INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 749) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów w związku z prawomocnym wyrokiem WSA w Gliwicach sygn. akt III SA/Gl 1476/10 z dnia 14 grudnia 2010r. uchylającym indywidualną interpretację z dnia 12 lutego 2010r. znak IBPP3/443-888/09/PK doręczony tut. organowi 10 lipca 2012r. stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 17 listopada 2009r. (data wpływu 17 listopada 2009r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie dokumentowania wywozu towarów poza terytorium Wspólnoty uprawniającego do zastosowania stawki 0% – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 listopada 2009r. został złożony ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie dokumentowania wywozu towarów poza terytorium Wspólnoty uprawniającego do zastosowania stawki 0%.

W dniu 12 lutego 2010r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający z upoważnienia Ministra Finansów wydał dla Wnioskodawcy indywidualną interpretacje znak: IBPP3/443-888/09/PK uznając stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

Wnioskodawca na ww. pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wniósł wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a następnie złożył skargę z dnia 28 kwietnia 2010r., żądając uchylenia zaskarżonej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

WSA w Gliwicach orzeczeniem z dnia 14 grudnia 2010r. akt III SA/Gl 1476/10 uchylił zaskarżoną interpretację. W orzeczeniu tym Sąd stwierdził, że trudno uznać, aby dla potwierdzenia eksportu towaru - o jakim mowa w art. 41 ust. 6 i 11 ustawy o VAT - wygenerowany przez podatnika z sytemu informatycznego urzędu celnego dokument, potwierdzający wywóz towaru poza obszar celny Wspólnoty, nie mógł wywoływać takich samych skutków prawnych, jak wydany przez urząd celny dokument papierowy.

W związku z powyższym, udzieloną przez organ podatkowy interpretację co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, należało uznać za nieprawidłową. Sąd za uzasadniony uznał zarzut naruszenia art. 41 ust. 11 ustawy o VAT w związku z art. 2 pkt 8 tej ustawy, gdyż przyjęta przez organ wykładnia pozostaje w kolizji z art. 792 ust. 2, art. 796a ust. 3 i art. 796e ust. 1 rozporządzenia Komisji (EWG) Nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiającego przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny w brzmieniu obowiązującym po 28 grudnia 2006r.

Skarga kasacyjna złożona przez tut. organ na ww. orzeczenie została oddalona przez NSA wyrokiem z dnia 27 kwietnia 2012r. sygn. I FSK 926/11.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji i sprzedaży rur oraz elementów preizolowanych. W ramach prowadzonej działalności, Spółka dokonuje m.in. eksportu pośredniego towarów na rzecz podmiotów niemających siedziby na terytorium kraju, tj. wywóz towarów jest dokonywany przez nabywców towarów lub na ich rzecz. Towary są transportowane bezpośrednio z siedziby Spółki poza Unię Europejską. Zgłoszenia celnego dokonuje agent celny, jako eksporter w zgłoszeniu celnym wskazany jest nabywca towarów, tj. podmiot nieposiadający siedziby na terytorium kraju.

Urzędem celnym wyprowadzenia są zarówno urzędy celne położone na terytorium kraju, jak i w innych krajach Wspólnoty.

Spółka otrzymuje od agenta celnego komunikat IE599 w formie pliku XML. Komunikat ten jest generowany przez urząd celny wyprowadzenia z systemu ECS i przesyłany do agenta celnego. Komunikat jest zabezpieczony kluczem do bezpiecznej transmisji danych.

Komunikaty IE599 oraz faktury VAT potwierdzają tożsamość towarów będących przedmiotem eksportu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka ma prawo do zastosowania stawki 0% wobec opisanego eksportu towarów na podstawie posiadanych faktur VAT oraz otrzymanych od agenta celnego komunikatów IE599 w formacie XML, które potwierdzają tożsamość towarów wskazanych na fakturze i w komunikacie...

Zdaniem Wnioskodawcy, posiadane przez niego dokumenty uprawniają Spółkę do zastosowania stawki 0% do dokonanego eksportu towarów. Zgodnie z art. 5 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega m.in. eksport towarów.

Zgodnie z art. 2 pkt 8 lit. b ustawy o VAT, przez eksport towarów rozumie się „potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty w wykonaniu czynności określonych w art. 7, jeżeli wywóz jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę dla celów wyposażenia lub zaopatrzenia łodzi rekreacyjnych oraz prywatnych statków powietrznych lub innych prywatnych środków transportu, w tym środków transportu, o których mowa w art. 16 rozporządzenia Rady (WE) nr 1777/2005 z dnia 17 października 2005r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 77/388/EWG w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 288 z 29.10.2005, str. 1), zwanego dalej „rozporządzeniem nr 1777/2005".

