Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP1/443-634/13-4/AWa
z 17 października 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy , przedstawione we wniosku z dnia 15 lipca 2013 r. (data wpływu 18 lipca 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 14 października 2013 r. (data wpływu 16 października 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem Infrastruktury – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 lipca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem Infrastruktury. Powyższy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 14 października 2013 r. o informację, które pytania dotyczą stanu faktycznego, a które zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Gmina „A” (dalej jako: „Gmina” lub „Wnioskodawca”) jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT i jako jednostka samorządu terytorialnego odpowiada za realizację projektów inwestycyjnych, których przedmiotem jest m.in. budowa infrastruktury wodociągowej położonej na obszarze Gminy. Od roku 1997 sieci wodociągowe wraz z urządzeniami do poboru uzdatniania wody stanowiące majątek Gminy były dzierżawione do zewnętrznego podmiotu. Zgodnie z zawartą w powyższym zakresie umową (dalej: „Umowa dzierżawy”), dzierżawca zobowiązał się m.in. do zapłaty czynszu na rzecz Gminy z tytułu udostępnienia mu sieci w celu świadczenia przez niego usług dostawy i sprzedaży wody, a także do ponoszenia kosztów wszelkich koniecznych napraw i remontów. Umowa dzierżawy zawarta została na czas nieokreślony i nie została dotąd rozwiązana.

Część projektów w zakresie budowy, przebudowy, rozbudowy i modernizacji sieci wodociągowych na terenie Gminy była realizowana przez osoby fizyczne prowadzące wspólnie działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej (dalej: „Spółka cywilna”), będącej dzierżawcą sieci wodociągowych, stanowiących majątek Gminy. Spółka cywilna ponosiła większość kosztów ww. inwestycji, które po oddaniu do użytkowania stawały się własnością Spółki cywilnej, będąc jednocześnie odpowiedzialną za świadczenie na terenie Gminy usług obejmujących m.in. dostawę i sprzedaż wody na rzecz mieszkańców oraz lokalnych przedsiębiorców.

Wnioskodawca podjął decyzję o zmianie sposobu organizacji gospodarki komunalnej w zakresie zbiorowego zaopatrzenia w wodę. Celem zmian jest bardziej korzystne prowadzenie działalności w zakresie dostarczania wody na terenie Gminy oraz uregulowanie kwestii własnościowych sieci wodociągowych oraz infrastruktury towarzyszącej. W szczególności Wnioskodawca podjął decyzję, że najkorzystniejszym rozwiązaniem z perspektywy Gminy będzie utworzenie spółki komunalnej, w której 100% udziałów posiadał będzie Wnioskodawca (dalej jako: „Spółka komunalna”).

W konsekwencji podjęta została decyzja m.in. o przejęciu własności wszystkich sieci wodociągowych znajdujących się na obszarze Gminy przez Wnioskodawcę, w tym do przejęcia nakładów poczynionych przez Spółkę cywilną w tym zakresie. W szczególności w grudniu 2012 r. doszło do zawarcia umowy sprzedaży, w wyniku której Spółka cywilna przeniosła na rzecz Gminy własność wszystkich gminnych sieci wodociągowych, będących przedmiotem inwestycji Spółki cywilnej w poprzednich latach (dalej jako: „Infrastruktura”) za wynagrodzeniem obejmującym m.in. wartość poniesionych nakładów na Infrastrukturę. Przedmiotowa transakcja sprzedaży została udokumentowana fakturą VAT (na której Gmina wskazana została jako nabywca) i opodatkowana według stawki podstawowej. Zgodnie z informacjami posiadanymi przez Wnioskodawcę Infrastruktura od momentu jej wybudowania użytkowana była bezpośrednio przez Spółkę cywilną do jej działalności, polegającej na dostarczaniu wody mieszkańcom Gminy.

Środki na nabycie Infrastruktury pochodziły z funduszów własnych Gminy, w szczególności nie miało w tym zakresie miejsca jakiekolwiek dofinansowanie ze środków zewnętrznych.

