Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/443-814/13/IK
z 29 listopada 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 sierpnia 2013 r. (data wpływu 3 września 2013 r. o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT wykonywanych przez Wnioskodawcę czynności w zakresie usług pośrednictwa ubezpieczeniowego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 września 2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT wykonywanych przez Wnioskodawcę czynności w zakresie usług pośrednictwa ubezpieczeniowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Przedmiotem działalności Wnioskodawcy określonym w umowie spółki cywilnej według Polskiej Klasyfikacji Działalności PKD jest między innymi świadczenie usług w zakresie:

79.11.A - Działalność agentów turystycznych (przeważająca działalność gospodarcza)

66.22.Z - Działalność agentów i brokerów ubezpieczeniowych

66.29.Z - Pozostała działalność wspomagająca ubezpieczenia i fundusze emerytalne

Spółka pośredniczy w sprzedaży usług turystycznych na podstawie umów agencyjnych zawartych z organizatorami turystyki. Dodatkowo, w ramach „umowy o współpracy” zawartej z Towarzystwem Ubezpieczeniowym E. Spółka Akcyjna, spółka A., zwana w umowie „pośrednikiem”, zawiera w imieniu i na rzecz Towarzystwa umowy ubezpieczenia. W ramach umowy o współpracy „pośrednik” - oświadcza, że:

1. podstawową jego działalnością nie jest działalność w zakresie pośrednictwa ubezpieczeniowego,
2. umowa ubezpieczenia, której zawarcia lub wykonania dotyczą czynności pośrednictwa ubezpieczeniowego, jest zawierana jako uzupełnienie dostarczanych przez niego towarów lub świadczonych usług.
   
   

Oprócz zawierania umów ubezpieczenia spółka A. zobowiązuje się do wykonywania innych czynności, a w szczególności:

1. pozyskiwania klientów,
   
2. wykonywania czynności przygotowawczych zmierzających do zawierania umów ubezpieczenia,
   
3. rzetelnego informowania Ubezpieczających o warunkach ubezpieczenia oraz o trybie postępowania w razie zajścia zdarzenia ubezpieczeniowego,
   
4. udzielania pomocy Ubezpieczającym i Ubezpieczonym przy wypełnianiu dokumentów ubezpieczeniowych,
   
5. doręczania Ubezpieczającym tekstu ogólnych warunków ubezpieczenia przed zawarciem umowy ubezpieczenia,
   
6. wystawiania polis i ich duplikatów zgodnie z obowiązującymi w dniu zawierania umowy ubezpieczenia ogólnymi warunkami ubezpieczenia, procedurami oraz taryfami,
   
7. naliczenia i inkasowania składki ubezpieczeniowej, zgodnie z obowiązującą w dniu zawierania umowy ubezpieczenia odpowiednią taryfą,
   
8. przyjmowania od Ubezpieczających, Ubezpieczonych, Uprawnionych dokumentów dotyczących zawartych przez "pośrednika" umów ubezpieczenia i przekazywania ich do Towarzystwa w terminach zgodnych z obowiązującymi procedurami,
   
9. informowania o sposobie i trybie rozpatrywania skarg i zażaleń zgłaszanych przez Ubezpieczających, Ubezpieczonych lub Uprawnionych z umowy ubezpieczenia oraz o organie właściwym do ich rozpatrzenia.

Ww. czynności „pośrednik” wykonuje na podstawie pełnomocnictwa udzielonego przez Towarzystwo. „Pośrednik” zgodnie z umową inkasuje składki za zawarte umowy ubezpieczenia i przekazuje je Towarzystwu Ubezpieczeniowemu pomniejszone o wynagrodzenie dla „pośrednika” w drodze dokonania umownej kompensaty 1 dnia każdego miesiąca. Jednocześnie wystawia fakturę za prowizję od umów ubezpieczenia zawartych od 1 do ostatniego dnia poprzedniego miesiąca.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wykonywane przez Wnioskodawcę czynności zawierania w imieniu i na rzecz Towarzystwa Ubezpieczeniowego umów ubezpieczenia w ramach podpisanej Umowy o współpracy podlegają zwolnieniu od podatku VAT zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 37 Ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług?

Stanowisko Wnioskodawcy.

