INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 09 maja 2012r. (data wpływu do tut. Biura 22 maja 2012r.), uzupełnionym w dniu 11 lipca 2012r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

• możliwości odliczenia od dochodu składek na ubezpieczenie społeczne zapłaconych z rachunku spółki oraz
• możliwości i sposobu zaliczenia przez Wnioskodawcę do kosztów uzyskania przychodu składek na Fundusz Pracy zapłaconych z rachunku spółki

– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 maja 2012r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie możliwości odliczenia od dochodu składek na ubezpieczenie społeczne zapłaconych z rachunku spółki oraz możliwości i sposobu zaliczenia przez Wnioskodawcę do kosztów uzyskania przychodu składek na Fundusz Pracy zapłaconych z rachunku spółki. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 29 czerwca 2012r. Znak: IBPBI/1/415-630/12/KB, IBPBI/1/415-631/12/KB, IBPBI/1/415-632/12/KB, IBPBI/1/415-633/12/KB wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniu 11 lipca 2012r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony m.in. następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca, wraz z trzema innymi osobami, jest wspólnikiem (komplementariuszem) spółki komandytowej. Spółka powstała w czerwcu 2011r. (wpis spółki do rejestru przedsiębiorców KRS nastąpił w dniu 14 czerwca 2011r.).

Wspólnicy podjęli uchwałę, do której podjęcia upoważniała ich umowa spółki, postanawiającą, że wspólnikom wypłacane będą comiesięczne zaliczki na poczet przewidywanego zysku oraz że zaliczki te wypłacane będą przez spółkę wspólnikom w następujący sposób:

• część zaliczki na pokrycie zobowiązań wspólnika względem Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, tj. składka na ubezpieczenie zdrowotne, ubezpieczenie społeczne (emerytalne, rentowe chorobowe oraz wypadkowe), Fundusz Pracy, płatna będzie na rachunek Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (kwota zaliczek księgowana jest przez spółkę jako wypłata na poczet zysku udziałowca),
• pozostała część wypłacana będzie na osobisty rachunek bankowy wspólnika.
  
  

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z dnia 06 lipca 2012r., wskazano m.in., iż:

• Wnioskodawca nie zalicza składek na ubezpieczenie społeczne do kosztów uzyskania przychodu, odlicza je od swojego dochodu; do swoich kosztów uzyskania przychodu (a nie spółki) zalicza składki na Fundusz Pracy,
• na podstawie art. 8 ust. 6 pkt 4 ustawy z dnia 13 października 1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych (dalej „USUS”), wspólnik spółki komandytowej uważany jest na potrzeby tej ustawy za osobę prowadzącą pozarolniczą działalność , a osoba taka zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 5 podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowemu. Zgodnie z art. 16 ust. 4 pkt 1 ww. ustawy, składki na ubezpieczenie emerytalne, rentowe, chorobowe, wypadkowe oraz zdrowotne za osoby prowadzące pozarolniczą działalność, finansują w całości, z własnych środków, sami ubezpieczeni. Zgodnie z art. 17 ust. 3 USUS, składki na ubezpieczenia emerytalne, rentowe, chorobowe, wypadkowe oraz zdrowotne ubezpieczeni prowadzący pozarolnicza działalność sami obliczają i przekazują co miesiąc do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Zobowiązanym do opłacania składek jest zatem Wnioskodawca, a nie spółka, której jest wspólnikiem,
• USUS nie reguluje sytuacji, gdy składki za osobę prowadzącą pozarolniczą działalność zapłaci inny podmiot, a w szczególności gdy za wspólnika zapłaci spółka, w której on uczestniczy. USUS nie przewiduje także instytucji wiążących interpretacji dotyczących przepisów z zakresu ubezpieczeń społecznych dokonywanych przez ZUS, bądź inny organ. Do chwili obecnej ZUS nie ustalił po stronie Wnioskodawcy jakichkolwiek zaległości w zapłacie składek (składki płacone za pośrednictwem spółki),
• środki pieniężne, które przelewane są przez spółkę do ZUS tytułem zapłaty składek Wnioskodawcy, na podstawie uchwały wspólników o wypłatach comiesięcznych zaliczek na poczet zysku, stanowią w chwili przelania środki finansowe Wnioskodawcy. Część zaliczki zamiast trafić na Jego rachunek bankowy, trafia do ZUS na pokrycie jego zobowiązań z tytułu składek na ubezpieczenie emerytalne, rentowe, zdrowotne, chorobowe i wypadkowe z opisem przelewu, że zapłata dotyczy Wnioskodawcy, z podaniem Jego numeru NIP i PESEL,
• dochody z prowadzonej w formie spółki komandytowej pozarolniczej działalności gospodarczej Wnioskodawca opodatkowuje zgodnie z art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i wpłaca zaliczki zgodnie z art. 44 ust. 3f tej ustawy.
  