Infrastruktura po nabyciu przez Gminę, zgodnie z intencją Gminy oraz Spółki cywilnej, została udostępniona Spółce cywilnej do użytkowania i eksploatowania w ramach dotychczasowej Umowy dzierżawy. W szczególności, zgodnie z dokonanymi ustaleniami, postanowiono włączyć, począwszy od dnia przeniesienia własności Infrastruktury na rzecz Gminy, poszczególne jej elementy do zakresu przedmiotowego Umowy dzierżawy. Umowa dzierżawy ma obowiązywać do momentu przejęcia przedmiotowych zadań, tj. dostarczania wody, przez Spółkę komunalną. Powyższe wynika z chęci prowadzenia dotychczasowej działalności przez Spółkę cywilną do czasu rozpoczęcia działalności przez Spółkę komunalną. W praktyce wiąże się to z koniecznością korzystania także z Infrastruktury. Z tytułu świadczonych usług Gmina wystawia na Spółkę cywilną faktury VAT, wykazując podatek według stawki podstawowej.

Obecnie zatem cała sieć wodociągowa wraz z infrastrukturą towarzyszącą znajdującą się na terenie Gminy jest przedmiotem dzierżawy do Spółki cywilnej na podstawie Umowy dzierżawy.

Umowy z mieszkańcami oraz lokalnymi przedsiębiorcami na dostawę i sprzedaż wody Spółka cywilna zawiera we własnym imieniu, a z tytułu świadczonych usług pobiera opłaty, zawierające podatek VAT.

W przyszłości, jak wskazano we wstępie, Gmina planuje dokonać dalszych zmian organizacyjnych ukierunkowanych na przejęcie przez Gminę pełnej odpowiedzialności za prowadzenie działalności wodociągowej na jej terenie. Plany Gminy obejmują m.in. wniesienie Infrastruktury aportem do nowotworzonej Spółki komunalnej, która docelowo ma zajmować się świadczeniem usług w zakresie dostawy i sprzedaży wody na terenie Gminy (kwestia potraktowania ww. aportu na gruncie ustawy o VAT stanowi przedmiot odrębnego wniosku o interpretację składanego przez Gminę).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku potwierdzenia, że dzierżawa Infrastruktury na rzecz Spółki cywilnej stanowi czynność opodatkowaną VAT, niekorzystającą ze zwolnienia od VAT, Gminie przysługuje prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku VAT naliczonego związanego z nabyciem Infrastruktury od Spółki cywilnej na podstawie ogólnych zasad dotyczących odliczenia (tj. w odpowiednim miesiącu otrzymania stosownej faktury), z zastosowaniem ograniczeń, o których mowa w art. 86 ust. 13 ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z obowiązywaniem odpłatnej Umowy dzierżawy Infrastruktury, która podlega VAT i nie korzysta ze zwolnienia od VAT, Gminie przysługuje prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku VAT naliczonego związanego z nabyciem Infrastruktury od Spółki cywilnej, na podstawie ogólnych zasad dotyczących odliczenia (tj. w odpowiednim miesiącu otrzymania faktury od Spółki cywilnej), z zastosowaniem ograniczeń, o których mowa w art. 86 ust. 13 ustawy o VAT.

Uzasadnienie stanowiska Gminy.

Zdaniem Gminy, fakt, że dzierżawa Infrastruktury stanowi czynność opodatkowaną VAT, niekorzystającą ze zwolnienia od VAT, a ponadto w odniesieniu do Infrastruktury obowiązuje ona od dnia jej nabycia od Spółki cywilnej, powodować będzie, że w odniesieniu do sieci wodociągowych stanowiących elementy Infrastruktury nie doszło do zmiany przeznaczenia.

W rezultacie, w przypadku Infrastruktury zastosowanie mają ogólne zasady dotyczące odliczenia VAT, o których mowa w art. 86 ustawy o VAT. W szczególności znajduje tu zastosowanie art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy o VAT, który uzależnia moment odliczenia od momentu otrzymania faktury. W praktyce oznacza to, że Gminie przysługuje prawo do wstecznego dokonania korekty i odliczenia pełnej kwoty VAT naliczonego związanego z nabyciem Infrastruktury (tj. w rozliczeniu za odpowiedni miesiąc otrzymania stosownej faktury).

Możliwość odliczenia ograniczona jest jedynie 5-letnim okresem, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, kiedy możliwe jest korygowanie dokonanego odliczenia VAT na podstawie art. 86 ust. 13 ustawy o VAT. Mając na uwadze, że prawo Gminy do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, związanego z nabyciem Infrastruktury, powstało w rozliczeniu za grudzień 2012 r., tj. okres, w którym Gmina otrzymała fakturę VAT, dokumentującą przedmiotowe nabycie, w świetle wskazanego wyżej przepisu Gminie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem Infrastruktury od Spółki cywilnej.

