Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB3/423-406/13/PST
z 25 listopada 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 sierpnia 2013 r. (data wpływu 2 września 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji do kosztów uzyskania przychodów wydatków na organizację imprezy integracyjnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 września 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji do kosztów uzyskania przychodów wydatków na organizację imprezy integracyjnej.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Firma T. Sp. z o.o. planuje zorganizować dla wszystkich swoich pracowników imprezę integracyjną, która będzie finansowana ze środków obrotowych. Impreza integracyjna może być zorganizowana poza siedzibą i miejscem prowadzenia działalności (wynajęta sala, teren) lub w miejscu prowadzenia działalności. Uczestnictwo pracowników w tym spotkaniu nie będzie obowiązkowe i nie poniosą żadnych kosztów związanych z uczestnictwem w spotkaniu integracyjnym. Wnioskodawca szacuje, że obecne będzie 100% załogi, gdyż pracownicy otrzymują wynagrodzenie za ten dzień. Jednakże obecność na imprezie nie jest obowiązkowa i nie będzie sprawdzana, tzn. Spółka nie ma gwarancji czy pracownik weźmie udział w imprezie integracyjnej. Firma dokona wstępnego zapytania pracowników, kto planuje przyjść na imprezę. Zapytanie będzie miało charakter informacyjny w celu orientacji jak duże zamówienie dotyczące cateringu należy złożyć. Lista ta ma jednak jedynie charakter szacunkowy i informacyjny, tj. daje możliwość zorientowania się na jaką przybliżoną liczbę osób należy zorganizować spotkanie, zamówić posiłki czy wynająć salę. Jednakże jeśli jakiś pracownik określi się że nie przyjdzie, a później przyjdzie na spotkanie i skorzysta z oferowanych atrakcji to nie będzie możliwości sprawdzenia tego czy też skorygowania. Podczas imprezy integracyjnej zostanie przeprowadzone szkolenie z zakresu udzielania pierwszej pomocy przedmedycznej dla ok. 20 wybranych pracowników.

Czas, który będzie przeznaczony na zabawę firmową wliczać się będzie do czasu pracy.

Spółka dla zorganizowania spotkania integracyjnego będzie korzystać z usług firm zewnętrznych świadczących usługi gastronomiczne i cateringowe, usługi związane z organizacją i obsługą imprez integracyjnych. Podczas takich spotkań pracownicy będą mogli korzystać z każdej zaoferowanej w ramach imprezy atrakcji, np. odpoczynek, gry i zabawy zespołowe na wolnym powietrzu mające na celu zbudowanie silnej tożsamości grupowej pracowników, konsumpcji, z której każdy pracownik będzie mógł korzystać bez ograniczeń.

Dostępne posiłki, napoje będą w formie bufetu, z którego każdy pracownik będzie mógł wybrać to co chce i ile chce. Udział w zabawach/atrakcjach nie będzie obowiązkowy. Każdy sam zdecyduje czy chce skorzystać z danej rozrywki. Spółka nie będzie prowadziła ewidencji, z której wynikałoby ile pracownik zjadł czy wypił napojów, z ilu konkurencji skorzystał. Spółka jeszcze nie zdecydowała czy spotkanie będzie dotyczyło wyłącznie pracowników czy też pracowników z rodzinami. Wówczas ewidencja spożycia, konsumpcji i udziału w zabawach byłaby tym bardziej niemożliwa. Pracownik jedynie musiałby przed imprezą określić czy jego najbliższa rodzina weźmie udział w uroczystości (bez podania liczby osób). Firma nie robiłaby listy obecności na spotkaniu integracyjnym członków rodziny pracowników. .

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytania – w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych.

• Czy impreza integracyjna organizowana przez pracodawcę dla wszystkich pracowników jest kosztem uzyskania przychodu w świetle u.p.d.o.p.? (pytanie numer 7)
• Czy impreza integracyjne organizowana przez pracodawcę dla wszystkich pracowników i ich rodzin jest kosztem uzyskania przychodu w świetle u.p.d.o.p.? (pytanie numer 8)

Przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej stanowi odpowiedź w zakresie pytań oznaczonych we wniosku numerami 7 i 8 odnoszących się do podatku dochodowego od osób prawnych. Zagadnienia w zakresie pytań oznaczonych we wniosku numerami 1-6 odnoszące się do podatku dochodowego od osób fizycznych będą przedmiotem odrębnego rozstrzygnięcia.

