Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP5/443-196/13-2/KG
z 5 grudnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z 17 września 2013 r. (data wpływu 18 września 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania transakcji w sytuacji śmierci jednego ze wspólników spółki jawnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 września 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania transakcji w sytuacji śmierci jednego ze wspólników spółki jawnej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W 2000 r. J.M. oraz B.G. podpisali umowę, w związku z którą powstała spółka cywilna z udziałami odpowiednio 51% oraz 49%. W 2003 r. na podstawie odrębnych przepisów spółka zobowiązana została do przekształcenia się w spółkę jawną. Dokonano stosownego wpisu w Krajowym Rejestrze Sądowym.

W dniu 4 października 2012 r. zmarł jeden ze wspólników. Do dnia zgonu firma prowadziła działalność gospodarczą na podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

Dnia 15 października 2012 r. pozostały wspólnik - (Wnioskodawca) złożył w Urzędzie Skarbowym dokument VAT-Z o zakończeniu z dniem zgonu wspólnika działalności spółki, a w KRS wniosek o wykreślenie Spółki z rejestru. Sąd udzielił Wnioskodawcy informacji, że likwidacja musi być poprzedzona przeprowadzeniem procesu likwidacyjnego. Natomiast Urząd Skarbowy poinformował Wnioskodawcę, że należy anulować dokument VAT-Z, ponieważ Spółka do dnia zakończenia likwidacji jest nadal czynnym podatnikiem podatku VAT. Tak też uczyniono. Do dnia dzisiejszego Wnioskodawca składa za Spółkę stosowne deklaracje VAT-7 mimo tego, że Spółka nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej. W maju Sąd ustanowił spadkobiercę zmarłego oraz Wnioskodawcę likwidatorami ww. Spółki. Likwidatorzy zamierzają wyprzedać istniejący majątek firmy i zaspokoić zobowiązania Spółki. Na dzień dzisiejszy firma posiada zakupiony w maju 2006 r. grunt zabudowany bez podatku VAT oraz zakupiony w kwietniu 2007 r. grunt przemysłowy niezabudowany także bez podatku VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy jako podatnik VAT czynny po zgonie jednego z dwóch wspólników można wystawiać faktury VAT z numerem NIP Spółki?
2. Czy na grunt niezabudowany zakupiony bez prawa odliczenia podatku naliczonego w chwili zakupu, tj. kwiecień 2007 r., należy wystawić fakturę VAT z numerem NIP Spółki bez podatku VAT?
3. Czy na grunt zabudowany zakupiony w maju 2006 r. bez prawa odliczenia podatku naliczonego należy wystawić fakturę VAT bez podatku VAT z numerem NIP Spółki? W ww. obiekcie poniesiono nakłady inwestycyjne przewyższające kwotę stanowiącą 30% wartości z dnia zakupu. Obiekt od dnia nabycia służył działalności opodatkowanej przez okres dłuższy niż 5 lat.
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, z chwilą zgonu jednego z dwóch wspólników spółka przestała istnieć. Likwidatorzy spółki, tj. pozostały wspólnik oraz spadkobierca po zmarłym drugim wspólniku, powinni udać się do Notariusza i sprzedać ww. nieruchomości i działki bez potrzeby dokumentowania ww. operacji fakturami VAT i rozliczania podatku VAT z Urzędem Skarbowym. Po zakończonym procesie likwidacji, wyprzedaży majątku oraz zaspokojeniu wierzycieli likwidatorzy powinni wystąpić z wnioskiem do Sądu o wykreślenie spółki z KRS.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Opodatkowaniu podatkiem podlegają również towary w przypadku, o którym mowa w art. 14. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio – art. 5 ust. 3 ustawy.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast przez świadczenie usług - w świetle art. 8 ust. 1 ustawy - rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do 31 marca 2013 r., działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na podstawie art. 1 pkt 12 lit a ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2013 r., poz. 35) od 1 kwietnia 2013 r. art. 15 ust. 2 ustawy otrzymał brzmienie: Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z danych przedstawionych we wniosku wynika, że 4 października 2012 r. zmarł jeden ze wspólników spółki jawnej. Pozostały wspólnik – Wnioskodawca, 15 października 2012 r. złożył w Urzędzie Skarbowym dokument VAT-Z o zakończeniu z dniem zgonu wspólnika działalności Spółki, a w KRS wniosek o wykreślenie Spółki z rejestru. Sąd udzielił Wnioskodawcy informacji, że likwidacja musi być poprzedzona przeprowadzeniem procesu likwidacyjnego. Natomiast Urząd Skarbowy poinformował Wnioskodawcę, że należy anulować dokument VAT-Z, ponieważ Spółka do dnia zakończenia likwidacji jest nadal czynnym podatnikiem podatku VAT. Tak też uczyniono. Do dnia dzisiejszego Wnioskodawca składa za Spółkę stosowne deklaracje VAT-7 mimo tego, że Spółka nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej. W maju Sąd ustanowił spadkobiercę zmarłego oraz Wnioskodawcę likwidatorami ww. spółki. Likwidatorzy zamierzają wyprzedać istniejący majątek firmy i zaspokoić zobowiązania spółki. Na dzień dzisiejszy firma posiada zakupiony w maju 2006 r. grunt zabudowany bez podatku VAT oraz zakupiony w kwietniu 2007 r. grunt przemysłowy niezabudowany także bez podatku VAT.

