Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/1/436-230/13/MZ
z 22 listopada 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z dnia 04 lipca 2013 r. (data wpływu do tut. Biura – 22 sierpnia 2013 r.), uzupełnionym w dniu 28 października 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania umowy o dział spadku dotyczącej nabycia udziału w nieruchomości - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 sierpnia 2013 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania umowy o dział spadku dotyczącej nabycia udziału w nieruchomości.

Z uwagi na fakt, iż wniosek nie spełniał wymogów formalnych, pismem z dnia 16 października 2013 r. znak: IBPB II/1/436-230/13/MZ wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono w dniu 28 października 2013 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Postanowieniem Sądu z dnia 10 czerwca 1999 r. Wnioskodawczyni odziedziczyła po swoim ojcu wraz z matką, siostrą i bratem 1/3 gospodarstwa rolnego, które ojciec Wnioskodawczyni odziedziczył po swoim ojcu a jej dziadku. W momencie ustanowienia spadkobierców ojciec Wnioskodawczyni już nie żył. Powierzchnia dzielonego gospodarstwa dziadków wynosiła 1,0996 ha. Kolejnym postanowieniem Sądu z dnia 30 października 2008 r. został dokonany dział spadku dotyczący tylko ww. gospodarstwa rolnego. W tym czasie matka i brat Wnioskodawczyni już nie żyli. Spadkobiercami brata zostali jego trzej synowie. Gospodarstwo rolne zostało wycenione na 444.425,00 zł i zostało rozdzielone działkami między spadkobierców M. S. (2/6 udziału) i J. S. (2/6 udziału) na łączną wartość 236.679 zł, siostrę Wnioskodawczyni - J. G. (1/6 udziału) i Wnioskodawczynię (1/6 udziału) na wartość 207.746,00 zł ze zobowiązaniem spłaty dzieci brata oraz wypłaceniem tytułem wyrównania udziałów kwoty 133.675,20 zł. dla M. S. i J. S. Ponieważ faktyczne wyrównanie dla M. S. i J. S. powinno wynosić 59.604 zł., wyrokiem Sądu z dnia 26 czerwca 2012 r. kwota ta została sprostowana. W czerwcu 2013 r. Wnioskodawczyni otrzymała wezwanie do Urzędu Skarbowego celem wyjaśnienia sprawy o dział spadku. Dowiedziała się, że z tytułu otrzymania spadku w większej wysokości niż wynikało to z dziedziczenia, powinna złożyć deklarację PCC-3 i odprowadzić 2% podatek od kwoty otrzymanej powyżej wartości wynikającej z dziedziczenia. Wnioskodawczyni deklarację złożyła, podatek z odsetkami zapłaciła.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała, iż przedmiotem działu spadku dokonanego postanowieniem Sądu z dnia 30 października 2008 r. i 26 czerwca 2012 r. było gospodarstwo rolne o powierzchni 1,0986 ha położone w Z., składające się z gruntów i nieruchomości opisanych w decyzji Prezydenta Miasta Z. nr… z dnia 17 lutego 2006 r. w sprawie podatków lokalnych.

Na dzień nabycia spadku gospodarstwo to spełniało kryteria gospodarstwa rolnego określonego w art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym.

Na mocy ww. postanowienia Wnioskodawczyni nabyła na współwłasność z siostrą działki rolne wraz z budynkiem mieszkalnym o powierzchni 0,5761 ha, a więc część ww. gospodarstwa rolnego. Od nabytych gruntów Wnioskodawczyni płaci podatek. W chwili działu spadku Wnioskodawczyni nie posiadała gospodarstwa rolnego innego poza współwłasnością ww. gospodarstwa. W chwili przeniesienia własności części gospodarstwa rolnego w drodze działu spadku część ta nie została zajęta na prowadzenie działalności innej niż działalność rolnicza.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawczyni powinna zapłacić podatek od czynności cywilnoprawnych jeśli dział spadku dotyczy gospodarstwa rolnego?

