INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów - uwzględniając orzeczenie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 25 czerwca 2013 r., sygn. akt I FSK 955/12 (data wpływu: 8.08.2013r.) stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5.10.2007r. (data wpływu 9.10.2007r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania, iż czynności podziału Spółki przez wydzielenie i wniesienia wydzielonego majątku stanowią czynność niepodlegającą opodatkowaniu zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9.10.2007r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podziału Spółki przez wydzielenie i wniesienia wydzielonego majątku jako czynności niestanowiącej działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy oraz uznania czynności podziału Spółki przez wydzielenie i wniesienia wydzielonego majątku za czynność niepodlegającą opodatkowaniu zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W ramach planowanej restrukturyzacji grupy kapitałowej, do której należy Wnioskodawca (spółka dzielona), planowane jest m.in. dokonanie podziału Spółki w trybie art. 529 § 1 pkt 4 ustawy z dnia 15 września 2000r. Kodeks Spółek Handlowych. Podział nastąpi poprzez wydzielenie i przeniesienie na nowo zawiązaną spółkę części majątku spółki dzielonej, obejmującej prawo wieczystego użytkowania działki gruntu oraz własność posadowionego na tej działce budynku biurowego wraz z funkcjonalnie powiązanymi z tą nieruchomością środkami trwałymi, prawami wynikającymi z umów najmu powierzchni biurowych oraz księgami i dokumentami związanymi z prowadzeniem działalności gospodarczej w tym zakresie, jak również z częścią aktywów obrotowych, w tym w szczególności, z należnościami krótkoterminowymi, środkami pieniężnymi (między innymi, istotną częścią gotówki posiadanej przez spółkę dzieloną i przeznaczonej na remont nieruchomości), innymi aktywami pieniężnymi oraz zobowiązaniami funkcjonalnie związanymi z przenoszonymi składnikami majątku.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydzielona i podzielona część majątku spółki stanowi organizacyjnie i funkcjonalnie powiązany zespół składników majątkowych, w oparciu o który będzie prowadzona niezależna (samodzielna) działalność gospodarcza. Należy również wskazać, że majątek otrzymany przez nowo powstałą spółkę wskutek podziału, ma posłużyć w przyszłości do prowadzenia działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług. Jednocześnie zakłada się dalsze istnienie spółki dzielonej, której działalność zostanie ograniczona do świadczenia usług polegających na zarządzaniu nieruchomościami.

Na skutek opisanego podziału przez wydzielenie jedyny wspólnik spółki dzielonej otrzyma nowe udziały w nowo zawiązanej spółce, na skutek przejęcia przez tę spółkę określonej części majątku spółki dzielonej. Tym samym, w ramach omawianego podziału wnioskodawca nie otrzyma od nowo zawiązanej spółki żadnego wynagrodzenia w zamian za wydzielony i przeniesiony majątek.

