Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/1/415-799/13/WRz
z 4 listopada 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 2 sierpnia 2013 r. (data wpływu do tut. Biura 8 sierpnia 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wartości diet za czas podróży służbowych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 sierpnia 2013 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wartości diet za czas podróży służbowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Od 2 marca 2012 r. Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą. Zdarzenia gospodarcze związane z tą działalnością ewidencjonuje w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Ponadto jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Przeważającym rodzajem wykonywanej przeze Niego działalności jest transport drogowy towarów, sklasyfikowany wg PKD pod symbolem 49.41.Z. Charakter wykonywanej działalności wymaga od Wnioskodawcy ciągłego przemieszczania się w celu dostarczenia towaru w kraju i za granicą.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą, której głównym rodzajem jest transport drogowy towarów (PKD 49.41.Z), wykonująca zadania poza miejscowością podaną w zgłoszeniu o dokonaniu wpisu do ewidencji działalności gospodarczej (transport towarów na terenie kraju i za granicą), stanowiące istotę tej działalności, odbywa podróż służbową w rozumieniu art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, i czy ma prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów diet z tytułu podróży służbowej?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Posługując się pojęciem kosztów uzyskania przychodów, ustawodawca określił, które z wydatków poniesionych przez podatnika mogą wpływać na osiągnięty przez niego dochód podatkowy. Z uwagi na fakt, że niemożliwe byłoby enumeratywne wyliczenie wszystkich racjonalnie uzasadnionych kosztów, jakie podatnik mógłby ponieść w wyniku prowadzonej działalności, określono jedynie cechy, jakie poniesione koszty muszą posiadać, aby mogły być one podatkowymi kosztami uzyskania przychodu, tj. muszą one służyć osiągnięciu przychodu, czyli musiały zostać poniesione w celu osiągnięcia lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów oraz nie mogą być wymienione w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Podatnik podejmując zlecenie wykonania usługi transportu towarów, ponosi szereg kosztów związanych z eksploatacją samochodu, którym przewożony jest towar. Ponadto ponosi podwyższone koszty związane ze swoim utrzymaniem. Jeżeli w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w sposób zorganizowany kierowca przemieszcza się w celu dostarczenia towaru, to jego podróż jest podróżą służbową, w trakcie której może ponosić wydatki, związane ze swoim utrzymaniem. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uzależnia zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów diet z tytułu podróży służbowej od rodzaju prowadzonej działalności gospodarczej z tym, że osoby prowadzące działalność gospodarczą z tytułu odbywania podróży służbowej nie mogą rozliczyć w kosztach uzyskania przychodów kosztów faktycznie poniesionych z tytuły zwiększonych wydatków na koszty utrzymania, lecz mogą je rozliczyć ryczałtem zaliczając do kosztów uzyskania przychodów wartość diet za czas podróży służbowej do wysokości przysługującej pracownikom.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,
• musi być należycie udokumentowany.
  
  

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 52 ww. ustawy, nie uznaje się za koszt uzyskania przychodów wartości diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących - w części przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom, określoną w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra.

Powyższe oznacza, że osoby prowadzące działalność gospodarczą mają prawo zaliczyć w ciężar kosztów uzyskania przychodów, wartość diet związanych z własnymi podróżami służbowymi do wysokości nieprzekraczającej wysokości diet przysługującym pracownikom określonych w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz.U. z 2013 r., poz. 167).

Z treści wniosku wynika m.in., że przedmiotem działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę jest świadczenie usług transportowych na terenie kraju i za granicą. W związku z tą działalnością uważa, iż ma prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości diet związanych z podróżami służbowymi do wysokości przysługujących pracownikom.

Mając na względzie cyt. wyżej przepisy stwierdzić należy, iż jeżeli usługi, o których mowa we wniosku, wykonywane są przez Wnioskodawcę w ramach odbywanych przez Niego krajowych i zagranicznych podróży służbowych w rozumieniu odrębnych przepisów, nie będących przepisami prawa podatkowego i nie mogących być przedmiotem niniejszej interpretacji, to do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej może zaliczać wartości diet za czas tych podróży, do wysokości wskazanej w ww. rozporządzeniu.

Wskazać przy tym należy, iż pojęcie „podróży służbowej”, unormowane jest w przepisach prawa pracy, tj. w art. 775 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t.j. Dz.U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.) oraz w przepisach wykonawczych do tej ustawy, a w konsekwencji rozstrzygnięcie kwestii, czy wyjazdy związane z realizacją przez Wnioskodawcę usług, o których mowa we wniosku, są podróżami służbowymi, nie leży w kompetencji organów podatkowych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, iż w zakresie dotyczącym określenia, czy odbywane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wyjazdy krajowe i zagraniczne są podróżami służbowymi wydane zostało odrębne rozstrzygniecie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35 – 016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.