W opinii Podatnika, dokonywane przez niego transakcje odpowiadają definicji eksportu zawartej w art. 2 pkt 8 lit. b ustawy o VAT.

W myśl art. 41 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a, stawka podatku wynosi 0%.

Zgodnie z art. 41 ust. 11 ww. ustawy o VAT przepisy art. 41 ust. 4 stosuje się odpowiednio w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b, jeżeli podatnik przed złożeniem deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym dokonał dostawy towarów, posiada kopię dokumentu, w którym urząd celny określony w przepisach celnych potwierdził wywóz tych towarów poza terytorium Wspólnoty. Z dokumentu tego musi wynikać tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu.

Dokumentami, które potwierdzają wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty dla celów podatku od towarów i usług są co do zasady dokumenty wydawane podatnikom przez właściwe urzędy celne na podstawie przepisów prawa celnego, w tym przepisów rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2453/93 z dnia 2 lipca 1993r. ustanawiającego przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny. Przepisy ww. rozporządzenia kwestię dokumentowania eksportu towarów w przypadku wykorzystania technologii informatycznej i sieci komputerowych reguluje w art. 796e, zgodnie z którym urząd celny wywozu po otrzymaniu komunikatu „Wyniki kontroli w urzędzie.

W systemie kontroli eksportu ECS komunikatem „Potwierdzenie wywozu” jest podpisany przy użyciu klucza do bezpiecznej transmisji danych komunikat IE-599. Z dniem 1 lipca 2009r. system ECS całkowicie zastąpił stosowane wcześniej formularze papierowe SAD, co oznacza, że od tego dnia obieg dokumentów celnych odbywa się wyłącznie drogą elektroniczną. Podatnik nie ma zatem możliwości uzyskania kopii dokumentu potwierdzającego wywóz towarów z terytorium Wspólnoty w postaci innej niż pliku XML zawierającego komunikat IE599.

Dokumentem, o jakim mowa w art. 41 ust. 11 ustawy o VAT jest zatem komunikat IE599, gdyż ten właśnie dokument potwierdza wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty. Dokumenty IE599 są generowane w postaci pliku XML.

Konsekwentnie, należy uznać, iż skoro pliki są generowane (powstają jako oryginały) w postaci pliku XML, za ich kopie należy uznać pliki tego samego typu. W opinii Spółki posiadany przez nią komunikat IE599 w formie pliku XML jest kopią dokumentu potwierdzającego wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty sporządzoną w formie elektronicznej.

Wskazuje na to także definicja słowa kopia, przez które należy rozumieć „rzecz dokładnie odtworzoną z oryginału” (Słownik Języka Polskiego PWN). Warunek dokładnego odtworzenia z oryginału jest zatem spełniony w przypadku otrzymania kopii komunikatu IE599 w takim samym formacie (XML) w jakim jest sporządzony oryginał komunikatu.

Stanowisko to potwierdza także Ministerstwo Finansów, stwierdzając w dokumencie pod nazwą „Księgowe ujęcie Systemu Kontroli Eksportu „ECS”, iż „zasadą jest przechowywanie dokumentu w formie w jakiej został on wydany przez organ celny (...) przesyłany przez urząd celny elektroniczny komunikat IE599, jest on przechowywany w księgowości zgłaszającego/podatnika analogicznie jak dokument w wersji papierowej, z tym, że komunikat IE599 powinien być przechowywany w formie elektronicznej. (...) Jednocześnie informujemy, iż przesłanie lub skopiowanie IE599 nie powoduje utraty jego mocy dowodowej. Wszelkie zmiany w pliku (np. wpisanie lub wykasowanie spacji) spowodują utratę jego wiarygodności formalne. Weryfikacja formalnej poprawności komunikatu elektronicznego i jego autentyczności będzie dokonywana przez organy podatkowe za pomocą specjalnej aplikacji” (adres publikacji: http://mf.gov.pl/_files_/sluzba_celna/sys_informatyczne/ecs/ksiegowanie.pdf).

Podsumowując, zgodnie z obowiązującymi przepisami, komunikat IE599 jest wydawany wyłącznie w formie elektronicznej, a kopia dokumentu o jakiej mowa w art. 41 ust. 11 ustawy o VAT, oznacza kopię pliku w formacie XML przesłaną Podatnikowi przez agenta celnego.

Stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie także w interpretacjach wydanych przez organy podatkowe oraz w orzeczeniach sądów administracyjnych.

