INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 29 sierpnia 2013 r. (data wpływu do Organu – 2 września 2013 r.), uzupełnionym 18 września 2013 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zakwalifikowania do właściwego źródła przychodu wynagrodzenia wypłacanego członkom rady – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 września 2013 r. wpłynął do Biura ww. wniosek (uzupełniony 18 września 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie zakwalifikowania do właściwego źródła przychodu wynagrodzenia wypłacanego członkom rady.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest agencją wykonawczą w rozumieniu ustawy z 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, powołaną do wspierania działalności w zakresie badań podstawowych. W latach 2011 i 2012 Wnioskodawca jako płatnik dokonywał na rzecz członków rady wypłat wynagrodzeń zgodnie z rozporządzeniem.

Od dokonywanych wypłat Wnioskodawca pobierał i odprowadzał zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca pierwotnie zakwalifikował wypłaty dokonywane przez niego na rzecz członków rady do źródeł przychodów wskazanych w art. 13 pkt 8 ww. ustawy.

W 2013 r. uznał powyższe rozwiązanie za niepoprawne i stwierdził, że wynagrodzenia członków rady powinny zostać rozpoznane jako źródło przychodu wskazane w art. 13 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Doszedł bowiem do wniosku po dokonaniu gruntownej analizy ustawowych zadań i kompetencji Rady, że jest ona organem stanowiącym, o którym mowa w tym artykule ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Powyższe stanowisko zostało potwierdzone przez Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego w piśmie skierowanym do Wnioskodawcy 26 marca 2013 r. Równocześnie Minister wskazał, że przedstawione stanowisko nie jest wiążące w kwestii konsekwencji podatkowych; w przypadku wątpliwości Wnioskodawca powinien zwrócić się o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego do właściwego w tym zakresie organu interpretacyjnego.

W związku z powyższym w latach 2011 i 2012 r. Wnioskodawca zawyżył koszty uzyskania przychodów od dokonywanych wypłat na rzecz członków rady. Ustalał bowiem koszty uzyskania przychodów w oparciu o art. 22 ust. 9 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zamiast na podstawie art. 22 ust. 9 pkt 5 ww. ustawy. Pierwotna klasyfikacja wypłacanych członkom rady wynagrodzeń spowodowała zawyżenie kosztów uzyskania przychodów, a w konsekwencji zaniżenie podstawy opodatkowania dla celów wyliczenia należnej zaliczki na podatek dochodowy oraz co za tym idzie, zaniżenie należnych zaliczek na podatek dochodowy. Niezwłocznie po zmianie kwalifikacji źródła przychodów członków rady, Wnioskodawca wpłacił na konto właściwego dla siebie urzędu zaległy podatek (wraz z odsetkami) od wynagrodzeń wypłacanych w latach 2011 i 2012 r. wszystkim członkom rady, który to podatek odpowiadał niepobranym zaliczkom od wszystkich wypłat dokonywanych w tych latach na rzecz członków rady. Do zapłaty powyższego podatku Wnioskodawca był zobowiązany w związku z art. 30 § 1 Ordynacji podatkowej.

Jednocześnie Wnioskodawca złożył korekty deklaracji PIT-4R za lata 2011 i 2012 r. oraz korekty informacji PIT-11 wystawionych dla członków rady za lata 2011 i 2012 r. W korektach PIT-11 zostały ujęte skorygowane koszty uzyskania przychodu oraz skorygowane dochody, natomiast zaliczki zostały niezmienione czyli wykazane w faktycznej wysokości pobranej odpowiednio w roku 2011 i 2012 bez uwzględnienia odprowadzonych kwot podatku ze środków własnych Wnioskodawcy w kwietniu 2013 roku. Tak więc wysokość zaliczek wskazanych przez Wnioskodawcę w informacjach korygujących nie uległa zmianie i odpowiadała wysokości pobranych przez Wnioskodawcę w 2011 i 2012 roku zaliczek, wskazanych w pierwotnych informacjach. Skorygowane informacje PIT-11 zostały przesłane podatnikom (członkom Rady) oraz właściwym dla nich urzędom skarbowym. Każdy z podatników otrzymał od Wnioskodawcy również osobną informację o kwotach, jakie zapłacił na podstawie art. 30 § 1 Ordynacji podatkowej na poczet zaległego podatku, za lata 2011 i 2012. Informacje te zostały przesłane przez Wnioskodawcę także do właściwych dla poszczególnych podatników urzędów skarbowych. Z uwagi na brzmienie art. 30 oraz art. 26a Ordynacji podatkowej członkowie rady zostali poinformowani przez Wnioskodawcę, że dokonując zapłaty podatku wynikającego z korekty zeznania rocznego powinni pomniejszyć wpłacane do właściwego urzędu skarbowego kwoty o wartość zaległego podatku, którego zapłaty dokonał Wnioskodawca w kwietniu 2013 r. Ponadto, na podstawie przepisów Kodeksu cywilnego Wnioskodawca wezwał członków rady do zwrotu kwoty, której wpłaty dokonał (przepisy o bezpodstawnym wzbogaceniu, tj. 405 i następne Kodeksu cywilnego).

