Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/1/415-903/13/KB
z 3 grudnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z 28 sierpnia 2013 r. (data wpływu do tut. Biura 3 września 2013 r.), uzupełnionym 22 listopada 2013 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie:

• sposobu ustalania różnic kursowych od własnych środków pieniężnych z tytułu spłaty w walucie obcej kredytu indeksowanego kursem tej waluty oraz
• możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu różnicy pomiędzy kwotą udzielonego kredytu waloryzowanego walutą obcą a kwotą kredytu spłaconego

-jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 września 2013 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie sposobu ustalania różnic kursowych od własnych środków pieniężnych z tytułu spłaty w walucie obcej kredytu indeksowanego kursem tej waluty oraz możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu różnicy pomiędzy kwotą udzielonego kredytu waloryzowanego walutą obcą a kwotą kredytu spłaconego. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 14 listopada 2013 r. Znak: IBPBI/1/415-903/13/KB, IBPBI/1/415-904/13/KB wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 22 listopada 2013 r.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni prowadzi indywidualnie jednoosobową działalność gospodarczą. Dla celów tej działalności prowadzi księgi handlowe, a różnice kursowe oblicza na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (podatkowe różnice kursowe). 23 lutego 2010 r. otrzymała od banku X kredyt indeksowany kursem euro w kwocie 635.000 zł. Kredyt został udzielony w dwóch transzach, tj. 500.153,97 zł po kursie 3,7217 i 134.846,03 zł po kursie 3,7158, co daje w przeliczeniu na euro kwotę 170.678,49 euro. Firma dokonywała spłat kredytu w złotych z rachunku bieżącego w PLN, a od 5 września 2011 r. do dnia złożenia wniosku spłaty kredytu dokonywane były z rachunku bieżącego w euro. W momencie pobrania raty i odsetek zgodnie z harmonogramem (np. rata 1541 euro, w tym 882,59 euro odsetki i 658,41 euro kapitał) z rachunku bieżącego w walucie euro, konto kredytowe kredytu indeksowanego walutą euro zostaje pomniejszone kwotą wyrażoną w złotówkach (t. 2.824,71 zł – obliczone jako kapitał 658,41 euro x 4,2902 – średni kurs NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień spłaty kredytu). Firma obliczyła różnice kursowe na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od środków własnych zgromadzonych na rachunku bankowym euro, tj. różnice między średnim kursem NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wpływu środków na rachunek euro a średnim kursem NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wypływu środków z rachunku euro na spłatę kredytu waloryzowanego.

W związku z połączeniem się banku X z bankiem Y, firma zaciągnęła w banku Y kredyt dewizowy w euro na spłatę ww. kredytu waloryzowanego walutą euro. W dniu 28 czerwca 2013 r. kredytem dewizowym w euro został spłacony kredyt indeksowany walutą euro, tj. 147.795,95 euro. Firma przeliczyła wartość spłaty kapitału kredytu wg średniego kursu NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień spłaty kredytu, tj. po kursie z 27 czerwca 2013 r. 4,3314 zł, co dało kwotę 640.163,38 zł. Całkowita wartość spłaconego kapitału kredytu wyniosła 96.251,24 zł (suma spłaconych rat zgodnie z harmonogramem banku X) + 640.163,38 zł (spłata kapitału kredytem dewizowym z banku Y) = 736.414,62 zł.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, firma zaliczyła do kosztów uzyskania przychodów w miesiącu spłaty kredytu waloryzowanego walutą euro (w czerwcu 2013 r.) kwotę 101.414,62 zł w wysokości różnicy pomiędzy kwotą udzielonego kredytu a kwotą kredytu spłaconego (736.414,62 zł – 635.000 zł), gdyż jako kredytobiorca spłaciła kwotę kapitału kredytu większą niż kwotę kredytu otrzymanego.

Bank Y pobiera spłatę kredytu dewizowego z rachunku bieżącego w walucie euro. Jednakże jeśli na rachunku bieżącym w euro w dniu płatności raty kredytu w euro określonego harmonogramem firma nie dysponuje środkami finansowymi, bank na koncie kredytowym (1041 euro rata i 708,61 euro odsetki) sam obciąża konto uznając odsetki i pomniejszając kapitał. Dopiero po zasileniu rachunku bieżącego w euro następuje faktyczna spłata kredytu przez firmę. Firma oblicza różnice kursowe od środków własnych zgromadzonych na rachunku w dniu obciążenia rachunku bieżącego w euro spłatą kapitału kredytu dewizowego porównując średni kurs NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wypływu środków ze średnim kursem NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wpływu środków na rachunek (metodą LIFO). Ponadto oblicza różnice kursowe od kredytu porównując średni kurs NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień spłaty raty kredytu, ze średnim kursem NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień udzielenia kredytu, tj. kursem z 27 czerwca 2013 r. Operacje na koncie kredytowym banku Y odnośnie uznania odsetek i pomniejszenia kapitału są neutralne podatkowo.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie opatrzonym datą 14 listopada 2013 r., wskazano m.in., że:

