Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/415-940/13/TJ
z 21 listopada 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 4 września 2013 r. (data wpływu 9 września 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na studia doktoranckie – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 września 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na studia doktoranckie.

We wniosku tym przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni jest podatnikiem podatku dochodowego z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej oznaczonej kodem PKD 69.10.Z – działalność prawnicza – to jest wykonuje wolny zawód notariusza. Rozlicza się z tytułu prowadzonej działalności w formie podatku liniowego – PIT 36L. W maju bieżącego roku przystąpiła do rekrutacji na niestacjonarne studia doktoranckie w zakresie prawa na Wydziale Prawa i Administracji i po odbyciu w dniu 8 lipca bieżącego roku rozmowy kwalifikacyjnej przed powołaną w tym celu Komisją, została zakwalifikowana na opisane studia, rozpoczynające się w roku akademickim 2013/2014.

Opisane studia doktoranckie mają trwać cztery lata. Opłata za jeden semestr wynosi 3800 zł (trzy tysiące osiemset złotych). Do chwili obecnej Wnioskodawczyni nie wniosła tej opłaty. Ponadto zobowiązana jest do zapłaty kosztów wydania Elektronicznej Legitymacji Doktoranta. Wnioskodawczyni informuje również, że nie ma ustalonego tematu pracy doktorskiej, gdyż dotąd nie zajmowała się pracą naukową. Jej zamiarem jest szukanie na studiach odpowiedzi na trudne pytania i problemy prawne z jakimi spotyka się na co dzień w swojej pracy jako notariusz. Chciałaby pracę doktorską pisać na tematy związane z praktyką wykonywanego zawodu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy koszty dotyczące niestacjonarnych studiów doktoranckich w zakresie prawa na Wydziale Prawa i Administracji, tj.:

• opłaty za poszczególne semestry studiów doktoranckich,
• koszt wydania Elektronicznej Legitymacji Doktoranta,
• koszty dojazdu,
• materiały dydaktyczne,
• udział w obligatoryjnych seminariach i konferencjach
  
  
  można uznać za wydatki stanowiące koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
  

Zdaniem Wnioskodawczyni, koszty dotyczące niestacjonarnych studiów doktoranckich w zakresie prawa na Wydziale Prawa i Administracji, obejmujące:

• opłaty za poszczególne semestry tychże studiów doktoranckich,
• koszt wydania Elektronicznej Legitymacji Doktoranta,
• koszty dojazdu,
• materiały dydaktyczne,
• udział w obligatoryjnych seminariach i konferencjach,
  
  
  można uznać za wydatki stanowiące koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ponadto, jak zaznacza Wnioskodawczyni, wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych w formie studiów doktoranckich nie są ujęte w katalogu zawartym w art. 23 powołanej ustawy, tj. katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów.
  

Wnioskodawczyni uważa również, że w związku z tzw. „deregulacją" tj. wejściem w życie w dniu 23 sierpnia 2013 roku szeroko omawianej w mediach ustawy z dnia 13 czerwca 2013 roku (Dz. U. z dnia 23 lipca 2013, poz. 829) o zmianie ustaw regulujących wykonywanie niektórych zawodów, wobec znacznego złagodzenia wymogów stawianych kandydatom do zawodu notariusza i likwidacji asesury notarialnej, co spowoduje w najbliższym czasie znaczące zwiększenie liczby notariuszy, przy niezmienionej liczbie czynności notarialnych, uzyskanie tytułu doktora nauk prawnych będzie pozytywnie wyróżniać wnioskodawczynię spośród osób wykonujących zawód. Stopień naukowy zwiększy również zaufanie klientów do osoby Wnioskodawczyni, jako notariusza, a uzyskana wiedza pozwoli skutecznie rozwiązać znacznie więcej powierzanych problemów niż w chwili obecnej.

Wnioskodawczyni wskazuje również, że uzyskanie tytułu doktora nauk prawnych umożliwi Jej zdobycie nowych uprawnień zawodowych w zakresie dydaktyki. Jak wyjaśnia, ustawa z dnia 14 lutego 1991 r. – Prawo o notariacie, w art. 19 ust. 1 wprowadza wyjątek od zasady zakazu dodatkowego zatrudnienia (poza wykonywaniem zawodu w prowadzonej kancelarii notarialnej), stanowiąc, iż notariusz może podjąć zatrudnienie w charakterze pracownika naukowo-dydaktycznego, dydaktycznego lub naukowego, bez konieczności uzyskania uprzedniej zgody rady właściwej izby notarialnej, chyba że wykonywanie tego zatrudnienia przeszkadza w pełnieniu jego obowiązków.