Podsumowując, prawo Gminy do odliczenia VAT powstało zgodnie z zasadą ogólną wynikającą z art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy o VAT w rozliczeniu za okres, w którym Gmina otrzymała odpowiednią fakturę dotyczącą nabycia Infrastruktury. W celu odliczenia stosownych kwot VAT, Gmina była / jest uprawniona do dokonania odliczenia podatku naliczonego w okresie rozliczeniowym, w którym Gmina otrzymała fakturę dotyczącą nabycia Infrastruktury (zastosowania nie mają obecnie ograniczenia wynikające z art. 86 ust. 13 ustawy o VAT).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego – na podstawie art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy – stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Ponadto, w oparciu o art. 88 ust. 4 ustawy, zgodnie z którym obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Jak wskazano wyżej, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

W myśl art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-5 oraz ust. 11, 12, 16 i 18.

Zgodnie z art. 86 ust. 11 ustawy, jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Stosownie natomiast do treści art. 86 ust. 13 ustawy, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 11, 12, 16 i 18, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego.

Prawo podatnika do odliczenia podatku naliczonego przy zakupach towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych (art. 86 ust. 1 ustawy) kształtuje się w danym okresie rozliczeniowym. Zdarzeniem uprawniającym do obniżenia podatku należnego – co wprost wynika z art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy – jest otrzymanie faktury lub dokumentu celnego, a ewentualne późniejsze rozliczenie podatku jest konsekwencją już nabytego prawa do obniżenia kwoty podatku należnego.

Biorąc pod uwagę, że prawo do odliczenia powinno być realizowane natychmiast po powstaniu podatku naliczonego, decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia będzie miał zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi. Przy czym, związek ten może mieć charakter bezpośredni lub pośredni. Jeśli podatnik zamierza przeznaczyć dane towary lub usługi na cele działalności opodatkowanej, to jest uprawniony do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów i usług (choćby przed zrealizowaniem prawa do odliczenia, towary bądź usługi nie zostały jeszcze spożytkowane na cele działalności opodatkowanej).

Ustawa o podatku od towarów i usług ustanawia zasadę tzw. niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego nie musi czekać, aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej. Istotna jest intencja nabycia – jeśli dany towar (usługa) ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas – po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych – odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych.

Wystarczającym zatem jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towaru lub usługi, przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej oraz planowanej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakup ten dokonany został w celu jego wykorzystania w ramach działalności opodatkowanej. Ta warunkowość realizacji określonego w art. 86 ust. 1 ustawy, prawa obniżenia podatku należnego o podatek naliczony powoduje, że nieziszczenie się warunku pozytywnego jakim jest wykorzystanie towaru lub usługi do realizacji czynności opodatkowanej podatnika, np. gdy okaże się, że zmieniono przeznaczenie towaru (usługi) i został on ostatecznie wykorzystany do czynności zwolnionych od VAT lub niepodlegających VAT – spowoduje konieczność weryfikacji uprzedniego odliczenia podatku naliczonego.

Należy również podkreślić, że prawo do odliczenia podatku naliczonego, jako integralna część systemu VAT, w zasadzie nie może być ograniczane, ani pod względem czasu, ani też pod względem zakresu przedmiotowego. Nie jest to bowiem wyjątkowy przywilej podatnika, lecz jego fundamentalne prawo. Możność wykonania tego prawa powinna być zapewniona niezwłocznie i względem wszystkich kwot podatku, które zostały pobrane (naliczone) od transakcji związanych z zakupami.

Co istotne, z przepisów art. 81 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) wynika, że jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Wskazany przepis statuuje ogólną zasadę, prawo podatnika do korygowania uprzednio złożonych deklaracji. Przy czym, stosownie do art. 3 pkt 5 cyt. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach – rozumie się przez to również zeznania, wykazy oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego, podatnicy, płatnicy i inkasenci.

W art. 81b § 1 ww. ustawy wskazano, że uprawnienie do skorygowania deklaracji:

1. ulega zawieszeniu na czas trwania postępowania podatkowego lub kontroli podatkowej w zakresie objętym tym postępowaniem lub kontrolą;
2. przysługuje nadal po zakończeniu:
   1. kontroli podatkowej,
   2. postępowania podatkowego – w zakresie nieobjętym decyzją określającą wysokość zobowiązania podatkowego.
   
   

Natomiast zgodnie z art. 81b § 2 cyt. ustawy, korekta złożona w przypadku, o którym mowa w § 1 pkt 1, nie wywołuje skutków prawnych.