Wydzielona nieruchomość została przez Wnioskodawcę nabyta w drodze umowy z dnia 24 lutego 2005r., przy nabyciu Stronie nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony, zaś poniesione nakłady na modernizację i ulepszenie budynku biurowego wyniosły 30,68% w stosunku do wartości początkowej budynku. Wnioskodawca dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony od wspomnianych wydatków na ulepszenie i modernizację.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy opisana czynność, polegająca na podziale przez wydzielenie i przeniesienie na nową spółkę części majątku spółki dzielonej (niezależnie od stopnia jego zorganizowania) obejmująca nieruchomość wraz z funkcjonalnie powiązanymi z nią środkami trwałymi, prawami wynikającymi z umów najmu powierzchni biurowych oraz księgami i dokumentami związanymi z prowadzeniem działalności gospodarczej w tym zakresie, jak również częścią aktywów obrotowych, w tym w szczególności z należnościami krótkoterminowymi, środkami pieniężnymi (między innymi, istotną częścią gotówki posiadanej przez spółkę dzieloną i przeznaczonej na remont nieruchomości przeznaczonej na spółkę nowo związana), innymi aktywami pieniężnymi oraz zobowiązaniami funkcjonalnie związanymi z przenoszonymi składnikami majątku, przy jednoczesnym dalszym istnieniu spółki dzielonej, której działalność zostanie ograniczona do świadczenia usług polegających na zarządzaniu nieruchomościami, nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, stanowi czynność pozostającą poza zakresem opodatkowania podatkiem VAT, a w konsekwencji nie spowoduje powstania obowiązku w podatku VAT po stronie spółki dzielonej, nowo zawiązanej lub udziałowca spółki dzielonej...
2. Gdyby jednak, wbrew stanowisku Wnioskodawcy, organ uznał, że czynność opisana w ust. 1, stanowi działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, potwierdzenie, że przeniesienie majątku ze Spółki dzielonej do nowo zawiązanej stanowi czynność zbycia przedsiębiorstwa lub zakładu (oddziału) samodzielnie sporządzającego bilans, do której na podstawie art. 19 dyrektywy VAT opodatkowanie podatkiem VAT zostało wyłączone – art. 6 ustawy o podatku od towarów i usług.
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawcy, uzasadniony jest pogląd, że podział spółki przez wydzielenie nie stanowi przejawu działalności gospodarczej ani spółki dzielonej ani nowo zawiązanej. Tym samym mimo, że obie firmy posiadają formalnie status podatnika VAT, nie będą działać w tym charakterze podatnika realizując planowany podział. Podział poprzez wydzielenie części majątku spółki i przeniesienie go na nową spółkę stanowi wyłącznie czynność restrukturyzacyjną, mającą na celu umożliwienie nowo zawiązanej spółce koncentrację na rozwijaniu działalności gospodarczej związanej z wydzieloną nieruchomością, wypływającą z prawa własności przysługującego udziałowcowi. Decydując o podziale i przeniesieniu części majątku do nowo zawiązanej spółki udziałowiec korzysta ze swoich uprawnień właścicielskich, które wynikają z posiadanych przez niego udziałów. Wnioskodawca uważa zatem, że nie jest możliwe potraktowanie podziału poprzez wydzielenie jako transakcji gospodarczej dokonywanej w obrocie profesjonalnym. W szczególności przeniesienie części majątku spółki dzielonej na spółkę przejmującą, będące skutkiem podziału, stanowi w istocie element dokonywanych przekształceń własnościowych na poziomie udziałowca obu zaangażowanych podmiotów. Ponieważ spółka dzielona działa w ramach analizowanej instytucji prawnej podziału przez wydzielenie jako bierny przedmiot, a nie podmiot dokonywanych przekształceń, nie można zatem uznać, że spółka dzielona może być w tym zakresie postrzegana jako niezależny podmiot transakcji podlegającej opodatkowaniu VAT.

Jednocześnie Strona w uzasadnieniu odnośnie pytania pierwszego stoi na stanowisku, iż podział spółki kapitałowej przez wydzielenie i przeniesienie na spółkę nowo zawiązaną części majątku spółki dzielonej nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT; tzn. wykonując czynność podziału przez wydzielenie obie spółki, mimo faktu, iż są (będą) podatnikami podatku od towarów i usług, wykonując przedmiotową czynność nie będą działały w charakterze podatnika. Nie jest zatem możliwe potraktowanie podziału przez wydzielenie jako transakcji gospodarczej dokonywanej w obrocie profesjonalnym. Wnioskodawca uważa zatem, że nie jest możliwe potraktowanie podziału przez wydzielenie jako transakcji gospodarczej dokonywanej w obrocie profesjonalnym. W szczególności przeniesienie części majątku spółki dzielonej na spółkę przejmującą będące skutkiem podziału, stanowi w istocie element dokonywanych przekształceń własnościowych na poziomie udziałowca obu zaangażowanych w podział podmiotów. Ponieważ spółka dzielona działa w ramach analizowanej instytucji prawnej podziału przez wydzielenie jako bierny przedmiot, a nie podmiot dokonywanych przekształceń, nie można uznać, że może być w tym zakresie postrzegana jako niezależny podmiot transakcji gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT.