• Wnioskodawczyni prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowy od osób fizycznych, której przedmiotem jest sprzedaż detaliczna w niewyspecjalizowanych sklepach z przewagą art. spożywczych, jak i transport drogowy towarów,
• obydwa kredyty, o których mowa we wniosku zostały zaciągnięte w ramach ww. działalności,
• środki pozyskane z ww. kredytów były wydatkowane na cele związane z tą działalnością, tj. na zapewnienie bieżącego funkcjonowania działalności firmy,
• odnośnie do kredytu indeksowanego kursem euro z ww. uzupełnienia wniosku wynika, że:
• w zakresie różnic kursowych od własnych środków pieniężnych powstałych w wyniku spłaty kredytu, wniosek dotyczy różnic powstałych w 2013 r.,
  
• firma pozyskuje walutę (euro) na spłatę tego kredytu z wpłat dokonywanych od klientów z tytułu należności w walucie euro bezpośrednio na ten rachunek,
  
• wysokość spłacanej w euro raty kredytu była ustalana na podstawie średniego kursu NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień płatności raty kredytu (zarówno części kapitałowej, jak i odsetkowej) – zgodnie z zawartą umową kredytową
• odnośnie do kredytu dewizowego, z ww. uzupełnienia wynika, że:
• kredyt został udzielony 28 czerwca 2013 r.,
  
• firma pozyskuje walutę (euro) na jego spłatę z wpłat dokonywanych od klientów z tytułu należności w walucie euro bezpośrednio na ten rachunek,
  
• w momencie udzielenia ww. kredytu, w umowie kredytowej nie został określony kurs euro, według którego została ustalona wysokość udzielonego kredytu.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytania:

1. Czy w przypadku spłaty kredytu waloryzowanego (otrzymanego z banku X) z wyciągu bieżącego w euro, powstają podatkowe różnice kursowe od środków własnych zgromadzonych na rachunku bankowym?
2. Czy firma prawidłowo zaliczyła do kosztów uzyskania przychodów w miesiącu spłaty kredytu waloryzowanego walutą euro (w czerwcu 2013 r.) kwotę 101.414,62 zł wynikającą z różnicy pomiędzy kwotą udzielonego kredytu, a kwotą kredytu spłaconego (736.414,62 zł - 635.000 zł)?

(pytania oznaczone we wniosku nr 1 i 2)

Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawczyni, prawidłowo obliczała różnice kursowe na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od środków własnych zgromadzonych na rachunku bankowym euro (tj. różnice między średnim kursem NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wpływu środków na rachunek euro a średnim kursem NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wypływu środków z rachunku euro na spłatę kredytu waloryzowanego).

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawczyni, prawidłowo zaliczyła do kosztów uzyskania przychodów w miesiącu spłaty kredytu waloryzowanego walutą euro (w czerwcu 2013 r.) kwotę 101.44,62 zł w wysokości różnicy pomiędzy kwotą udzielonego kredytu a kwotą kredytu spłaconego (736.414,62 zł - 635.000 zł), gdyż jako kredytobiorca spłaciła kwotę kapitału kredytu większą niż kwotę kredytu otrzymanego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 24c ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3.

W myśl art. 24c ust. 2 pkt 3 ww. ustawy, dodatnie różnice kursowe powstają, jeżeli wartość otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest niższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5.

Stosownie natomiast do art. 24c ust. 3 pkt 3 ww. ustawy, ujemne różnice kursowe powstają, jeżeli wartość otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest wyższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5.

Podatnicy wyznaczają kolejność wyceny środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej, o której mowa w ust. 2 pkt 3 i ust. 3 pkt 3, według przyjętej metody stosowanej w rachunkowości, której nie mogą zmieniać w trakcie roku podatkowego (art. 24c ust. 8 ww. ustawy).