Zdaniem Wnioskodawczyni nie powinna zapłacić podatku, gdyż dziedziczeniu podlegało gospodarstwo rolne, którego czynność przeniesienia własności korzysta ze zwolnienia od podatku od czynności cywilnoprawnych i które spełniało wymogi ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym.

Następnie Wnioskodawczyni, powołując art. 1 i art. 2 ust. 1 tej ustawy, wskazała, iż powierzchnia dziedziczonego przez nich gospodarstwa rolnego wynosiła 1,0996 ha a zgodnie z art. 9 pkt 2 wymienionej ustawy zwalnia się od podatku przeniesienie własności nieruchomości lub ich części, wraz z częściami składowymi, z wyjątkiem budynków mieszkalnych lub ich części znajdujących się na obszarze miast, w drodze umów

1. sprzedaży,
2. dożywocia,
3. o dział spadku - w części dotyczącej spłat lub dopłat,
4. o zniesienie współwłasności - w części dotyczącej spłat lub dopłat,
5. darowizny - w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,
6. zamiany - do wysokości wartości rynkowej nieruchomości wraz z jej częściami składowymi,

pod warunkiem, że w rozumieniu przepisów o podatku rolnym w chwili dokonania czynności nabyte grunty stanowią gospodarstwo rolne albo utworzą gospodarstwo rolne lub wejdą w skład gospodarstwa rolnego będącego własnością nabywcy.

W ocenie Wnioskodawczyni, spełnia ona pierwszy warunek, a wystarczy spełnić tylko jeden - nabyła gospodarstwo rolne i mimo, że nie posiada własnego gospodarstwa rolnego czyli nie spełnia dwóch następnych warunków, ma prawo skorzystać ze zwolnienia, gdyż nie ma znaczenia między jakimi podmiotami czynność ta dochodzi do skutku jak i cel nabycia nieruchomości. Brak jest więc uzasadnienia dla tezy iż adresatem zwolnienia ma być podmiot zajmujący się jedynie rolniczą działalnością gospodarczą. Podobne stanowisko wyraził podsekretarz stanu w Ministerstwie Finansów Pan L. K.i dnia 29 lipca 2008 r. w odpowiedzi na zapytanie nr 2094 posła Pana A. O. w sprawie zwolnienia z podatku od czynności cywilnoprawnych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Przepis art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 09 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2010 r., Nr 101, poz. 649 z późn. zm.) zawiera zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. f) ww. ustawy podatkowi temu podlegają umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności – w części dotyczącej spłat lub dopłat.

W myśl art. 1 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy zakresowi przedmiotowemu ustawy podlegają także orzeczenia sądów, w tym również polubownych oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne, jak czynności cywilnoprawne wymienione w punktach 1 i 2.

Dyspozycja zawarta w art. 1 ust. 2 pkt 2 przedmiotowej ustawy stanowi, że przepisy ustawy o czynnościach cywilnoprawnych stosuje się odpowiednio do przedmiotów opodatkowania określonych w ust. 1 pkt 2 i 3.

Dział spadku polega na zniesieniu wspólności majątku spadkowego. Zgodnie z art. 1037 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) dział spadku może nastąpić na mocy umowy między wszystkimi spadkobiercami bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek ze spadkobierców. Można go dokonać poprzez fizyczny podział rzeczy tzn. poszczególne przedmioty zostaną podzielone i przyznane poszczególnym spadkobiercom. W ramach tej formy podziału dopuszczalne jest ustalenie dopłat na rzecz niektórych współspadkobierców, które mają wyrównać różnicę wynikającą z udziału w spadku. Możliwe jest także przyznanie przedmiotów spadku w całości jednemu lub kilku współspadkobiercom i obciążenie ich obowiązkiem spłaty na rzecz pozostałych spadkobierców.

Drugą formą podziału spadku jest tzw. podział cywilny. Przedmioty należące do spadku zostają sprzedane, a uzyskana kwota ulega podziałowi pomiędzy współspadkobierców.