Świadczone przez Spółkę usługi zawierania umów ubezpieczenia nie mieszczą się w zakresie pośrednictwa ubezpieczeniowego, a tym samym nie podlegają zwolnieniu od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 Ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Prowadzone usługi nie są typowym pośrednictwem ubezpieczeniowym.

Zarówno ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do niej nie definiują pojęcia pośrednictwa ubezpieczeniowego. W związku z tym Wnioskodawca odwołuje się do Ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o pośrednictwie ubezpieczeniowym.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 oraz ust. 2 z zastrzeżeniem art. 3 Ustawy o pośrednictwie ubezpieczeniowym:

„Pośrednictwo ubezpieczeniowe polega na wykonywaniu przez pośrednika za wynagrodzeniem czynności faktycznych lub czynności prawnych związanych z zawieraniem lub wykonywaniem umów ubezpieczenia”.

„Pośrednictwo ubezpieczeniowe jest wykonywane wyłącznie przez agentów ubezpieczeniowych lub brokerów ubezpieczeniowych”.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ww. ustawy, agentem ubezpieczeniowym jest przedsiębiorca wykonujący działalność agencyjną na podstawie umowy agencyjnej zawartej z zakładem ubezpieczeń i wpisany do rejestru agentów ubezpieczeniowych. Czynności agencyjne - w myśl art. 9 ust. 1 cyt. ustawy - mogą być wykonywane wyłącznie przez osobę fizyczną, która spełnia łącznie następujące warunki:

• posiada pełną zdolność do czynności prawnych;
  
• nie była prawomocnie skazana za umyślne przestępstwo:
  
  • przeciwko życiu i zdrowiu,
    
  • przeciwko wymiarowi sprawiedliwości,
    
  • przeciwko ochronie informacji,
    
  • przeciwko wiarygodności dokumentów,
    
  • przeciwko mieniu,
    
  • przeciwko obrotowi gospodarczemu,
    
  • przeciwko obrotowi pieniędzmi i papierami wartościowymi,
    
  • skarbowe;
• daje rękojmię należytego wykonywania czynności agencyjnych;
  
• posiada co najmniej średnie wykształcenie;
  
• odbyła szkolenie prowadzone przez zakład ubezpieczeń zakończone zdanym egzaminem.

Zgodnie z art. 9 ust. la pkt 2 warunki, o których mowa w ust. 1, powinni spełniać również: w przypadku agentów ubezpieczeniowych będących spółkami nieposiadającymi osobowości prawnej:

1. wspólnicy tych spółek, o ile są osobami fizycznymi.

Według art. 4 ww. ustawy, pośrednik ubezpieczeniowy wykonuje:

• czynności w imieniu lub na rzecz zakładu ubezpieczeń, zwane dalej „czynnościami agencyjnymi”, polegające na: pozyskiwaniu klientów, wykonywaniu czynności przygotowawczych zmierzających do zawierania umów ubezpieczenia, zawieraniu umów ubezpieczenia oraz uczestniczeniu w administrowaniu i wykonywaniu umów ubezpieczenia, także w sprawach o odszkodowanie, jak również na organizowaniu i nadzorowaniu czynności agencyjnych (działalność agencyjna) albo
  
• czynności w imieniu lub na rzecz podmiotu poszukującego ochrony ubezpieczeniowej, zwane dalej „czynnościami brokerskimi”, polegające na zawieraniu lub doprowadzaniu do zawarcia umów ubezpieczenia, wykonywaniu czynności przygotowawczych do zawarcia umów ubezpieczenia oraz uczestniczeniu w zarządzaniu i wykonywaniu umów ubezpieczenia, także w sprawach o odszkodowanie, jak również na organizowaniu i nadzorowaniu czynności brokerskich (działalność brokerska).

Biorąc pod uwagę powyższe, zdaniem wnioskodawcy spółka A. nie spełnia warunków niezbędnych do uznania wykonywanych przez nią czynności za pośrednictwo ubezpieczeniowe. Tym samym nie ma prawa do zastosowania zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 Ustawy o podatku od towarów i usług w wystawianych przez siebie fakturach za prowizję za sprzedaż umów ubezpieczenia.