Na tle powyższego Wnioskodawca ma wątpliwości, czy po śmierci jednego ze wspólników spółki jawnej spółka ta będzie - jako podatnik VAT - zobowiązana dokumentować transakcje fakturami.

W celu wyjaśnienia wątpliwości Wnioskodawcy należy przede wszystkim zauważyć, że w myśl art. 22 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 1030), dalej k.s.h., spółką jawną jest spółka osobowa, która prowadzi przedsiębiorstwo pod własną firmą, a nie jest inną spółką handlową.

Natomiast stosownie do art. 22 § 2 k.s.h., każdy wspólnik odpowiada za zobowiązania spółki bez ograniczenia całym swoim majątkiem solidarnie z pozostałymi wspólnikami oraz ze spółką, z uwzględnieniem art. 31.

Zgodnie z art. 58 pkt 4 k.s.h., śmierć wspólnika spółki jawnej powoduje rozwiązanie spółki jawnej.

Pomimo, że śmierć wspólnika spółki jawnej została wskazana w Kodeksie spółek handlowych jako przyczyna prowadząca do jej rozwiązania, ustawodawca stworzył określone mechanizmy prawne pozwalające na utrzymanie bytu spółki.

Art. 64 § 1 k.s.h. stanowi bowiem, że pomimo śmierci lub ogłoszenia upadłości wspólnika oraz pomimo wypowiedzenia umowy spółki przez wspólnika lub jego wierzyciela, spółka trwa nadal pomiędzy pozostałymi wspólnikami, jeżeli umowa spółki tak stanowi lub pozostali wspólnicy tak postanowią.

Natomiast art. 60 k.s.h. zezwala na takie ukształtowanie umowy spółki, by w razie śmierci jednego ze wspólników spółka istniała nadal z jego spadkobiercami, którzy wstąpią w miejsce zmarłego.

Zasadą zatem jest, że jeżeli zaistnieją przyczyny określone w art. 58 k.s.h. powinno nastąpić rozwiązanie spółki, ale tak być nie musi. Śmierć wspólnika jest przesłanką względną rozwiązania spółki, co oznacza że do rozwiązania nie musi dojść jeżeli przeciwdziałają temu zgodnie pozostali wspólnicy, którzy mogą podjąć uchwałę o kontynuacji spółki lub stanowi tak umowa.

Uwzględniając powyższe przepisy wynikające z k.s.h. w kontekście niniejszej sprawy tut. Organ stwierdza jednak, że możliwość kontynuacji działalności spółki nie ma tutaj zastosowania. W analizowanej sprawie spółka jawna miała dwóch wspólników. Z opisu sprawy nie wynika jednak, by wspólnicy ci w umowie statuującej spółkę zawarli zapis, zgodnie z którym w przypadku śmierci jednego z nich spółka będzie istniała nadal ze spadkobiercą zmarłego wspólnika, który wstąpi w jego miejsce. W takim przypadku spółka jawna, jako jednostka wspólników przestaje istnieć z chwilą śmierci jednego z nich.