Zgodnie natomiast z art. 195 Kodeksu cywilnego własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom. Każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności (art. 210 i nast. Kodeksu). Zniesienie to może nastąpić poprzez podział rzeczy wspólnej, przyznanie tej rzeczy jednemu ze współwłaścicieli lub sprzedaż rzeczy.

Jak już wskazano powyżej, przepisy ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych opodatkowują zniesienie współwłasności lub dział spadku, jeżeli wiążą się one z obowiązkiem spłat lub dopłat.

Podstawę opodatkowania przy umowie o zniesienie współwłasności lub o dział spadku w myśl powołanej wyżej ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych stanowi wartość rynkowa rzeczy lub prawa majątkowego nabytego ponad wartość udziału we współwłasności lub spadku (art. 6 ust. 1 pkt 5 ustawy). Zgodnie z art. 6 ust. 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych wartość rynkową przedmiotu czynności cywilnoprawnych określa się na podstawie przeciętnych cen stosowanych w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem ich miejsca położenia, stanu i stopnia zużycia oraz w obrocie prawami majątkowymi tego samego rodzaju, z dnia dokonania tej czynności, bez odliczania długów i ciężarów.

Jeżeli jednak podatnik nie określił wartości przedmiotu czynności cywilnoprawnej lub wartość określona przez niego nie odpowiada, według oceny organu podatkowego, wartości rynkowej, to stosownie do art. 6 ust. 3 ustawy – organ wezwie podatnika do jej określenia, podwyższenia lub obniżenia, w terminie nie krótszym niż 14 dni od dnia doręczenia wezwania, podając jednocześnie wartość według własnej, wstępnej oceny. Natomiast w przypadku, gdy podatnik, pomimo wezwania, o którym mowa w ust. 3, nie określił wartości lub podał wartość nieodpowiadającą wartości rynkowej, organ podatkowy dokona jej określenia z uwzględnieniem opinii biegłego lub przedłożonej przez podatnika wyceny rzeczoznawcy. Jeżeli organ podatkowy powoła biegłego, a wartość określona z uwzględnieniem jego opinii różni się o więcej niż 33% od wartości podanej przez podatnika, koszty opinii ponosi podatnik (art. 6 ust. 4 cyt. ustawy).

Zatem w świetle powyższych przepisów, wartość przedmiotu czynności cywilnoprawnych jest ustalana przez strony umowy o zniesienie współwłasności lub o dział spadku i jest przez te strony deklarowana. Jednakże, w przypadku, gdy deklarowana wartość odbiega od wartości rynkowej, organ wezwie podatnika do jej zmiany.

Przepis art. 7 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy określa stawki podatku, które wynoszą od umów zamiany, dożywocia, o dział spadku, o zniesienie współwłasności oraz darowizny:

1. przy przeniesieniu własności nieruchomości, rzeczy ruchomych, prawa użytkowania wieczystego, własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego, spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego oraz wynikających z przepisów prawa spółdzielczego: prawa do domu jednorodzinnego oraz prawa do lokalu w małym domu mieszkalnym - 2%,
2. przy przeniesieniu własności innych praw majątkowych - 1%.
   
   

W myśl art. 4 ust. 1 pkt 5 ww. ustawy obowiązek podatkowy przy umowie o dział spadku lub o zniesienie współwłasności ciąży na podmiocie nabywającym rzeczy lub prawa majątkowe ponad udział w spadku lub we współwłasności. Stosownie do art. 3 ust. 1 tej ustawy obowiązek podatkowy z tego tytułu powstaje z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia sądu, doręczenia wyroku sądu polubownego lub zawarcia ugody - od przedmiotów opodatkowania określonych w art. 1 ust. 1 pkt 3 (pkt 3) lub z chwilą powołania się przez podatnika na fakt dokonania czynności cywilnoprawnej - jeżeli podatnik nie złożył deklaracji w sprawie podatku od czynności cywilnoprawnych w terminie 5 lat od końca roku, w którym upłynął termin płatności podatku, a następnie powołuje się przed organem podatkowym lub organem kontroli skarbowej na fakt jej dokonania (pkt 4).

