Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/443-551/13-4/BH
z 27 sierpnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku wniesionym w dniu 4.06.2013r. (data wpływu 7.06.2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 26.07.2013 r. (data wpływu 1.08.2013 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 17.07.2013 r. doręczone Stronie w dniu 23.07.2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy używanych wyrobów jubilerskich ze złota – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7.06.2013 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy używanych wyrobów jubilerskich ze złota. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony w dniu 29.07.2013 r. (data wpływu 1.08.2013 r.) w odpowiedzi na wezwanie tut. Organu Nr IPPP2/443-551/13-2/BH z dnia 17.07.2013 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni posiada lombard i zajmuje się udzielaniem pożyczek pod zastaw. Występują sytuacje, że zastawiane przez klientów przedmioty przechodzą na własność Wnioskodawczyni. Wśród tych przedmiotów jest złoto. W momencie sprzedaży złota, Wnioskodawczyni nalicza podatek VAT w stawce 23% od całej wartości sprzedawanego towaru, a nie od różnicy pomiędzy ceną zastawu, a ceną sprzedaży. Przykładem może być zastaw złota za kwotę 1000 zł, który sprzedawany jest przez Wnioskodawczynię za kwotę 1200 zł. Z tej kwoty Wnioskodawczyni musi zapłacić podatek VAT w wysokości 23% co wyniesie 224,39 zł. Oznacza to, że Wnioskodawczyni musi dołożyć jeszcze 24,39 zł.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni dodała, że przedmiotem zastawu jest złoto w postaci wyrobów jubilerskich (łańcuszki, pierścionki, kolczyki, bransoletki). Są to przedmioty używane, uszkodzone i nieuszkodzone. Wg Klasyfikacji PKWiU mieszczą się one pod symbolem 32.12.13.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawczyni zamiast naliczać podatek VAT w stawce 23%, powinna naliczać podatek jedynie od różnicy pomiędzy zastawem sprzedawanych wyrobów ze złota a sprzedażą tych wyrobów, czyli na zasadzie „marży”?

Zdaniem Wnioskodawczyni, podatek VAT powinien być naliczony metodą marży.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r., Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, towarami w rozumieniu ww. ustawy są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

W myśl art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5 (…).

Co do zasady, stosownie do art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a ustawy o VAT, stawka podatku w okresie od 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r. wynosi 23% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 oraz art. 146f.

Ustawodawca przewidział odstępstwo od zasad ogólnych dotyczących opodatkowania podatkiem VAT dla podatników prowadzących działalność w zakresie handlu dziełami sztuki, przedmiotami kolekcjonerskimi, antykami oraz towarami używanymi.

Zgodnie z art. 120 ust. 4 ustawy, w przypadku podatnika wykonującego czynności polegające na dostawie towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków nabytych uprzednio przez tego podatnika dla celów prowadzonej działalności lub importowanych w celu odprzedaży, podstawą opodatkowania podatkiem jest marża stanowiąca różnicę między całkowitą kwotą, którą ma zapłacić nabywca towaru, a kwotą nabycia, pomniejszona o kwotę podatku.

W myśl art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy, przez towary używane rozumie się dobra materialne nadające się do dalszego użytku w ich aktualnym stanie lub po naprawie, inne niż określone w pkt 1-3 oraz inne niż metale szlachetne lub kamienie szlachetne (CN 7102, 7103, 7106, 7108, 7110, 7112), (PKWiU 24.41.10.0, 24.41.20.0, ex 24.41.30.0, ex 32.12.11.0, ex 32.12.12.0 i 38.11.58.0).

Stosownie do art. 120 ust. 10 ustawy, przepisy ust. 4 i 5 dotyczą dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków, które podatnik nabył od:

1. osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, niebędącej podatnikiem, o którym mowa w art. 15, lub niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej;
2. podatników, o których mowa w art. 15, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;
3. podatników, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana zgodnie z ust. 4 i 5;
4. podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;
5. podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana podatkiem od wartości dodanej na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w ust. 4 i 5, a nabywca posiada dokumenty jednoznacznie potwierdzające nabycie towarów na tych zasadach.
   
   

Z okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą w formie lombardu. Wnioskodawczyni udziela pożyczek pieniężnych pod zastaw używanych wyrobów jubilerskich ze złota w postaci używanych, uszkodzonych bądź nieuszkodzonych łańcuszków, pierścionków, kolczyków i bransoletek. Są sytuacje, kiedy to wyroby jubilerskie ze złota będące przedmiotem zastawu przechodzą na własność Wnioskodawczyni, która następnie dokonuje ich sprzedaży. Wyroby te zostały sklasyfikowane w PKWiU do grupowania 32.12.13.

Jak wskazano powyżej, art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy zawiera definicję towarów używanych na potrzeby stosowania metody opodatkowania marży, wyłączając jednocześnie metale szlachetne lub kamienie szlachetne o określonej klasyfikacji CN i PKWiU. Wyłączenia te nie zawierają towarów sprzedawanych przez Wnioskodawczynię tj. wyrobów jubilerskich o symbolu PKWiU 32.12.13. Zatem wyroby jubilerskie sprzedawane przez Wnioskodawczynię są towarami używanymi, do których zastosowanie znajdzie metoda opodatkowania marży. Warunkiem stosowania tej metody jest nabycie przedmiotowych wyrobów, od podmiotów wskazanych w art. 120 ust. 10 ustawy.

Reasumując, w przypadku sprzedaży nieodebranego zastawu, stanowiącego towar używany w postaci wyrobów jubilerskich ze złota sklasyfikowanych w PKWiU do grupowania 32.12.13, nabytych (przewłaszczonych), przez Wnioskodawczynię od podmiotów, określonych w art. 120 ust. 10 ustawy, Wnioskodawczyni ma prawo opodatkować taką sprzedaż na zasadzie opodatkowania marży na podstawie art. 120 ust. 4 ustawy.

Mając powyższe na uwadze, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w opisanym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.