2013.11.12 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/1/415-805/13/MK
z 12 listopada 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 sierpnia 2013 r. (wpływ do tut. Biura – 22 sierpnia 2013 r.), uzupełnionym w dniach 31 października 2013 r. oraz 5 listopada 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zapłaty przez pracodawcę składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne:

w części dotyczącej powstania przychodu z tytułu zapłaty przez pracodawcę ww. składek oraz braku obowiązku poboru zaliczki na podatek – jest prawidłowe,
w części dotyczącej wystawienia informacji PIT-11 – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 sierpnia 2013 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zapłaty przez pracodawcę składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne.

Z uwagi na fakt, iż wniosek nie spełniał wymogów formalnych, pismem z 28 października 2013 r. znak: IBPBI/2/423-1094/13/BG, IBPB II/1/415-805/13/MK wezwano do jego uzupełnienia.

Wniosek uzupełniono 31 października 2013 r. (uiszczenie opłaty) oraz 5 listopada 2013 r. (uzupełnienie pozostałych braków formalnych).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca, jest spółką kapitałową prowadzącą działalność gospodarczą. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

W okresie od 26 września 2012 r. do 24 października 2012 r. w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy Zakład Ubezpieczeń Społecznych przeprowadził kontrolę w zakresie podstawy wymiaru składek na obowiązkowe ubezpieczenie społeczne i obowiązkowe ubezpieczenie zdrowotne. Kontrolą objęty został okres od 01 stycznia 2011 r. do 31 lipca 2012 r.

W wyniku przeprowadzonej kontroli Zakład Ubezpieczeń Społecznych stwierdził, że umowy zlecenia oraz umowy o dzieło zawarte pomiędzy osobami fizycznymi a kontrahentem Wnioskodawcy - firmą świadczącą usługi na rzecz Wnioskodawcy, z uwagi na fakt, iż w rzeczywistości polegały na świadczeniu usług przez wskazane osoby fizyczne na rzecz Wnioskodawcy, będącego jednocześnie pracodawcą tychże osób fizycznych, powinny podlegać obowiązkowemu ubezpieczeniu społecznemu i zdrowotnemu, z tytułu którego płatnikiem jest Wnioskodawca, a nie podmiot z którym umowy cywilnoprawne zostały zawarte.

Ponieważ Wnioskodawca do czasu uzyskania prawomocnych rozstrzygnięć sądowych potwierdzających stanowisko Zakładu Ubezpieczeń Społecznych stał na stanowisku, iż zawarte umowy cywilnoprawne nie rodziły obowiązku ubezpieczenia zdrowotnego i społecznego, gdyż nie były to umowy zawarte z własnymi pracownikami, nie naliczał i nie odprowadzał do tego czasu składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne.

W chwili obecnej, w związku z uzyskaniem niekorzystnych dla siebie rozstrzygnięć sądowych, Wnioskodawca chciałby naliczyć oraz odprowadzić w roku 2013 należne składki na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne do ZUS w pełnej wysokości, tj. w części której zapłata leży po stronie płatnika i w części którą winna zapłacić osoba zatrudniona na umowę cywilnoprawną (tj. umowę zlecenia lub umowę o dzieło).

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy wartość zapłaconych przez Wnioskodawcę składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne w części obciążającej osobę wykonującą pracę na podstawie umowy cywilnoprawnej, biorąc pod uwagę, iż nie ma możliwości potrącenia z aktualnie wypłacanego wynagrodzenia z uwagi na fakt, iż większość zleceniobiorców/wykonawców nie jest już zatrudniona u Wnioskodawcy na podstawie umowy o pracę ani żadnej innej, będzie stanowiła przychód zleceniobiorcy/wykonawcy podlegający opodatkowaniu?
Jeżeli odpowiedź na pytanie powyższe jest pozytywna, to czy podatek ten z uwagi na brak możliwości potrącenia, ma zostać wpłacony przez Wnioskodawcę do Urzędu Skarbowego, czy też powinien jedynie zostać wykazany w informacji PIT-11 po zakończeniu roku podatkowego, w którym wystąpił przychód po stronie zleceniobiorcy/wykonawcy?

Ad.1.

