Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP4/443-429/13/EK
z 3 grudnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 29 sierpnia 2013r. (data wpływu 3 września 2013r.) uzupełnionym pismem z dnia 12 listopada 2013 r. (data wpływu 15 listopada 2013 r.) oraz pismem z dnia 28 listopada 2013r. (data wpływu 28 listopada 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca opodatkowania świadczonych usług – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 września 2013r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca opodatkowania świadczonych usług.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 12 listopada 2013 r. oraz pismem z dnia 28 listopada 2013 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Spółka „X” S.A. (Wnioskodawca) prowadzi działalność gospodarczą sklasyfikowaną zgodnie z PKD pod numerem 25.29Z jako produkcja pozostałych zbiorników, cystern i pojemników metalowych. Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości zlokalizowanych w A., oraz w S., pod którymi prowadzi działalność gospodarczą. Ze względu na niewykorzystaną część hali produkcyjnej w A. spółka w dniu 28.09.2012r. podpisała umowę składowania ze spółką „Y”. z siedzibą w Ostrawa (Republice Czeskiej). Spółka czeska w wynajmowanej części przechowuje maszyny i urządzenia, które tymczasowo są wyłączone z produkcji. Są to ciężkie maszyny posadowione na fundamentach, odpowiednio przygotowane do przechowywania i zabezpieczone przed zniszczeniem. Spółka czeska nie posiada siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce, jest tylko zarejestrowana w Polsce dla celów podatku VAT. Usługa świadczona przez podatnika składa się z następujących elementów: przechowywanie maszyn, składowanie maszyn w wymaganych przez klienta warunkach oraz stała ochrona i monitorowanie. Za wykonaną usługę podatnik obciąża na koniec każdego miesiąca spółkę czeską fakturą VAT z wyszczególnionym podatkiem VAT w wysokości 23%, zgodnie z art. 28e ustawy o VAT, jako usługi związane z nieruchomością. Miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomością jest miejsce położenia nieruchomości. Czeski podatnik, będąc zarejestrowanym dla potrzeb podatku VAT w Polsce, występuje do polskiego urzędu skarbowego o zwrot podatku VAT i taki w ustawowym terminie otrzymuje. W świetle ostatniego wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 27 czerwca 2013 r. w sprawie C-155/12, Spółka ma jednak wątpliwość czy postępuje prawidłowo. Zgodnie bowiem z interpretacją TSUE kompleksowe usługi magazynowania, przechowywania itp. są objęte art. 28e ustawy o VAT, jedynie wówczas, gdy magazynowanie stanowi świadczenie główne i usługobiorcom przyznane jest prawo do używania całości lub części nieruchomości. U podatnika takiego prawa nie ma. W związku z powyższym spółka uważa, że powinna zastosować ogólną zasadę miejsca świadczenia usług zawartą w art. 28b ustawy o VAT i wystawiać spółce czeskiej faktury bez podatku VAT.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca dokonał jego doprecyzowania i wskazał, że zgodnie z zawartą umową ze spółką czeską, spółka ma prawo do składowania w wyznaczonym miejscu maszyn i urządzeń wymienionych w załączniku do umowy. Są to ciężkie maszyny, których nie można w prosty sposób zdemontować i przenieść w inne miejsce. Wymaga to czasu i nakładów finansowych. Nie jest to jednak niemożliwe i w momencie rozwiązania w przyszłości przedmiotowej umowy, gdy spółka polska będzie potrzebowała tych powierzchni magazynowych taka sytuacja może nastąpić. Przechowywane maszyny ze względu na czasowy przestój w produkcji spowodowany brakiem zamówień są niewykorzystywane do bieżącej działalności. Istnieje możliwość w sytuacji zmiany koniunktury na wznowienie produkcji i ich uruchomienie. Umowa zawiera zapis mówiący o braku prawa do używania nieruchomości przez najemcę oraz o braku możliwości zmiany miejsca składowania bez zgody wynajmującego. Składujący ma prawo jedynie kontrolować stan przechowywanych maszyn.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że zawarta umowa z kontrahentem czeskim jest umową składowania.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy spółka nadal ma wystawiać faktury za składowanie ze stawką 23% na podstawie art. 28e czy zgodnie z zasadą ogólną zawartą w art. 28b mówiącą, że miejscem świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, czyli bez podatku VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, po przeanalizowaniu art. 28b ustawy o VAT oraz różnych interpretacji izb skarbowych usługi składowania (wynajmu, przechowywania ) powinny być fakturowane ze stawką 23%, jako usługi związanej z nieruchomością. Usługa polegająca na przechowywaniu maszyn dla kontrahenta związana jest m.in. z wykorzystaniem powierzchni nieruchomości, zatem istnieje związek danej nieruchomości ze świadczoną usługą magazynowania. Bez posłużenia się nieruchomością nie może być mowy o zrealizowaniu przedmiotowej usługi, co rodzi ścisły związek z nieruchomością.