Ad. 2.

Wyłączenie z opodatkowania przewidziane w art. 6 pkt 1 ustawy powinno obejmować każde zbycie przedsiębiorstwa lub jego części pozwalającej na samodzielne, niezależne prowadzenie działalności gospodarczej (przy spełnieniu warunków wskazanych powyżej) i nie może być dodatkowo uzależnione np. od samodzielnego sporządzania bilansu. W konsekwencji, zważywszy, iż spółka będzie, jako następca prawny (w odniesieniu do majątku przejętego na skutek podziału), prowadzić przy pomocy przejętego majątku działalność gospodarczą, należy uznać, że do czynności podziału spółki przez wydzielenie nie stosuje się przepisów ustawy o VAT. Ponadto, należy wskazać że w myśl art. 93c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r., Nr 8, poz. 60 ze zm.) osoby prawne przejmujące lub osoby prawne powstałe w wyniku podziału wstępują, z dniem podziału lub z dniem wydzielenia, we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki osoby prawnej dzielonej pozostające w związku z przydzielonymi im w planie podziału składnikami majątku.

W interpretacji indywidualnej z dnia 24.12.2007r. Nr IPPP2-443-435/07-3/KCH stanowisko Spółki uznano za nieprawidłowe i stwierdzono, że przeniesienie części majątku spółki na spółkę nowo utworzoną będzie stanowiło dostawę towarów w myśl art. 7 ust. 2 ustawy lub świadczenie usług /w odniesieniu do wartości niematerialnych i prawnych/ w myśl art. 8 ust. 2 ustawy.

Wyżej przedstawiona interpretacja była przedmiotem skargi złożonej przez Wnioskodawcę.

Wyrokiem z dnia 7.02.2012 r., sygn. akt III SA/Wa 3185/11 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę Podatnika i uznał, że zaskarżona interpretacja nie narusza przepisów prawa.

Wskutek wniesionej przez Stronę skargi kasacyjnej przedmiotowa sprawa była rozpatrywana przez Naczelny Sąd Administracyjny, który w wydanym dnia 25.06.2013r. orzeczeniu /sygn. I FSK 955/12/ uchylił zaskarżony wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego oraz zaskarżoną interpretację indywidualną z dnia 24.12.2007r. Nr IPPP2-443-435/07-3/KCH.

W wydanym orzeczeniu NSA stwierdził, że wadliwe było podzielenie przez WSA stanowiska organu podatkowego, że skoro zbywany zespół składników majątkowych nie jest ani zakładem, ani oddziałem samodzielnie sporządzającym bilans, brak było podstaw do zastosowania przepisów art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

NSA wskazał, że polski ustawodawca przepis art. 5 (8) VI Dyrektywy (obecnie art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE) implementował m.in. w art. 6 pkt 1 u.p.t.u., zgodnie z którym jej przepisów nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub - do 30 listopada 2008 r. zakładu (oddziału) samodzielnie sporządzającego bilans, a od 1 grudnia 2008 r. - zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Na tle tego przepisu nie budzi wątpliwości, że zbycie przedsiębiorstwa nie podlega opodatkowaniu VAT. Spory natomiast dotyczą objęcia tym przepisem - do 30 listopada 2008 r. - zbycia zakładu (oddziału) samodzielnie sporządzającego bilans, a od 1 grudnia 2008 r. - zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

W ocenie NSA interpretacji powyższych pojęć należy dokonywać w ramach wykładni prowspólnotowej z uwzględnieniem normy art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE (poprzednio art. 5 (8) VI Dyrektywy) z uwzględnieniem orzecznictwa TSUE w tym zakresie, a mianowicie wyroku z 27 listopada 2003 r. w sprawie Zita Modes (C-497/01) i wyroku z 10 listopada 2011 r. w sprawie C-444/10 Finanzamt Lüdenscheid przeciwko Christel Schriever.