Jak następnie poinformowali Wnioskodawcę członkowie rady, w zaistniałym stanie faktycznym ci podatnicy, którzy postąpili zgodnie z zaleceniem Wnioskodawcy (tj. pomniejszyli dokonaną wpłatę do urzędu skarbowego o zapłacony w kwietniu 2013 r. przez Wnioskodawcę zaległy podatek), a także mimo informacji Wnioskodawcy przesłanych do ich urzędów skarbowych o uregulowaniu zaległego podatku, otrzymali oni od urzędów skarbowych wezwania do zapłaty zaległego podatku. Pozostali członkowie rady nie zastosowali się do zalecenia Wnioskodawcy i na podstawie złożonej korekty zeznania podatkowego dokonali wpłaty pełnej kwoty podatku wynikającej z tego zeznania wraz z należnymi odsetkami za zwłokę (tj. nie pomniejszyli wpłacanych kwot o zapłacony w kwietniu 2013 r. przez Wnioskodawcę zaległy podatek). W ich przypadku urzędy skarbowe również nie uwzględniły informacji Wnioskodawcy o uregulowaniu przez niego zaległego podatku, a wobec tego – jak zostali poinformowani członkowie rady przez właściwe dla nich urzędy skarbowe – brak jest obecnie podstaw do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty po stronie podatnika w podatku dochodowym od osób fizycznych za lata 2011-2012.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że w dniach 04-13 września 2013 r. została przeprowadzona przez urząd skarbowy kontrola podatkowa w zakresie sprawdzenia prawidłowości wywiązywania się z obowiązków płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu wypłacanych wynagrodzeń jednego z członków rady za okres od 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2012 r. W wyniku przeprowadzonej kontroli stwierdzono, że korekty informacji PIT-11 dotyczące członka rady za lata 2011 i 2012 zostały sporządzone prawidłowo. Ponadto stwierdzono w ocenie prawnej, że Wnioskodawca w informacjach korygujących PIT-11 sporządzonych w kwietniu 2013 r. dla członka rady za lata 2011 i 2012 wykazał w prawidłowej wysokości koszty uzyskania przychodów oraz podstawy opodaktowania. Zaliczki na podatek dochodowy zostały wykazane w wysokościach pobranych w latach 2011 i 2012. Wysokość pobranych zaliczek nie uległa zmianie i odpowiadała wysokości zaliczek wskazanych w pierwotnych informacjach. Wnioskodawca po skorygowaniu kosztów uzyskania przychodów w kwietniu 2013 r. sporządził korekty deklaracji PIT-4R za lata 2011 i 2012 i dokonał dopłaty podatku dochodowego wraz z odsetkami.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawca prawidłowo zakwalifikował wynagrodzenie otrzymywane przez członków rady jako źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 13 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...
2. Czy informacje korygujące PIT-11 zostały przez Wnioskodawcę sporządzone prawidłowo, a w szczególności czy w informacjach tych zostały wykazane w prawidłowej wysokości kwoty zaliczek na podatek dochodowy, tj. bez uwzględnienia kwoty zaległości podatkowej za lata 2011 i 2012 zapłaconej przez Wnioskodawcę w kwietniu 2013 r....
3. Czy Wnioskodawca postąpił prawidłowo wpłacając do właściwego dla siebie urzędu skarbowego w kwietniu 2013 r. zaległy podatek dochodowy za lata 2011 i 2012 wraz z odsetkami i czy takie działanie spowodowało wygaśnięcie w tym zakresie zobowiązania podatkowego podatnika...
4. Czy w wyniku działań Wnioskodawcy członkowie rady dokonując zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych wynikającego z korekt zeznań rocznych za lata 2011 i 2012 byli, na podstawie pisemnej informacji Wnioskodawcy, przedłożonej właściwym urzędom skarbowym, uprawnieni do pomniejszenia tej zapłaty o kwotę zaległego podatku wpłaconego przez Wnioskodawcę w kwietniu 2013 r....
5. Czy członkowie rady, którzy dokonali wpłaty do właściwych urzędów skarbowych całej kwoty podatku, wynikającej ze skorygowanego zeznania rocznego (tj. bez pomniejszenia tej wpłaty o kwotę zaległego podatku zapłaconego przez Wnioskodawcę w kwietniu 2013 r., a następnie zwróconej płatnikowi przez podatników) są uprawnieni do złożenia wniosku o zwrot zaistniałej w stanie faktycznym nadpłaty lub o jej zaliczenie na poczet podatku za 2013 roku...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, jako płatnik prawidłowo dokonał zmiany kwalifikacji wynagrodzenia członków rady. W wyniku tej zmiany wynagrodzenia członków rady zakwalifikowano jako źródło przychodu zdefiniowane w art. 13 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. przychody otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych. Fakt, że Wnioskodawca jest osobą prawną jest bezsporny, dodatkowo bezsporny jest fakt, że rada stanowi organ Wnioskodawcy. Do zinterpretowania pozostała więc kwestia czy organ ten posiada kompetencje stanowiące. W polskim systemie prawnym nie istnieje legalna, uniwersalna definicja organu stanowiącego, rada Wnioskodawcy nie została także wprost zdefiniowana w ten sposób w ustawie. W orzecznictwie i doktrynie przyjmuje się jednakże, że istotą organu stanowiącego jest posiadanie przez ten organ kompetencji do ustanawiania reguł, w granicach prawem przewidzianych, które wiążą jej adresatów, a także do podejmowania rozstrzygnięć wiążących i odnoszących się do całej osoby prawnej. W związku z powyższym należało dokonać analizy ustawowych zadań rady.

