INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz.770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 15 lipca 2013 r. (data wpływu 18 lipca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności wniesienia aportem infrastruktury do Spółki komunalnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 lipca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności wniesienia aportem infrastruktury do Spółki komunalnej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina (dalej jako: Gmina lub Wnioskodawca) jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT i jako jednostka samorządu terytorialnego odpowiada za realizację projektów inwestycyjnych, których przedmiotem jest m.in. budowa infrastruktury wodociągowej położonej na obszarze Gminy. Od roku 1997 sieci wodociągowe wraz z urządzeniami do poboru i uzdatniania wody stanowiące majątek Gminy były dzierżawione do zewnętrznego podmiotu. Zgodnie z zawartą w powyższym zakresie umową (dalej: Umowa dzierżawy), dzierżawca zobowiązał się m.in. do zapłaty czynszu na rzecz Gminy z tytułu udostępnienia mu sieci w celu świadczenia przez niego usług dostawy i sprzedaży wody, a także do ponoszenia kosztów wszelkich koniecznych napraw i remontów. Umowa dzierżawy zawarta została na czas nieokreślony i nie została dotąd rozwiązana.

Część projektów w zakresie budowy, przebudowy, rozbudowy i modernizacji sieci wodociągowych na terenie Gminy była realizowana przez osoby fizyczne prowadzące wspólnie działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej (dalej: Spółka cywilna), będącej dzierżawcą sieci wodociągowych, stanowiących majątek Gminy. Spółka cywilna ponosiła większość kosztów ww. inwestycji, które po oddaniu do użytkowania stawały się jej własnością, będąc jednocześnie odpowiedzialna za świadczenie na terenie Gminy usług obejmujących m.in. dostawę i sprzedaż wody na rzecz mieszkańców oraz lokalnych przedsiębiorców.

Wnioskodawca podjął decyzję o zmianie sposobu organizacji gospodarki komunalnej w zakresie zbiorowego zaopatrzenia w wodę. Celem zmian jest bardziej korzystne prowadzenie działalności w zakresie dostarczania wody na terenie Gminy oraz uregulowanie kwestii własnościowych sieci wodociągowych oraz infrastruktury towarzyszącej. W szczególności Wnioskodawca podjął decyzję, że najkorzystniejszym rozwiązaniem z perspektywy Gminy będzie utworzenie spółki komunalnej, w której 100% udziałów posiadał będzie Wnioskodawca (dalej jako: Spółka komunalna).

W konsekwencji podjęta została decyzja m.in. o przejęciu własności wszystkich sieci wodociągowych znajdujących się na obszarze Gminy przez Wnioskodawcę, w tym do przejęcia nakładów poczynionych przez Spółkę cywilną w tym zakresie (dalej jako: Infrastruktura). W szczególności w grudniu 2012 r. doszło do zawarcia umowy sprzedaży, w wyniku której Spółka cywilna przeniosła na rzecz Gminy własność wszystkich gminnych sieci wodociągowych, będących przedmiotem inwestycji Spółki cywilnej w poprzednich latach za wynagrodzeniem obejmującym m.in. wartość poniesionych nakładów na Infrastrukturę. Przedmiotowa transakcja sprzedaży została udokumentowana fakturą VAT (na której Gmina wskazana została jako nabywca) i opodatkowana według stawki podstawowej. Zgodnie z informacjami posiadanymi przez Wnioskodawcę Infrastruktura od momentu jej wybudowania użytkowana była bezpośrednio przez Spółkę cywilną wyłącznie do jej działalności, polegającej na dostarczaniu wody mieszkańcom Gminy.

Środki na nabycie Infrastruktury pochodziły z funduszów własnych Gminy, w szczególności nie miało w tym zakresie miejsca jakiekolwiek dofinansowanie ze środków zewnętrznych.

Po nabyciu przez Gminę, Infrastruktura, zgodnie z intencją Gminy oraz Spółki cywilnej, została udostępniona Spółce cywilnej do użytkowania i eksploatowania w ramach dotychczasowej Umowy dzierżawy. W szczególności, zgodnie z dokonanymi ustaleniami, postanowiono włączyć, począwszy od dnia przeniesienia własności Infrastruktury na rzecz Gminy, poszczególne jej elementy do zakresu przedmiotowego Umowy dzierżawy. Umowa dzierżawy ma obowiązywać do momentu przejęcia przedmiotowych zadań, tj. dostarczania wody, przez Spółkę komunalną. Powyższe wynika z chęci prowadzenia dotychczasowej działalności przez Spółkę cywilną do czasu rozpoczęcia działalności przez Spółkę komunalną. W praktyce wiąże się to z koniecznością korzystania także z Infrastruktury. Z tytułu świadczonych usług Gmina wystawia na Spółkę cywilną faktury VAT, wykazując podatek ze stawką podstawową.

