INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21.08.2013 r. (data wpływu 23.08.2013 r.), uzupełnionym w dniu 09.09.2013 r. poprzez wniesienie należnej opłaty, o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki dla usługi własnej transportu osób w ramach świadczonej usługi turystyki – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23.08.2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki dla usługi własnej transportu osób w ramach świadczonej usługi turystyki. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony poprzez wniesienie w dniu 9.09.2013 r. należnej opłaty.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka organizuje dla turystów usługi turystyczne, wyjazdy wycieczkowe i turystyczne oraz zwiedzania W. W skład takiej usługi turystycznej wchodzi przewóz osób, we własnym zakresie własnymi środkami transportu tj. autobusami dowóz osób do miejsca zwiedzania oraz usługa przewodnicka lub usługi pilota na miejscu. Usługa przewodnicka i pilota polega na zakupie tej usługi u innego podatnika.

Za taką kompleksową usługę, składającą się z dwóch elementów tj. usługi transportowej i usługi przewodnickiej podatnik zobowiązany jest do stosowania 23% VAT. W przypadku usługi transportowej oznaczonej PKWiU 49.39.32.0 tj. usługi transportu drogowego pasażerskiego, wycieczkowego i turystycznego podatnik może stosować stawki VAT 8 %. Z samego opisu tego konkretnego PKWiU wynika że drogowy transport wycieczkowy i turystyczny podlega 8% stawce VAT.

Rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 28 czerwca 2001 r. w sprawie przewodników turystycznych i pilotów wycieczek (Dz.U.2001.72.752) § 12 mówi, że Organizator turystyki jest obowiązany, w obsłudze grupy turystów, do zapewnienia udziału przewodnika miejskiego - dla miast wymienionych w § 10, jeżeli program imprezy obejmuje zwiedzanie miasta lub wybranych obiektów na jego obszarze, w muzeach i obiektach zabytkowych, w których nie oprowadza uprawniony pracownik. Wobec czego należy rozumieć, że transport drogowy wycieczkowy także z przewodnikiem w środku transportu powinien podlegać niższej stawce VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Wątpliwości Spółki dotyczą prawa do stosowania stawki 8% w odniesieniu do opisanych w zdarzeniu przyszłym usług turystycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka ma prawo do stosowania stawki 8% do usług transportowych świadczonych własnymi autobusami. W dniu 19.06.2013 r. Naczelny Sąd Administracyjny wydał orzeczenie I FSK 637/13 w sprawie biur podroży dotyczące stosowania 8% stawki VAT na usługi transportowe. W sentencji orzeczono, że usługi transportu wykonywane w ramach usługi turystycznej mogą być opodatkowane preferencyjną stawką VAT.

Zobowiązywanie podatnika do stosowania 23% stawki VAT przy wykonywaniu przez niego usług turystycznych w części dotyczącej transportu powoduje nierówność podmiotów świadczących identyczne usługi.

Jednocześnie, zdaniem Spółki, jest to naruszenie przepisów prawa materialnego przez błędną wykładnię art. 119 ust. 5 ustawy o VAT w związku z art. 306-310 Dyrektywy 2006/112/WE.

W ten sposób błędnie nakazuje się podatnikowi stosowanie podatku VAT w wysokości 23% zamiast stosowania stawki właściwej dla tej usługi ogólnie, zgodnie z artykułem 41 ust. 2 ustawy o VAT. Nie jest to zgodne z art. 98 ww. Dyrektywy, która stwierdza że jeżeli państwo członkowskie wprowadziło obniżoną stawkę podatku od wartości dodanej dla usług przewozu, stawka ta znajduje zastosowanie do usług własnych biura podróży.

Stosowanie zasad ogólnych w odniesieniu do miejsca i podstawy opodatkowania w stosunku do biur podróży i wykonywania przez nie usług turystycznych, z powodu wielości i lokalizacji świadczonych usług, poważnie utrudnia prowadzenie działalności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Co do zasady, stosownie do art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

W przypadku usług turystyki stosuje się procedury szczególne.

Zgodnie z art. 119 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania przy wykonywaniu usług turystyki jest kwota marży pomniejszona o kwotę należnego podatku, z zastrzeżeniem ust. 5.

Przez marżę, o której mowa w ust. 1 ustawy, rozumie się różnicę między kwotą, którą ma zapłacić nabywca usługi, a faktycznymi kosztami poniesionymi przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty; przez usługi dla bezpośredniej korzyści turysty rozumie się usługi stanowiące składnik świadczonej usługi turystyki, a w szczególności transport, zakwaterowanie, wyżywienie, ubezpieczenie (art. 119 ust. 2).

W myśl art. 119 ust. 5 ustawy, w przypadku, gdy przy świadczeniu usługi turystyki podatnik oprócz usług nabywanych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty część świadczeń w ramach tej usługi wykonuje we własnym zakresie, zwanych dalej „usługami własnymi”, odrębnie ustala się podstawę opodatkowania dla usług własnych i odrębnie w odniesieniu do usług nabytych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty. W celu określenia podstawy opodatkowania dla usług własnych stosuje się odpowiednio przepisy art. 29.