W wyniku tej analizy Wnioskodawca uznał, że zadania ustawowe rady, takie jak:

• określanie tematyki projektów badawczych i warunków przeprowadzania konkursów na ich realizację,
• ustalanie wysokości środków finansowych przeznaczonych na realizację projektów badawczych,
• określanie dyscyplin, w ramach których ogłaszane i przeprowadzane będą konkursy na realizacje projektów badawczych,
• określanie priorytetowych obszarów badań podstawowych zgodnych ze strategią rozwoju kraju,
• wybór spośród wybitnych naukowców polskich i zagranicznych zespołów ekspertów odpowiedzialnych za ocenę wniosków złożonych w konkursach,
• konieczność zatwierdzania wskazanych w ustawie planów i sprawozdań,
• wyrażanie zgody na rozporządzanie przez dyrektora mieniem powyżej określonej w statucie kwoty,
• powoływanie członków komisji odwoławczej, rozpatrującej odwołania od decyzji dyrektora,
• powoływanie, na wniosek dyrektora, zewnętrznego audytora do oceny pracy zespołów ekspertów lub koordynatorów dyscyplin,
• ogłaszanie konkursów na finansowanie stypendiów doktorskich i staży po uzyskaniu stopnia naukowego doktora,

przesądzają za uznaniem tego organu za organ stanowiący. To, w konsekwencji prowadzić musiało do odpowiedniego zakwalifikowania przez płatnika przychodów uzyskiwanych z tego tytułu przez członków rady zgodnie z art. 13 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy dodatkowo wskazać, że Wnioskodawca przed dokonaniem zmiany kwalifikacji wynagrodzeń członków rady, zwrócił się 7 lutego 2013 r. pisemnie z pytaniem w tym zakresie do Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego, tj. do organu będącego autorem projektu ustawy powołującego do życia Wnioskodawcę. W odpowiedzi datowanej na dzień 26 marca 2013 r. Minister potwierdził stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie, właśnie z uwagi na charakter zadań powierzonych radzie ustawą, wskazując, że: „Analiza zagadnień, jakimi zajmuje się Rada, uprawnień do podejmowania określonych rozstrzygnięć, oraz wpływu decyzji Rady na funkcjonowanie (…), uzasadnia wniosek, że należy ją uznać za organ stanowiący. Przemawiają za tym przede wszystkim kompetencje Rady w zakresie określania rzeczywistych obszarów działania (…) – merytorycznych i finansowych, kształtowania składu zespołu ekspertów i komisji odwoławczej (art. 18 ustawy). Ponadto w sprawach, w których Rada wyraża tylko opinię (np. roczne plany i sprawozdania) ustawodawca wprowadził wymóg, że musi to być opinia pozytywna (np. art. 11 ust. 5-7 ustawy), co również wskazuje na stanowiący charakter działań Rady jako organu (…)”. Równocześnie Minister wskazał, że przedstawione stanowisko nie jest wiążące w kwestii konsekwencji podatkowych; w przypadku wątpliwości Wnioskodawca powinien się zwrócić o wydanie indywidualnej interpretacji prawa podatkowego do właściwego w tym zakresie organu interpretacyjnego.