Zdaniem Wnioskodawcy, wartość składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne obciążających ubezpieczonego, a które zostaną zapłacone w całości przez płatnika, który odstąpi od dochodzenia zwrotu kosztów tych składek od ubezpieczonego, stanowi dochód ubezpieczonego w rozumieniu ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych i podlega opodatkowaniu tym podatkiem.

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie zaś do art. 16 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, ciężar składek emerytalnych, rentowych, chorobowych i wypadkowych jest w określonej części lub w całości finansowany przez ubezpieczonego. To samo dotyczy składek z tytułu ubezpieczenia zdrowotnego.

Skoro więc, mimo powyższej regulacji, płatnik - Wnioskodawca w całości poniesie koszt składek z ubezpieczenia społecznego i zdrowotnego - w tym w szczególności także w części, która powinna być sfinansowana przez ubezpieczonego i jednocześnie Wnioskodawca wobec zakończenia współpracy z tymi osobami nie będzie miał możliwości pobrania zaliczek na podatek od tych osób, to dla ubezpieczonych - w ocenie Wnioskodawcy - wartość tych składek jest przychodem. W przeciwnym bowiem razie, składki te zostałyby potrącone z ich wynagrodzenia.

Ad.2.

Zdaniem Wnioskodawcy, wartość składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne, które obciążają ubezpieczonego a zostaną zapłacone w całości przez płatnika, który odstąpi od dochodzenia zwrotu kosztów tych składek od ubezpieczonego, stanowi przychód ubezpieczonego w rozumieniu ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych i podlega opodatkowaniu tym podatkiem.

W ocenie Wnioskodawcy, obowiązek zapłaty podatku dochodowego obliczonego od dochodu, o którym mowa powyżej spoczywa bezpośrednio na podatniku; płatnik nie ma obowiązku dokonywać zapłaty naliczonego podatku dochodowego z własnych środków.

Stosownie do art. 8 ustawy - Ordynacja podatkowa „Płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu”. Natomiast zgodnie z art. 7 tej ustawy „Podatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu.” Wnioskodawca nie miał możliwości poboru zaliczki na ten podatek.

W opisanym stanie faktycznym, płatnik nie ma możliwości pobrania podatku od podatnika. W szczególności płatnik zobowiązany jest odprowadzić naliczone składki na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne w ściśle określonej wysokości na rachunek organu rentowego bez pomniejszania ich o zaliczkę na podatek dochodowy. Ponadto płatnik wobec braku obecnie jakiegokolwiek innego stosunku prawnego z podatnikiem, nie ma możliwości dokonać potrącenia tej zaliczki z jakichkolwiek innych płatności na rzecz podatnika, gdyż takie nie występują. W konsekwencji, w ocenie Wnioskodawcy wobec niemożliwości pobrania podatku od podatnika, płatnik nie ma obowiązku pokrywać tego podatku z własnych środków, a powinien on jedynie wystawić informację o dochodach PIT-11, zaś obowiązek zapłaty obliczonego przez płatnika podatku spoczywa bezpośrednio na podatniku, który powinien uwzględnić ten podatek i dokonać jego zapłaty w rozliczeniu rocznym za 2013 r. Uzasadnieniem wskazanego stanowisko jest również fakt, że gdyby płatnik był zobowiązany do zapłaty zaliczki na podatek z własnych środków w związku z brakiem możliwości ściągnięcia jej ze środków podatnika, to w konsekwencji po stronie podatnika powstałby kolejny przychód, tym razem w wysokości wpłaconej przez Wnioskodawcę zaliczki na podatek, co w rezultacie doprowadziłoby do tego, że Wnioskodawca w nieskończoność ustalałby podatnikowi przychód i wpłacał za niego podatek. Stan taki stanowiłby zamknięte koło, gdzie płatnik zmuszony byłyby do ponoszenia w nieskończoność wydatków, które co do zasady powinny obciążać podatnika. Stanowisko potwierdzające brak obowiązku zapłaty przez płatnika zaliczki na podatek z własnych środków zajął m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 11 stycznia 2013 r. IBPBII/1/415-837/12/MK.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje:

Niniejsza interpretacja indywidualna stanowi pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zapłaty przez pracodawcę składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne.

W zakresie podatku dochodowego od osób prawnych, wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z treści powołanego przepisu wynika zatem, iż opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę w katalogu zwolnień przedmiotowych ustawy bądź, od których Minister Finansów zaniechał poboru podatku, w drodze rozporządzenia.

