INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 749) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 maja 2012r. (data wpływu 23 maja 2012r.), uzupełnionym pismem z dnia 20 sierpnia 2012r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie konsekwencji podatkowych związanych z demontażem kratki w samochodzie ciężarowym – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 maja 2012r. wpłynął ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 20 sierpnia 2012r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie konsekwencji podatkowych związanych z demontażem kratki w samochodzie ciężarowym.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W roku 2009 X Spółka Akcyjna zakupiło na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej nowy samochód ciężarowy marki BMW X6. Dokumentem potwierdzającym fakt, iż jest to samochód ciężarowy jest świadectwo homologacji wydane przez producenta oraz wpis w dowodzie rejestracyjnym pojazdu. Za drugim rzędem siedzeń samochód posiada sztywną przegrodę tzw. "kratkę", a jego ładowność wynosi 650 kg.

Zakup był dokonany w związku z wykonywaniem czynności opodatkowanych. W związku z tym, że firma X S. A. jest zarejestrowana jako czynny podatnik VAT, na podstawie faktury VAT potwierdzającej nabycie w/w środka trwałego oraz homologacji ciężarowej dokonano pełnego odliczenia podatku VAT. Odliczenie to przysługiwało na podstawie wyroku ETS w sprawie Magoora C-414/07 z dnia 22 grudnia 2008r.

Spółka zamierza dokonać demontażu opisanej przegrody i w konsekwencji przekwalifikować samochód z ciężarowego na osobowy. Fakt ten zostanie potwierdzony stosownym zaświadczeniem i zmianą wpisu w dowodzie rejestracyjnym. Nie zmienia to faktu, że w dalszym ciągu samochód będzie wykorzystywany do wykonywania czynności opodatkowanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, iż dla przedmiotowego samochodu nie zostało przeprowadzone dodatkowe badanie techniczne w okręgowej stacji kontroli pojazdów, potwierdzone zaświadczeniem wydanym przez tę stację, o którym mowa w art. 3 ust. 3 ustawy z dnia 16 grudnia 2010r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy demontaż tzw. "kratki" w samochodzie ciężarowym marki BMW X6 oraz przekwalifikowanie go na samochód osobowy, będą rodziły obowiązek dokonania korekty podatku naliczonego, odliczonego w pełnej wysokości przy nabyciu w/w pojazdu...

Zdaniem Wnioskodawcy, demontaż kratki w opisanym powyżej samochodzie ciężarowym oraz przekwalifikowanie go na samochód osobowy nie będą rodziły obowiązku skorygowania podatku naliczonego, odliczonego przy nabyciu w/w pojazdu.

Spółka skorzystała z prawa do odliczenia całej kwoty podatku naliczonego przy nabyciu samochodu w oparciu o wyrok ETS z dnia 22 grudnia 2008 roku, którego tezy umożliwiały odliczenie podatku wg zasad obowiązujących w dniu 30 kwietnia 2004 roku. Zgodnie z nimi prawo do odliczenia podatku naliczonego uzależnione było od posiadania dla danego pojazdu homologacji producenta lub importera, potwierdzającej że nie jest to samochód osobowy, a jego ładowność wynosi powyżej 500 kg. Te same przepisy nie formułowały jednak obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego w sytuacji, jak przedstawiona przez Spółkę.

Co prawda obowiązek skorygowania podatku naliczonego nakłada aktualnie obowiązująca ustawa nowelizująca z dnia 16 grudnia 2010r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym w art. 3 ust. 4, ale ma on zastosowanie w odniesieniu do pojazdów samochodowych, dla których uprzednio wydano zaświadczenie, o którym mowa w ust. 3 tego samego artykułu.

Zdaniem Wnioskodawcy jednak przepis ten nie odnosi się do sytuacji przedstawionej przez niego, gdyż dla opisanego przez niego samochodu nie wydano zaświadczenia, o którym mowa w cytowanej ustawie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ww. ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej również ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Ustawodawca stworzył zatem podatnikom prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego że zakupy towarów i usług będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Kwestia korekty podatku naliczonego odliczonego, w związku z nabyciem pojazdu samochodowego, na gruncie aktualnie obowiązujących przepisów w zakresie podatku od towarów i usług, została uregulowana w art. 3 ust. 4 ustawy z dnia 16 grudnia 2010r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652), zwanej dalej ustawą nowelizującą.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2012r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca – nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

W art. 3 ust. 2 ustawy nowelizującej wskazano, iż przepis ust. 1 nie dotyczy:

1. pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;
2. pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;
3. pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;
4. pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
5. pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku do niniejszej ustawy;
6. pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą - jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
7. przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:
   1. odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub
   2. oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.
   
