Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/415-925/13-2/TW
z 12 listopada 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 1 sierpnia 2013 r. (data wpływu 16 sierpnia 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości diet z tytułu podróży służbowej oraz w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z wynajmem mieszkania – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 sierpnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości diet z tytułu podróży służbowej oraz w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z wynajmem mieszkania.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie działalności agencji reklamowych (działalność wiodąca), opodatkowaną na zasadach ogólnych. Siedziba firmy znajduje się w miejscu zamieszkania Wnioskodawcy. Z dniem 1 sierpnia 2013 r. Zainteresowany zawarł umowę na realizację usług marketingowych dla klienta z siedzibą w W. Wiąże się to z częstymi wyjazdami poza miejsce zamieszkania. Zgodnie z umową w dni robocze Wnioskodawca zobowiązany jest przebywać w W., a w dni ustawowo wolne od pracy Zainteresowany przebywa w miejscu zamieszkania, gdzie realizuje drugi przedmiot działalności gospodarczej, tj. tworzenie wyrobów rękodzieła artystycznego. Miejsce zamieszkania stanowi również centrum interesów życiowych Wnioskodawcy. Na czas realizacji zawartej umowy, Zainteresowany wynajął w W. mieszkanie w celach noclegowych, za które opłaca czynsz i opłaty eksploatacyjne.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy do kosztów uzyskania przychodu Wnioskodawca może zaliczyć wartość diet z tytułu podróży służbowej z miejsca zamieszkania do W. w części nieprzekraczającej wysokości diet przysługujących pracownikom, określonych w odrębnych przepisach?
2. Czy do kosztów uzyskania przychodu Wnioskodawca może zaliczyć koszty wynajmu mieszkania (czynsz i opłaty eksploatacyjne) na czas realizacji umowy?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, ma prawo zaliczyć w ciężar kosztów uzyskania przychodu zarówno wartość diet, jak też wynajmu mieszkania.

Przepisy nie precyzują definicji podróży służbowej w odniesieniu do prowadzących działalność gospodarczą, w związku z czym Zainteresowany uznaje, że każdy wyjazd poza siedzibę firmy, zarówno w kraju jak i za granicą, związany z realizacją usług stanowiących przedmiot działalności gospodarczej Wnioskodawcy lub pozostający w związku z tymi usługami i mający na celu osiągnięcie dochodu, jest podróżą służbową.

Art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wprowadza żadnych ograniczeń kręgu osób uprawnionych ze względu na rodzaj lub miejsce wykonywania czynności w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, ani też nie definiuje celu wyjazdu służbowego. W związku z tym, zasadniczą przesłanką kwalifikującą dany wyjazd jako podróż służbową jest jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Kosztami uzyskania przychodu są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Aby wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów, należy zatem ocenić jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz możliwość osiągnięcia przychodu. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu – w okresie ponoszenia kosztów lub w przyszłości. W związku z tym, kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim.

Dla zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, określony wydatek nie może być również wyszczególniony w katalogu negatywnym – wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, ujętych w art. 23 ww. ustawy oraz musi być należycie udokumentowany.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uznaje się za koszt uzyskania przychodów wartości diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących – w części przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom, określoną w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra.

Powyższe oznacza, że osoby prowadzące działalność gospodarczą mają prawo zaliczyć w ciężar kosztów uzyskania przychodów wartość diet związanych z własnymi podróżami służbowymi oraz osób współpracujących do wysokości nieprzekraczającej wysokości diet określonych dla wskazanej grupy pracowników, w odrębnych przepisach.

Odrębnymi przepisami, o których mowa powyżej są przepisy rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U. z 2013 r., poz. 167).

Wskazać przy tym należy, że zgodnie § 2 ww. rozporządzenia, z tytułu podróży krajowej oraz podróży zagranicznej, odbywanej w terminie i miejscu określonym przez pracodawcę, pracownikowi przysługują:

1. diety;
2. zwrot kosztów:
   1. przejazdów,
   2. dojazdów środkami komunikacji miejscowej,
   3. noclegów,
   4. innych niezbędnych udokumentowanych wydatków, określonych lub uznanych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb.
   
   

Z kolei odnosząc się do możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków z tytułu wynajęcia mieszkania na czas realizacji umowy, o której mowa we wniosku wskazać należy, że koszty te oceniać należy w oparciu o kryteria wynikające z cytowanego art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Oznacza to, że poniesione wydatki podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów pod warunkiem, że zostały poniesione w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Wskazać należy, że jeżeli wydatki związane z wynajęciem mieszkania są racjonalnie uzasadnione i potrzebne w prowadzonej działalności gospodarczej, to ponoszone wydatki z tytułu przedmiotowego najmu mogą stanowić koszt uzyskania przychodów w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podkreślenia wymaga, że obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu, a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją powołanego art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Musi to być zatem taki wydatek, którego związek z prowadzoną działalnością nie budzi wątpliwości, a obowiązek wykazania tego związku należy do podatnika.

Mając na uwadze informacje przedstawione we wniosku oraz powołane przepisy uznać należy, że do kosztów uzyskania przychodu Wnioskodawca może zaliczyć wartość diet z tytułu podróży służbowej z miejsca zamieszkania do W. w części nieprzekraczającej wysokości diet przysługujących pracownikom, określonych w odrębnych przepisach.

Do kosztów uzyskania przychodu Wnioskodawca może zaliczyć koszty wynajmu mieszkania (czynsz i opłaty eksploatacyjne) na czas realizacji umowy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.