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych podatnicy, na których ciąży obowiązek podatkowy, są obowiązani, bez wezwania organu podatkowego, złożyć deklarację w sprawie podatku od czynności cywilnoprawnych (deklaracja PCC-3) oraz obliczyć i wpłacić podatek w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego, z wyłączeniem przypadków, gdy podatek jest pobierany przez płatnika.

W związku z powyższym, należy stwierdzić, że umowa o dział spadku - w części dotyczącej spłat lub dopłat podlega generalnie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. f) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych i obowiązek uiszczenia tegoż podatku ciąży na kupującym.

Niezależnie od powyższego, w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest zwolniona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Zgodnie z art. 9 pkt 2 lit. c) wymienionej ustawy zwalnia się od podatku przeniesienie własności nieruchomości lub ich części, wraz z częściami składowymi, z wyjątkiem budynków mieszkalnych lub ich części znajdujących się na obszarze miast, w drodze umów o dział spadku - w części dotyczącej spłat lub dopłat, pod warunkiem, że w rozumieniu przepisów o podatku rolnym, w chwili dokonania czynności, nabyte grunty stanowią gospodarstwo rolne albo utworzą gospodarstwo rolne lub wejdą w skład gospodarstwa rolnego będącego własnością nabywcy.

Zwolnienie zawarte w art. 9 pkt 2 lit. c) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych ma charakter warunkowy, co oznacza, że umowa o dział spadku - w części dotyczącej spłat lub dopłat będzie zwolniona od podatku od czynności cywilnoprawnych, tylko wtedy, gdy w rozumieniu ustawy o podatku rolnym, w chwili dokonania czynności, nabywany grunt będzie stanowił gospodarstwo rolne albo utworzy gospodarstwo rolne lub wejdzie w skład gospodarstwa rolnego będącego własnością nabywcy.

Z analizy przedmiotowego przepisu wynika również, że bez wpływu na prawo do ww. zwolnienia pozostaje późniejsza zmiana przeznaczenia zakupionego gruntu.

Przepisy ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie definiują pojęcia gospodarstwa rolnego, odsyłając w tej kwestii do przepisów ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (Dz. U. z 2006 r., Nr 136, poz. 969 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 1 wymienionej ustawy opodatkowaniu podatkiem rolnym podlegają grunty sklasyfikowane w ewidencji gruntów i budynków jako użytki rolne lub jako grunty zadrzewione i zakrzewione na użytkach rolnych, z wyjątkiem gruntów zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej innej niż działalność rolnicza. Art. 2 ust. 1 ustawy stanowi, że za gospodarstwo rolne uważa się obszar gruntów, o których mowa w art. 1, o łącznej powierzchni przekraczającej 1 ha lub 1 ha przeliczeniowy, stanowiących własność lub znajdujących się w posiadaniu osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej, w tym spółki, nieposiadającej osobowości prawnej.

Zgodnie natomiast z treścią art. 2 ust. 2 tej ustawy za działalność rolniczą uważa się produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, roślin ozdobnych, grzybów uprawnych, sadownictwa, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego fermowego oraz chów i hodowlę ryb.

Stosownie do postanowień § 68 ust. 1 rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. (Dz. U. Nr 38, poz. 454) w sprawie ewidencji gruntów i budynków, użytki rolne dzielą się na:

1. grunty orne, oznaczone symbolem - R,
2. sady, oznaczone symbolem złożonym z litery "S" oraz symbolu odpowiedniego użytku gruntowego, stanowiącego część składową oznaczenia klasy gleboznawczej gruntu, na którym założony został sad, np. S-R, S-Ł, S-Ps,
3. łąki trwałe, oznaczone symbolem - Ł,
4. pastwiska trwałe, oznaczone symbolem - Ps,
5. grunty rolne zabudowane, oznaczone symbolem złożonym z litery "B" oraz symbolu odpowiedniego użytku gruntowego, stanowiącego część składową oznaczenia klasy gleboznawczej gruntu, na którym wzniesione zostały budynki, np. B-R, B-Ł, B-Ps.
   
