Interpretacja Ministra Finansów
DD3/033/151/IMD/08/DD-1155
z 8 lutego 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.), Minister Finansów w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji z dnia 10 czerwca 2008 r. Nr IPPB2/415-485/08-4/AS, wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku złożonym w dniu 14 marca 2008 r. i uzupełnionym w dniu 30 maja 2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, w zakresie dotyczącym zwolnień przedmiotowych, jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

Dnia 10 czerwca 2008 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając – na podstawie § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770) – w imieniu Ministra Finansów, wydał interpretację indywidualną dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych. Interpretacja wydana została na ww. wniosek złożony w dniu 14 marca 2008 r. i uzupełniony w dniu 30 maja 2008 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest uczelnią publiczną działającą na podstawie ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz.U. Nr 164, poz. 1365, z późn. zm.) i jednocześnie jednostką wojskową w rozumieniu ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. z 2004 r. Nr 241, poz. 2416, z późn. zm.). W związku z tym, u Wnioskodawcy pełnią służbę wojskową żołnierze zawodowi, do których mają zastosowanie przepisy ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz.U. Nr 179, poz. 1750, z późn. zm.) i wydane na jej podstawie akty wykonawcze. Jednym z nich jest rozporządzenie Ministra Obrony Narodowej z dnia 28 maja 2004 r. w sprawie należności żołnierzy zawodowych za przeniesienia i podróże służbowe (Dz.U. Nr 140, poz. 1487, z późn. zm.). Na podstawie § 3 ust. 1 pkt 6 ww. rozporządzenia MON żołnierzowi zawodowemu od dnia 1 listopada 2007 r. z tytułu przeniesienia służbowego przysługuje m.in. dodatek za rozłąkę.

Rozporządzenie to w § 2 pkt 4 definiuje pojęcie przeniesienia służbowego jako: „wyznaczenie żołnierza zawodowego na stanowisko poza miejscowością stanowiącą siedzibę jednostki wojskowej lub wydzielonego pododdziału, w której żołnierz zajmował ostatnio stanowisko służbowe”, a w § 7a ust. 1 i 2 określa warunki wypłacania dodatku za rozłąkę. Przysługuje on żołnierzom zawodowym posiadającym członków rodziny, którzy nie przesiedlili się wraz z nimi do nowego miejsca pełnienia służby i zamieszkują w miejscowości, do której nie jest możliwy codzienny dojazd publicznymi środkami transportu. Ponadto, powyższy dodatek przysługuje w dniach wykonywania zadań służbowych, w wysokości diety określonej w przepisach § 14 ust. 1 ww. rozporządzenia.

Od kwoty dodatku za rozłąkę wypłacanej żołnierzom zawodowym Wnioskodawca (jako płatnik) potrąca zaliczkę na poczet podatku dochodowego od osób fizycznych.

W związku z przedstawionym stanem faktycznym Wnioskodawca zadał następujące pytanie:

Czy kwota „dodatku za rozłąkę” wypłacana żołnierzom zawodowym (przeniesionym do nowego miejsca pełnienia służby) na podstawie § 7a rozporządzenia MON z dnia 28 maja 2004 r. w sprawie należności żołnierzy zawodowych za przeniesienia i podróże służbowe (Dz.U. Nr 140, poz. 1487, z późn. zm.) jest zwolniona od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy „dodatek rozłąkowy” przysługuje żołnierzom zawodowym w przypadku pozostawania w rozłące z rodziną w związku z przeniesieniem służbowym, tj. wyznaczeniem żołnierza na stanowisko służbowe poza miejscowością, w której żołnierz zajmował ostatnio stanowisko służbowe.

Służba pełniona na stanowisku służbowym w świetle art. 6 ust. 1 pkt 12, art. 37 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz.U. Nr 179, poz. 1750, z późn. zm.) nie ma charakteru czasowego tylko charakter kadencyjny, ponieważ ewentualny „powrót” na poprzednie stanowisko służbowe wymaga ponownego wyznaczenia (i zwolnienia z dotychczas zajmowanego).