  

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy kwota zapłacona w powyższy sposób przez spółkę z pieniędzy Wnioskodawcy, tytułem Jego składki na ubezpieczenie społeczne (emerytalne, rentowe, chorobowe oraz wypadkowe) pomniejsza podstawę obliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych, a wydatek na Fundusz Pracy stanowi koszt uzyskania przychodu Wnioskodawcy, a nie koszt uzyskania spółki dzielony proporcjonalnie na wspólników...

(pytanie oznaczone we wniosku Nr I.1)

Zdaniem Wnioskodawcy, zapłata składki na ubezpieczenie społeczne (emerytalne, rentowe, chorobowe oraz wypadkowe) do ZUS w sposób opisany wyżej pomniejsza podstawę obliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych od poszczególnych wspólników, a zapłata na Fundusz Pracy jest kosztem uzyskania przychodu u poszczególnych wspólników. Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: updof”), podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot składek określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych zapłaconych w roku podatkowym bezpośrednio na własne ubezpieczenia emerytalne, rentowe, chorobowe oraz wypadkowe podatnika oraz osób z nim współpracujących (…). Użyte w przepisie słowo „bezpośrednio” nie oznacza, że podatnik może odliczyć od dochodu zapłacone składki na ubezpieczenie społeczne tylko w sytuacji, gdy samodzielnie dokonał ich zapłaty, tj. bez udziału jakichkolwiek innych podmiotów. Twierdzenie przeciwne oznaczałoby, że składka zapłacona osobiście przez podatnika przelewem bankowym z jego rachunku bankowego na rachunek ZUS nie byłaby również dokonana „bezpośrednio”, gdyż czynności techniczne wykonał pośrednik – bank. Prowadziłoby to do absurdalnej sytuacji, iż sformułowaniu „bezpośrednio” odpowiadałaby tylko wpłata przez podatnika gotówki w kasie ZUS, a takie z pewnością nie było zamierzenie racjonalnego ustawodawcy. Zdaniem Wnioskodawcy, słowo „bezpośrednio” użyte w ww. przepisie oznacza, że składka zapłacona ma być ze środków finansowych należących do podatnika, tak aby wydatek ten mógł być potraktowany analogicznie do kosztów uzyskania przychodu. Pieniądze, które przelewane są przez spółkę do ZUS tytułem składek, na podstawie opisanej uchwały wspólników o wypłacie zaliczek, stanowią już w chwili przelania środki finansowe wspólnika. Zgodnie z dyspozycją wspólnika środki te nie są przekazywane na jego osobisty rachunek bankowy, a na uregulowanie jego zobowiązań względem ZUS. Zaliczenie składek na ubezpieczenie społeczne i Fundusz Pracy w koszty spółki, a następnie ich proporcjonalny podział na wspólników spowoduje nieuzasadnione zróżnicowanie poziomu kosztów, niezgodne z fizycznie dokonanymi wpłatami do ZUS – wspólnicy mają bowiem zróżnicowany poziom udziałów w zysku spółki (od 15 – 50%) oraz płacą składki w różnych wysokościach.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 30c ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), podatek dochodowy od dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej uzyskanych przez podatników, o których mowa w art. 9a ust. 2 lub 7, z zastrzeżeniem art. 29, 30 i 30d, wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód ustalony zgodnie z art. 9 ust. 1, 2, 3, 3a i 5, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e i ust. 4 zdanie pierwsze lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25. Dochód ten podatnicy mogą pomniejszać o składki na ubezpieczenie społeczne określone w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. a i pkt 2a oraz wpłaty na indywidualne konto zabezpieczenia emerytalnego określone w art. 26 ust. 1 pkt 2b. Wysokość składek i wpłat ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie (art. 30c ust. 2 ww. ustawy).