Ponadto Wnioskodawca zaznacza, że od momentu nabycia Infrastruktury od Spółki cywilnej nie poniósł i do momentu wniesienia aportem do Spółki komunalnej nie planuje ponieść wydatków na ich ulepszenie, w szczególności nie planuje ponieść wydatków, które byłyby równe lub przekraczałyby 30% wartości początkowej tych obiektów.

Umowy z mieszkańcami oraz lokalnymi przedsiębiorcami na dostawę i sprzedaż wody Spółka cywilna zawiera we własnym imieniu, a z tytułu świadczonych usług pobiera opłaty, zawierające podatek VAT.

W związku z odpłatnym nabyciem od Spółki cywilnej Infrastruktury, Gmina uważa, że przysługiwało i przysługuje jej pełne prawo do odliczenia związanego z tym nabyciem podatku VAT naliczonego (kwestia ta stanowi przedmiot odrębnego wniosku o interpretację składanego przez Gminę).

Obecnie, jak zaznaczono na wstępie, Gmina planuje dokonać dalszych zmian organizacyjnych ukierunkowanych na przejęcie przez Gminę pełnej odpowiedzialności za prowadzenie działalności wodociągowej na jej terenie. Podjęte zostały m.in. działania mające na celu utworzenie Spółki komunalnej, której działalność ma obejmować m.in. dostawę i sprzedaż wody, eksploatację, konserwację i remont urządzeń wodociągowych. Spółka komunalna ma świadczyć wykonywane dotąd przez Spółkę cywilną usługi w zakresie zaopatrzenia w wodę dla mieszkańców oraz przedsiębiorców na terenach Gminy.

Na pokrycie części udziałów obejmowanych w Spółce komunalnej, Gmina zamierza wnieść aport rzeczowy w postaci Infrastruktury. Dokładny termin dokonania aportu nie został jeszcze ustalony (w praktyce, zależeć on będzie od wielu czynników, m.in. od zgromadzenia odpowiednich środków pieniężnych na pokrycie pozostałej części kapitału zakładowego Spółki komunalnej, a także stanowiska Ministra Finansów w zakresie sposobu opodatkowania aportu na gruncie podatku VAT), niemniej jednak zgodnie z planami Wnioskodawcy nastąpi on nie później niż przed upływem dwóch lat od dnia nabycia Infrastruktury od Spółki cywilnej.

Jednocześnie Gmina wskazała, że w ramach planowanego aportu nie nastąpi przeniesienie jakichkolwiek umów związanych z funkcjonowaniem Gminy. Planowana transakcja nie obejmie również przeniesienia należności Gminy, jak również przeniesienia jej rachunków bankowych. Ponadto Spółka komunalna nie będzie przejmować jakichkolwiek zobowiązań Gminy.

W ramach aportu nie będzie miało miejsca przejęcie przez Spółkę komunalną umów o pracę osób zatrudnionych w Gminie. W rezultacie, nie dojdzie do przeniesienia zakładu pracy.

Gmina zamierza potwierdzić sposób potraktowania dla potrzeb VAT aportu rzeczowego (tj. aport składników majątkowych stanowiących elementy Infrastruktury), a także ich wpływ na odliczenie VAT poniesionego w związku z nabyciem Infrastruktury.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy wniesienie aportem Infrastruktury do Spółki komunalnej będzie podlegać zwolnieniu od VAT z opcją opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT i w sytuacji, gdy Gmina (Zbywca) oraz Spółka komunalna (Nabywca) złożą oświadczenie w trybie art. 43 ust. 10 ustawy o VAT, przedmiotowa transakcja będzie podlegała opodatkowaniu podstawową stawką VAT jako odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt ustawy o VAT (pytanie oznaczone we wniosku nr 2)...
2. Czy wniesienie aportem Infrastruktury do Spółki komunalnej będzie podlegać zwolnieniu od VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT (pytanie oznaczone we wniosku nr 3)...
3. W przypadku, gdy zdaniem organu Gmina nie ma prawa do zastosowania powyższych zwolnień, czy wniesienie aportem Infrastruktury do Spółki komunalnej będzie podlegać opodatkowaniu VAT jako odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, do której zastosowanie znajdzie standardowa stawka VAT, o której mowa w art. 41 ust. ustawy o VAT (pytanie oznaczone we wniosku nr 3)...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