Prawo podatkowe przewiduje zwolnienie „dodatku za rozłąkę” wypłacanego w przypadku czasowego przeniesienia, natomiast przeniesienie służbowe żołnierza zawodowego nie jest delegowaniem czasowym do wykonywania zadań w innej miejscowości.

W związku z powyższym zdaniem Wnioskodawcy wyżej wymienione świadczenie jest opodatkowane na ogólnych zasadach.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznał za prawidłowe.

Na tle przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego Minister Finansów stwierdza co następuje.

Na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz.U. z 2010 r. Nr 90, poz. 593, z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym w 2008 r., żołnierzowi zawodowemu przeniesionemu do pełnienia zawodowej służby wojskowej w innej miejscowości albo skierowanemu do wykonywania zadań służbowych poza stałym miejscem pełnienia służby lub miejscem zamieszkania przysługują należności za przeniesienia i podróże służbowe.

Jak stanowi art. 21 ust. 1 pkt 18 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym w 2008 r., wolny od podatku dochodowego jest dodatek za rozłąkę wypłacany pracownikom czasowo przeniesionym – do wysokości diet za czas podróży służbowej na obszarze kraju, określonych w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju.

Powołana ustawa o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych upoważniła Ministra Obrony Narodowej do określenia w drodze rozporządzenia, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw pracy, wysokość oraz tryb przyznawania należności za przeniesienia i podróże służbowe (art. 86 ust. 2).

Jak wynika z postanowień § 3 ust. 1 pkt 6, wydanego na tej podstawie, rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 28 maja 2004 r. w sprawie należności żołnierzy zawodowych za przeniesienie służbowe i podróże służbowe (Dz.U. Nr 140, poz. 1487, z późn. zm.), zwanego dalej „rozporządzeniem MON”, z tytułu przeniesienia służbowego żołnierzowi przysługuje między innymi dodatek za rozłąkę.

Jednocześnie, jak wynika z § 7a ust. 1 rozporządzenia MON, dodatek za rozłąkę przysługuje żołnierzowi posiadającemu rodzinę, w przypadku gdy członkowie rodziny nie przesiedlili się wraz z nim do nowego miejsca pełnienia służby i zamieszkują w miejscowości, do której nie jest możliwy codzienny dojazd publicznymi środkami transportu.

Jak wynika z postanowień art. 37 ust. 1 i 2 ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, żołnierz zawodowy pełniący zawodową służbę wojskową:

1. na podstawie kontraktu na pełnienie służby stałej – pełni tę służbę na stanowiskach służbowych przez czas określony kadencjami;
2. na podstawie kontraktu na pełnienie służby terminowej – pełni tę służbę na stanowiskach służbowych przez czas kadencji.
   
   

Okres kadencji na stanowisku wynosi od osiemnastu miesięcy do trzech lat.

Wymaga zatem rozstrzygnięcia kwestia, czy w odniesieniu do żołnierza zawodowego można mówić o „czasowym przeniesieniu”, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W przypadku rozłąki z rodziną (która co do zasady powinna mieć charakter czasowy) oraz wziąwszy pod uwagę kadencyjność służby żołnierzy zawodowych (tj. wyznaczenie określonych ram czasowych pełnienia służby), można mówić o czasowym przeniesieniu. Należy zatem uznać, iż omawiany dodatek mieści się zakresie zwolnienia przedmiotowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należy uznać za nieprawidłowe.

W świetle powyższego stanu faktycznego i obowiązującego stanu prawnego należało z urzędu zmienić interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 10 czerwca 2008 r. Nr IPPB2/415-485/08-4/AS, gdyż stwierdzono jej nieprawidłowość.

POUCZENIE

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm., zwanej dalej „ustawą”). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzieli odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy), na adres: Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.