Stanowisko Wnioskodawcy odnoszące się do pytań oznaczonych numerami 1-8.

Zdaniem Spółki, uczestnictwo pracownika i członków rodziny pracownika w imprezie integracyjnej finansowanej przez pracodawcę ze środków obrotowych nie powoduje powstania ani u pracownika ani u członków rodzin przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Wydatki związane z organizacją spotkania integracyjnego pracowników (bądź wyłącznie pracowników bądź wraz z rodzinami) będą stanowiły podatkowe koszty uzyskania przychodu spółki zgodnie z art. art. 22 ust. 1 updof i art. 15 ust. 1 updop.

Impreza integracyjna pracowników ma za zadanie zintegrować pracowników z firmą oraz między sobą, poprawę atmosfery pracy, wzrost motywacji w zakresie wykonywania obowiązków pracowniczych a przez to wzrost efektywności pracy co w bezpośredni i prosty sposób powoduje wyższe zyski spółki.

Jest to ważny aspekt dla poprawy efektywności pracy w organizacji a tym samym z poprawą jakości i wzrostu przychodów spółki.

Ponad to na imprezie integracyjnej będzie szkolenie części pracowników z zakresu udzielania pierwszej pomocy przedmedycznej, które to jest wymagane Kodeksem Pracy zgodnie z art. 209(1) paragraf 1 punkt 2 podpunkt a). Wybór szkolonych pracowników będzie dokonany przez dział kadr tzn. po dwie osoby z każdej zmiany oraz osoby odpowiedzialne za apteczki medyczne. Razem ok. 20 osób.

Impreza integracyjna może zostać poszerzona o członków rodzin i wówczas naszym zdaniem również koszt organizacji imprezy będzie kosztem uzyskania przychodu w myśl ww. podstawy prawnej upodp.

Uczestnictwo rodzin w spotkaniu będzie dodatkowym aspektem integracyjnym pracowników z firmą. Osoby które by przybyły z rodzinami będą później bardziej zaangażowane w wykonywane obowiązki bowiem wspólnie spędzony czas w towarzystwie motywuje i podnosi efektywność pracy co potem przekłada się na efektywność pracy i wzrost przychodów spółki. Fakt przyjścia pracownika z rodziną na imprezę integracyjną wskazuje na chęć poszerzenia więzi z firmą i zaangażowania się w jej życie pokazując własnej rodzinie miejsce pracy, własne środowisko, krąg znajomych z pracy. Pracownik w ten sposób bardziej integruje się z firmą oraz wzrasta jego chęć do osiągnięcia wspólnie ustalonych celów firmy.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 u.p.d.o.f. za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wpłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenie zasadnicze, wynagrodzenie za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponad to świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z kolei art. 11 ust. 1 u.p.d.o.f. stanowi, iż przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub podstawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Przepis ten bezwzględnie wskazuje na to, że pieniądze i wartości pieniężne aby były traktowane jako przychód, wystarczy, by zostały postawione do dyspozycji podatnika, natomiast świadczenia w naturze i inne nieodpłatne świadczenia mogą być uznane za przychód jedynie po otrzymaniu tych świadczeń przez podatnika. Przepis art. 11 ust. 1 u.p.d.o.f. bezwzględnie warunkuje możliwość uznania za przychód wartości nieodpłatnego świadczenia, otrzymaniem tego świadczenia. W opisanej sytuacji firma nie ma możliwości faktycznego zaewidencjonowania ile posiłków czy napojów pracownik skonsumuje oraz w ilu atrakcjach zaoferowanych będzie korzystał. Posiłki i napoje będące w ogólnym dostępie w formie bufetu samoobsługowego nie będą przez nikogo kontrolowane czy spisywane, bowiem charakter tej imprezy ma być swobodny bez narzucania określonej godziny w jakiej pracownik może skorzystać z dostępnych na imprezie dań, napojów, atrakcji. Poza tym zakłóciło by to kulturę spotkania.

Gdyby firma zdecydowała się na przydzielenie przychodu każdemu pracownikowi proporcjonalnie w stosunku do poniesionych kosztów wówczas z całą pewnością pracownicy otrzymali by przychód nieodpowiadający stanowi faktycznemu. Postawienie do dyspozycji pracownika świadczeń nie oznacza że pracownik je otrzymał i tak też jest w opisanej sytuacji.