Wspólnicy spółki nie posiadają statusu agenta ubezpieczeniowego, chociażby z uwagi na niespełnienie warunku zawartego w art. 9 ust. 1 pkt 5 Ustawy o pośrednictwie ubezpieczeniowym. Nie są wpisani na listę agentów ubezpieczeniowych, tym samym nie wykonują działalności agencyjnej na podstawie umowy agencyjnej zawartej z zakładem ubezpieczeń a jedynie pośredniczą w zawieraniu umów na podstawie „umowy o współpracy”.

Ponad to zakres czynności objętych „umową o współpracy” pomiędzy Towarzystwem Ubezpieczeniowym E. a A. S.C. nie pokrywa się w całości z zakresem czynności wymienionych w art. 4 Ustawy o pośrednictwie ubezpieczeniowym. A mianowicie umowa nie obejmuje czynności: uczestniczenia w administrowaniu i wykonywaniu umów ubezpieczenia, także w sprawach o odszkodowanie, jak również na organizowaniu i nadzorowaniu czynności agencyjnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Jak wynika z regulacji art. 41 ust. 1 ustawy stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie natomiast z obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110 wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Jak stanowi art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy, zwalnia się od podatku usługi ubezpieczeniowe, usługi reasekuracyjne i usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, a także usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, z wyłączeniem zbywania praw nabytych w związku z wykonywaniem umów ubezpieczenia i umów reasekuracji.

W myśl art. 43 ust. 13 ustawy, zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41, o czym stanowi art. 43 ust. 14 ustawy.

Natomiast zgodnie z art. 43 ust. 15 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do:

1. czynności ściągania długów, w tym factoringu;
2. usług doradztwa;
3. usług w zakresie leasingu.
   
   

Należy podkreślić, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy, należy interpretować ściśle, zważywszy, że zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek VAT pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika.

Zatem, w pierwszej kolejności należy określić jakie czynności miał na myśli prawodawca formułując w art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy, zwolnienie dla świadczonych usług ubezpieczeniowych, usług reasekuracyjnych i usług pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych.

Zasady wykonywania pośrednictwa ubezpieczeniowego w zakresie ubezpieczeń osobowych i majątkowych sformułowane zostały przez ustawodawcę w ustawie z dnia 22 maja 2003 r. o pośrednictwie ubezpieczeniowym (Dz. U. Nr 124, poz. 1154 ze zm.).

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ww. ustawy, pośrednictwo ubezpieczeniowe polega na wykonywaniu przez pośrednika za wynagrodzeniem czynności faktycznych lub czynności prawnych związanych z zawieraniem lub wykonywaniem umów ubezpieczenia.

Pośrednictwo ubezpieczeniowe jest wykonywane wyłącznie przez agentów ubezpieczeniowych lub brokerów ubezpieczeniowych, z zastrzeżeniem art. 3 (art. 2 ust. 2 cyt. ustawy).

Według art. 4 ww. ustawy, pośrednik ubezpieczeniowy wykonuje:

1. czynności w imieniu lub na rzecz zakładu ubezpieczeń, zwane dalej „czynnościami agencyjnymi”, polegające na: pozyskiwaniu klientów, wykonywaniu czynności przygotowawczych zmierzających do zawierania umów ubezpieczenia, zawieraniu umów ubezpieczenia oraz uczestniczeniu w administrowaniu i wykonywaniu umów ubezpieczenia, także w sprawach o odszkodowanie, jak również na organizowaniu i nadzorowaniu czynności agencyjnych (działalność agencyjna) albo
2. czynności w imieniu lub na rzecz podmiotu poszukującego ochrony ubezpieczeniowej, zwane dalej „czynnościami brokerskimi”, polegające na zawieraniu lub doprowadzaniu do zawarcia umów ubezpieczenia, wykonywaniu czynności przygotowawczych do zawarcia umów ubezpieczenia oraz uczestniczeniu w zarządzaniu i wykonywaniu umów ubezpieczenia, także w sprawach o odszkodowanie, jak również na organizowaniu i nadzorowaniu czynności brokerskich (działalność brokerska).
   
