Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB5/423-636/13-2/IŚ
z 13 listopada 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 7.08.2013 r. (data wpływu 14.08.2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości przyjęcia tzw. kursu historycznego do przeliczenia przychodu z tytułu przedawnienia zobowiązania – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14.08.2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości przyjęcia tzw. kursu historycznego do przeliczenia przychodu z tytułu przedawnionego zobowiązania oraz w zakresie określenia momentu rozpoznania przychodu podatkowego z tytułu wspomnianego przedawnienia, tj. sprecyzowania daty przedawnienia zobowiązania w świetle Konwencji o przedawnieniu w międzynarodowej sprzedaży towarów, sporządzonej w Nowym Jorku dnia 14 czerwca 1974 roku - Dz.U. z 1997 r. Nr 45, poz. 282).

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka - Wnioskodawca prowadzi na terenie Polski działalność handlowo-usługową związaną z dostarczaniem, konfiguracją i serwisowaniem sprzętu informatycznego. Wnioskodawca wziął udział w licznych przetargach publicznych na dostawę sprzętu komputerowego, licencji, świadczenie usług informatycznych polegających na integracji systemami zamawiającego.

W celu wykonania zobowiązań umownych Wnioskodawca nabywa towary handlowe a także komponenty służące zapewnieniu usług serwisowych. W ramach wykonywania umów Wnioskodawca podpisał kontakt na dostawę, a następnie zamówił u kontrahenta z terenu Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej produkty/towary.

W umowie pomiędzy stronami (Wnioskodawca występuje jako odbiorca - kontrahent z USA jako dostawca) określono, iż nie podlega ona prawu polskiemu.

W stosunku do jednego z dostawców Wnioskodawca nie uregulował zobowiązania. Wartość zobowiązania została przeliczona według średniego kursu ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień, na który ujęto koszt/dokument w księgach rachunkowych.

Od dnia upływu terminu przedawnienia zobowiązań przedsiębiorcy wobec kontrahenta zagranicznego z tytułu dostarczonych towarów minęły dwa lata, jednak zdaniem Wnioskodawcy z uwagi na zapisy umowne pomiędzy stronami nie stanowi to podstawy do rozpoznania przychodu z tytułu przeterminowanych zobowiązań, gdyż umowa nie podlega prawu polskiemu. Wartość tych zobowiązań stanie się dla przedsiębiorcy przychodem, który będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym po okresie 4 lat (przy zastosowaniu Konwencji Nowojorskiej, tj. wg prawa, któremu podlega umowa) o ile do tego czasu zobowiązania nie zostaną uregulowane w jakiejkolwiek formie. Wnioskodawca uważa zatem, że w przyszłości powinien on rozpoznać przychód po przedawnieniu się zobowiązania wg prawa międzynarodowego, licząc od dnia upływu terminu płatności określonego na fakturze, gdyż dopiero po tym okresie nastąpi przedawnienie zobowiązania. W sytuacji, gdyby w przyszłości doszło do przedawnienia zobowiązania i wystąpiła konieczność określenia z tego tytułu przychodu powinien on zastosować kurs „historyczny” waluty, czyli kurs, po jakim ujęto koszt/dokument w księgach.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka powinna określić wysokość przychodu z tytułu przedawnionego zobowiązania umownego podlegającego Konwencji Nowojorskiej w wysokości zobowiązań walutowych przeliczonych według kursu historycznego, to jest średniego kursu ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych i rozliczyć przychód w dacie przedawnienia tego zobowiązania, którego termin wyznacza wybrane przez strony prawo międzynarodowe - Konwencja Nowojorska?

Niniejsze interpretacja obejmuje wniosek w tej części wyżej sformułowanego pytania, która dotyczy możliwości przyjęcia tzw. kursu historycznego do przeliczenia przychodu z tytułu przedawnionego zobowiązania.

Pytanie postawione we wniosku w części dotyczącej określenia momentu rozpoznania przychodu podatkowego z tytułu wspomnianego przedawnienia, tj. sprecyzowania daty przedawnienia zobowiązania w świetle Konwencji o przedawnieniu w międzynarodowej sprzedaży towarów, sporządzonej w Nowym Jorku dnia 14 czerwca 1974 roku - Dz.U. z 1997 r. Nr 45, poz. 282) rozpatrzono w odrębnym rozstrzygnięciu.

Stanowisko Spółki:

W odniesieniu do kwestii określenia wysokości przedawnionego zobowiązania Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż przeterminowane zobowiązania powinien zaliczyć do przychodów według kursu historycznego, czyli średniego kursu ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych.:

Na podparcie swojego stanowiska Spółka przytacza następujące argumenty.

Zgodnie z treścią przepisu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.; dalej: UoCIT), koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Natomiast w myśl ust. 4e cytowanego artykułu, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji, gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

W art. 15a ust. 1 UoCIT określono, że różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3.