W zakresie pytania nr 1 (oznaczonego we wniosku nr 2) – planowane wniesienie aportem Infrastruktury do Spółki komunalnej nie będzie podlegać zwolnieniu od VAT z opcją opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

W zakresie pytania nr 2 (pytanie oznaczone we wniosku nr 3) – wniesienie aportem Infrastruktury do Spółki komunalnej nie będzie podlegać zwolnieniu od VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

W zakresie pytania nr 3 (pytanie oznaczone we wniosku nr 4) – w związku z brakiem możliwości zastosowania zwolnień od VAT planowanego aportu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 oraz pkt l0a ustawy o VAT, konieczne będzie jego opodatkowanie podstawową stawką VAT, o której mowa w art. 41 ust. 1 ustawy o VAT.

Uzasadnienie stanowiska Gminy:

Ad. 1

Brak podstaw do zwolnienia aportu od VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Zdaniem Gminy, aport nie będzie korzystał ze zwolnienia od VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT (zwolnienie z opcją opodatkowania wynikającą z art. 43 ust. 10 ustawy o VAT). Przepis ten przewiduje, że zwalnia się z VAT dostawę budynków i budowli lub ich części, z wyjątkiem, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim, albo pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Przez pierwsze zasiedlenie rozumie się zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 14 ustawy o VAT „oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części po ich wybudowaniu lub ulepszeniu, jeśli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej”.

Zgodnie z powyższą regulacją oddanie do użytkowania może nastąpić w ramach dowolnej czynności opodatkowanej VAT. Taką czynnością może być w szczególności sprzedaż Infrastruktury przez Spółkę cywilną na rzecz Gminy, stanowiąca opodatkowaną VAT odpłatną dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT. Stanowisko takie znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach indywidualnych wydawanych przez MF, przykładowo w:

• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 14 marca 2013 r., sygn. ITPP2/443-1518/12/AD, „żeby można było mówić o pierwszym zasiedleniu musi dojść do oddania budynków (budowli) do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Jeżeli zatem podatnik wybuduje obiekt, lub go zmodernizuje, przy czym nakłady na ulepszenie przekroczą 30% jego wartości początkowej, a następnie obiekt ten (lub ulepszenie) zostanie oddany do użytkowania (wprowadzony przez podatnika do ewidencji środków trwałych), nie oznacza to, że został on zasiedlony. Oddanie do użytkowania nie nastąpiło bowiem w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało natomiast miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany obiekt zostanie sprzedany lub np. oddany w dzierżawę, najem. Zarówno sprzedaż, jak i dzierżawa, czy najem są bowiem czynnościami podlegającymi opodatkowaniu”;
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 6 marca 2013 r., sygn. IPTPP4/443-799/12-4/ALN „Aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do oddania budynku do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, a za takie można rozumieć m.in. objęcie we władanie budynku, budowli lub ich części przez pierwszego nabywcę lub pierwszego użytkownika. Przedmiotowa nieruchomość winna być przyjęta przez nabywcę do użytkowania. Wydanie przedmiotowego obiektu nabywcy winno nastąpić w ramach wykonania czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany budynek (obiekt) zostanie sprzedany lub np. oddany w dzierżawę, bowiem zarówno sprzedaż jak i dzierżawa są czynnościami podlegającymi opodatkowaniu. Zatem należy uznać, że pierwsze zasiedlenie zachodzi w momencie sprzedaży lub oddania budynku (budowli) do użytkowania pierwszemu nabywcy lub najemcy (dzierżawcy)”.
  
  

Jednocześnie zgodnie z posiadaną przez Wnioskodawcę wiedzą, Infrastruktura po wybudowaniu była do momentu jej sprzedaży do Gminy przez cały czas wykorzystywana przez Spółkę cywilną wyłącznie do świadczenia usług dostarczania wody mieszkańcom Gminy.

