Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/443-1059/13-3/RR
z 6 grudnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 24 września 2013 r. (data wpływu 30 września 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zaliczania wartości otrzymanych zaliczek na poczet dostaw realizowanych w następnym roku kalendarzowym do wartości sprzedaży uprawniającej do rozliczania podatku VAT na zasadach małego podatnika – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 września 2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zaliczania wartości otrzymanych zaliczek na poczet dostaw realizowanych w następnym roku kalendarzowym do wartości sprzedaży uprawniającej do rozliczania podatku VAT na zasadach małego podatnika.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka rozpoczęła działalność w 2012 r. Wartość zrealizowanej sprzedaży w pierwszym roku działalności wraz z podatkiem od towarów i usług nie przekroczyła kwoty wskazanej w art. 2 pkt 25 lit. a) Ustawy o podatku od towarów i usług. Ponadto w 2012 r. Spółka otrzymała zaliczkę na krajową dostawę towaru. Zaliczka w wartości niespełna 1% została rozliczona w ramach dostaw zrealizowanych w 2012 r. W tej części wartość dostaw stanowi sprzedaż w rozumieniu art. 2 pkt 25). Pozostała część zaliczki stanowiła przedpłatę na poczet przyszłych dostaw. Kolejne dostawy towaru nastąpiły w 2013 r. Wydanie towaru w 2013 roku na podstawie ustalonych warunków dostawy stanowiło przeniesienie prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel.

Zdaniem Spółki na podstawie osiągniętej wartości sprzedaży w 2012 r., nieprzekraczającej limitu określonego w art. 2 pkt 25 lit. a), (nie wliczając otrzymanej zaliczki w części dostaw niezrealizowanych w pierwszym roku działalności) spełniona została definicja małego podatnika.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka prawidłowo oblicza wartość sprzedaży określoną w art. 2 pkt 25) wliczając wartość należnego podatku od sprzedaży i nie wliczając wartości otrzymanej zaliczki na poczet dostawy zrealizowanej w kolejnym roku podatkowym?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Na podstawie art. 2 pkt 25) lit. a) za małego podatnika uważa się podatnika podatku od towarów i usług, u którego wartość sprzedaży (wraz z kwotą podatku) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1.200.000 euro.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 22) przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Dostawa towarów natomiast na podstawie art. 7 ust. 1 została określona jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Na podstawie przytoczonych definicji zdaniem Spółki status małego podatnika jest określany przez wartość sprzedaży, (tj. odpłatnych dostaw towarów i odpłatnego świadczenia usług na terytorium kraju, wartość eksportu towarów oraz wewnątrzwspólnotowych dostaw) łącznie z kwotą należnego podatku od towarów i usług. Definicja sprzedaży nie obejmuje natomiast wartości otrzymanych zaliczek na poczet dostaw, które nie zostały zrealizowane w danym roku podatkowym, ponieważ taka zaliczka nie stanowi dostawy towaru, jeśli towar nie został wydany nabywcy i nie nastąpiło przeniesienie na nabywcę prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – mocą ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 2 pkt 25 ustawy o VAT, przez małego podatnika rozumie się podatnika podatku od towarów i usług:

1. u którego wartość sprzedaży (wraz z kwotą podatku) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1 200 000 euro,
   
2. prowadzącego przedsiębiorstwo maklerskie, zarządzającego funduszami inwestycyjnymi, będącego agentem, zleceniobiorcą lub inną osobą świadczącą usługi o podobnym charakterze, z wyjątkiem komisu - jeżeli kwota prowizji lub innych postaci wynagrodzenia za wykonane usługi (wraz z kwotą podatku) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 45 000 euro

- przy czym przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1000 zł.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka rozpoczęła działalność w 2012 r. Wartość zrealizowanej sprzedaży w pierwszym roku działalności wraz z podatkiem od towarów i usług nie przekroczyła kwoty wskazanej w art. 2 pkt 25 lit. a) ustawy. Ponadto w 2012 r. Spółka otrzymała zaliczkę na krajową dostawę towaru. Zaliczka w wartości niespełna 1% została rozliczona w ramach dostaw zrealizowanych w 2012 r. W tej części wartość dostaw stanowi sprzedaż w rozumieniu art. 2 pkt 25). Pozostała część zaliczki stanowiła przedpłatę na poczet przyszłych dostaw. Kolejne dostawy towaru nastąpiły w 2013 r. Wydanie towaru w 2013 roku na podstawie ustalonych warunków dostawy stanowiło przeniesienie prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel.

Stosownie do art. 99 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15 są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133.

Ponadto, art. 99 ust. 2 ustawy o VAT wskazuje, iż mali podatnicy, którzy wybrali metodę kasową składają w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy kwartalne do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym kwartale.

Zgodnie z art. 103 ust. 2 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 99 ust. 2 i 3, są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczenia i wpłacenia podatku za okresy kwartalne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po kwartale, w którym powstał obowiązek podatkowy, na rachunek urzędu skarbowego, z zastrzeżeniem ust. 2a-2g, 3 i 4 oraz art. 33.

Stosownie do art. 103 ust. 2a ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 99 ust. 3, inni niż mali podatnicy, są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do wpłacenia zaliczek na podatek za pierwszy oraz za drugi miesiąc kwartału w wysokości 1/3 kwoty należnego zobowiązania podatkowego wynikającej z deklaracji podatkowej złożonej za poprzedni kwartał w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym z kolejnych miesięcy, za które jest wpłacana zaliczka.

W przedmiotowej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy budzi kwestia, czy do wartości dokonywanej przez niego sprzedaży wliczać należy wartość otrzymanej zaliczki otrzymanej w 2012 r. na poczet dostawy realizowanej w kolejnym roku podatkowym, co spowoduje przekroczenie limitu 1 200 000 euro, przez co przestanie on spełniać definicję małego podatnika.

W tym miejscu wskazać należy na treść art. 2 pkt 22 ustawy, zgodnie z którym przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1 (art. 19 ust. 1 ustawy).

Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi (art. 19 ust. 4 ustawy).

Według art. 19 ust. 11 ustawy, jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część należności, w szczególności przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w tej części.

Stosownie do przepisu art. 535 z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę.

W analizowanej sprawie do przeniesienia własności rzeczy na rzecz kupującego dochodzi wg opisu zaistniałego stanu faktycznego w 2013 r. Niemniej jednak na poczet niniejszej sprzedaży Wnioskodawca otrzymał należność w postaci zaliczki w 2012 r., która to należność w podatku od towarów i usług w myśl art. 19 ust. 11 ustawy powoduje powstanie obowiązku podatkowego w momencie jej otrzymania.

W sprawie będącej przedmiotem zapytania, pomimo tego, że do finalnej dostawy towarów dojdzie w następnym roku kalendarzowym, to uznać należy, że otrzymana należność w 2012 r. dotyczy sprzedaży towarów, a wartość otrzymanej należności w postaci zaliczki na poczet dostawy powinna być wliczona w limit wartości sprzedaży określony w art. 2 pkt 25 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług.

W konsekwencji powyższego Spółka błędnie obliczyła wartość sprzedaży określoną w art. 2 pkt 25 ustawy wliczając wartość należnego podatku od sprzedaży i nie wliczając wartości otrzymanej zaliczki na poczet dostawy zrealizowanej w kolejnym roku podatkowym.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy wskazujące, że „definicja sprzedaży nie obejmuje natomiast wartości otrzymanych zaliczek na poczet dostaw, które nie zostały zrealizowane w danym roku podatkowym” - należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.