INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, reprezentowanej przez pełnomocnika, przedstawione we wniosku z 4 lipca 2013 r. (data wpływu 9 lipca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uznania za podatnika podatku dochodowego od osób prawnych zakładu utworzonego przez Diecezję – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 lipca 2013 r. został złożony ww. wniosek – uzupełniony pismem z 7 października 2013 r. (data wpływu 11 października 2013 r.) – o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uznania za podatnika podatku dochodowego od osób prawnych zakładu utworzonego przez Diecezję.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Diecezja (dalej: „Wnioskodawca”) rozważa możliwość utworzenia działającego na terenie kraju Zakładu charytatywno-opiekuńczego X (dalej: „Zakład”), który utworzony zostałby uchwałą Diecezji Kościoła.

Zgodnie z tą uchwałą, Zakład posługiwałby się osobowością prawną Diecezji, korzystałby z majątku (w tym nieruchomości) oraz posiadałby własny Statut. Statut Zakładu stanowiłby z kolei, że Zakład stanowi jednostkę założoną przez Diecezję Kościoła w celu zapewniania kształcenia, rehabilitacji i rewalidacji osób pełnosprawnych i niepełnosprawnych poprzez kształcenie, zakwaterowanie (internat) oraz pomoc osobom w trudnej sytuacji zdrowotnej i społecznej.

Oprócz powyższych usług świadczonych wychowankom, Zakład, w imieniu Diecezji, prowadziłby również działalność gospodarczą wspomagającą cele statutowe (odpłatne usługi najmu, zakwaterowania i wyżywienia wobec podmiotów trzecich).

Diecezja nie zamierza wystąpić do Ministra-Szefa Urzędu Rady Ministrów o przyznanie Zakładowi odrębnej osobowości prawej.

Zakładem jednoosobowo kierowałby zarządzał i reprezentował na zewnątrz Dyrektor, którego powołuje i odwołuje Biskup Diecezji w porozumieniu z Radą Diecezjalną.

W związku z powyższym, Wnioskodawca chce dokonać prawidłowej analizy stanu faktycznego i prawnego tworzonego Zakładu, w tym dokonać kwalifikacji podmiotowej. W trakcie dokonywania czynności analizujących przepisy prawa podatkowego Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy za podatnika podatku od towarów i usług oraz podatku dochodowego od osób prawnych w przedmiotowym zakresie powinna zostać uznana Diecezja czy Zakład.

Pismem stanowiącym uzupełnienie wniosku Wnioskodawca doprecyzował, że:

1. Diecezja posiada osobowość prawną i zgodnie z regulacją ustawy o podatku od towarów i usług może być podatnikiem VAT.
2. Zakład Charytatywno-Opiekuńczy będzie stanowił jednostkę wewnętrzną (wyodrębniony dział, tj. jednostkę pomocniczą), która to jednostka nie posiada odrębnej osobowości prawnej, bowiem będzie korzystała z osobowości prawnej Diecezji.
3. Planuje się, że Zakład Charytatywno-Opiekuńczy będzie zatrudniał pracowników, ale będzie to czynił w imieniu Diecezji.
4. Usługi świadczone przez Zakład będą odpłatne, częściowo odpłatne lub nieodpłatne – w zależności od rodzaju usługi oraz od ewentualnego dofinansowania środkami publicznymi pochodzącymi z dotacji.
5. Świadczenia, o które pyta tut. Organ będą wykonywane stale, częstotliwie i ciągle, aczkolwiek nie wyłącznie do celów zarobkowych, bowiem Zakład będzie przeznaczał ewentualne dochody wyłącznie na realizację zadań, do których zostanie powołany.
6. Zakład jest pomocniczą jednostką wewnętrzną osoby prawnej - Diecezji.
7. Diecezja nie jest organizacją pożytku publicznego.
   
   

Dodatkowo, Wnioskodawca złożył stosowne pełnomocnictwo.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych.

Czy opisany w powyższym stanie faktycznym Zakład może być uznany za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług oraz na podstawie art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), podatnikiem podatku od towarów i usług są osoby prawne, jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Przepis art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 2012 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.) stanowi z kolei, że podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych są osoby prawne, spółki kapitałowe w organizacji. Poprzez regulację art. 1 ust. 2 i 3, podatkiem tym objęte są również określone jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, z wyjątkiem spółek niemających osobowości prawnej.

Ustawa o stosunku Państwa do Kościoła stanowi z kolei, że osobowość prawną posiada Diecezja jako jedna z jednostek organizacyjnych Kościoła. Wydawnictwa, zakłady charytatywno-opiekuńcze oraz zakłady gospodarcze nie posiadają osobowości prawnej i działają w ramach kościelnych osób prawnych, które je powołały.