I tak, zgodnie z treścią przepisu art. 15a ust. 2 pkt 2 UoCIT:

„Dodatnie różnice kursowe powstają, jeżeli wartość poniesionego kosztu wyrażanego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia”.

Natomiast w oparciu przepis art. 15a ust. 3 pkt 2 UoCIT:

„Ujemne różnice kursowe powstają, jeżeli wartość poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia.

W myśl ust. 6 cytowanego artykułu:

„Przez średni kurs ogłaszany przez Narodowy Bank o którym mowa w ust. 2 i 3, rozumie się kurs z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu lub poniesienia kosztu”.

Z kolei w myśl art. 15a ust. 1 UoCIT:

„Za koszt poniesiony, o którym mowa w ust. 2 i 3, uważa się koszt wynikający z otrzymanej faktury (rachunku) albo innego dochodu w przypadku braku faktury (rachunku), a za dzień zapłaty, o którym mowa w ust. 2 i 3 dzień uregulowania zobowiązań w jakiejkolwiek formie, w tym w wyniku potrącenia wierzytelności”.

Zdaniem Wnioskodawcy przedawnienie zobowiązań wyrażonych w walucie obcej, nie może być utożsamiane z ich uregulowaniem w jakiejkolwiek formie. Zatem, skoro nie dochodzi do uregulowania zobowiązania, nie powstają również dodatnie bądź ujemne różnice kursowe, w rozumieniu art. 15a ust 2 i 3 UoCIT.

W przedstawionym powyżej stanie faktycznym, przychody z tytułu przedawnionych zobowiązań, rozpoznane winny być w wysokości, w jakiej historycznie ujęte zostały w księgach rachunkowych, na podstawie art. 15 ust. 1 zdanie drugie ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.

Potwierdzeniem takiego stanowiska jest między innymi interpretacja Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 24.09.2004 r., sygn. akt US 72/ROP 1/423-788/04/ICH, w której organ podatkowy stwierdził, że:

„Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a - ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 200o. Nr 54, poz. 654 ze zm.), przychodami z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 13 i l4 są w szczególności - wartość, z zastrzeżeniem ust. 4 pkt 8 umorzonych lub przedawnionych: zobowiązań, w tym z tytułu zaciągniętych pożyczek (kredytów), z wyjątkiem umorzonych pożyczek z Funduszu Pracy.

W ocenie Urzędu przychody uzyskane przez Spółkę z tytułu umorzenia zobowiązań (czy to zobowiązań handlowych, czy z zaciągniętych wcześniej pożyczek), będą przychodami wyliczonymi według kursów historycznych, ponieważ odpisanie przedawnionych lub umorzonych zobowiązań, w tym także wyrażonych w walutach obcych następuje w takiej wysokości, w jakiej wprowadzono je do ksiąg (wskutek umorzenia zobowiązanie wygasa), a różnice kursowe powstałe z tego tytułu odnosi się na koszty lub przychody finansowe (na dzień wyceny bilansowej), a więc na wynik finansowy, Różnic tych nie uwzględnia się w rozliczeniu podatkowym, są one podatkowo obojętne. Umorzenie zobowiązań nie jest bowiem tożsame, w świetle gramatycznej wykładni art. 12 ust. 3 ani art. 15 ust. 1 w/w ustawy, z powstawaniem różnic kursowych wynikających z dokonywaniem zapłat należności.”

Podobne stanowisko zajął również Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa-Wola w interpretacji indywidualnej z dnia 4.05.2005 r., sygn. akt US 40-DP-4211/HKO/43/2005 stwierdził, iż cyt.:

„(...) Wartość przedawnionych zobowiązań jest jedną z kategorii przychodów wymienionych w art. 12 ust 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w wyniku przedawnienia zobowiązania nie dochodzi do efektywnej zapłaty dokonanej w pieniądzu zatem różnice kursowe powstałe z wycen bilansowych winny być uwzględnione tylko w rachunku bilansowym (…)”.

Z ostatnio wydanych interpretacji na potwierdzenie stanowiska Wnioskodawcy przytoczyć można np. interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 26.09.2012 r. o sygn. IPPB5/423-527/12-3/IŚ oraz interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 8.07.2013 r. o sygn.: IPPB5/423-264/12-3/IŚ.

Spółka przytaczając powyższe interpretacje wskazuje jedynie na dość jednolite podejście organów podatkowych do tematu i ma pełną świadomość, że interpretacje co do zasady wiążą w sprawie, w której zostały wydane i nie są źródłem powszechnie obowiązującego stanowiąc jednocześnie cenne źródło informacji.

Podsumowując - Wnioskodawca stoi na stanowisku, że wartość przychodu z tytułu przedawnionych zobowiązań, o którym mowa w treści przepisu art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a UoCIT, winna być określona w wysokości historycznej, to jest po przeliczeniu według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Spółki w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie - stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Spółki.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym zdarzeniu przyszłym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.