Z powyższych przepisów wynika, że u podatników prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą, dokonujących transakcji w walutach obcych, mogą powstawać m.in. różnice kursowe od własnych środków pieniężnych zgromadzonych w walucie obcej przez podmiot gospodarczy, w tym także na rachunku bankowym, wynikające z ruchu środków na tym rachunku. Różnice te powstają w przypadku, gdy faktycznie zastosowany kurs waluty z dnia wpływu środków pieniężnych (wartości pieniężnych) jest inny niż kurs faktycznie zastosowany waluty z dnia wypływu tych środków (wartości).

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają legalnej definicji pojęcia kurs faktycznie zastosowany. Art. 24c ust. 4 ww. ustawy stanowi jedynie, że przy obliczaniu różnic kursowych, o których mowa w ust. 2 i 3, uwzględnia się kursy faktycznie zastosowane w przypadku sprzedaży lub kupna walut obcych oraz otrzymania należności lub zapłaty zobowiązań. W pozostałych przypadkach, a także gdy do otrzymanych należności lub zapłaty zobowiązań nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty w danym dniu, stosuje się kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień. Przy czym, jeżeli faktycznie zastosowany kurs waluty, o którym mowa w ust. 2 i 3, jest wyższy lub niższy odpowiednio o więcej niż powiększona lub pomniejszona o 5% wartość kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień faktycznie zastosowanego kursu waluty, organ podatkowy może wezwać strony umowy do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających zastosowanie kursu waluty. W razie niedokonania zmiany wartości lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają zastosowanie faktycznego kursu waluty, organ podatkowy określi ten kurs opierając się na kursach walut ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski (art. 24c ust. 5 ww. ustawy).

Uwzględniając wykładnię językową oraz systemową i celowościową tego pojęcia stwierdzić należy, że faktycznie zastosowany kurs walutowy to taki kurs, który rzeczywiście został użyty, a więc którym faktycznie się posłużono przy przeprowadzaniu konkretnej operacji gospodarczej. Z kursem faktycznie zastosowanym w powyższym rozumieniu mamy zatem do czynienia w sytuacji, gdy w związku z otrzymaniem, bądź wydatkowaniem środków występuje operacja sprzedaży, bądź kupna waluty obcej po określonym kursie, lub też dochodzi do przewalutowania tych środków. Natomiast w przypadku, gdy przy regulowaniu zobowiązań, bądź otrzymaniu należności nie zachodzą ww. okoliczności, dla celów ustalenia różnic kursowych należy stosować kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania lub otrzymania zapłaty. Zgodnie bowiem z art. 24c ust. 6 ww. ustawy, przez średni kurs ogłaszany przez Narodowy Bank Polski, o którym mowa w ust. 2 i 3, rozumie się kurs z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu lub poniesienia kosztu.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni prowadzi indywidualnie działalność gospodarczą. W ramach tej działalności zaciągnęła kredyt indeksowany kursem waluty obcej (euro), który wydatkowała na cele związane z prowadzoną działalnością. Początkowo ww. kredyt spłacany był w złotówkach, jednakże od września 2011 r. był spłacany w walucie euro, bezpośrednio z rachunku walutowego. Środki zgromadzone na tym rachunku pochodziły z wpłat otrzymywanych w euro od klientów bezpośrednio na ww. rachunek. W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawczyni stosuje tzw. podatkową metodę ustalania różnic kursowych.

Mając na względzie cyt. wyżej przepisy stwierdzić należy, że w wyniku spłaty kredytu dokonywanej w euro bezpośrednio z rachunku walutowego prowadzonego w tej walucie, u Wnioskodawczyni mogły powstawać różnice kursowe od własnych środków pieniężnych zgromadzonych na tym rachunku. Przy czym, dla celów ustalenia tych różnic w 2013 r. należało porównać wartość wydatkowanych środków z dnia ich wpływu na rachunek, ustaloną po kursie średnim ogłaszanym przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wpływu waluty na rachunek, z ich wartością z dnia wypływu z rachunku, ustaloną po kursie średnim ogłaszanym przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień zapłaty raty kredytu. Jak bowiem wynika z wniosku zarówno w momencie wpływu środków na rachunek walutowy, jak i ich wydatkowania (spłaty kredytu) nie dochodziło do kupna, ani sprzedaży waluty, jak również do innego przewalutowania środków.

Odnosząc się natomiast do kwestii możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawczynię pozarolniczej działalności gospodarczej różnicy pomiędzy kwotą udzielonego kredytu waloryzowanego walutą obcą a spłaconą kwotą tego kredytu, wskazać należy, że zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,
• musi być należycie udokumentowany.
  