Wyrok Naczelnego Sądy Administracyjnego z dnia 24 stycznia 2013 r. potwierdza wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 25 listopada 2010 r. (I SA/Wr 1197/10). WSA w pierwszej kolejności wskazał, że art. 12 ust. 1 u.p.d.o.f. stanowi,
iż za przychody uważa się wypłaty pieniężne, świadczenia w naturze, inne nieodpłatne świadczenia lub świadczenia częściowo odpłatne. Sposób obliczania wartości dla każdej z tych kategorii świadczeń został określony odmiennie, czemu ustawodawca dał wyraz w ust. 2 i 3 art. 12 oraz ust. 2, 2a i 2b art. 11 u.p.d.o.f. dlatego, dla potrzeb wykazania, że dane świadczenie jest przychodem, o którym mowa w art. 12 ust. 1 u.p.d.o.f., konieczne jest jego przyporządkowanie do jednej z kategorii świadczeń wymienionych w tym przepisie i zastosowanie właściwej metody obliczenia jego wartości. Jeśli nie jest możliwe obliczenie wartości świadczenia według metod określonych przepisami tej ustawy, nie można pracownikowi przypisać przychodu podlegającego opodatkowaniu.

Stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego wydającego wyrok z dnia 25 kwietnia 2013 r. pokrywa się z powyższym uzasadnieniem. Podzielił on pogląd sądu pierwszej instancji (WSA w Rzeszowie, I SA/Rz 95/11). Uzasadniając swoje stanowisko wskazał, że jeśli nie jest możliwe obliczenie wartości świadczenia według metod określonych przepisami art. 12 ust. 2 i 3 oraz art. 11 ust. 2, 2a i 2b u.p.d.o.f., to nie można pracownikowi przypisać przychodu podlegającego opodatkowaniu. Przepis art. 11 ust. 1 u.p.d.o.f., warunkuje możliwość uznania za przychód wartości nieodpłatnego świadczenia jego otrzymaniem. W przypadku świadczeń nieodpłatnych opodatkowaniu może podlegać tylko przychód rzeczywiście otrzymany, a nie możliwy do otrzymania (wartość otrzymanego świadczenia, a nie możliwość skorzystania ze świadczenia). Również podobne stanowisko Sąd zajął wydając wyrok z dnia 17 maja 2013 roku (II FSK 1812/11)

W wyżej wymienionym wyroku Sąd wypowiada się, iż nie sposób, zaakceptować stwierdzenia, że o powstaniu przychodu ze stosunku pracy w formie nieodpłatnego świadczenia, przesądza samo zagwarantowanie uczestnictwa w spotkaniach. Przepisy podatkowe stanowią o przychodzie otrzymanym przez podatnika, a nie o przychodzie statystycznie, czy hipotetycznie na niego przypadającym. Naczelny Sąd Administracyjny uważa za niedopuszczalne dzielenie wydatków na wszystkich pracowników jednostki - zarówno uczestników, jaki i tych którzy na spotkanie nie przybyli. W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego z przedstawionego przez skarżącego stanu faktycznego oraz sformułowanego pytania wynika, że w rozpatrywanej sprawie z pojęciem przychodu pracowników należy łączyć wyłącznie "wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń" (poczęstunek pracowników w formie szwedzkiego stołu, wigilijno-noworoczny charakter spotkania, omawianie i załatwianie różnych spraw firmy z dobrowolnym udziałem wszystkich pracowników). W tej sytuacji kluczową kwestią do interpretacji, zarówno przy "świadczeniach w naturze", jak też "i innych nieodpłatnych świadczeniach" pozostaje wyjaśnienie pojęcia "otrzymanych" oraz zwrotu "wartość".

Podobnie też w przypadku spożycia posiłków i napojów oraz udziale w atrakcjach imprezy przez członków rodzin pracowników. Firma nie będzie kontrolować i kto z kim przyszedł i z czego skorzystał. Rodziny nie będą podpisywać żadnej listy obecności. Nie ma więc możliwości dokładnego określenia wartości wykorzystanej przez poszczególne osoby. W związku z tym zdaniem Spółki, jak już opisano wyżej, całość kosztów stanowi koszt uzyskania przychodów w świetle Updp dla firmy oraz nie powoduje podstawy naliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych dla pracowników i ich rodzin.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397, ze zm. – dalej: „ustawa”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Przesłankę celowości kosztu uważa się za spełnioną, gdy istnieje związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem danego kosztu a powstaniem lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Nie ma przy tym znaczenia, czy dany wydatek przyniósł oczekiwany skutek w postaci osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenie ich źródła. Istotne jest, czy w momencie jego ponoszenia podatnik mógł – obiektywnie oceniając – oczekiwać takiego efektu.