W związku jednak z wyrokiem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 27 czerwca 2013 r. w sprawie C-155/12, pojawiły się wątpliwości dotyczące prawidłowej klasyfikacji usługi. Artykuł 47 dyrektywy, (dotyczący świadczenia usług związanych z nieruchomościami), interpretuje je jako kompleksowe usługi magazynowania, tylko wtedy gdy magazynowanie stanowi świadczenie główne i usługobiorcom jest przyznane prawo używania całości lub części nieruchomości. Z umowy zawartej pomiędzy spółkami wynika, że czeska spółka nie ma prawa używania nieruchomości, więc zdaniem Wnioskodawcy usługa składowania powinna być opodatkowana zgodnie z zasadą ogólną wyrażoną w art. 28b ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Powyższy przepis wprowadza powszechność opodatkowania podatkiem VAT ww. czynności.

W myśl art. 5a ww. ustawy towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Konsekwencją powyższego zapisu jest fakt, że w sytuacji gdy prawodawca nie dokonał przywołania stosownego symbolu PKWiU dla danego towaru lub usługi w przepisach w zakresie podatku VAT, klasyfikacji należy dokonać na podstawie cech charakterystycznych dla danego świadczenia. Takim właśnie świadczeniem są usługi w zakresie magazynowania, będące przedmiotem niniejszej interpretacji, dla których prawodawca nie dokonał odwołania do statystyk publicznych.

Przez świadczenie usług rozumie się, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Powołany przepis wskazuje, iż pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności bądź sytuacji. Pojęcie usługi, według ustawy, jest bowiem szersze od definicji usługi w rozumieniu klasyfikacji statystycznych.

W przypadku świadczenia usług bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dane świadczenie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, 28j i 28n.

W przypadku, gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba lub stałe miejsce zamieszkania, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności (art. 28b ust. 2 ustawy).

W art. 28a ustawy wskazano, iż na potrzeby stosowania rozdziału dotyczącego miejsca świadczenia przy świadczeniu usług:

1.ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:

1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub zobowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;

2.podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

Z powyższych przepisów wynika, że miejscem świadczenia usług na rzecz podatnika działającego w takim charakterze jest miejsce, w którym podatnik ten posiada siedzibę swojej działalności gospodarczej. Jeżeli jednak usługi te są świadczone na rzecz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika znajdującego się w miejscu innym niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. Tę zasadę ogólną należy stosować, gdy usługa jest świadczona na rzecz podatnika a przepisy art. 28e, 28f ust. 1, 28g ust. 1 i 1a, 28i, 28j i 28n ustawy nie będą przewidywać innych zasad ustalenia miejsca świadczenia.

W odniesieniu do pewnych kategorii usług, przepisy ustawy wprowadzają szczególne regulacje dotyczące miejsca świadczenia. Jedną z takich kategorii są usługi związane z nieruchomościami, w tym usługi świadczone przez rzeczoznawców, pośredników w obrocie nieruchomościami, usług zakwaterowania w hotelach lub obiektach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, użytkowania i używania nieruchomości oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego. Na podstawie art. 28e ustawy, miejscem świadczenia ww. usług jest miejsce położenia nieruchomości.