Przykładowo, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stwierdził, iż „w przypadku gdy towar jest odprawiany w Polsce i to polski urząd celny generuje komunikat IE599, w opinii organu wydającego interpretację właściwe jest dokumentowanie eksportu pośredniego przez przesłanie tego komunikatu (w wersji XML) przez zagranicznego nabywcę do Wnioskodawcy (...) Jedynie komunikaty IE599 przechowywane w wersji elektronicznej w formacie XML stanowią dla celów VAT dokument potwierdzający dokonanie wywozu towarów poza obszar Unii Europejskiej.” (interpretacja indywidualna z 30 września 2008r., sygn. ILPP2/443-965/09-4/EWW). W opinii Spółki zawężenie uznania elektronicznej kopii komunikatu za właściwy sposób dokumentowania do komunikatów IE599 wydanych przez polskie urzędy celne nie znajduje oparcia w obowiązujących przepisach prawa.

Stanowisko Spółki zostało także potwierdzone przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi, który stwierdził, że „od dnia 31 sierpnia 2007 r. zgłoszenie celne może mieć formę dokumentu papierowego lub elektronicznego i każda z tych dwóch form dokumentu jest równorzędna. Na gruncie przedstawionych wyżej regulacji prawnych trudno zatem uznać, aby dla potwierdzenia eksportu towaru - o jakim mowa w art. 41 ust. 6 i 11 ustawy o VAT -wygenerowany przez podatnika z sytemu informatycznego urzędu celnego dokument, potwierdzający wywóz towaru poza obszar celny Wspólnoty, nie mógł wywoływać takich samych skutków prawnych, jak wydany przez urząd celny dokument papierowy.” (wyrok z 4 marca 2009r., sygn. I SA/Łd 1486/08). Należy zauważyć, iż możliwość dokonywania zgłoszeń celnych w formie papierowej ustała z dniem 1 lipca 2009r., co oznacza, że od tego dnia potwierdzenie eksportu możliwe jest wyłącznie poprzez dokumenty elektroniczne.

Należy także dodać, iż zastosowanie stawki 0% wobec eksportu towarów wynika wprost z art. 146 ust. 1 lit. b Dyrektywy 2006/112 z 28 listopada 2006r. „Tym samym uprawnienie do zastosowania zwolnienia od podatku VAT dotyczy podatnika, który dostarcza towar na rzecz podmiotu posiadającego siedzibę, poza terytorium kraju (...) pod warunkiem, że towar zostanie wywieziony poza granice Wspólnoty przez tego nabywcę lub na jego rzecz.” (K. Sachs, R. Namysłowski: Dyrektywa VAT, Komentarz, LEX, 2008). Zastosowanie stawki 0% nie jest więc przywilejem podatnika, którego zastosowanie można uzależnić od spełnienia dodatkowych warunków, lecz fundamentalnym elementem systemu podatku VAT, opartego na założeniu, iż opodatkowanie następuje w miejscu konsumpcji dóbr i usług.

Przepisy polskiej ustawy o VAT powinny być zatem interpretowane w sposób zapewniający zgodność z Dyrektywą 2006/112, co w przedmiotowym przypadku oznacza, iż podstawą do zastosowanie stawki 0% VAT jest udokumentowanie wywozu towarów poza terytorium Wspólnoty. Spółka wskazuje, że w przedstawionym stanie faktycznym, fakt dokonania wywozu towarów nie budzi żadnych wątpliwości.

Reasumując, Spółka ma prawo do zastosowania stawki 0% w odniesieniu do eksportu towarów o jakim mowa w art. 2 pkt 8 lit. b na podstawie faktury VAT oraz otrzymanego od agenta celnego komunikatu IE599 w formie pliku XML.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, w stanie prawnym obowiązującym w dniu wydania zaskarżonej interpretacji, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega eksport towarów.

Stosownie do treści art. 2 pkt 8 ww. ustawy przez eksport towarów rozumie się potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty w wykonaniu czynności określonych w art. 7, jeżeli wywóz jest dokonany przez:

1. dostawcę lub na jego rzecz, lub
2. nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju, lub na jego rzecz (…).
   
   

Ustawodawca definiując pojęcie eksportu towarów, dokonał rozróżnienia sytuacji, gdy będący przedmiotem wywozu towar jest wywożony przez dostawcę lub na jego rzecz, oraz gdy jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz. Sytuacja kiedy eksporter lub podmiot przez niego upoważniony sam dokonuje wywozu towarów z Polski poza terytorium Wspólnoty i na niego wystawione są dokumenty eksportowe jako zgłaszającego towar do odprawy celnej - stanowi, tzw. eksport bezpośredni. Eksport pośredni natomiast ma miejsce wówczas, gdy wywóz towarów z terytorium Polski poza terytorium Wspólnoty, w wykonaniu dostawy towarów, jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium Polski lub na jego rzecz.