Z przepisu art. 11 ust. 1 ww. ustawy wynika, iż przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z ogólnej definicji przychodów zawartej w art. 11 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, iż przychodami są w szczególności otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Przy czym przez pojęcie „otrzymane” - zgodnie ze Słownikiem języka polskiego - należy rozumieć takie pieniądze i wartości pieniężne, które zostały podatnikowi dane. Mając na uwadze istnienie wielu form rozliczeń, należy uznać, że otrzymane pieniądze to nie tylko wypłacona gotówka, ale również kwota, która wpłynęła na rachunek bankowy podatnika.

Natomiast „postawionymi do dyspozycji” są takie pieniądze i wartości pieniężne, które podatnik - wykazując określoną aktywność - ma możliwość włączyć do swojego władztwa. Innymi słowy, podatnik ma możliwość skorzystania z tychże pieniędzy, a nie jest to uzależnione od dodatkowej zgody osoby stawiającej określone środki do dyspozycji.

Zatem do przychodu należy zaliczyć każdy rodzaj świadczenia, które dana osoba (podatnik) otrzymuje kosztem majątku innej osoby. Takim świadczeniem jest m.in. wykonanie zobowiązania danej osoby przez inny podmiot (np. zapłacenie składki przez pracodawcę czy też zleceniodawcę środkami z jego majątku w sytuacji, gdy winno ono być sfinansowane środkami pracownika czy też zleceniobiorcy).

Z definicji pojęcia przychodu jako świadczenia otrzymanego czy też – w niektórych przypadkach – postawionego do dyspozycji wnosić można również o momencie jego uzyskania. Określenie momentu uzyskania przychodu ma bardzo istotne znaczenie, przede wszystkim z tego powodu, że podatek dochodowy od osób fizycznych rozliczany jest w danym czasie. Konieczne jest zatem określenie momentu uzyskania przychodu, by przyporządkować przychód do danego okresu rozliczeniowego - roku podatkowego, a w niektórych przypadkach również - miesiąca (w przypadku zaliczkowego rozliczania podatku).

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ww. ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Przepis art. 13 pkt 8 ww. ustawy stanowi, iż za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej,
właściciela (posiadacza) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane, lub działającego w jego imieniu zarządcy albo administratora - jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą nieruchomością

-z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 ww. ustawy za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż w okresie od 26 września 2012 r. do 24 października 2012 r. w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy Zakład Ubezpieczeń Społecznych przeprowadził kontrolę w zakresie podstawy wymiaru składek na obowiązkowe ubezpieczenie społeczne i obowiązkowe ubezpieczenie zdrowotne. Kontrolą objęty został okres od 01 stycznia 2011 r. do 31 lipca 2012 r.

Wnioskodawca do czasu uzyskania prawomocnych rozstrzygnięć sądowych potwierdzających stanowisko Zakładu Ubezpieczeń Społecznych stał na stanowisku, iż zawarte umowy cywilnoprawne nie rodziły obowiązku ubezpieczenia zdrowotnego i społecznego, gdyż nie były to umowy zawarte z własnymi pracownikami. W związku z tym nie naliczał i nie odprowadzał składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne.

Ustawodawca nie sprecyzował, co należy rozumieć poprzez pojęcie „nieodpłatny”. Przepisy ustawy o podatku dochodowym określają jedynie sposoby i kryteria ustalania wartości nabytych nieodpłatnie rzeczy (praw) albo nieodpłatnych świadczeń.

Na gruncie języka polskiego „nieodpłatny” znaczy tyle co: „nie wymagający opłaty; taki, za który się nie płaci; bezpłatny” (Nowy Słownik Języka Polskiego, PWN, 2003 r.).

W świetle powyższego, uznać należy, iż dla celów podatkowych, przez nieodpłatne świadczenie rozumie się te wszystkie zdarzenia prawne lub gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie w majątku podatnika mające konkretny wymiar finansowy. Wskazać przy tym należy, iż zgodnie z art. 353 § 2 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, ze zm.) świadczenie może polegać na działaniu albo na zaniechaniu.