Należy w tym miejscu zauważyć, że użyty w powyższym przepisie (art. 28e ustawy) zwrot „usług związanych z nieruchomościami” stanowi katalog otwarty. Warunkiem zaliczenia określonej usługi do tego katalogu jest jej związek z nieruchomością, której dana usługa dotyczy. Wprawdzie usługi na nieruchomościach kojarzone są na ogół z usługami budowlanymi związanymi z konkretną nieruchomością, jednak pojęcie to jest znacznie szersze i obejmuje swoim zakresem cały szereg usług, które są nierozerwalnie związane z nieruchomościami.

Wskazać też trzeba, że powiązanie usług związanych z nieruchomością z lokalizacją samej nieruchomości jest jak najbardziej uzasadnione, bowiem dane usługi są konsumowane (wykorzystywane) właśnie w miejscu położenia nieruchomości.

Przepisowi art. 28e ustawy odpowiada zapis art. 47 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 2006 Nr 347, str. 1 ze zm.), zgodnie z którym miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług rzeczoznawców i agentów nieruchomości, usług zakwaterowania w sektorze hotelarskim lub sektorach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, przyznawanie prawa użytkowania nieruchomości oraz usług związanych z przygotowywaniem i koordynacją prac budowlanych, takich jak usługi architektów i biur nadzoru budowlanego, jest miejsce, w którym znajduje się dana nieruchomość.

W ustawie o podatku od towarów i usług nie znajduje się legalna definicja usług przechowywania czy magazynowania. Według definicji zawartej w „Słowniku języka polskiego PWN”, magazynować oznacza „składać, przechowywać coś w jakimś pomieszczeniu” (W-wa 2005 r., s. 434). Oczywistym faktem jest, że aby skutecznie realizować tego typu zadania, należy posiadać przede wszystkim warunki techniczne magazynów (np. budynków) i ich przystosowanie do pełnionej funkcji, jak i specjalistyczne wyposażenie tychże magazynów. Niewątpliwie usługa polegająca na przechowywaniu i magazynowaniu towaru dla kontrahenta związana jest m.in. z wykorzystaniem powierzchni magazynu (budynku bądź innej nieruchomości) w celu przechowywania jego towarów. Istota tej konkretnej usługi sprowadza się do kwestii wykorzystania powierzchni magazynu celem przechowywania towarów kontrahenta, w konkretnym miejscu, na określony czas. Funkcję taką, w ocenie tut. Organu, spełnia magazyn Wnioskodawcy. Zatem istnieje związek danej, konkretnej nieruchomości ze świadczoną usługą składowania w niej towarów. W związku z tym, miejscem świadczenia takiej usługi jest miejsce położenia nieruchomości, w której te towary są składowane.

Zatem aby skutecznie realizować zadania, które składają się na tę usługę, należy posiadać przede wszystkim warunki techniczne (magazyny). Powierzchnia magazynowa, która służy do takich usług, jest położona na terytorium określonego kraju, a świadczenie usług jest nierozerwalnie powiązane z nieruchomością, jaką jest obiekt magazynu.

Przechowywanie towarów ma związek z umieszczeniem towarów w konkretnym miejscu, danej nieruchomości i jest ono celem samym w sobie. Nie można zatem tej usługi traktować odrębnie od miejsca, w której jest realizowana. Celem gospodarczym zlecającego dane świadczenie jest zaspokojenie jego potrzeb w zakresie przechowywania towarów w konkretnym miejscu i przez określony okres czasu.

Jak wynika z wniosku, Wnioskodawca świadczy usługę magazynowania na rzecz podmiotu mającego siedzibę w kraju należącym do Unii Europejskiej tj. w Republice Czeskiej. Przedmiotem usługi jest przechowywanie maszyn i urządzeń należących do kontrahenta unijnego.

