nazewnictwa ma dla podatników, zważywszy na treści § 8 ust. 2 zdanie 2 w zw. z ust. 1 pkt 6, charakter fakultatywny.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że sprzedaje Pan wykonane na wymiar okna, drzwi drewniane oraz PCV (tj. na podstawie otrzymanego od kupującego zlecenia), markizy tarasowe, balkonowe i tzw. koszowe itp. Wszystkie sprzedawane produkty wykonane są zgodnie z ustalonym z kupującym typem, wymiarem itp. na podstawie zawartej umowy. Sprzedaż ww. towarów i usług opodatkowana jest stawki podatku VAT w wysokości 23% i 8%.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawidłowości wykazania na paragonach fiskalnych oznaczenia nazwy towaru lub usługi jako „TOWAR/USŁUGA”, w sytuacji, kiedy transakcje te każdorazowo są dokumentowane fakturami VAT, z których wynika jaka konkretnie usługa, czy też towar jest przedmiotem sprzedaży.

Z powyższych rozważań wynika, że sprzedawca obowiązany jest dołożyć wszelkich starań aby nazwa towaru lub usługi na paragonie była tak skonstruowana, aby można było na jej podstawie dokładnie określić indywidualnie zakupiony towar lub usługę oraz aby umożliwiała ich właściwe przyporządkowanie do stawki podatku. Tym samym, paragon fiskalny powinien zawierać pełną nazwę towaru/usługi umożliwiające właściwe przyporządkowanie do stawki podatku jak również właściwą jego identyfikację. Oznacza to, że podatnik powinien wystawiać paragony zawierające nazwy towarów (usług) na tyle szczegółowe, żeby z jednej strony pozwalały one organowi podatkowemu na weryfikację prawidłowego rozliczenia podatku, a z drugiej strony zapewniły konsumentowi możliwość kontroli dokonywanych zakupów. Jednocześnie nazwa usługi (towaru) na paragonie musi być tak skonstruowana, aby można było na tej podstawie, w połączeniu z ceną, dokładnie określić jaki został sprzedany towar czy usługa. Bez znaczenia w przedmiotowej sprawie jest, że faktura zawiera szczegółowe informacje dotyczące sprzedawanego towaru, czy usługi. Paragon powinien zawierać pełną nazwę towaru/usługi umożliwiające właściwe przyporządkowanie do stawki podatku jak również właściwą jego identyfikację.

Zauważyć należy, że im szerszy jest wybór towarów lub usług w danej grupie, to wymaga on bardziej szczegółowego określenia nazwy usługi w celu jej prawidłowej identyfikacji.

Jak wskazano wyżej sposób „jednoznacznego” identyfikowania towarów i usług jest ściśle związany z asortymentem towarów i usług, jakie podatnik oferuje.

W świetle przywołanych przepisów nie można uznać za wystarczające umieszczenie nazwy towaru/usługi we wskazany przez Pana sposób „TOWAR/USŁUGA”. Z tak podanej informacji odnoszącej się do nazwy towaru lub usługi nie można wywieść, czy przedmiotem sprzedaży był towar, czy też usługa, jak również nie wynika jaki towar lub jaka usługa jest przedmiotem sprzedaży, tym bardziej, że realizuje Pan sprzedaż opodatkowaną różnymi stawkami VAT.

W świetle powyższego, dla sprzedawanych przez Pana towarów i usług nie można zastosować jednej nazwy „TOWAR/USŁUGA”.

W przypadku bowiem sprzedaży usług towarów: okien, drzwi drewnianych i PCV, markiz tarasowych, balkonowych i tzw. koszowych oraz świadczenia usług, w sytuacji, gdy opodatkowane są one różnymi stawkami VAT uznać należy, iż przyjęcie nazwy „TOAWR/USŁUGA” jest nieprawidłowe. Tylko uszczegółowienie tej nazwy na rodzaj (nazwę rodzajową) towaru lub usługi pozwoli na indywidualne określenie sprzedanego przez Pana towaru lub świadczonej usługi. Wskazać zatem należy, że proponowany przez Wnioskodawcę sposób oznaczania sprzedawanych usług jako „TOWAR/USŁUGA” nawet nie wskazuje, czy przedmiotem sprzedaży jest towar, czy tez usługa, co uniemożliwia jednoznaczną identyfikację dokonywanych czynności. Proponowany przez Wnioskodawcę sposób określania na paragonie nabytych usług jako „TOWAR/USŁUGA” nie zapewnia należytej kontrolnej i ochronnej wobec konsumenta funkcji informacyjnej, jaką spełniać winien paragon fiskalny. Bez znaczenia w przedmiotowej sprawie jest fakt, że każdorazowo wystawiana jest faktura, w której zawarta jest szczegółowa nazwa towaru lub usługi.

Biorąc pod uwagę przywołane uregulowania w świetle przedstawionej treści wniosku stwierdzić należy, że nieprawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy odnośnie oznaczenia na paragonach dokonywanych czynności (sprzedaży towarów, jak i świadczenia usług) jako „TOWAR/USŁUGA”, w sytuacji, kiedy czynności te są dokumentowane również fakturami VAT, zawierającymi precyzyjne określenie przedmiotu sprzedaży.

Wprawdzie przepisy dotyczące stosowania kas rejestrujących nie zawierają katalogu nazw towarów, które powinny być zamieszczane na paragonach, jednakże formułują wymogi, jakie powinna taka nazwa spełniać. W konsekwencji powyższego, nie jest wystarczającym proponowane przez Wnioskodawcę rozwiązanie określające dokonywane czynności jako „TOWAR/USŁUGA”. Przyporządkowanie wykonanej usługi do właściwej stawki podatku to nie jedyny wymóg, jaki określona na paragonie fiskalnym nazwa usługi powinna spełniać. Nazwa ta winna również zapewniać właściwą jej identyfikację.

Końcowo organ wskazuje na przepis § 37 rozporządzenia z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących, zgodnie z którym, do dnia 30 września 2013 r. podatnicy mogą prowadzić ewidencję oraz zapewnić spełnienie warunków używania kas zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 111 ust. 9 ustawy obowiązującymi na dzień 31 marca 2013 r.

A zatem, rozporządzenie to wskazuje, że z upływem 30 września 2013 r. podatnicy będą zobowiązani w pełni realizować przewidziany w przepisie wymóg wskazywania nazwy, która pozwoli na jednoznaczną identyfikację towaru lub usługi. Nie oznacza to jednak, że dotychczas akceptowane było prowadzenie ewidencji we wskazany przez Pana sposób, bez podania nazwy towaru lub usługi lub też stosowanie nazewnictwa bazującego, np. na grupach towarowych (grupach usług) w sposób niepozwalający na jednoznaczną identyfikację sprzedawanych towarów lub świadczonych usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska Nr 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.