Co prawda - zgodnie z przepisami k.s.h. - rozwiązanie spółki jawnej powinno być poprzedzone zakończeniem likwidacji, zamkniętej bilansem na dzień zakończenia i złożenia wniosku o wykreślenie z rejestru, jednakże w przeciwieństwie do przepisów k.s.h., które regulują skutki zajścia przyczyny rozwiązania spółki, przepisy prawa podatkowego, w tym ustawy o podatku od towarów i usług wychodzą z założenia, że skutkiem rozwiązania spółki jest niejako automatyczne ustanie bytu prawnego jednostki organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej, występującej dotychczas w roli podatnika, a obowiązki ciążące na rozwiązanej spółce obciążają wspólnika.

Należy w związku z tym dokonać rozróżnienia między rozwiązaniem spółki jawnej na tle przepisów kodeksu spółek handlowych a utratą bytu prawnego spółki i tego konsekwencjami na tle ustawy o podatku od towarów i usług.

Na gruncie przepisów kodeksu spółek handlowych pod terminem „rozwiązanie spółki” można rozumieć rozwiązanie sensu stricto, tj. definitywne ustanie badanego stosunku prawnego, lub rozwiązanie sensu largo, tj. wystąpienie zdarzenia prawnego, z którym ustawa łączy taki skutek i które otwiera etap likwidacji (art. 58 i n. k.s.h.). W konsekwencji upada zasadnicze zobowiązanie wspólników do dążenia do osiągnięcia wspólnego celu, a na jego miejsce wchodzą normatywnie określone cele likwidacji (zob. także wyrok SN z 9 lutego 2000 r., sygn. akt III CKN 599/98, OSNC 2000, Nr 10, poz. 179, z glosą P. Drapały, „Przegląd Sejmowy” 2002, nr 3).

Przypomnieć należy, że w myśl przepisu art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami tego podatku są nie tylko osoby prawne, oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, ale także jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, do których zalicza się m.in. spółki jawne. Zatem na gruncie podatku od towarów i usług spółce jawnej jako jednostce wspólników, a nie samym wspólnikom, przyznano podmiotowość prawnopodatkową, o ile realizuje ona czynności objęte zakresem przedmiotowym tego podatku (por. wyrok WSA z 21 lutego 2008 r., sygn. akt I SA/Po 1470/07).

Tym samym wszelkie uprawnienia i obowiązki podatników podatku od towarów i usług adresowane są do spółki jawnej, a nie do wspólników - to na spółce jawnej ciąży obowiązek rejestrowy dla celów podatku VAT, to spółka ma obowiązek składania deklaracji VAT-7, wystawiania faktur, uprawniona jest do obniżenia podatku należnego o naliczony z faktur i dokumentów przez nią wystawionych. Podsumowując stwierdzić należy, że w przypadku śmierci jednego wspólnika w spółce jawnej dwuosobowej automatycznie przestaje istnieć podmiot zarejestrowany jako podatnik podatku VAT. W konsekwencji wobec „byłej spółki” nie może toczyć się postępowanie podatkowe, nie może być stroną tego postępowania, nie może być w stosunku do niej wydana decyzja w zakresie zobowiązania podatkowego.

W konsekwencji powyższego należy stwierdzić, że w opisanym we wniosku przypadku spółka jawna utraciła byt prawny z chwilą śmierci jednego ze wspólników.

Na marginesie należy dodać, że stosownie do art. 96 ust. 6 ustawy, jeżeli podatnik zarejestrowany jako podatnik VAT zaprzestał wykonywania czynności podlegającej opodatkowaniu, jest on obowiązany zgłosić zaprzestanie działalności naczelnikowi urzędu skarbowego; zgłoszenie to stanowi dla naczelnika urzędu skarbowego podstawę do wykreślenia podatnika z rejestru jako podatnika VAT.

Jak wynika zatem z powyższego przepisu, fakt zaprzestania wykonywania przez spółkę jawną czynności podlegających opodatkowaniu powoduje obowiązek zgłoszenia zaprzestania działalności właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego.

Rozwiązanie spółki jawnej na gruncie podatku od towarów i usług rodzi określone konsekwencje podatkowe. Likwidacja spółki powoduje, że podmiot ten przestaje być podatnikiem podatku od towarów i usług, a w tej sytuacji przepisy ustawy przewidują obowiązek sporządzenia tzw. remanentu likwidacyjnego, wyceny majątku oraz jego opodatkowania.

Powyższe wynika z art. 14 ustawy.

Stosownie do treści art. 14 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają towary własnej produkcji i towary, które po nabyciu nie były przedmiotem dostawy towarów, w przypadku rozwiązania spółki cywilnej lub handlowej niemającej osobowości prawnej.