Korekta deklaracji (zeznań) ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy jej sporządzeniu. Może on dotyczyć określenia wysokości zobowiązania podatkowego, wysokości nadpłaty lub zwrotu podatku oraz innych danych zawartych w treści deklaracji. Skorygowanie deklaracji polega na ponownym, poprawnym już wypełnieniu deklaracji z dołączonym pisemnym uzasadnieniem wyjaśniającym przyczynę korekty.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, Gmina jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT i jako jednostka samorządu terytorialnego odpowiada za realizację projektów inwestycyjnych, których przedmiotem jest m.in. budowa infrastruktury wodociągowej położonej na obszarze Gminy. Od roku 1997 sieci wodociągowe wraz z urządzeniami do poboru uzdatniania wody stanowiące majątek Gminy były dzierżawione do zewnętrznego podmiotu. Zgodnie z zawartą w powyższym zakresie umową dzierżawy, dzierżawca zobowiązał się m.in. do zapłaty czynszu na rzecz Gminy z tytułu udostępnienia mu sieci w celu świadczenia przez niego usług dostawy i sprzedaży wody, a także do ponoszenia kosztów wszelkich koniecznych napraw i remontów. Umowa dzierżawy zawarta została na czas nieokreślony i nie została dotąd rozwiązana. Część projektów w zakresie budowy, przebudowy, rozbudowy i modernizacji sieci wodociągowych na terenie Gminy była realizowana przez osoby fizyczne prowadzące wspólnie działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej, będącej dzierżawcą sieci wodociągowych, stanowiących majątek Gminy. Spółka cywilna ponosiła większość kosztów ww. inwestycji, które po oddaniu do użytkowania stawały się własnością Spółki cywilnej, będąc jednocześnie odpowiedzialną za świadczenie na terenie Gminy usług obejmujących m.in. dostawę i sprzedaż wody na rzecz mieszkańców oraz lokalnych przedsiębiorców. Wnioskodawca podjął decyzję o zmianie sposobu organizacji gospodarki komunalnej w zakresie zbiorowego zaopatrzenia w wodę. Celem zmian jest bardziej korzystne prowadzenie działalności w zakresie dostarczania wody na terenie Gminy oraz uregulowanie kwestii własnościowych sieci wodociągowych oraz infrastruktury towarzyszącej. W szczególności Wnioskodawca podjął decyzję, że najkorzystniejszym rozwiązaniem z perspektywy Gminy będzie utworzenie spółki komunalnej, w której 100% udziałów posiadał będzie Wnioskodawca. W konsekwencji podjęta została decyzja m.in. o przejęciu własności wszystkich sieci wodociągowych znajdujących się na obszarze Gminy przez Wnioskodawcę, w tym do przejęcia nakładów poczynionych przez Spółkę cywilną w tym zakresie. W szczególności w grudniu 2012 r. doszło do zawarcia umowy sprzedaży, w wyniku której Spółka cywilna przeniosła na rzecz Gminy własność wszystkich gminnych sieci wodociągowych, będących przedmiotem inwestycji Spółki cywilnej w poprzednich latach za wynagrodzeniem obejmującym m.in. wartość poniesionych nakładów na Infrastrukturę. Przedmiotowa transakcja sprzedaży została udokumentowana fakturą VAT (na której Gmina wskazana została jako nabywca) i opodatkowana według stawki podstawowej. Zgodnie z informacjami posiadanymi przez Wnioskodawcę Infrastruktura od momentu jej wybudowania użytkowana była bezpośrednio przez Spółkę cywilną do jej działalności, polegającej na dostarczaniu wody mieszkańcom Gminy. Środki na nabycie Infrastruktury pochodziły z funduszów własnych Gminy, w szczególności nie miało w tym zakresie miejsca jakiekolwiek dofinansowanie ze środków zewnętrznych. Infrastruktura po nabyciu przez Gminę, zgodnie z intencją Gminy oraz Spółki cywilnej, została udostępniona Spółce cywilnej do użytkowania i eksploatowania w ramach dotychczasowej Umowy dzierżawy. W szczególności, zgodnie z dokonanymi ustaleniami, postanowiono włączyć, począwszy od dnia przeniesienia własności Infrastruktury na rzecz Gminy, poszczególne jej elementy do zakresu przedmiotowego Umowy dzierżawy. Umowa dzierżawy ma obowiązywać do momentu przejęcia przedmiotowych zadań, tj. dostarczania wody, przez Spółkę komunalną. Powyższe wynika z chęci prowadzenia dotychczasowej działalności przez Spółkę cywilną do czasu rozpoczęcia działalności przez Spółkę komunalną. W praktyce wiąże się to z koniecznością korzystania także z Infrastruktury. Z tytułu świadczonych usług Gmina wystawia na Spółkę cywilną faktury VAT, wykazując podatek według stawki podstawowej. Obecnie zatem cała sieć wodociągowa wraz z infrastrukturą towarzyszącą znajdującą się na terenie Gminy jest przedmiotem dzierżawy do Spółki cywilnej na podstawie Umowy dzierżawy. Umowy z mieszkańcami oraz lokalnymi przedsiębiorcami na dostawę i sprzedaż wody Spółka cywilna zawiera we własnym imieniu, a z tytułu świadczonych usług pobiera opłaty, zawierające podatek VAT. W przyszłości Gmina planuje dokonać dalszych zmian organizacyjnych ukierunkowanych na przejęcie przez Gminę pełnej odpowiedzialności za prowadzenie działalności wodociągowej na jej terenie. Plany Gminy obejmują m.in. wniesienie Infrastruktury aportem do nowotworzonej Spółki komunalnej, która docelowo ma zajmować się świadczeniem usług w zakresie dostawy i sprzedaży wody na terenie Gminy.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem Infrastruktury od Spółki cywilnej.