   

Stosownie do art. 6 ust. 2 cyt. ustawy, za pośrednictwo ubezpieczeniowe nie uznaje się działalności polegającej na dostarczaniu osobom zainteresowanym ochroną ubezpieczeniową ogólnych informacji o możliwości zawierania umów ubezpieczenia oraz o warunkach i skutkach takich umów, w szczególności o zakresie ochrony ubezpieczeniowej, jeżeli informacje są dostarczane przez podmiot wykonujący działalność inną niż pośrednictwo ubezpieczeniowe, pozostają w związku z tą działalnością i nie mają na celu doprowadzenia do zawarcia lub wykonania umowy ubezpieczenia.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ww. ustawy, agentem ubezpieczeniowym jest przedsiębiorca wykonujący działalność agencyjną na podstawie umowy agencyjnej zawartej z zakładem ubezpieczeń i wpisany do rejestru agentów ubezpieczeniowych.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ww. ustawy, czynności agencyjne mogą być wykonywane wyłącznie przez osobę fizyczną, która spełnia łącznie następujące warunki:

1. posiada pełną zdolność do czynności prawnych;
   
2. nie była prawomocnie skazana za umyślne przestępstwo:
   
   1. przeciwko życiu i zdrowiu,
      
   2. przeciwko wymiarowi sprawiedliwości,
      
   3. przeciwko ochronie informacji,
      
   4. przeciwko wiarygodności dokumentów,
      
   5. przeciwko mieniu,
      
   6. przeciwko obrotowi gospodarczemu,
      
   7. przeciwko obrotowi pieniędzmi i papierami wartościowymi,
      
   8. skarbowe;
3. daje rękojmię należytego wykonywania czynności agencyjnych;
   
4. posiada co najmniej średnie wykształcenie;
   
5. odbyła szkolenie prowadzone przez zakład ubezpieczeń zakończone zdanym egzaminem.

Natomiast zgodnie z ust. 1a pkt 3 ww. artykułu, warunki, o których mowa w ust. 1, powinni spełniać również w przypadku agentów ubezpieczeniowych będących osobami prawnymi - co najmniej połowa ich członków zarządu.

Zatem za agentów ubezpieczeniowych uznaje się osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą i spółki prawa handlowego, które podpisały umowy agencyjne z zakładami ubezpieczeń i zostały wpisane do Rejestru agentów ubezpieczeniowych. Do agentów ubezpieczeniowych nie zalicza się spółki cywilnej.

Stosownie zaś do art. 135 ust. 1 lit. a Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z 2006 r., Nr 347, poz. 1 ze zm.), państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje: transakcje ubezpieczeniowe i reasekuracyjne, wraz z usługami pokrewnymi świadczonymi przez brokerów ubezpieczeniowych i agentów ubezpieczeniowych.

Należy odnotować na samym początku, że terminy używane do określenia zwolnień od podatku przewidziane w artykule 13 Dyrektywy muszą być wiernie interpretowane, jako że stanowią wyjątki od ogólnej zasady, która mówi, że podatek VAT pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika (patrz w szczególności sprawa 348/87 Stichting Uitvoering Financiele Acties (1989) ECR 1737, paragraf 13 i sprawa C-287/00 Commission v Germany (2002) ECR I-5811, paragraf 43).

Jest ustalonym prawem precedensowym, że zwolnienia te stanowią niezależne pojęcia prawa wspólnotowego, którego celem jest uniknięcie rozbieżności w stosowaniu systemu podatku VAT w poszczególnych Państwach Członkowskich.

W związku z powyższym, tut. Organ wydając interpretację w stanie prawnym od dnia 1 stycznia 2011 r. określa ich zakres z wykorzystaniem treści zapisów prawa unijnego i krajowego oraz orzecznictwa sądów.

Dyrektywa nie podaje definicji transakcji ubezpieczeniowych ani usług pokrewnych świadczonych przez maklerów i pośredników ubezpieczeniowych.

Natomiast, „czynność ubezpieczeniowa”, w ogólnie przyjętym rozumieniu, charakteryzuje się tym, że ubezpieczyciel, w zamian za wcześniejsze opłacenie składki ubezpieczeniowej, zobowiązuje się w przypadku wystąpienia ryzyka objętego umową ubezpieczenia do spełnienia na rzecz ubezpieczonego świadczenia określonego w momencie zawarcia umowy.

Czynność ubezpieczeniowa, w każdym wypadku związana jest z istnieniem stosunku umownego między usługodawcą, a osobą, której ryzyko jest objęte ubezpieczeniem, czyli ubezpieczonym.