   

W myśl art. 3 ust. 3 ww. ustawy nowelizującej, spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 2 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań.

Stosownie do art. 3 ust. 4 ww. ustawy nowelizującej, w przypadku gdy w pojeździe, dla którego wydano zaświadczenie, o którym mowa w ust. 3, zostały wprowadzone zmiany, w wyniku których pojazd nie spełnia wymagań, o których mowa w ust. 2 pkt 1-4, podatnik jest obowiązany do skorygowania kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym dokonał jego odliczenia.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca w roku 2009 zakupił na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej nowy samochód ciężarowy marki BMW X6. Dokumentem potwierdzającym fakt, iż jest to samochód ciężarowy jest świadectwo homologacji wydane przez producenta oraz wpis w dowodzie rejestracyjnym pojazdu. Za drugim rzędem siedzeń samochód posiada sztywną przegrodę tzw. "kratkę", a jego ładowność wynosi 650kg.

Zakup był dokonany w związku z wykonywaniem czynności opodatkowanych. W związku z tym, że Wnioskodawca jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT, na podstawie faktury VAT potwierdzającej nabycie w/w środka trwałego oraz homologacji ciężarowej dokonano pełnego odliczenia podatku VAT. Odliczenie to przysługiwało na podstawie wyroku ETS w sprawie Magoora C-414/07 z dnia 22 grudnia 2008r. Wnioskodawca zamierza dokonać demontażu opisanej przegrody i w konsekwencji przekwalifikować samochód z ciężarowego na osobowy. Fakt ten zostanie potwierdzony stosownym zaświadczeniem i zmianą wpisu w dowodzie rejestracyjnym. Nie zmienia to faktu, że w dalszym ciągu samochód będzie wykorzystywany do wykonywania czynności opodatkowanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Dla przedmiotowego samochodu nie zostało przeprowadzone dodatkowe badanie techniczne w okręgowej stacji kontroli pojazdów, potwierdzone zaświadczeniem wydanym przez tę stację, o którym mowa w art. 3 ust. 3 ustawy z dnia 16 grudnia 2010r.

Z powyższego wynika, że Wnioskodawca, prawo do odliczenia całej kwoty podatku naliczonego przy nabyciu ww. samochodu, wywiódł z podjętego przez Europejski Trybunał Sprawiedliwości rozstrzygnięcia w sprawie, którego tezy umożliwiały odliczenie podatku wg zasad obowiązujących w dniu 30 kwietnia 2004r. Zgodnie z tymi przepisami, w przypadku nabycia pojazdów samochodowych, w odniesieniu do których na podstawie homologacji producenta lub importera dla danego typu pojazdu samochodowego bezspornie wynika, że nie jest to samochód osobowy i dopuszczalna ładowność tego pojazdu wynosi powyżej 500 kg, przysługiwało odliczenie pełnej kwoty podatku.

Należy zauważyć, że przepisy dotyczące podatku od towarów i usług obowiązujące do dnia 30 kwietnia 2004r. nie formułowały obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego w sytuacji takiej, jak przedstawiona w przedmiotowej sprawie. Wskazać też trzeba, że treść przywołanych wyżej przepisów art. 3 ust. 4 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2011r. ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym, wskazuje, iż mają one zastosowanie w odniesieniu do pojazdów samochodowych, dla których uprzednio wydano zaświadczenie, o którym mowa w ust. 3 tego artykułu.

Ogólną zasadą prawa podatkowego jest, że podatnik dokonuje obniżenia podatku należnego o podatek naliczony na podstawie przepisów obowiązujących w dacie rozliczania podatku. Oznacza to, że późniejsza zmiana przepisów w danym zakresie nie powoduje utraty prawa do dokonanego już obniżenia kwoty podatku należnego, a zatem nie powoduje konieczności dokonywania korekty podatku, chyba że przepisy stanowią inaczej.

Zatem należy przyjąć, że powołane przepisy nie mają zastosowania do pojazdów samochodowych, dla których ww. zaświadczenie nie zostało wydane, jak ma to miejsce w niniejszej sprawie.

Reasumując, przerobienie samochodu ciężarowego (demontaż „kratki”), dla którego nie wydano zaświadczenia, o którym mowa wyżej, nie spowoduje u Wnioskodawcy obowiązku skorygowania podatku naliczonego VAT od zakupu tego samochodu.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.