W konsekwencji, zdaniem Gminy, w przypadku gdy wniesienie aportu nastąpi - zgodnie z zamierzeniami Gminy – w okresie 2 lat licząc od momentu pierwszego zasiedlenia Infrastruktury (rozumianego zgodnie z powyższą argumentacją jako moment nabycia przez Gminę Infrastruktury od Spółki cywilnej na podstawie stosownej umowy sprzedaży opodatkowanej VAT), transakcja ta będzie wyłączona z możliwości zastosowania zwolnienia od VAT z opcją opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Ad. 2

Brak możliwości zastosowania zwolnienia od VAT na podstawie art. 43 ust. l pkt 10a ustawy o VAT.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt l0a ustawy o VAT, zwalnia się z VAT także dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10 pod warunkiem, że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

W celu zastosowania ww. zwolnienia konieczne jest łączne spełnienie obydwu z ww. przesłanek. Zdaniem Gminy w opisanym stanie sprawy zwolnienie nie znajdzie zastosowania w szczególności z uwagi na nieziszczenie się przesłanki, o której mowa w lit. a ww. przepisu.

W ocenie Gminy, już w momencie ponoszenia wydatków na nabycia Infrastruktury była ona uprawniona do odliczenia podatku naliczonego, bowiem Infrastruktura została nabyta z zamiarem wykonywania czynności opodatkowanych VAT, tj. wydzierżawienia jej na rzecz Spółki cywilnej a następnie wniesienia jej aportem do Spółki komunalnej, co zgodnie m.in. z ugruntowanym orzecznictwem TSUE stanowi główną przesłankę uzasadniającą przysługiwanie podatnikowi prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego. Gmina w szczególności podkreśliła, że od dnia nabycia Infrastruktura nie była wykorzystywana do wykonywania czynności nieopodatkowanych lub zwolnionych od VAT, dlatego zdaniem Gminy, przysługuje jej prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego.

Ponadto, zdaniem Gminy, dla oceny czy dana czynność, której przedmiotem są budynki, budowle lub ich części w kontekście art. 43 ust. 1 pkt l0a ustawy o VAT podlega opodatkowaniu, bez znaczenia pozostaje fakt, czy podatnik skorzystał z przysługującego mu prawa do odliczenia podatku naliczonego, jak również moment, kiedy zrealizował to prawo. Zdaniem Gminy, istotne w tym zakresie jest, aby prawo do odliczenia VAT powstało przed momentem dokonania dostawy (aportu), co w opisanym stanie faktycznym niewątpliwie miało miejsce z momentem nabycia Infrastruktury od Spółki cywilnej.

Tym samym w odniesieniu do przedstawionego opisu sprawy (aportu Infrastruktury, nabytej uprzednio na podstawie umowy sprzedaży, opodatkowanej VAT), brak będzie podstaw do zastosowania zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT w szczególności ze względu na brak spełnienia pierwszej z przesłanek (tj. braku prawa do odliczenia VAT w stosunku do obiektów będących przedmiotem dostawy/aportu).

Gmina w tym miejscu nadmieniła, że przyjęcie podejścia, jakoby nieskorzystanie przez podatnika z przysługującego mu prawa do odliczenia podatku miało wpływ na sposób opodatkowania danej transakcji, prowadziłoby do sytuacji, w których nieskorzystanie przez podatnika z przysługującego mu prawa do odliczenia (pomimo takiego prawa) determinowałoby zastosowanie zwolnienia, w szczególności w przypadku transakcji, których przedmiotem byłyby budynki, budowle i ich części. Skoro fakt, czy podatnik skorzysta z przysługującego mu prawa do odliczenia nie ma wpływu na opodatkowanie czy też zwolnienie danej transakcji, to tym bardziej takiego wpływu nie będzie miał moment skorzystania z tego prawa, tj. moment faktycznego wykazania podatku naliczonego w deklaracji VAT.

Niezależnie od powyższego, jak zostało zaznaczone, Wnioskodawca nie poniósł i nie zamierza ponieść do momentu wniesienia Infrastruktury aportem do Spółki komunalnej nakładów na jej ulepszenie, które byłoby równe 30% lub przekraczałoby 30% wartości początkowej. Niemniej, w związku z brakiem wypełnienia pierwszej z przesłanek, warunkującej zwolnienie od VAT aportu Infrastruktury do Spółki komunalnej, nie ma znaczenia ewentualne spełnienie drugiej z przesłanek, o której mowa w lit b ww. przepisu (tj. brak dokonania ulepszeń Infrastruktury).

Podsumowanie odnośnie pytań 2-3.