Analizując zatem zaistniały stan faktyczny w kontekście obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa stwierdzić należy, iż wykonywana przez Wnioskodawcę usługa przechowywania maszyn i urządzeń dla kontrahenta unijnego jako ściśle związane z możliwą do zlokalizowania co do miejsca jej położenia, powierzchnią ziemi (budynkiem, budowlą), stanowią usługi związane z nieruchomościami, dla których miejscem świadczenia, zgodnie z art. 28e ustawy, jest miejsce położenia nieruchomości, czyli w tym przypadku Polska. Zatem miejsce świadczenia nie będzie ustalane na podstawie zasady ogólnej określonej w art. 28b ust. 1 ustawy, tj. jako miejsce siedziby usługobiorcy czy kontrahenta unijnego.

Ponadto z uwagi na brzmienie art. 41 ust. 1 ustawy, w związku z art. 146a ust.1 ustawy, ww. usługi magazynowania świadczone na terytorium Polski należy opodatkować 23% stawką podatku VAT.

Zgodnie zaś z art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Natomiast w myśl § 5 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 ze zm.) faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać:

1. datę jej wystawienia;
   
2. kolejny numer, nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
   
3. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
   
4. numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany dla podatku, z zastrzeżeniem ust. 2 pkt 11 lit. a;
   
5. numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany dla podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem ust. 2 pkt 11 lit. b;
   
6. datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży;
   
7. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
   
8. miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
   
9. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
   
10. kwoty wszelkich rabatów, w tym za wcześniejsze otrzymanie należności, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
    
11. wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
    
12. stawkę podatku;
    
13. sumę wartości sprzedaży netto z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
    
14. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
    
15. kwotę należności ogółem.
    
    

Mając na uwadze powyższe, faktura dokumentująca usługę której miejsce świadczenia znajduje się na terytorium kraju winna zawierać należną kwotę podatku.

Natomiast przywołany przez Wnioskodawcę wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 27 czerwca 2013 r. w sprawie C-155/12 nie będzie miał zastosowania w sprawie objętej wnioskiem. Wyrok ten odnosi się do kompleksowych usług m.in. w zakresie magazynowania, obejmujące przyjmowanie towarów do magazynu, ich umieszczanie na odpowiednich półkach magazynowych, przechowywanie, pakowanie, wydawanie, rozładunek, załadunek oraz w stosunku do niektórych klientów przepakowywanie materiałów dostarczonych w opakowaniach zbiorczych do indywidualnych zestawów.

Powołany wyrok dotyczył zatem usługi, która składała się z wielu elementów procesu logistycznego, obejmujących składowanie towaru i aktywnego zarządzania owym towarem.

Usługi świadczone przez Wnioskodawcę dotyczą natomiast składowania posadowionych na fundamentach maszyn i urządzeń w konkretnej przystosowanej do tego celu nieruchomości (hali produkcyjnej), które wcześniej w tej nieruchomości były wykorzystywane do produkcji, a teraz są z niej wyłączone.

W tej sprawie mamy więc do czynienia ze składowaniem maszyn i urządzeń w miejscu (hali produkcyjnej) ich uprzedniego wykorzystania do produkcji. W sposób oczywisty zatem demontaż tych maszyn zmienia charakter nieruchomości (hali produkcyjnej). Tym samym brak prawa używania całości lub części tej nieruchomości, przez właściciela tych maszyn i urządzeń zamontowanych w konkretnej nieruchomości obecnie niewykorzystywanych (ze względu na brak zamówień) – nie ma wpływu na zakres świadczonej usługi. Usługa ta bowiem w sposób nierozerwalny związana jest z konkretną nieruchomością, w przypadku której przy wyprowadzeniu z niej przedmiotowych maszyn i urządzeń przeznaczonych wcześniej do produkcji zmienia się jej charakter.

Mając powyższe na uwadze stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z dnia 14 marca 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.