W wyroku C-444/10 Trybunał stwierdził, że pojęcie „przekazanie, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako wkładu do spółki całości lub części aktywów”, użyte w art. 5 (8) zdanie pierwsze VI Dyrektywy, jest terminem autonomicznym prawa Unii Europejskiej, który należy interpretować jednolicie na całym jej obszarze. Stwierdzenie, iż nastąpiło przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części, w rozumieniu art. 5 (8) VI Dyrektywy, wymaga, by całość przekazanych składników pozwalała na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej. Kwestię, czy całość ta musi obejmować określone dobra, zarówno ruchome, jak i nieruchome, należy rozpatrywać z punktu widzenia charakteru prowadzonej działalności gospodarczej.

Jeżeli działalność gospodarcza nie wymaga użytkowania konkretnych pomieszczeń lub pomieszczeń wyposażonych w stałe instalacje konieczne do jej prowadzenia, przekazanie aktywów w rozumieniu art. 5 (8) VI Dyrektywy może mieć miejsce również bez przekazania prawa własności.

W ocenie Sądu czynność - mająca tak określony przedmiot obrotu, jak wskazany we wniosku o interpretację - nie powinna podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jako wyłączona z systemu tego podatku, na podstawie art. 6 pkt 1 u.p.t.u. Tylko bowiem wówczas, gdy przekazywany zespół aktywów przedsiębiorstwa jest niewystarczający do prowadzenia przez nabywcę w sposób trwały samodzielnej działalności gospodarczej (w oparciu o przekazane składniki majątkowe), czynność taka jest objęta podatkiem od towarów i usług

W świetle obowiązującego stanu prawnego, biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 25 czerwca 2013 r. sygn. akt I FSK 955/12, stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dn. 11.03.2004r. o podatku od towarów i usług /Dz.U. Nr 54, poz. 535 ze zm./ opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa powyżej rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 ustawy).

W myśl art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7(…).

Jednocześnie przepisy art. 6 ustawy wskazują na wyłączenia określonych czynności spod zakresu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Są tutaj wskazane te czynności, które co do zasady należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, mieszcząc się w zakresie odpłatnej dostawy towarów czy też odpłatnego świadczenia usług. Z uwagi jednakże na stosowne wyłączenie, czynności te – chociaż można je zakwalifikować jako odpłatną dostawę towarów czy też odpłatne świadczenie usług – nie podlegają opodatkowaniu.

Stosownie bowiem do art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zakładu (oddziału) samodzielnie sporządzającego bilans.

Przepisy regulujące prawną instytucję podziału spółek stanowią treść działu II tytułu IV ustawy z dnia 15 września 2000r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 ze zm.) Kodeksu spółek handlowych. Zgodnie z art. 529 § 1 Kodeksu spółek handlowych (dalej k.s.h.) wyróżniono cztery sposoby dokonania podziału spółek kapitałowych.

Podział może być dokonany:

1. przez przeniesienie całego majątku spółki dzielonej na inne spółki za udziały lub akcje spółki przejmującej, które obejmują wspólnicy spółki dzielonej (podział przez przejęcie),
2. przez zawiązanie nowych spółek, na które przechodzi cały majątek spółki dzielonej za udziały lub akcje nowych spółek (podział przez zawiązanie nowych spółek),
3. przez przeniesienie całego majątku spółki dzielonej na istniejącą i na nowo zawiązaną spółkę lub spółki (podział przez przejęcie i zawiązanie nowej spółki),
4. przez przeniesienie części majątku spółki dzielonej na istniejącą spółkę lub na spółkę nowo zawiązaną (podział przez wydzielenie).
   
   

Do podziału przez wydzielenie stosuje się przepisy o podziale spółek dotyczące odpowiednio spółki przejmującej lub spółki nowo zawiązanej (art. 529 § 2 k.s.h.).