   

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawczyni na podstawie postanowienia Sądu z dnia 30 października 2008 r. nabyła w drodze działu spadku na współwłasność z siostrą działki rolne wraz z budynkiem mieszkalnym o powierzchni 0,5761 ha, stanowiące udziały w gospodarstwie rolnym o powierzchni 1,0986 ha, będącym przedmiotem spadku. Na mocy ww. postanowienia orzeczono również obowiązek spłaty dzieci brata Wnioskodawczyni oraz wypłacenie na ich rzecz tytułem wyrównania udziałów kwoty 133.675,20 zł. Wyrokiem Sądu z dnia 26 czerwca 2012 r. sprostowano kwotę ww. spłaty na 59.604 zł. W momencie dokonania działu spadku Wnioskodawczyni nie była właścicielem innego gospodarstwa rolnego. W chwili przeniesienia własności części gospodarstwa rolnego w drodze działu spadku część ta nie została zajęta na prowadzenie działalności innej niż działalność rolnicza.

W związku z powyższym należy stwierdzić, iż Wnioskodawczyni w momencie nabycia w drodze działu spadku udziałów w ww. gospodarstwie rolnym nie posiadała gospodarstwa rolnego lub gruntów rolnych, które wraz z nabytymi działkami utworzyłyby gospodarstwo rolne. Powierzchnia nabytych przez Wnioskodawczynię na współwłasność z siostrą udziałów w przedmiotowej nieruchomości wynosi bowiem 0,5761 ha, a zatem nie przekracza 1 ha. Zatem wbrew twierdzeniu Wnioskodawczyni, nabyła ona w drodze działu spadku nie gospodarstwo rolne, lecz udział w gospodarstwie rolnym. Skoro udział ten nie przekracza 1 ha lub 1 ha przeliczeniowego, to w świetle art. 2 ust. 1 ustawy o podatku rolnym, nabyta przez Wnioskodawczynię nieruchomość nie stanowi gospodarstwa rolnego. Jednocześnie należy wskazać, iż ewentualna okoliczność, że Wnioskodawczyni od nabytych gruntów płaci podatek rolny nie stanowi przesłanki do uznania, że Wnioskodawczyni jest właścicielką gospodarstwa rolnego, spełniającego warunki określone w art. 2 ust. 1 ustawy o podatku rolnym. Tym samym w przedmiotowej sprawie do czynności działu spadku, związanej z obowiązkiem dokonania spłat, nie może znaleźć zastosowania zwolnienie z podatku od czynności cywilnoprawnych określone w treści art. 9 pkt 2 lit. c) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Jednocześnie należy zwrócić uwagę, iż wszelkie zwolnienia podatkowe są odstępstwem od zasady powszechności opodatkowania, a przepisy dotyczące zwolnień muszą być interpretowane ściśle, zgodnie przede wszystkim z ich wykładnią językową. Wykluczone jest zatem w tym przypadku zastosowanie wykładni rozszerzającej jak i zawężającej.

Przedmiotowy dział spadku na podstawie postanowienia i wyroku Sądu, związany z obowiązkiem spłaty, podlegał zatem opodatkowaniu na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. f) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Stosownie do art. 4 ust. 1 pkt 5 ww. ustawy na Wnioskodawczyni z tytułu nabytego udziału w gospodarstwie rolnym ciążył obowiązek zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych. Na podstawie art. 10 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych Wnioskodawczyni miała zatem obowiązek wpłaty tego podatku i obowiązek złożenia deklaracji PCC-3.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Niniejsza interpretacja stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, który stanowi, że Minister Finansów, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną), została wydana wyłącznie dla Wnioskodawczyni.

Do wniosku oraz jego uzupełnienia Wnioskodawczyni dołączyła dokumenty. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do oceny (weryfikacji) dołączanych dokumentów; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawczynię i jej stanowiskiem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.