Na mocy art. 14 ust. 4 ustawy, przepisy ust. 1 i 3 stosuje się do towarów, w stosunku do których przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Przepis art. 14 ust. 5 ustawy stanowi, że w przypadkach, o których mowa w ust. 1 i 3, podatnicy są obowiązani sporządzić spis z natury towarów na dzień rozwiązania spółki lub zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, zwany dalej „spisem z natury”. Podatnicy są obowiązani załączyć informację o dokonanym spisie z natury, o ustalonej na jego podstawie wartości i o kwocie podatku należnego, do deklaracji podatkowej składanej za okres obejmujący dzień rozwiązania spółki lub zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu.

W myśl art. 14 ust. 6 ustawy, obowiązek podatkowy w przypadku, o którym mowa w ust. 1, powstaje w dniu rozwiązania spółki lub zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu.

Należy zauważyć, że pojęcie towaru dla potrzeb opodatkowania podatkiem od towarów i usług zostało zdefiniowane w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przywołany powyżej art. 14 ust. 1 pkt 1 ustawy, nakazując, w sytuacji wskazanej w tym przepisie, opodatkowanie towarów, różnicuje je na towary własnej produkcji oraz towary, które po nabyciu nie były przedmiotem dostawy.

Zatem towary, w rozumieniu ww. art. 2 pkt 6 ustawy, podzielono na takie, które zostały wytworzone przez podatnika oraz takie, które zostały przez niego nabyte. W obu tych grupach mogą mieścić się towary, które stanowią tzw. środki obrotowe, jak towary handlowe, surowce oraz towary, które zaliczone zostały przez podatnika do jego środków trwałych.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że w przypadku likwidacji działalności spółki jawnej, opodatkowaniu podlegają zarówno towary handlowe, jak też środki trwałe (np. nieruchomości) czy wyposażenie, w stosunku do których przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jak stanowi art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Szczegółowe zasady wystawiania faktur VAT i innych dokumentów z nimi zrównanych uregulowane zostały w przepisach rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 68, poz. 360 ze zm.) dalej rozporządzenie, wydanego na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 106 ust. 8 pkt 1 ustawy.

W myśl § 4 ust. 1 rozporządzenia, fakturę wystawia:

1. zarejestrowany podatnik VAT czynny;
2. podatnik, o którym mowa w art. 16 ustawy, przy dokonywaniu wewnątrzwspólnotowej dostawy nowych środków transportu.
   
   

Faktury mogą również wystawiać zarejestrowani podatnicy VAT zwolnieni (§ 4 ust. 2 rozporządzenia).

Jak wynika z cyt. wyżej art. 106 ust. 1 ustawy oraz przepisów rozporządzenia, obowiązek dokumentowania sprzedaży fakturami mają podatnicy podatku od towarów i usług, o których mowa art. 15 ustawy.

W opisanym we wniosku przypadku, dokonując sprzedaży nieruchomości, Wnioskodawca (będący likwidatorem) nie będzie działał w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz opisany stan faktyczny należy stwierdzić, że wraz ze śmiercią jednego ze wspólników - spółka jawna utraciła byt prawny, a tym samym utraciła status podatnika podatku od towarów i usług. Nie jest zatem dopuszczalne wystawianie faktur przez spółkę, z numerem NIP spółki. W związku z powyższym brak jest podstaw prawnych do dokumentowania fakturami planowanej sprzedaży nieruchomości, tj. gruntu niezabudowanego i zabudowanego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W analizowanej sprawie wskazać należy, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

W związku z powyższym podkreślenia wymaga, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (pytań) Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione w opisie stanu faktycznego, bądź we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniami nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności kwestii obowiązku ujęcia i opodatkowania (lub jego braku) w remanencie likwidacyjnym nieruchomości będących własnością spółki; problematyki dotyczącej procesu likwidacji spółki i obowiązków wynikających z tego tytułu dla likwidatorów.

Ponadto tut. Organ informuje, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej przedstawionego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania transakcji w sytuacji śmierci jednego ze wspólników spółki jawnej. Kwestię dotyczącą odpowiedzi na pytanie „Czy Urząd Skarbowy postąpił słusznie nie przyjmując VAT-Z z chwilą zgonu wspólnika?” załatwiono postanowieniem o odmowie wszczęcia postępowania z 5 grudnia 2013 r., nr ILPP5/443-196/13-3/KG.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.