W opinii Gminy należy dojść do wniosku, że w przypadku możliwości pełnego odliczenia podatku naliczonego z uwagi na nabycie od Spółki cywilnej Infrastruktury na podstawie umowy sprzedaży, podlegającej VAT, planowana czynność wniesienia aportem Infrastruktury do Spółki nie będzie korzystała ze zwolnień od VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 oraz 10a ustawy o VAT.

Należy podkreślić, że odmienna interpretacja powyższego przepisu zakładałaby rozszerzającą wykładnię regulacji dotyczącej zwolnienia. Natomiast zgodnie z orzecznictwem TSUE oraz polskich sądów administracyjnych, interpretacja przepisów dotyczących zwolnień, jako odstępstwo od reguły ogólnej, tj. zasady powszechności opodatkowania VAT, powinna być dokonywana w sposób ścisły.

Takie podejście zostało potwierdzone przykładowo w wyroku z sprawie 348/87 Stichting Uitvoering Financiele Acties (SUFA) przeciwko Staatssecretaris van Financien z dnia 15 czerwca 1989 r., w którym TSUE stwierdził, że „pojęcia stosowane dla określenia zwolnień w art. 13 VI Dyrektywy należy interpretować ściśle, ponieważ stanowią one wyjątki od ogólnej zasady, że podatek obrotowy jest nakładany na wszystkie usługi świadczone za wynagrodzeniem przez podatnika”.

Podobne stanowisko zajął TSUE w sprawie C-434/05 Stichting Regionaal Opleidingen Centrum Noord-Kennemerland / West-Friesland (Horizon College) przeciwko Staatssecretaris van Financiën z dnia 14 czerwca 2005 r., w którym dodatkowo podkreślił, że „interpretacja pojęć używanych do opisania zwolnień powinna być zgodna z celami realizowanymi przez owe zwolnienia oraz zasadą neutralności podatkowej, na której zasadza się wspólny system podatku VAT”.

Powyższa zasada ścisłej interpretacji zakresu zwolnień została również wielokrotnie podkreślona w orzecznictwie polskich sądów administracyjnych. Przykładowo Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w orzeczeniu z dnia 1 czerwca 2009 r., sygn. III SA/Gl 257/09 stwierdził, że „zwolnienia przedmiotowe wprowadzone przepisami VI Dyrektywy stanowią istotny wyłom od zasady powszechności i ostatecznego opodatkowania konsumpcji. Wszelkie odstępstwa od tych zasad mogą być w państwach członkowskich stosowane wyłącznie w sytuacji, gdy taką możliwość przewidują przepisy wspólnotowe, które nie mogą być interpretowane rozszerzająco”. Stanowisko to zostało potwierdzone w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 kwietnia 2009 r., sygn. I FSK 111/09.

Mając na uwadze powyższe, w opinii Gminy, w przypadku planowanego wniesienia przez Gminę aportu Infrastruktury do Spółki w okresie 2 lat od momentu nabycia Infrastruktury od Spółki cywilnej, w związku z prawem Gminy do pełnego odliczenia VAT, naliczonego w związku z przedmiotowym nabyciem, dokonanie aportu nie będzie korzystać ze zwolnień od opodatkowaniu VAT na podstawie przepisów art. 43 ust. 1 pkt 10 oraz pkt l0a ustawy o VAT.

Ad. 3

Zastosowanie podstawowej stawki VAT przy planowanym aporcie Infrastruktury.

W związku z brakiem możliwości zastosowania zwolnień od VAT planowanego aportu, w świetle argumentacji przedstawionej w odpowiedziach na pytania nr 2-3, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 oraz pkt l0a ustawy o VAT konieczne będzie jego opodatkowanie podstawową stawką VAT, o której mowa w art. 41 ust. 1 ustawy o VAT. Do aportu Infrastruktury nie będą miały zastosowania stawki VAT obniżone.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Tut. Organ informuje, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności wniesienia aportem infrastruktury do Spółki komunalnej. Kwestia dotycząca uznania za przedsiębiorstwo lub zorganizowaną część przedsiębiorstwa wniesienia wkładu niepieniężnego (aportu) do spółki komunalnej oraz opodatkowania tej czynności została rozstrzygnięta w interpretacji indywidualnej z dnia 18 października 2013 r. nr ILPP1/443-635/13-3/HW.

Tut. Organ zauważa, jednak że powołana przez Wnioskodawcę definicja pierwszego zasiedlenia została określona w art. 2 pkt 14 ustawy, a nie jak wskazała Gmina w art. 2 ust. 1 pkt 14 ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.