Zatem, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, której celem jest osiągnięcie przychodów bądź zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy.

Należy, zauważyć, że w myśl art. 16 ust. 1 pkt 45 ustawy, nie uznaje się za koszty uzyskania przychodów wydatków pracodawcy na działalność socjalną, o której mowa w przepisach
o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych; kosztem uzyskania przychodów są jednak świadczenia urlopowe wypłacone zgodnie z przepisami o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych.

Kosztami podatkowymi są m.in. tzw. „koszty pracownicze”. Koszty te obejmują przede wszystkim wynagrodzenia zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety oraz wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników. Mogą również obejmować wydatki ponoszone na rzecz pracowników w celu ich integracji, czyli np. w postaci organizacji dla nich imprez (wycieczek) integracyjnych (okolicznościowych). „Kosztami pracowniczymi” mogą być także wydatki na organizację imprezy integracyjnej dla członków rodzin pracowników. Świadczenie to jest bowiem związane ze stosunkiem pracy łączącym pracownika z pracodawcą (gdyby nie ten stosunek członkowie rodziny nie uczestniczyliby w spotkaniu).

W każdej sytuacji jednakże trzeba sprawdzić, jaki jest cel takiego spotkania. W przypadku, jeżeli wydatki poniesione zostały na zorganizowanie spotkania integracyjnego mającego na celu poprawę komunikacji wewnętrznej i motywacji do pracy poprzez zintegrowanie pracowników z firmą, budowanie zespołu, poprawy atmosfery pracy oraz ułatwienie ułożenia wzajemnych relacji między pracownikami i w efekcie poprawę efektywności pracy a przez to zwiększenie przychodów osiąganych przez podatnika, to wówczas spełniają warunki, o których mowa w art. 15 ust.1 ustawy i mogą zostać zakwalifikowane do kosztów podatkowych.

Jeśli jednak spotkanie nie służy takiemu celowi, a przebywanie pracowników ze sobą czy konsumpcja są celem samym w sobie, to w takim przypadku nie można uznać, iż wydatki poniesione na organizację takiej imprezy mają związek z przychodem, wobec czego nie stanowią one kosztu uzyskania przychodów.

Kierując się kryterium charakteru powiązania istniejącego pomiędzy kosztem a celem, jakiemu ma służyć, ustawodawca wyróżnia:

• koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, tj. takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów – w ich przypadku możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód (np. wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru handlowego);
• koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami (tzw. koszty pośrednie), tj. takie wydatki, których nie da się przypisać wprost do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia – są to wydatki związane z działalnością prowadzoną przez podatnika i przyczyniające się w sposób ogólny do osiągania przez niego przychodów, w przypadku których nie można jednak ustalić, uzyskaniu jakiego konkretnego przychodu dany wydatek służy (np. koszty ogólnego zarządu, koszty administracyjne, wydatki na utrzymanie obiektów, obsługę prawną).

Biorąc pod uwagę powyższe rozważania oraz przedstawione zdarzenie przyszłe należy stwierdzić, że poniesione przez Wnioskodawcę wydatki na organizację imprezy integracyjnej, przejawiają związek z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą więc mogą stanowić koszt podatkowy w myśl art. 15 ust. 1 ustawy.

W takim przypadku można przyjąć, że pomiędzy prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą oraz wydatkami ponoszonymi, nawet w sposób pośredni, na lepszą, bardziej wydajną pracę pracowników, istnieją określone związki na zwiększenie przychodów osiąganych przez przedsiębiorcę.

Nadmienić przy tym należy, że jeżeli, świadczenia realizowane w ramach imprezy integracyjnej stanowić będą działalność socjalną, o której mowa w ustawie o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, to wówczas wydatki ponoszone na organizację takiej imprezy nie powinny podlegać zaliczeniu do kosztów podatkowych. Stosownie bowiem do art. 16 ust. 1 pkt 45 ustawy, wydatki ponoszone przez pracodawcę na działalność socjalną, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów (również wówczas, gdy zostaną poniesione ze środków obrotowych).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z dnia 13 marca 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.