W świetle powyższego, podział przez wydzielenie jest instytucją prawa handlowego będącą jedną z form restrukturyzacji, polegającą na rozdrobnieniu majątku spółki dzielonej, które polega na przekazaniu składników majątkowych (pasywów i aktywów) spółki dzielonej bez przeprowadzenia likwidacji do spółek istniejących lub nowo tworzonych.

Instytucję podziału spółek regulują przepisy art. 528 - 550 k.s.h.

Art. 532 § 1 k.s.h. wprost stanowi, że do podziału spółki stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące powstania właściwego typu spółki przejmującej albo nowo zawiązanej, z wyłączeniem przepisów o wkładach niepieniężnych.

Tak więc, istotą podziału przez wydzielenie w rozumieniu przepisów Kodeksu spółek handlowych jest zatem to, że przy takim trybie podziału nie dochodzi do wniesienia aportu do nowopowstałej spółki.

Powołane przepisy ustawy Kodeks spółek handlowych regulują także warunki oraz skutki dokonania podziału danej osoby prawnej w powyższej formie. W świetle tych regulacji można wyodrębnić m. in. następujące specyficzne cechy tej instytucji prawnej:

1. podział spółki polega na bezpośrednim podzieleniu m. in. części majątku danej spółki oraz przeniesieniu go na inne podmioty, których udziałowcami (akcjonariuszami) stają się udziałowcy (akcjonariusze) spółki dzielonej, bez konieczności dokonywania dodatkowych czynności prawnych rozporządzających (np. sprzedaży, darowizny, zamiany) pomiędzy podmiotami biorącymi udział w podziale;
2. spółka przejmująca wstępuje we wszystkie przydzielone jej w planie podziału prawa i obowiązki spółki dzielonej z dniem oznaczonym przez ustawodawcę jako dzień podziału (wydzielenia), na co wskazuje bezpośrednio treść art. 531 § 1 k.s.h.; tym samym w przypadku podziału przejście majątku spółki dzielonej na inną spółkę uczestniczącą w podziale następuje na mocy jednego zdarzenia prawnego, jakim jest uchwała zgromadzenia wspólników o podziale, w drodze sukcesji uniwersalnej;
3. wspólnicy (akcjonariusze) spółki dzielonej, zgodnie z art. 529 § 3 k.s.h., mogą otrzymać udziały lub akcje spółek przejmujących, jak również dopłaty w gotówce.
   
   

Wyłączenie stosowania ustawy o podatku od towarów i usług przewidziane w przepisie art. 6 pkt 1 tej ustawy obejmuje jednakże tylko te czynności zrównane z pojęciem dostawy towarów, których przedmiotem jest przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa w postaci zakładu /oddziału.

Pojęcie „transakcji zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Nie budzi wątpliwości, że przewidziany w art. 529 § 1 pkt 4 k.s.h. podział dokonany przez przeniesienie części majątku spółki dzielonej na istniejącą spółkę lub spółkę nowo zawiązaną (podział przez wydzielenie), powoduje przeniesienie prawa własności wydzielonej części majątku. Złożoność procedur związanych z podziałem spółki nie ma przy tym znaczenia. Istotny jest efekt końcowy – przeniesienie własności.

W tym miejscu należy wskazać, iż przepis art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług stosuje się również do transakcji zbycia zakładu (oddziału) samodzielnie sporządzającego bilans. Osoba prawna będąca przedsiębiorcą może posiadać oddziały, co wynika wprost z art. 436 Kodeksu cywilnego, w myśl którego firma oddziału osoby prawnej zawiera pełną nazwę tej osoby oraz określenie "oddział" ze wskazaniem miejscowości, w której oddział ma siedzibę.

Pojęcie oddziału zawiera przepis art. 5 pkt 4 ustawy z dnia 2 lipca 2004r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 173, poz. 1807 ze zm.), w myśl którego oddział jest wyodrębnioną i samodzielną organizacyjnie częścią działalności gospodarczej, wykonywaną przez przedsiębiorcę poza siedzibą przedsiębiorcy lub głównym miejscem wykonywania działalności.