Stosownie do art. 30c ust. 3 ww. ustawy, składki na ubezpieczenie społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. a i pkt 2a, oraz wpłaty na indywidualne konto zabezpieczenia emerytalnego określone w art. 26 ust. 1 pkt 2b, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały:

1. zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub
2. odliczone od dochodów opodatkowanych na zasadach określonych w art. 27, lub
3. odliczone od przychodów na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub od dochodu na podstawie ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym, lub
4. zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie.
   
   

Podatnicy prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą (także w formie spółek osobowych) mają możliwość wyboru, czy składki, opłacane przez nich na własne ubezpieczenie społeczne, zaliczać na bieżąco do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej działalności, czy też odliczać od dochodu w składanym zeznaniu podatkowym, uwzględniając jednocześnie ich wysokość przy ustalaniu zaliczki na podatek dochodowy. Przy czym, jeżeli podatnik zdecyduje się odliczać składki od dochodu, traci jednocześnie prawo do zaliczania tych składek do kosztów uzyskania przychodu.

Odliczone od dochodu, zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. a ww. ustawy, mogą zostać składki określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych zapłacone w roku podatkowym bezpośrednio na własne ubezpieczenia emerytalne, rentowe, chorobowe oraz wypadkowe podatnika oraz osób z nim współpracujących, za wyjątkiem składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) zwolniony od podatku na podstawie ustawy, oraz składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą, jako wspólnik spółki komandytowej. Dochody z tej działalności opodatkowuje tzw. podatkiem liniowym. Z tego tytułu zobowiązany jest do opłacania składek na ubezpieczenie społeczne. Składek tych nie zalicza do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności lecz odlicza od dochodu. Kluczową kwestią do rozstrzygnięcia w przedmiotowej sprawie jest zatem ustalenie znaczenia pojęcia „składki zapłacone bezpośrednio na własne ubezpieczenia”. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiują tego pojęcia. Odnosząc się jednak do wykładni celowościowej cyt. przepisu zauważyć należy, iż możliwość odliczenia od dochodu zapłaconych składek na ubezpieczenie społeczne podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, skutkujące zmniejszeniem podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym, ma na celu wyłączenie z opodatkowania środków pieniężnych, które stanowiłyby własność podatnika i którymi mógłby on swobodnie dysponować, gdyby nie fakt, iż faktycznie przekazał te środki na uregulowanie swoich zobowiązań z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne. Przy czym, za składki zapłacone należy uznać jedynie te składki, których uregulowanie spowodowało wygaśnięcie zobowiązania podatnika z tego tytułu.

W konsekwencji powyższego stwierdzić należy, iż odliczeniu od dochodu podlegają składki zapłacone faktycznie przez podatnika na jego ubezpieczenie społeczne, jeżeli ich zapłata pochodzi ze środków pieniężnych podatnika, tj. te składki, co do których skutecznie wygasło zobowiązanie podatnika wobec Zakładu Ubezpie

czeń Społecznych, i przy regulowaniu których doszło do uszczerbku w majątku podatnika.