Zdaniem Wnioskodawcy, stanowisko w zakresie kwalifikacji wynagrodzeń członków rady na podstawie art. 13 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe i zgodne z obowiązującymi przepisami prawa.

Zaznaczyć należy, iż z uwagi na zakres interpretacji powyżej przytoczono tylko stanowisko Wnioskodawcy dotyczące zagadnienia będącego przedmiotem niniejszej interpretacji, tj. zakwalifikowania do właściwego źródła przychodu wynagrodzenia wypłacanego członkom rady, natomiast pominięto tę część stanowiska, która nie podlega ocenie w niniejszej interpretacji ze względu na jej zakres.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy dotycząca podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie pytania nr 1, tj. w zakresie zakwalifikowania do właściwego źródła przychodu wynagrodzenia wypłacanego członkom rady. W pozostałym zakresie wniosku wydano odrębne rozstrzygnięcia.

Zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przepis art. 10 ww. ustawy określa źródła przychodów dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych. Jednym ze źródeł przychodów wymienionych w ust. 1 pkt 2 jest działalność wykonywana osobiście.

W myśl art. 13 pkt 7 cyt. ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca jest agencją wykonawczą w rozumieniu ustawy z 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, powołaną do wspierania działalności w zakresie badań podstawowych (osoba prawna). W latach 2011 i 2012 Wnioskodawca dokonywał na rzecz członków rady wypłat wynagrodzeń zgodnie z rozporządzeniem. Od dokonywanych wypłat Wnioskodawca pobierał i odprowadzał zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca pierwotnie zakwalifikował wypłaty dokonywane przez niego na rzecz członków rady do źródeł przychodów wskazanych w art. 13 pkt 8 ww. ustawy. W 2013 r. Wnioskodawca uznał powyższe rozwiązanie za niepoprawne i przekwalifikował żródło wynagrodzenia członków rady na źródło przychodu wskazane w art. 13 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca, po dokonaniu gruntownej analizy ustawowych zadań i kompetencji rady, uważa, że rada jest organem stanowiącym osoby prawnej, o którym mowa w art. 13 pkt 7 ww. ustawy.

Zdaniem Wnioskodawcy, zadania ustawowe rady, takie jak:

• określanie tematyki projektów badawczych i warunków przeprowadzania konkursów na ich realizację,
• ustalanie wysokości środków finansowych przeznaczonych na realizację projektów badawczych,
• określanie dyscyplin, w ramach których ogłaszane i przeprowadzane będą konkursy na realizacje projektów badawczych,
• określanie priorytetowych obszarów badań podstawowych zgodnych ze strategią rozwoju kraju,
• wybór spośród wybitnych naukowców polskich i zagranicznych zespołów ekspertów odpowiedzialnych za ocenę wniosków złożonych w konkursach,
• konieczność zatwierdzania wskazanych w ustawie planów i sprawozdań,
• wyrażanie zgody na rozporządzanie przez dyrektora mieniem powyżej określonej w statucie kwoty,
• powoływanie członków komisji odwoławczej, rozpatrującej odwołania od decyzji dyrektora,
• powoływanie, na wniosek dyrektora, zewnętrznego audytora do oceny pracy zespołów ekspertów lub koordynatorów dyscyplin,
• ogłaszanie konkursów na finansowanie stypendiów doktorskich i staży po uzyskaniu stopnia naukowego doktora,

przesądzają za uznaniem tego organu za organ stanowiący. W konsekwencji prowadzi to do odpowiedniego zakwalifikowania przez Wnioskodawcę jako płatnika przychodów uzyskiwanych z tego tytułu przez członków rady zgodnie z art. 13 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca wskazał, że status rady jako organu stanowiącego potwierdza również pismo Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z 7 lutego 2013 r.

Zatem, istnieją przesłanki prawne do zakwalifikowania przedmiotowego wynagrodzenia otrzymywanego przez członków rady Wnioskodawcy jako organu stanowiącego osoby prawnej do przychodów z działalności wykonywanej osobiście określonej w art. 13 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, dochody takie podlegają co do zasady opodatkowaniu, za pośrednictwem Wnioskodawcy jako płatnika, na zasadach ogólnych przy zastosowaniu skali podatkowej określonej w art. 27 ust. 1 cyt. ustawy, z uwzględnieniem właściwych dla tego źródła kosztów uzyskania przychodu, określonych w art. 22 ust. 9 pkt 5 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. Zaliczkę od dochodów, o których mowa w ust. 1, obliczoną w sposób określony w tym przepisie zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, pobranej ze środków podatnika przez płatnika, o którym mowa w ust. 1 (art. 41 ust. 1a ww. ustawy).

Zgodnie z art. 42 ust. 1 cyt. wyżej ustawy, płatnicy o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki – na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.