Jeśli chodzi o transakcje ubezpieczeniowe TSUE w sprawie C-8/01 orzekł jednak, że istotą transakcji ubezpieczeniowej w ogólnym rozumieniu jest, że ubezpieczyciel zobowiązuje się, w przypadku, gdy zaistnieje ryzyko objęte ubezpieczeniem, świadczyć ubezpieczonemu usługę uzgodnioną podczas zawierania umowy w zamian za uprzednią wpłatę składki (sprawy: Card Protection Plan C-349/96, paragraf 17 i Skania C-240/99, paragraf 37).

Trybunał wprawdzie orzekł, że wyrażenie „transakcje ubezpieczeniowe” nie obejmuje wyłącznie transakcji dokonywanych przez samych ubezpieczycieli, ale zasadniczo jest na tyle obszerne, że obejmuje zapewnienie ochrony ubezpieczeniowej przez podatnika, który sam nie jest ubezpieczycielem, ale w kontekście polisy blokowej dostarcza swoim klientom taką ochronę, korzystając z wpływów od ubezpieczyciela, który przyjmuje na siebie ryzyko objęte w ubezpieczeniu (sprawy: Card Protection Plan, paragraf 22 i Skandia, paragraf 38).

Jednak w akapicie 41 sprawy Skandia Trybunał podtrzymał stanowisko, że zgodnie z definicją transakcji ubezpieczeniowych zawartą w akapicie 39 niniejszego wyroku okazuje się, iż tożsamość osoby, której świadczy się usługę, jest istotna w rozumieniu definicji rodzaju usług objętych artykułem 13B(a) Szóstej Dyrektywy i że transakcja ubezpieczeniowa nieodzownie pociąga za sobą istnienie umowy między dostawcą usługi ubezpieczeniowej i osobą, która jest ubezpieczona na wypadek ryzyka, czyli ubezpieczonym.

Natomiast zasadniczym kryterium, pozwalającym na ustalenie, czy dana osoba jest pośrednikiem ubezpieczeniowym, czy też nie, jest charakter wykonywanych przez nią czynności wewnętrznych. W sprawie C-124/07 pomiędzy J.C.M. Beheer B.V. a Staatssecretaris van Financien TSUE zwrócił uwagę, że przepisy wspólnotowe nie zawierają żadnych wskazówek odnoszących się do stosunku pomiędzy brokerem lub pośrednikiem ubezpieczeniowym a stronami umowy ubezpieczeniowej, do której się przyczynił. Stwierdzenie posiadania statusu brokera lub pośrednika ubezpieczeniowego zależy zatem od cech badanej działalności.

Z kolei, w sprawie C-453/05 TSUE stwierdził, że „pośrednictwo stanowi działalność polegającą na pośredniczeniu, która może obejmować między innymi wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, przy czym celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy.”

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca - spółka cywilna - pośredniczy w sprzedaży usług turystycznych na podstawie umów agencyjnych zawartych z organizatorami turystyki. Dodatkowo, w ramach „umowy o współpracy” zawartej z Towarzystwem Ubezpieczeniowym Wnioskodawca - pośrednik, zawiera w imieniu i na rzecz Towarzystwa umowy ubezpieczenia. W ramach umowy o współpracy „pośrednik” - oświadcza, że:

• podstawową jego działalnością nie jest działalność w zakresie pośrednictwa ubezpieczeniowego,
• umowa ubezpieczenia, której zawarcia lub wykonania dotyczą czynności pośrednictwa ubezpieczeniowego, jest zawierana jako uzupełnienie dostarczanych przez niego towarów lub świadczonych usług.
  
  

Oprócz zawierania umów ubezpieczenia Wnioskodawca zobowiązuje się do wykonywania innych czynności, a w szczególności:

• pozyskiwania klientów,
• wykonywania czynności przygotowawczych zmierzających do zawierania umów ubezpieczenia,
• rzetelnego informowania Ubezpieczających o warunkach ubezpieczenia oraz o trybie postępowania w razie zajścia zdarzenia ubezpieczeniowego,
• udzielania pomocy Ubezpieczającym i Ubezpieczonym przy wypełnianiu dokumentów ubezpieczeniowych,
• doręczania Ubezpieczającym tekstu ogólnych warunków ubezpieczenia przed zawarciem umowy ubezpieczenia,
• wystawiania polis i ich duplikatów zgodnie z obowiązującymi w dniu zawierania umowy ubezpieczenia ogólnymi warunkami ubezpieczenia, procedurami oraz taryfami,
• naliczenia i inkasowania składki ubezpieczeniowej, zgodnie z obowiązującą w dniu zawierania umowy ubezpieczenia odpowiednią taryfą,
• przyjmowania od Ubezpieczających, Ubezpieczonych, Uprawnionych dokumentów dotyczących zawartych przez "pośrednika" umów ubezpieczenia i przekazywania ich do Towarzystwa w terminach zgodnych z obowiązującymi procedurami,
• informowania o sposobie i trybie rozpatrywania skarg i zażaleń zgłaszanych przez Ubezpieczających, Ubezpieczonych lub Uprawnionych z umowy ubezpieczenia oraz o organie właściwym do ich rozpatrzenia.
  
  

Ww. czynności „pośrednik” wykonuje na podstawie pełnomocnictwa udzielonego przez Towarzystwo. „Pośrednik” zgodnie z umową inkasuje składki za zawarte umowy ubezpieczenia i przekazuje je Towarzystwu Ubezpieczeniowemu pomniejszone o wynagrodzenie dla „pośrednika” w drodze dokonania umownej kompensaty 1 dnia każdego miesiąca. Jednocześnie wystawia fakturę za prowizję od umów ubezpieczenia zawartych od 1 do ostatniego dnia poprzedniego miesiąca.

Działalność pośrednictwa ubezpieczeniowego dotyczy działalności wykonywanej przez pośrednika, który nie zajmuje miejsca jakiejkolwiek ze stron umowy, dotyczącej produktu ubezpieczeniowego. Powinna to być usługa wykonana na rzecz strony umowy oraz opłacona przez nią jako odrębna działalność pośrednictwa. Pośrednictwo ma na celu dokonanie wszelkich niezbędnych czynności faktycznych lub czynności prawnych związanych z zawieraniem lub wykonywaniem umów ubezpieczenia.

W tym miejscu należy wskazać na pkt 19 wyroku w sprawie C-124/07 pomiędzy J.C.M. Beheer B.V. a Staatssecretaris van Financien, w którym TSUE stwierdził, że po drugie, należy stwierdzić, że ani szósta dyrektywa, ani dyrektywa Rady 77/92/EWG z dnia 13 grudnia 1976 r. w sprawie środków mających ułatwić skuteczne osiągnięcie swobody przedsiębiorczości oraz swobody świadczenia usług w odniesieniu do działalności agentów przejściowych dotyczących tych działalności (ex grupa ISIC 630) oraz, w szczególności, środków przejściowych dotyczących tych działalności (Dz. U. L 26, s. 14) nie zawierają żadnych wskazówek odnoszących się do stosunku pomiędzy brokerem lub pośrednikiem ubezpieczeniowym a stronami umowy ubezpieczeniowej, do zawarcia której się on przyczynił.

Jednak w pkt 4 ww. wyroku w sprawie Taksatorringen, na który powołuje się sąd krajowy w postanowieniu odsyłającym, Trybunał orzekł, że pojęcie „usług pokrewnych, świadczonych przez brokerów i pośredników ubezpieczeniowych” w rozumieniu art. 13 część B lit. a) szóstej dyrektywy dotyczy wyłącznie świadczeń dokonywanych przez profesjonalistów, którzy pozostają w stosunku jednocześnie z ubezpieczycielem i ubezpieczonym – pkt 20 cyt. wyroku w sprawie C-124/07.

Wnioskodawca, co prawda, pozyskuje klientów, wykonuje czynności przygotowawcze zmierzające do zawierania umów. Zawiera umowy ubezpieczenia w imieniu i na rzecz towarzystwa ubezpieczeniowego, jednakże nie spełnia warunków do uznania go za pośrednika w myśl ustawy o pośrednictwie ubezpieczeniowym. Zatem nie spełnia warunków podmiotowych wynikających z ustawy o pośrednictwie ubezpieczeniowym.

Reasumując, usługi wykonywane przez Wnioskodawcę w zakresie pośrednictwa ubezpieczeniowego nie korzystają ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy, jako usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.