Z wniosku wynika, że Spółka świadczy usługi turystyczne. W skład takiej usługi turystycznej wchodzi przewóz osób własnymi środkami transportu oraz usługa przewodnicka lub usługa pilota, przy czym usługa przewodnicka i usługa pilota jest nabywana od innego podatnika. Zatem część usługi turystyki wykonywana jest w zakresie własnym a część nabywana jest od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości zastosowania stawki VAT w wysokości 8% dla usług turystyki, opisanych w zdarzeniu przyszłym wniosku.

Odnosząc wskazane powyższej przepisy ustawy o podatku od towarów i usług do zdarzenia opisanego we wniosku stwierdzić należy, że, w myśl cyt. art. 119 ust. 5 ustawy, w stosunku do świadczeń wykonywanych we własnym zakresie tj. usług polegających na transporcie osób autobusami własnymi Wnioskodawca ma prawo do określenia podstawy opodatkowania zgodnie z art. 29 ustawy, w myśl którego podstawą opodatkowania jest obrót, czyli kwota należna z tytułu sprzedaży pomniejszona o kwotę należnego podatku. W stosunku zaś do usług nabywanych przez Wnioskodawcę od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty tj. w tym przypadku usług przewodnika lub usług pilota podstawę opodatkowania należy określić odrębnie.

Wnioskodawca, na podstawie art. 119 ust. 6 ustawy, jest zobowiązany w prowadzonej ewidencji, do wykazania jaka część należności za usługę przypada na usługi nabyte od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, a jaka na usługi własne.

Należy wskazać, że skoro podstawę opodatkowania usług własnych, stanowiących element usługi turystyki określa się na zasadach ogólnych uregulowanych w art. 29 ustawy, to również stawkę podatku dla tych usług należy ustalić w oparciu o zasady ogólne.

Potwierdzeniem tego jest wyrok TSUE z dnia 25 października 2012 r. w sprawie C-557/11, w której to Trybunał orzekając w trybie prejudycjalnym na wniosek polskiego Naczelnego Sądu Administracyjnego stwierdził, że „artykuły 306-310 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 roku w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że własne usługi przewozu stanowiące element składowy usługi turystycznej świadczonej podróżnym przez biuro podróży za cenę ryczałtową, opodatkowanej zgodnie ze wskazanymi przepisami, podlegają ogólnym zasadom opodatkowania podatkiem VAT, w szczególności w odniesieniu do stawki podatku, a nie szczególnej procedurze opodatkowania transakcji dokonywanych przez biura podróży. Zgodnie z art. 98 tej dyrektywy, jeżeli państwo członkowskie wprowadziło obniżoną stawkę podatku VAT dla usług przewozu, stawka ta znajduje zastosowanie do omawianych usług własnych biura podróży”.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Przepis art. 41 ust. 2 ustawy określa, iż dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Natomiast stosownie do art. 146a pkt 1 i pkt 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%,
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy wynosi 8%.
   
   

W świetle art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów i usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Jak wynika z załącznika nr 3 do ustawy, obniżoną 8% stawką podatku objęto w poz. 155 usługi transportu lądowego pasażerskiego, miejskiego i podmiejskiego (PKWiU 49.31). Natomiast w poz. 157 tego załącznika wskazano pozostały transport lądowy pasażerski, gdzie indziej niesklasyfikowany (PKWiU 49.39).

Z uwagi na powyższe wskazać należy, iż w przedmiotowej sprawie, w odniesieniu do usług własnych transportu osób autobusami, będących elementem usługi turystyki Wnioskodawca określając podstawę opodatkowania dla tej usługi, na podstawie art. 29 ustawy, ma prawo do zastosowania obniżonej stawki podatku VAT w wysokości 8%.

Wskazać należy, że powyższe ma zastosowanie jedynie do usług przewozu osób świadczonych we własnym zakresie. Usługa przewodnika lub też usługa pilota, jako usługa obca tj. nabywana od innego podmiotu dla bezpośredniej korzyści turysty nie może korzystać ze stawki preferencyjnej.

Nadmienić należy, że w przypadku gdy Wnioskodawca będzie świadczył ww. usługi transportu osób własnym autokarem na terenie Unii Europejskiej lub poza nią, winien mieć na uwadze art. 28f ust. 1 ustawy, zgodnie z którym miejscem świadczenia usług transportu pasażerów jest miejsce, gdzie odbywa się transport z uwzględnieniem pokonanych odległości. Tym samym opodatkowaniu w kraju podlegać będzie usługa transportu pasażerskiego dotycząca odcinka trasy pokonanego na terytorium Polski, natomiast odcinek poza terytorium Polski nie będzie podlegał opodatkowaniu w kraju.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy, że ma On prawo do zastosowania stawki 8% do usług transportowych świadczonych własnymi autobusami (w ramach usługi turystyki), należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.