Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/415-1002/13/PSZ
z 18 listopada 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 18 września 2013 r. (data wpływu 23 września 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 września 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

W przedmiotowym wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca - Sp. z o.o. świadczy usługi komunalne na rzecz osób fizycznych i prawnych. W rozliczeniu świadczonych usług Spółka obciąża poszczególnych odbiorców indywidualnymi fakturami za zużycie wody i odprowadzanie ścieków. Część odbiorców - osób fizycznych - nie reguluje swoich zobowiązań w terminie z uwagi na brak środków pieniężnych, co w przypadku znacznego przeterminowania powoduje konieczność dochodzenia spłaty należności na drodze sądowej. Spowoduje to powstanie dodatkowych kosztów po stronie dłużnika, który w konsekwencji dodatkowo zadłuża się wobec Spółki.

Odbiorcy, którzy nie są w stanie spłacić długu zwracają się z prośbą o niekierowanie sprawy na drogę postępowania sądowego i deklarują chęć odpracowania długu poprzez wykonanie różnych prac porządkowych, co miałoby polegać na zawarciu umowy o zamianie świadczenia pieniężnego na świadczenie rzeczowe (wykonanie określonej pracy).

Spółka wstępnie wyraziła zgodę na proponowaną zmianę, wychodząc z założenia, że jest to w wielu przypadkach jedyny sposób na rozwiązanie problemu windykacji zadłużenia.

W związku z powyższym Spółka uważa, że w świetle art. 11 i art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych świadczenie pracy wykonane w zamian za wygaszenie wymagalnego zobowiązania pieniężnego nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych i pobierania zaliczek na ten podatek.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w świetle postanowień art. 11 i art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych świadczenie pracy wykonane w zamian za wygaszenie wymagalnego zobowiązania pieniężnego podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych i czy w przypadku zawarcia takiej umowy z odbiorcą Spółka będzie miała obowiązek pobrania z tego powodu zaliczki na ww. podatek?

Zdaniem Wnioskodawcy, art. 453 Kodeks cywilny dopuszcza za zgodą stron zamianę zobowiązania pieniężnego na inne świadczenie, którego wykonanie powoduje wygaśnięcie zobowiązania pieniężnego, czyli taki sam skutek jak jego zapłata. W wyniku tego świadczenia dłużnik nie uzyskuje dochodu, lecz jedynie „spłatę” zobowiązania, co w świetle postanowień ustawy nie stanowi czynności objętej obowiązkiem uiszczenia podatku dochodowego od osób fizycznych.

W ocenie Wnioskodawcy, świadczenie pracy w zamian za wygaszenie długu nie stanowi dla dłużnika przychodu, jest więc obojętne podatkowo. W przedstawionej sytuacji świadczenie pracy przez odbiorcę w zamian za wygaszenie jego zobowiązania nie powoduje obowiązku poboru przez Spółkę z tego tytułu zaliczek na podatek od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. jedn. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie natomiast z art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca (spółka z o.o.) świadczy usługi komunalne na rzecz osób fizycznych i prawnych. W rozliczeniu świadczonych usług Spółka obciąża poszczególnych odbiorców indywidualnymi fakturami za zużycie wody i odprowadzanie ścieków. Część odbiorców - osób fizycznych - nie reguluje swoich zobowiązań w terminie z uwagi na brak środków pieniężnych.

Odbiorcy, którzy nie są w stanie spłacić długu zwracają się z prośbą o niekierowanie sprawy na drogę postępowania sądowego i deklarują chęć odpracowania długu poprzez wykonanie różnych prac porządkowych, co miałoby polegać na zawarciu umowy o zamianie świadczenia pieniężnego na świadczenie rzeczowe (wykonanie określonej pracy).

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą powstania obowiązku poboru zaliczki na podatek w sytuacji wygaśnięcia zobowiązania pieniężnego na skutek wykonania przez dłużnika określonych prac.

Zgodnie z brzmieniem art. 453 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zm.) jeżeli dłużnik w celu zwolnienia się z zobowiązania spełnia za zgodą wierzyciela inne świadczenie, zobowiązanie wygasa.

Uregulowana w zacytowanym przepisie instytucja prawna zwana datio in solutum (świadczenie zamiast wykonania) stanowi jeden ze sposobów wykonania zobowiązania, której celem jest wygaśnięcie istniejącego pomiędzy stronami zobowiązania poprzez spełnienie przez dłużnika świadczenia innego niż określone w treści pierwotnej umowy. Zobowiązanie wówczas wygasa tak, jakby wygasło przez zwykłe wykonanie (np. przez zapłatę uzgodnionej pierwotnie kwoty), przy czym konieczną przesłanką wygaśnięcia zobowiązania – poza umową stron – jest rzeczywiste dokonanie świadczenia przez dłużnika.

Przechodząc do podatkowych aspektów opisanych czynności, stwierdzić należy, że wszelkie spłaty długów są dla dłużnika obojętne podatkowo, nie można bowiem z faktu świadczenia pracy w zamian za wygaśnięcie ciążącego na dłużniku zobowiązania wywieść, że dłużnik uzyskuje przychody, o których mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz stan prawny obowiązujący w zakresie mającym do niego zastosowanie należy stwierdzić, iż na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpracowanie przez dłużnika zaległości w formie świadczenia różnego rodzaju prac na rzecz Spółki, czyli świadczenie w miejsce wykonania, nie będzie skutkowało u dłużnika powstaniem przychodu podlegającego opodatkowaniu, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ww. ustawy, a co za tym idzie, Spółka nie będzie miała - jako płatnik - obowiązku poboru z tego tytułu zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.