  

Stosownie natomiast do treści art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów), z tym że kosztem uzyskania przychodów są wydatki na spłatę pożyczki (kredytu) w przypadku, gdy pożyczka (kredyt) była waloryzowana kursem waluty obcej, jeżeli:

• pożyczkobiorca (kredytobiorca) w związku ze spłatą pożyczki (kredytu) zwraca kwotę kapitału większą niż kwota otrzymanej pożyczki (kredytu) - w wysokości różnicy pomiędzy kwotą zwrotu kapitału a kwotą otrzymanej pożyczki (kredytu),
• pożyczkodawca (kredytodawca) otrzymuje środki pieniężne stanowiące spłatę kapitału w wysokości niższej od kwoty udzielonej pożyczki (kredytu) - w wysokości różnicy pomiędzy kwotą udzielonej pożyczki (kredytu) a kwotą zwróconego kapitału.
  
  

Oznacza to, że (co do zasady) dla kredytobiorcy zwracana kwota kredytu (kwota pożyczonego kapitału, bez odsetek) nie może stanowić kosztów uzyskania przychodu. Wyjątek stanowi sytuacja, w której podatnik zaciągnął kredyt waloryzowany kursem waluty obcej, a zwrócona przez niego kwota kapitału jest większa niż kwota otrzymanego kredytu. Różnica ta (będąca skutkiem zmiany kursu waluty, według której waloryzowany był kredyt) może stanowić koszt uzyskania przychodu o ile spełnia pozostałe przesłanki wynikające z cyt. art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. kredyt ten pozostawał w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodu, zachowaniem, bądź zabezpieczeniem źródła przychodu oraz wysokość uiszczonych spłat kapitału jest należycie udokumentowana.

Z wniosku oraz jego uzupełnienia wynika, że Wnioskodawczyni w ramach prowadzonej działalności gospodarczej i na cele tej działalności zaciągnęła kredyt waloryzowany kursem euro w wysokości 635.000 zł. Zgodnie z zawartą umową, wysokość spłacanej raty kredytu była ustalania na podstawie średniego kursu NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień płatności raty kredytu. Całkowita wartość spłaconego przez Wnioskodawczynię kredytu wyniosła 736.414,62 zł, na co złożyły się: wartość poszczególnych rat kredytu, uiszczonych zgodnie z harmonogramem spłat do 27 czerwca 2013 r. w łącznej wysokości 96.251,24 zł oraz wartość jednorazowej spłaty pozostałej części kredytu (zaciągniętym kredytem dewizowym) w wysokości 640.163,38 zł.

Biorąc pod uwagę cyt. wyżej przepisy stwierdzić należy, że różnica pomiędzy otrzymaną przez Wnioskodawczynię kwotą kredytu waloryzowanego kursem euro, a kwotą faktycznie zwróconą (spłaconą bankowi) mogła stanowić koszt uzyskania przychodu prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej. Przy czym, dla ustalenia ww. różnicy należało przyjąć rzeczywistą wysokość dokonywanych spłat, uiszczanych w wysokości określonej umową kredytową, tj. przeliczanych po kursie średnim NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonywania poszczególnych spłat. Ww. różnicę należało zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu w momencie całkowitej spłaty kredytu (w czerwcu 2013 r.), tj. w momencie, w którym możliwym było stwierdzenie powstania tego kosztu oraz jego wysokość.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Do wniosku dołączono kserokopie dokumentów (w tym m.in. kserokopie umów kredytowych oraz regulaminów kredytowania). Zauważyć jednak należy, że postępowanie o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego jest postępowaniem szczególnym, odrębnym od innych postępowań podatkowych. Wydając interpretację indywidualną w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, nie przeprowadza postępowania dowodowego, jest związany wyłącznie przedstawionym przez Wnioskodawczynię stanem faktycznym oraz Jej stanowiskiem. Nie jest zatem zobowiązany, ani upoważniony do badania i oceny załączonych dokumentów. Z tych samych względów Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach nie jest upoważniony do potwierdzania prawidłowości dokonanych przez Wnioskodawczynię poszczególnych wyliczeń dot. wartości spłacanych rat kredytu, a tym samym ostatecznej wysokości poniesionego przez nią kosztu uzyskania przychodu. Może jedynie wskazać zasady wynikające z przepisów prawa podatkowego, którymi winna się ona kierować przy ustalaniu ww. wartości. Natomiast poprawność dokonanych przez Wnioskodawczynię obliczeń może zostać zweryfikowana jedynie w toku postępowania prowadzonego ewentualnie przez upoważnione organy skarbowe.

Nadmienić należy, że w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 3-5 zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.