Stosownie do art. 5 ust. 8 obowiązującej do dnia 31 grudnia 2006r. Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388/EWG), w przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako wkładu do spółki całości lub części aktywów, Państwa Członkowskie mogły uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku odbiorca był traktowany jako prawny następca przekazującego. W stosownych przypadkach, gdy odbiorca nie podlegał w pełni opodatkowaniu, państwa członkowskie mogły podjąć środki niezbędne w celu uniknięcia zakłócania konkurencji. Mogły także przyjąć wszelkie środki wymagane w celu zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania poprzez wykorzystanie niniejszego przepisu. Zgodnie natomiast z art. 6 ust. 5 VI Dyrektywy, artykuł 5 ust. 8 stosowany był odpowiednio do świadczenia usług.

Jednocześnie wskazać należy, że obowiązująca obecnie Dyrektywa 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 347.1 i L 384.92) podobnie reguluje tę kwestię.

Art. 19 ww. Dyrektywy 2006/112/WE Rady w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej stanowi, iż w przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego. W przypadkach, gdy odbiorca nie podlega w pełni opodatkowaniu, państwa członkowskie mogą przedsięwziąć środki niezbędne w celu uniknięcia zakłóceń konkurencji. Mogą także przyjąć wszelkie niezbędne środki, aby zapobiec uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania poprzez wykorzystanie przepisów niniejszego artykułu. Zgodnie natomiast z art. 29 Dyrektywy, art. 19 stosuje się na takich samych warunkach do świadczenia usług.

Wyżej cytowany przepis art. 5 ust. 8 VI Dyrektywy (obecnie art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE Rady) pozwalał państwom członkowskim wyłączyć z pojęcia dostawy towarów przeniesienie całości lub części majątku przedsiębiorstwa, jeżeli jego nabywca będzie traktowany dla celów podatku VAT jako następca prawny zbywcy. Wskazać w tym miejscu należy na charakter tego przepisu, nadaje on bowiem uprawnienie do wyłączenia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług pewnej grupy transakcji na specyficznym przedmiocie jakimi są aktywa spółki. Uprawnienie wynikające z komentowanego przepisu polega na tym, że norma prawna przewiduje dla adresatów danego rodzaju (państw członkowskich), w danych warunkach (zbycie całości lub części aktywów) pewną możność zachowania się (uznanie, że dostawa towarów nie miała miejsca), ale zachowanie to nie jest obowiązkiem adresata. Polski ustawodawca skorzystał z uprawnienia wynikającego z ww. przepisu i w obowiązującym od 1 maja 2004 r. art. 6 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług wyłączył z opodatkowania tym podatkiem przedsiębiorstwo oraz jego część będącą zakładem (oddziałem) samodzielnie sporządzającym bilans.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że planowane jest m.in. dokonanie podziału Spółki w trybie art. 529 § 1 pkt 4 ustawy Kodeks Spółek Handlowych. Podział nastąpi poprzez wydzielenie i przeniesienie na nowo zawiązaną spółkę części majątku spółki dzielonej, obejmującej prawo wieczystego użytkowania działki gruntu położonej w Warszawie oraz własność posadowionego na tej działce budynku biurowego wraz z funkcjonalnie powiązanymi z tą nieruchomością środkami trwałymi, prawami wynikającymi z umów najmu powierzchni biurowych oraz księgami i dokumentami związanymi z prowadzeniem działalności gospodarczej w tym zakresie, jak również z częścią aktywów obrotowych, w tym w szczególności, z należnościami krótkoterminowymi, środkami pieniężnymi (między innymi, istotną częścią gotówki posiadanej przez spółkę dzieloną i przeznaczonej na remont nieruchomości), innymi aktywami pieniężnymi oraz zobowiązaniami funkcjonalnie związanymi z przenoszonymi składnikami majątku.