W związku z powyższym pojęcie „nieodpłatne świadczenie” w prawie podatkowym ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje ono nie tylko działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby, ale w jego zakres wchodzą także wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest nieodpłatne przysporzenie majątku innej osobie kosztem majątku innego podmiotu, mające konkretny wymiar finansowy.

W świetle powyższego uiszczenie w 2013 r. przez Wnioskodawcę – za pracowników (aktualnych i byłych), którzy uzyskali przychody z umów zlecenia i umów o dzieło zawartych z inną, zewnętrzną firmą i wykonywali w ramach tych umów usługi na rzecz Wnioskodawcy – składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne za okres 1 stycznia 2011 r. – 31 lipca 2012 r. w tej części, która winna być pokryta z przychodu tych osób stanowi dla tych osób nieodpłatne świadczenie generujące przychód podatkowy. Osoby te uzyskały bowiem wymierną korzyść majątkową, gdyż inny podmiot (tutaj Wnioskodawca) poniósł kosztem swojego majątku wydatek, który winien być sfinansowany majątkiem (dochodami) tychże osób.

Należy zauważyć, iż przychód pracowników (aktualnych i byłych) w świetle art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych powstaje w dacie zapłaty ww. składek przez Wnioskodawcę do ZUS. Przy czym przychód ten należy zakwalifikować do przychodów z innych źródeł, o których mowa w art. 20 ust. 1 ww. ustawy. Nie można bowiem zakwalifikować tych świadczeń do przychodów ze stosunku pracy, ponieważ zapłacone przez Wnioskodawcę za aktualnych i byłych pracowników składki na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne nie mają źródła w stosunku pracy. Składki te nie są więc składkami należnymi z tytułu zatrudnienia na umowę o pracę, gdyż należne były w związku z uzyskaniem przychodu z tytułu umowy zlecenia lub umowy o dzieło. Wskazane osoby, będące jednocześnie pracownikami Wnioskodawcy, nie zawarły umów zlecenia lub umów o dzieło z pracodawcą, ale z inną firmą, wykonując w ramach tych umów prace usługowe na rzecz własnego pracodawcy (Wnioskodawcy). Omawianego nieodpłatnego świadczenia (powstałego z tytułu uregulowania składek) nie można więc zakwalifikować do przychodów z umów zlecenia lub umów o dzieło, od których Wnioskodawca byłby zobowiązany do odprowadzania zaliczek, bo Wnioskodawcy nie łączyła z tymi osobami umowa zlecenia lub umowa o dzieło.

Tym samym zapłacone składki – jako świadczenia nieodpłatne – stanowią przychody z innych źródeł. Wnioskodawca nie ma obowiązku obliczenia, poboru i odprowadzenia od tych świadczeń zaliczek na podatek i wystawienia informacji PIT-11. Zobowiązany jest natomiast, na podstawie art. 42a ww. ustawy, do wystawienia informacji PIT-8C. Zgodnie bowiem z treścią art. 42a osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Wobec powyższego należało zgodzić się z Wnioskodawcą, że zapłata składek do ZUS będzie generowała przychód po stronie osób, których te składki dotyczą. Rację ma też Wnioskodawca, że nie będzie zobowiązany do poboru a także zapłaty zaliczek na podatek z tego tytułu, jednakże z innych względów niż wskazano we wniosku. Przychód z tytułu zapłaty składek do ZUS zakwalifikować należy bowiem do przychodu z tzw. innych źródeł, od którego – zgodnie z uregulowaniami – ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – płatnik nie jest zobowiązany pobierać i odprowadzać zaliczki na podatek. Nie można natomiast zgodzić się z Wnioskodawcą, iż winien wskazany przychód wykazać w informacji PIT-11. Z racji kwalifikacji omawianego przychodu do tzw. innych źródeł – obowiązek sporządzenia informacji PIT-11 nie istnieje.

Biorąc powyższe pod uwagę należało stanowisko Wnioskodawcy uznać:

za prawidłowe – w części dotyczącej powstania przychodu z tytułu zapłaty przez pracodawcę składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne oraz braku obowiązku poboru zaliczek na podatek,
za nieprawidłowe – w części dotyczącej wystawienia informacji PIT-11.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W odniesieniu do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji organu podatkowego należy stwierdzić, że interpretacja ta dotyczy zupełnie innego zdarzenia przyszłego, została wydana w indywidualnej sprawie i nie jest wiążąca dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin