Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB4/415-449/13-4/JK2
z 11 października 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 2 czerwca 2013 r. (data wpływu 8 lipca 2013 r.) oraz w piśmie z dnia 9 września 2013 r. (data nadania 9 września 2013 r., data wpływu 11 września 2013 r.) uzupełniającym braki formalne na wezwanie z dnia 28 sierpnia 2013 r. Nr IPPB4/415-449/13-2/JK2 (data nadania 29 sierpnia 2013 r., data doręczenia 2 września 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania odszkodowania otrzymanego za nieruchomość przejętą dekretem – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 lipca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania odszkodowania otrzymanego za nieruchomość przejętą dekretem.

Z uwagi na braki formalne, pismem Nr IPPB4/415-449/13-2/JK2 z dnia 28 sierpnia 2013 r. (data nadania 29 sierpnia 2013 r., data doręczenia 2 września 2013 r.) tut. organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku poprzez określenie organu podatkowego właściwego dla wnioskodawcy ze względu na sprawę będącą przedmiotem interpretacji indywidualnej oraz wskazanie w zakresie przepisów jakiej ustawy ma być udzielona interpretacja.

Pismem z dnia 9 września 2013 r. (data nadania 9 września 2013 r., data wpływu 11 września 2013 r.) Wnioskodawca uzupełnił powyższe w terminie.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Nieruchomości na terenie m. W stanowiły w okresie przedwojennym własność H. C. zamordowanego w dniu 5 sierpnia 1944 r. i jego małżonki J. C. zmarłej w dniu 8 grudnia 1949 r. Nieruchomości składały się z działki przy ul. O., działki przy ul. L. oraz działki przy ul. M. W dniu 26 października 1945 r. nieruchomości zostały przejęte dekretem o własności i użytkowników gruntów na terenie m. st. Warszawy na rzecz Skarbu Państwa. Według orzeczenia Sądu Rejonowego z dnia 25 stycznia 2001 r. po kilkuletnim procesie spadkowym - spadkobiercami zostało potomstwo zmarłych dawnych właścicieli. W następstwie zgonu niektórych spadkobierców zostało kolejne potomstwo w ostatecznej liczbie 8 osób. Między innymi Wnioskodawca jako spadkobierca po zmarłej żonie w dniu 10 grudnia 2010 r. nabył sądownie prawo do odszkodowań. Decyzją Prezydenta miasta zostało Wnioskodawcy wypłacone odszkodowanie za nieruchomość przy ul. O. przelewem na konto w banku M. w dniu 31 grudnia 2012 r. Odszkodowanie zostało przekazane na podstawie przepisów o gospodarce nieruchomościami. Rozmowy Urzędzie Skarbowym oraz rozmowy telefoniczne nie dały Wnioskodawcy ostatecznej decyzji czy otrzymane odszkodowanie podlega opodatkowaniu czy nie. Wnioskodawca uzyskał jedynie wyjaśnienie, że przychody opodatkowane należy wykazywać, natomiast wykazywanie przychodów niepodatkowanych jest bezprzedmiotowe. Wnioskodawca uważa, że wątpliwości pochodziły z komplikacji z przewlekłości toku procesu spadkowego jak i ciągłej zwłoce w wypłacie wartości odszkodowania. W Urzędzie Skarbowym wskazywano Wnioskodawcy dotyczącą opisanej sytuacji na art. 14a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacji Podatkowej jednak bez wiążącej interpretacji. Według dotychczasowych rozmów z pracownikami pionu skarbowego mogą mieć zastosowania przepisy prawne: a) ustawa z 2002 r. - Dz. U. Nr 41, b) Kodeks postępowania administracyjnego - Dz.U. z 2000 r. Nr 98, c) ustawa z dnia 21 sierpnia 1997 r., d) Dz.U. 50, Dz. U. 1939 r. Nr 34 poz. 216. Wnioskodawca otrzymał odszkodowanie jako następca prawny dawnych właścicieli w trybie przepisów o gospodarce nieruchomościami na terenie m.st. Warszawy. Według opinii Wnioskodawcy sama istota odszkodowania jako rekompensata za brak wieloletniej możliwości korzystania z przejętej nieruchomości jest sprzeczna z jej opodatkowaniem.