Zdaniem Strony, wydzielona i podzielona część majątku spółki stanowi organizacyjnie i funkcjonalnie powiązany zespół składników majątkowych, w oparciu o który będzie prowadzona niezależna (samodzielna) działalność gospodarcza. Majątek otrzymany przez nowo powstałą spółkę wskutek podziału, ma posłużyć w przyszłości do prowadzenia działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług. Jednocześnie zakłada się dalsze istnienie spółki dzielonej, której działalność zostanie ograniczona do świadczenia usług polegających na zarządzaniu nieruchomościami.

Na skutek opisanego podziału przez wydzielenie jedyny wspólnik spółki dzielonej otrzyma nowe udziały w nowo zawiązanej spółce, na skutek przejęcia przez tę spółkę określonej części majątku spółki dzielonej. Tym samym, w ramach omawianego podziału wnioskodawca nie otrzyma od nowo zawiązanej spółki żadnego wynagrodzenia w zamian za wydzielony i przeniesiony majątek.

Biorąc pod uwagę powyższe, treść powołanych przepisów, a także kierując stanowiskiem zawartym w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 25 czerwca 2013r. sygn. akt I FSK 955/12 w przedmiotowej sprawie należy dokonać oceny w aspekcie art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE, czy dany zespół aktywów (przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa), który jest przedmiotem zbycia, pozwala na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej, której służy.

Jeżeli zatem przedmiotem czynności podziału przez wydzielenie i przeniesienie na nowo powstałą spółkę części majątku Spółki dzielonej w trybie art. 529 § 1 pkt 4 K.s.h. - jak stwierdziła Spółka - jest prawo wieczystego użytkowania działki gruntu oraz własność posadowionego na tej działce budynku biurowego wraz z funkcjonalnie powiązanymi z tą nieruchomością środkami trwałymi, prawami wynikającymi z umów najmu powierzchni biurowych oraz księgami i dokumentami związanymi z prowadzeniem działalności gospodarczej w tym zakresie, jak również z częścią aktywów obrotowych, w tym, w szczególności, z należnościami krótkoterminowymi, środkami pieniężnymi, innymi aktywami pieniężnymi oraz zobowiązaniami funkcjonalnie związanymi z przenoszonymi składnikami majątku, to w sytuacji gdy całość przekazanych składników pozwalała nowo powstałej spółce na prowadzenie (w oparciu o te składniki) samodzielnej działalności gospodarczej, czynność taka objęta była dyspozycją art. 6 pkt 1 ustawy o VAT. Podnieść przy tym należy, że Wnioskodawca w swoim wniosku o interpretację wskazał, że wydzielona część majątku stanowić ma organizacyjnie i funkcjonalnie powiązany zespół składników majątkowych, w oparciu o który będzie prowadzona niezależna (samodzielna) działalność gospodarcza.

Należy nadmienić, że bez znaczenia jest, w świetle powyższej wykładni prounijnej, że przepis art. 6 pkt 1 ustawy o VAT /do 30 listopada 2008 r./ obejmował swoją hipotezą zbycie zakładu (oddziału) samodzielnie sporządzającego bilans, skoro - jak podał podatnik we wniosku - przedmiotem wydzielenia ma być organizacyjnie i funkcjonalnie powiązany zespół składników majątkowych, wystarczający do prowadzenia przez nabywcę w sposób trwały samodzielnej działalności gospodarczej, gdyż tak określony zespół składników majątkowych stanowi niewątpliwie część aktywów podatnika, w rozumieniu art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE.

W konsekwencji powyższego należy stwierdzić, iż w przedmiotowej sprawie Spółka nie będzie dokonywała czynności, które na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług podlegają opodatkowaniu, gdyż czynności te na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy są wyłączone z opodatkowania podatkiem VAT.

Tym samym za bezprzedmiotowe należy uznać rozstrzyganie zagadnienia uznania czynności podziału Spółki przez wydzielenie i wniesienia wydzielonego majątku jako niestanowiącej działalności gospodarczej, o jakiej mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, a wskutek tego uznania, iż czynności te nie powodują powstania obowiązku podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym stanowisko Spółki uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania pierwotnej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.