Zgodnie z uchwałą powołującą Zakład oraz Statutem Zakładu, Zakład nie będzie posiadać odrębnej od Diecezji osobowości prawnej, a jego zadaniem będzie zapewnianie kształcenia, rehabilitacji i rewalidacji osób pełnosprawnych i niepełnosprawnych poprzez kształcenie, zakwaterowanie (internat) oraz pomoc osobom w trudnej sytuacji zdrowotnej i społecznej.

W ocenie Wnioskodawcy, w tak ukształtowanym stanie prawnym należy stwierdzić, że Zakład nie może być podatnikiem w rozumieniu ustawy o VAT, gdyż w istocie nie będzie stanowić osobnej od Diecezji osoby prawnej, a będzie jedynie zespołem składników majątkowych i osobowych przeznaczonym do realizowania zadań Diecezji. Nie będzie zatem także jednostką organizacyjną. Ponadto, Zakład nie będzie wykonywać działalności gospodarczej samodzielnie, gdyż na mocy uchwały oraz Statutu Zakład działać ma w ramach Diecezji.

Przez analogię można zastosować tutaj argumentację Naczelnego Sądu Administracyjnego, który w wyroku z dnia 21 grudnia 2011 r. (I FSK 256/11) odmówił przyznania podmiotowości prawnopodatkowej Niepublicznemu Zakładowi Opieki Zdrowotnej, który został wydzielony w ramach innego Niepublicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej, korzystał z jego osobowości prawnej i nie miał samodzielności: „Niewątpliwie spółka jawna posiada podmiotowość prawnopodatkową w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT z 2004 r. Przymiotu takiego natomiast nie ma zakład, czy też oddział takiej spółki. W obrocie gospodarczym nie występuje bowiem samodzielnie. Podejmując działania, zakład - jako jednostka organizacyjna – korzysta z podmiotowości spółki. Działania te są prowadzone na ryzyko i odpowiedzialność spółki jawnej, a w konsekwencji na odpowiedzialność wspólników tej spółki”.

Z tych samych względów Zakład nie wyczerpuje również znamion statusu podatnika w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Podobnie jak w przypadku podatku od towarów i usług, także i tutaj przez analogię można zastosować bowiem argumentację dotyczącą innej jednostki pomocniczej działającej w ramach osoby prawnej. Jak wskazał bowiem Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 27 sierpnia 2010 r. (IBPBI/2/423-805/10/PP): „Niepubliczny zakład opieki zdrowotnej, którego założycielem jest spółka kapitałowa jest tylko wyodrębnioną formą działalności tej spółki, która go utworzyła. Wszystkie wymienione wyżej uprawnienia przysługują jedynie posiadającym osobowość prawną samodzielnym publicznym zakładom opieki zdrowotnej. Nie można zatem przyjąć, iż niepubliczny zakład opieki zdrowotnej będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych jako jednostka organizacyjna nie posiadająca osobowości prawnej. Jeżeli założycielem niepublicznego zakładu opieki zdrowotnej jest osoba prawna (fundacja, związek zawodowy, stowarzyszenie, inna krajowa osoba prawna), to osobowość prawnopodatkową ma jedynie ta osoba prawna”.

Warto wskazać także, że w ustawie o stosunku Państwa do Kościoła zawarto przepis, zgodnie z którym Kościół podlega ogólnym przepisom podatkowym. Brak zdolności prawnopodatkowej Zakładu w podatku od towarów i usług oraz podatku dochodowym od osób prawnych nie stanowić będzie w żadnym wypadku pomniejszenia zobowiązań prawnopodatkowych Zakładu, gdyż prawnopodatkowe konsekwencje działalności Zakładu zostaną uwzględnione wraz z podatkowymi zobowiązaniami Diecezji (w ramach jednego podatnika).

Na powyższe wskazuje także argumentacja wyrażona w uchwale składu 7 sędziów NSA z dnia 24 czerwca 2013 r. o sygn. akt I FPS 1/13 dotycząca uznania za podatnika wyłącznie gminy, a nie jej jednostek pomocniczych.

Podsumowując, Zakład charytatywno-opiekuńczy X nie będzie podatnikiem w rozumieniu przepisu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług oraz art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 2012 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, gdyż w obu przypadkach będzie nim Diecezja.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Jednocześnie należy wskazać, że powołane w treści wniosku orzeczenia nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tych orzeczeń, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego należy stwierdzić, że zdaniem organu podatkowego, teza badanego rozstrzygnięcia nie ma zastosowania w przedmiotowym postępowaniu.

Natomiast w odniesieniu do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej, stwierdzić należy, że jest ona rozstrzygnięciem wydanym w konkretnej sprawie, osadzonym w określonym stanie faktycznym i tylko do niego się odnoszącym, w związku z tym nie ma mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Ponadto informuje się, że wniosek Diecezji w zakresie podatku od towarów i usług zostanie rozpatrzony odrębnym rozstrzygnięciem.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.