Stwierdza, że czynniki te powinny pozytywnie wpłynąć na uzyskiwane przez Nią przychody, a zdobyta wiedza będzie stanowić gwarancję osiągnięcia, zabezpieczenia i zachowania źródła przychodów. Wnioskodawczyni wskazuje również, że według Jej wiedzy, przedstawione stanowisko dotyczące dopuszczalności zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych w związku z odbywaniem studiów doktoranckich, było już wcześniej wielokrotnie aprobowane przez organy podatkowe, w szczególności identyczne stanowisko zostało zaprezentowane w interpretacji indywidualnej:

• z dnia 14 listopada 2012 roku, wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, znak: ITPB1/415-1006/12/AK,
• z dnia 26 stycznia 2011 roku, wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, znak: ITPB1 /415-1053/10/AK,
• z dnia 31 stycznia 2011 roku, wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, znak: ITPB1 /415-1033/10/AK,
• z dnia 4 kwietnia 2011 roku, wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, znak: ILPB1/415-17/11-3/TW.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Wyrażenie „w celu osiągnięcia przychodu” zawarte we wskazanym przepisie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z osiąganiem przychodów z tytułu działalności gospodarczej Wnioskodawcy podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Zauważyć należy, iż przez sformułowanie „w celu” należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot „celowości”, jeżeli na podstawie dostępnej wiedzy o związkach przyczynowo-skutkowych można zasadnie uznać, że poniesiony koszt może przynieść oczekiwane następstwo (przychód).

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wykazania owego związku spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

1. pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
2. nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
3. być właściwie udokumentowany.

Wydatki na dokształcanie na studiach nie zostały wymienione w katalogu zawartym w art. 23 ww. ustawy, a zatem w przypadku spełnienia pozostałych przesłanek mogą być one zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Dla stwierdzenia, czy wydatki poniesione w związku z odbywaniem studiów mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej istotne jest ustalenie:

• czy taki wydatek związany jest ze zdobywaniem wiedzy i umiejętności, które są potrzebne w prowadzonej działalności gospodarczej i mają związek z tą działalnością,
• czy też wydatek ten służy tylko podnoszeniu ogólnego poziomu wiedzy i wykształcenia nie związanego z działalnością gospodarczą, a więc który co do zasady ma charakter osobisty.

Zatem, za uzasadnione racjonalnie i gospodarczo koszty, których poniesienie może przyczynić się do osiągnięcia przychodów ze źródła jakim jest działalność gospodarcza, uznać należy takie wydatki na kształcenie, które pozwolą podatnikowi nabyć umiejętności i wiedzę niezbędną w prowadzeniu działalności gospodarczej.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni wykonuje zawód notariusza. W związku z tym prowadzi działalność gospodarczą oznaczoną kodem PKD 69.10.Z – działalność prawnicza. W maju 2013 r. przystąpiła do postępowania kwalifikacyjnego na niestacjonarne studia doktoranckie na Wydziale Prawa i po jego przeprowadzeniu została na te studia przyjęta. Zamiarem Wnioskodawczyni, jako studentki niestacjonarnych studiów doktoranckich, jest poszukiwanie odpowiedzi na pytania i problemy prawne z jakimi spotyka się na co dzień w swojej pracy jako notariusz, a pracę doktorską chciałaby przygotowywać na temat związany z praktyką wykonywanego zawodu. W treści wniosku Wnioskodawczyni wskazuje również, że uzyskany tytuł naukowy pozwoli Jej pozytywnie wyróżniać się na rynku, zwiększy zaufanie klientów, jak również umożliwi zdobycie nowych uprawnień zawodowych w zakresie dydaktyki.

Na podstawie tak opisanego zdarzenia przyjąć zatem należy, że studia doktoranckie, na które została zakwalifikowana Wnioskodawczyni, związane są z zakresem prowadzonej przez Nią działalności gospodarczej oraz podjęte zostały w celu uzyskania przychodów z tej działalności. Niewątpliwie bowiem przyczyniać się będą do zdobycia nowej wiedzy niezbędnej w prowadzonej działalności, jak również będą miały wpływ na Jej pozycję na rynku.

Wobec tego, wydatki poniesione w związku ze studiami doktoranckimi w zakresie prawa, wymienione przez Wnioskodawczynię tj. opłaty za poszczególne semestry studiów doktoranckich, koszt wydania Elektronicznej Legitymacji Doktoranta, koszty dojazdu, materiałów dydaktycznych i związane z udziałem w obligatoryjnych seminariach i konferencjach, choć trudno je przypisać konkretnym przychodom, to jako związane z prowadzoną działalnością gospodarczą – faktycznie poniesione i właściwie udokumentowane – mogą stanowić koszty uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Jednocześnie zauważyć należy, iż to na podatniku spoczywa ciężar wykazania istnienia związku przyczynowego pomiędzy ponoszonymi wydatkami, a osiąganymi przychodami oraz okoliczności, iż ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiągniętych przychodów bądź na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Wykazanie istnienia takiego związku jest warunkiem koniecznym dla uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu.

Niniejszą interpretację wydano w oparciu o treść wniosku. Jeżeli w toku ewentualnego postępowania organ uzna, że stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87 – 100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.