W uzupełnieniu z dnia 9 września 2013 r. (data wpływu 11 września 2013 r.) Wnioskodawca wskazał, że interpretacja powinna dotyczyć przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy po otrzymaniu odszkodowania na podstawie decyzji Prezydenta Miasta W za utracone – przejęte dekretem z dnia 26 października 1945 roku nieruchomość na rzecz Skarbu Państwa Polskiego a następnie dzielnicy, Wnioskodawca ma złożyć deklarację majątkową – jeśli tak to jaką i czy ma zapłacić podatek dochodowy od otrzymanego odszkodowania czy nie?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Sytuacja Jego budzi wątpliwość co do faktu, że nieruchomości Mu nie wydano, a wydano decyzję o odszkodowanie. Według Wnioskodawcy nic nie powinien płacić i nie składać deklaracji majątkowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Natomiast w myśl art. 21 ust. 1 pkt 29 ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są przychody zyskane z tytułu odszkodowania wypłacanego stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami lub z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie oraz z tytułu sprzedaży nieruchomości w związku z realizacją przez nabywcę prawa pierwokupu, stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami; nie dotyczy to przypadków, gdy właściciel nieruchomości, o której mowa w zdaniu pierwszym, nabył jej własność w okresie 2 lat przed wszczęciem postępowania wywłaszczeniowego bądź odpłatnym zbyciem nieruchomości za cenę niższą o co najmniej 50% od wysokości uzyskanego odszkodowania lub ceny zbycia nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie lub w związku z realizacją prawa pierwokupu.

Analiza zacytowanego przepisu prowadzi do wniosku, że przedmiotowe zwolnienie nie będzie przysługiwało jeżeli łącznie spełnione zostaną następujące warunki:

1. nabycie nieruchomości nastąpiło w okresie 2 lat przed wszczęciem postępowania wywłaszczeniowego lub odpłatnym zbyciem,
2. cena jej nabycia była o co najmniej 50% niższa od wysokości odszkodowania lub ceny zbycia.
   
   

Zatem w przypadku, gdy spełniony zostanie tylko jeden z warunków albo żaden z nich, uzyskany przychód będzie korzystał ze zwolnienia.

Podstawę prawną przyznawania i ustalania odszkodowań za wywłaszczone nieruchomości stanowi ustawa z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 ze zm.).

Z brzmienia art. 215 ust. 1 i 2 ww. ustawy wynika, ze przepisy ustawy dotyczące odszkodowań za wywłaszczone nieruchomości stosuje się odpowiednio do odszkodowania za gospodarstwo rolne na gruntach, które na podstawie dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m. st. Warszawy przeszły na własność państwa, jeżeli ich poprzedni właściciele lub następcy prawni tych właścicieli, prowadzący gospodarstwo, zostali pozbawieni faktycznego władania wspomnianym gospodarstwem po dniu 5 kwietnia 1958 r. oraz, że przepisy ustawy dotyczące odszkodowania za wywłaszczone nieruchomości stosuje się odpowiednio do domu jednorodzinnego, jeżeli przeszedł on na własność państwa po dniu 5 kwietnia 1958 r., oraz do działki, która przed dniem wejścia w życie dekretu wymienionego w ust. 1 mogła być przeznaczona pod budownictwo jednorodzinne, jeżeli poprzedni właściciel bądź jego następcy prawni zostali pozbawieni faktycznej możliwości władania nią po dniu 5 kwietnia 1958 r. W ramach przyznanego odszkodowania poprzedni właściciel bądź jego następcy prawni mogą otrzymać w użytkowanie wieczyste działkę pod budowę domu jednorodzinnego.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jako spadkobierca po zmarłej żonie w dniu 10 grudnia 2010 r. nabył sądownie prawo do odszkodowań. Decyzją Prezydenta m.st. Warszawy zostało Wnioskodawcy wypłacone w dniu 31 grudnia 2012 r. odszkodowanie za nieruchomość, która została przejęta dekretem z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowników gruntów na terenie m. st. Warszawy na rzecz Skarbu Państwa. Odszkodowanie zostało przekazane na podstawie przepisów o gospodarce nieruchomościami. Wnioskodawca otrzymał odszkodowanie jako następca prawny dawnych właścicieli.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny należy uznać, że wypłata przedmiotowego odszkodowania została dokonana stosownie do uregulowań prawnych zawartych w ustawie o gospodarce nieruchomościami.

Ponadto w przedmiotowej sprawie nie zostały spełnione oba warunki, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 29 ww. ustawy, co skutkować będzie zwolnieniem z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych odszkodowania jakie Wnioskodawca otrzymał za przejętą dekretem nieruchomość. Nabycie prawa do nieruchomości, za wywłaszczenie której zostało wypłacone odszkodowanie miało bowiem miejsce w 2010 r. i nastąpiło ono w drodze spadku, co nie pozwala na ustalenie ceny nabycia nieruchomości.

Reasumując należy stwierdzić, że wypłacone Wnioskodawcy w 2012 r. odszkodowanie, w oparciu o przepisy ustawy o gospodarce nieruchomościami, spełnia przesłanki do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznym, na mocy powołanego powyżej art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym Wnioskodawca nie ma obowiązku zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych oraz złożenia zeznania podatkowego z tytułu otrzymania powyższego odszkodowania.

Należy dodać, iż dokumenty dołączone przez Wnioskodawczynię do wniosku nie podlegały analizie i weryfikacji w ramach wydanej interpretacji. Tym samym, jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego, który wystąpił w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. Nr z 2012 r. , poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.