Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/443-630/13-2/KT
z 4 października 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 03.07.2013 r. (data wpływu 08.07.2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania otrzymywanej prowizji za wynagrodzenie z tytułu świadczenia usług, które nie podlega opodatkowaniu na terytorium kraju - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 08.07.2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania otrzymywanej prowizji za wynagrodzenie z tytułu świadczenia usług, które nie podlega opodatkowaniu na terytorium kraju.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka jest czynnym podatnikiem VAT. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Spółka prowadzi dystrybucję na terenie Polski stali narzędziowych, produktów spawalniczych oraz taśm stalowych. Spółka jest częścią międzynarodowej grupy kapitałowej (dalej: „Grupa”) i posiada wyłączność na dystrybucję na terenie Polski produktów oferowanych przez określone podmioty z Grupy. Zgodnie z ustalonymi w ramach Grupy zasadami, naruszenie zasady wyłączności dopuszczalne jest, co do zasady, za zapłatą prowizji na rzecz podmiotu posiadającego wyłączność na danym terytorium.

Zdarza się więc, że Spółka toleruje naruszenie posiadanej przez Nią wyłączności na dystrybucję określonych towarów na terytorium Polski przez inne podmioty z Grupy (dalej: „Dostawcy”) i otrzymuje z tego tytułu prowizję. Dostawcy są podatnikami w rozumieniu art. 28a Ustawy o VAT i nie mają w Polsce siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności. Prowizja kalkulowana jest jako procent wartości netto sprzedaży dokonanej przez Dostawców na rzecz polskiego odbiorcy (faktura za dostarczone towary wystawiana jest bezpośrednio przez Dostawcę na rzecz polskiego odbiorcy).

Dodatkowo, w zamian za otrzymywane wynagrodzenie, Spółka zobowiązuje się do marketingowego wsparcia i promocji produktów sprzedawanych przez Dostawców, dbania o ich dobry wizerunek, przekazywania raportów dotyczących sytuacji rynkowej w Polsce, działań marketingowo-sprzedażowych podejmowanych przez Spółkę, jak również informacji o konkurencyjnych produktach oraz o potrzebach rozwoju istniejących produktów.

Przy czym, w dotychczasowej praktyce miały miejsce sytuacje, w których Spółka nie wykonywała na rzecz Dostawcy jakichkolwiek dodatkowych czynności, poza tolerowaniem dokonywanej przez Dostawców dystrybucji towarów w Polsce. Nie były także sporządzane pisemne umowy regulujące kwestię wypłaty prowizji. Z uwagi na fakt, że stronami transakcji były podmioty z tej samej grupy kapitałowej, podstawą rozliczeń były nieformalne uzgodnienia.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy otrzymywana od Dostawców prowizja stanowi wynagrodzenie z tytułu świadczenia usług, które nie podlega opodatkowaniu VAT w Polsce, zgodnie z art. 28b Ustawy o VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy:

W ocenie Spółki, otrzymywana od Dostawców prowizja stanowi wynagrodzenie za usługę, dla której miejscem świadczenia, zgodnie z art. 28b Ustawy o VAT [ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.)] jest miejsce, w którym usługobiorca posiada siedzibę lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. Biorąc pod uwagę, że Dostawcy nie posiadają w Polsce siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, transakcje opisane we wniosku nie podlegają opodatkowaniu VAT w Polsce.

Uzasadnienie

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają, w myśl art. 5 Ustawy o VAT, m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 Ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemąącej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Powołany przepis wskazuje, iż pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności bądź sytuacji. Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie się podatnika - niebędące dostawą towarów - na rzecz innego podmiotu.

Zgodnie z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskie (dalej: „TSUE”), przykładowo w sprawie C-16/93 (Tolsma), czy też w sprawie C-102/86 (Apple Pear), aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie usług, powinien istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Dodatkowo, powinien istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Biorąc pod uwagę wyżej przywołane przepisy, jak również tezy z orzecznictwa TSUE, w ocenie Spółki, prowizja wypłacana przez Dostawców zagranicznych na Jej rzecz, stanowi wynagrodzenie za świadczenie usług, niezależnie od tego, czy, oprócz tolerowania naruszenia wyłączności na dystrybucję określonych towarów na terytorium Polski, Spółka podejmuje dodatkowe działania w zakresie wsparcia sprzedaży.

Nie ulega wątpliwości, że w sytuacji, gdy Spółka w zamian za otrzymywaną prowizję wspiera marketingowo i promuje produkty sprzedawane przez Dostawców, dba o ich dobry wizerunek czy przygotowuje raporty, dochodzi do wykonania przez Spółkę usługi w rozumieniu art. 8 ust. 1 Ustawy o VAT. Jednak nawet w przypadku, gdy żadne dodatkowe czynności nie są przez Spółkę podejmowane i jedynym świadczeniem ze strony Spółki jest tolerowanie naruszenia wyłączności na dystrybucję towarów, wówczas również ma miejsce świadczenie usług w rozumieniu powyższego przepisu. Czynność ta spełnia bowiem wszystkie przesłanki pozwalające na uznanie jej za odpłatne świadczenie usług. W szczególności, należy zauważyć, że:

• istnieje stosunek prawny pomiędzy Spółką a Dostawcami zagranicznymi - nawet, jeżeli nie została zawarta umowa w formie pisemnej, istnieją nieformalne uzgodnienia, które określają wysokość oraz okoliczności wypłaty prowizji;
  

• istnieje bezpośredni beneficjent świadczenia Spółki - Dostawca otrzymuje świadczenie polegające na możliwości bezpośredniej dystrybucji swoich produktów na terytorium Polski;
  

• istnieje bezpośredni związek pomiędzy wykonanymi świadczeniami oraz przekazanym wynagrodzeniem (prowizją) - w zamian za umożliwienie dystrybucji produktów na terenie Polski, Spółce przysługuje wynagrodzenie ustalone jako określona wartość procentowa sprzedaży towarów netto.
  
  
  

W konsekwencji, w ocenie Spółki, prowizja otrzymana od Dostawców stanowi wynagrodzenie za świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 Ustawy o VAT.

W myśl art. 28b ust. 1 Ustawy o VAT, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Zdaniem Spółki, do wskazanych w niniejszym wniosku usług nie mają zastosowania przepisy szczególne, które wyłączałyby stosowanie art. 28b Ustawy o VAT dla określenia miejsca świadczenia.

Biorąc zatem pod uwagę opisany stan faktyczny oraz przywołane wyżej regulacje, w opinii Spółki, miejscem świadczenia usług świadczonych ma rzecz zagranicznego Dostawcy (w zamian za otrzymaną prowizję), jest miejsce, w którym Dostawca posiada siedzibę działalności gospodarczej.

W konsekwencji, świadczenie usług na rzecz Dostawców w zamian za wypłacaną prowizję, nie podlega opodatkowaniu VAT w Polsce - nie mają oni bowiem w Polsce siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.