Zauważyć należy, że jak wskazano wyżej, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

W tym miejscu wskazać należy, że w interpretacji indywidualnej z dnia 17 października 2013 r., nr ILPP1/443-634/13-3/AWa tut. Organ stwierdził, że udostępnianie przez Gminę Infrastruktury na podstawie umowy dzierżawy zawartej z dzierżawcą stanowi czynność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług według właściwej stawki podatku VAT, ze względu na brak przepisów umożliwiających zastosowanie zwolnienia od podatku w tym zakresie.

Analizując okoliczności niniejszej sprawy w kontekście przepisów prawa obowiązujących we wskazanym wyżej zakresie należy uznać, że w rozpatrywanej sytuacji zostaną spełnione przesłanki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy, warunkujące prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, albowiem Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT, a nabycie przez Gminę Infrastruktury wodociągowej służy Wnioskodawcy do świadczenia usług dzierżawy, a więc jest ona wykorzystywana do wykonywania czynności opodatkowanych.

Zatem z uwagi na związek nabycia sieci wodociągowych z czynnościami opodatkowanymi (opodatkowane usługi dzierżawy), które Gmina wykonuje na podstawie zawartej umowy cywilnoprawnej, Wnioskodawca ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących jej nabycie.

Z opisu sprawy wynika, że w grudniu 2012 r. doszło do zawarcia umowy sprzedaży, w wyniku której Spółka cywilna przeniosła na rzecz Gminy własność wszystkich gminnych sieci wodociągowych, będących przedmiotem inwestycji Spółki cywilnej w poprzednich latach za wynagrodzeniem obejmującym m.in. wartość poniesionych nakładów na Infrastrukturę. Przedmiotowa transakcja sprzedaży została udokumentowana fakturą VAT (na której Gmina wskazana została jako nabywca) i opodatkowana według stawki podstawowej.

Zatem skoro Wnioskodawca nie dokonał odliczenia podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym wystąpiło prawo do odliczenia podatku naliczonego (art. 86 ust. 10 ustawy) lub w jednym z dwóch następnych okresów rozliczeniowych (art. 86 ust. 11 ustawy), ma prawo dokonać korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, o czym stanowi art. 86 ust. 13 ustawy.

Należy również podkreślić, że Gmina dokonując powyższej korekty ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w miesiącu otrzymania faktury, co oznacza, że Wnioskodawca nie ma możliwości wyboru złożenia korekty deklaracji za inny okres rozliczeniowy.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że Gmina ma prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego z faktury VAT dokumentującej nabycie Infrastruktury wodociągowej poprzez dokonanie korekty deklaracji podatkowej, z uwzględnieniem art. 86 ust. 13 ustawy, zgodnie z datą jej otrzymania.

Jednocześnie informuje się, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisywanym zdarzeniu przyszłym, które nie zostały objęte pytaniem – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Tut. Organ informuje, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej stanu faktycznego w zakresie prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem Infrastruktury. Natomiast kwestia dotycząca stanu faktycznego w zakresie uznania udostępniania przez Gminę Infrastruktury na podstawie umowy dzierżawy za czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT i niekorzystającą ze zwolnienia od tego podatku została rozstrzygnięta w interpretacji indywidualnej z dnia 17 października 2013 r., nr ILPP1/443-634/13-3/AWa.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.