Jednocześnie wskazać należy, iż kwestie wynikające z obowiązków związanych ze składkami na ubezpieczenie społeczne i ich regulowaniem zawarte zostały w ustawie z dnia 13 października 1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych (t.j. Dz. U. z 2009r. Nr 205, poz. 1585 ze zm.). Przepisy tej ustawy nie są przepisami prawa podatkowego i nie mogą być przedmiotem niniejszej interpretacji. Organem upoważnionym do interpretowania tych przepisów jest Zakład Ubezpieczeń Społecznych. Przedsiębiorcy przysługuje prawo do wystąpienia z wnioskiem o wydanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów, dotyczących jego obowiązków związanych ze składkami na ubezpieczenia społeczne lub zdrowotne, w jego indywidualnej sprawie, na podstawie art. 10 ustawy z dnia 02 lipca 2004r. o swobodzie działalności gospodarczej (t.j. Dz. U. z 2010r. Nr 220, poz. 1447 ze zm.).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż wspólnicy spółki komandytowej (w tym Wnioskodawca) podjęli uchwałę, na mocy której co miesiąc przyznawana jest im i wypłacana zaliczka na poczet przyszłych zysków. Kwota przyznanej zaliczki na poczet zysku jest dzielona w ten sposób, że część odpowiadająca wysokości zobowiązań Wnioskodawcy względem Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, tj. składki na ubezpieczenie zdrowotne, ubezpieczenie społeczne (emerytalne, rentowe chorobowe oraz wypadkowe), Fundusz Pracy, płatna jest na rachunek Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (księgowana jest przez spółkę jako wypłata na poczet zysku udziałowca), a pozostała część wypłacana jest na osobisty rachunek bankowy Wnioskodawcy. Właścicielem środków pieniężnych przeznaczonych na zapłatę tych składek jest Wnioskodawca, a nie spółka, która jest jedynie pośrednikiem w regulowaniu tych składek.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, iż jeżeli w świetle przepisów regulujących funkcjonowanie spółek komandytowych, niebędących przepisami prawa podatkowego i nie mogących być przedmiotem interpretacji, podjęcie opisanej we wniosku uchwały, jest prawnie dopuszczalne i skuteczne, w wyniku czego składki na ubezpieczenie społeczne Wnioskodawcy są odprowadzane ze środków stanowiących własność Wnioskodawcy (a nie z majątku spółki komandytowej), a zapłata tych składek za pośrednictwem spółki spowoduje skuteczne wygaśnięcie zobowiązania Wnioskodawcy wobec ZUS z tytułu tych składek, to w przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca, może pomniejszyć podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym o zapłacone z rachunku spółki składki na ubezpieczenie społeczne.

Odnosząc się natomiast do kwestii możliwości i sposobu zaliczenia przez Wnioskodawcę do kosztów uzyskania przychodu składek na Fundusz Pracy wskazać należy, iż zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajdować się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• być właściwie udokumentowany.
  
  

Fundusz pracy, jako państwowy fundusz celowy, został uregulowany w rozdziale 18 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (t. j. Dz. U. z 2008 r. Nr 69, poz. 415 ze zm.).

Osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą będące wspólnikami spółek osobowych, podlegające ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym, są zobowiązane opłacać obowiązkowe składki na Fundusz Pracy, ustalone od kwot stanowiących podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe. Obowiązek ten wynika z art. 104 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. Zgodnie z art. 107 ust. 1 ww. ustawy, składki na Fundusz Pracy opłaca się za okres trwania obowiązkowych ubezpieczeń emerytalnego i rentowych w trybie i na zasadach przewidzianych dla składek na ubezpieczenia społeczne. Poboru składek na Fundusz Pracy dokonuje Zakład Ubezpieczeń Społecznych na wyodrębniony rachunek bankowy prowadzony dla składek na Fundusz Pracy (art. 107 ust. 2 ustawy).

Z powyższych przepisów wynika, iż zapłacone przez podatnika obowiązkowe składki na Fundusz Pracy, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów prowadzonej przez niego działalności. W przypadku prowadzenia tej działalności w formie spółek osobowych, co do zasady koszty uzyskania przychodu rozliczane są u wspólników tych spółek proporcjonalnie do ich prawa do udziału w zysku spółki. Powyższe wynika z art. 8 ust. 1 i 2 pkt 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z jego treścią, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika jednak, iż podmiotem podlegającym ubezpieczeniu społecznemu jest Wnioskodawca, jako wspólnik spółki osobowej. Zatem to na nim, jako na osobie podlegającej ubezpieczeniu emerytalnemu i rentowemu, ciąży obowiązek zapłaty składek na Fundusz Pracy od ustalonej zgodnie z przepisami ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych podstawy wymiaru Jego składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe. Składki te Wnioskodawca opłaca z własnych środków (za pośrednictwem spółki).

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż zapłacona przez Wnioskodawcę składka na Fundusz Pracy, skutkująca wygaśnięciem Jego osobistego zobowiązania z tytułu obowiązkowych składek na ten Fundusz (a nie zobowiązania spółki z tytułu obowiązku odprowadzania składek na Fundusz Pracy za osoby wskazane w ww. ustawie o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy) stanowi koszt uzyskania przychodu Wnioskodawcy i nie podlega proporcjonalnemu rozliczeniu zgodnie z art. 8 ust. 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienić należy, iż w pozostałym zakresie objętym wnioskiem zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.