Zgodnie natomiast z art 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Towarami są - w myśl art. 2 pkt 6 ustawy – rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Zatem, co do zasady, sprzedaż towaru na rzecz podmiotu z jednego z państw nienależących do Wspólnoty może zostać uznana za eksport bezpośredni lub pośredni, w rozumieniu art. 2 pkt 8 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zaznaczyć jednak należy, iż aby uznać daną czynność za eksport towarów, muszą wystąpić łącznie następujące przesłanki:

• ma miejsce czynność określona w przepisach art. 7 ust. 1 pkt 1-4 ustawy,
• w konsekwencji tej czynności, dochodzi do wywozu towaru z terytorium Polski poza terytorium Wspólnoty przez dostawcę lub na jego rzecz (eksport bezpośredni), lub przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz (eksport pośredni),
• wywóz towaru musi być potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych.
  
  

Niespełnienie jakiejkolwiek z wymienionych przesłanek powoduje, iż nie dochodzi do eksportu towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Trzeba tutaj zauważyć, że art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy przewiduje, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega eksport towarów, jednak z uwagi na terytorialny charakter VAT, opodatkowaniu podlegają wyłącznie czynności, których miejscem świadczenia jest terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, które w przypadku dostaw towarów wysyłanych lub transportowanych wyznacza art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Tylko zatem wywóz towarów, które w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu poza terytorium Wspólnoty znajdują się na terytorium kraju, stanowi eksport towarów w rozumieniu art. 2 pkt 8 i art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy podlegający w Polsce – jako miejscu świadczenia – stawce 0% pod warunkiem stosownego udokumentowana tego eksportu.

Zgodnie z art. 41 ust. 6 ustawy, Stawkę podatku 0 % stosuje się w eksporcie towarów, o którym mowa w ust. 4 i 5, pod warunkiem że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Wspólnoty.

Jeżeli warunek, o którym mowa w ust. 6, nie został spełniony, podatnik nie wykazuje tej dostawy w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za dany okres rozliczeniowy, lecz w okresie następnym, stosując stawkę podatku 0 %, pod warunkiem otrzymania dokumentu wymienionego w ust. 6 przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za ten następny okres. W przypadku nieotrzymania tego dokumentu w terminie określonym w zdaniu poprzednim mają zastosowanie stawki właściwe dla dostawy tego towaru na terytorium kraju (art. 41 ust. 7 ustawy).

Stosownie do dyspozycji ust. 9 ww. artykułu, otrzymanie przez podatnika dokumentu potwierdzającego wywóz towaru poza terytorium Wspólnoty w terminie późniejszym niż określony w ust. 6 i 7 upoważnia podatnika do dokonania korekty podatku należnego w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym podatnik otrzymał ten dokument.

Według treści ust. 11 tego artykułu, przepisy ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b, jeżeli podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym dokonał dostawy towarów, posiada kopię dokumentu, w którym urząd celny określony w przepisach celnych potwierdził wywóz tych towarów poza terytorium Wspólnoty. Z dokumentu, o którym mowa w zdaniu pierwszym, musi wynikać tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu. Przepisy ust. 7 i 9 stosuje się odpowiednio.

Z przytoczonych przepisów wynika zatem uwarunkowanie zastosowania stawki podatku w wysokości 0% przy eksporcie od potwierdzenia przez urząd celny określony w przepisach celnych wywozu towarów poza terytorium Wspólnoty.

Jak wskazuje powyższy przepis, aby podatnik miał prawo zastosować stawkę podatku w wysokości 0% do eksportu pośredniego towarów, przed terminem do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym dokonał dostawy towarów, musi posiadać kopię dokumentu, w którym urząd celny określony w przepisach celnych potwierdził wywóz tych towarów poza terytorium Wspólnoty. Z dokumentu tego musi wynikać tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu.

Dokument, jakim Zainteresowany powinien posłużyć się dla wykazania dokonania eksportu pośredniego, winien tę okoliczność jednoznacznie i w sposób nie budzący wątpliwości potwierdzać. Powinien on, zatem posiadać w swojej dokumentacji dowód wiarygodny i potwierdzający faktyczne dokonanie wywozu towarów poza terytorium Wspólnoty, z którego musi wynikać tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu.

Wnioskodawca poinformował, iż będzie w posiadaniu otrzymanego od eksportera (nabywcy towarów) wydruku komunikatu IE-599 dotyczącego wywozu samochodu poza terytorium Unii Europejskiej przez nabywcę (eksportera).

W niniejszej sprawie podstawową kwestią jest zatem ustalenie, co należy uznać za kopię komunikatu IE-599, w szczególności, czy kopią taką może być komunikat ten przesłany do Wnioskodawcy drogą elektroniczną w formie pliku XML.

Przepis art. 41 ust. 11 ustawy, posługuje się zwrotem „kopię dokumentu” i jednocześnie wskazuje, że chodzi o dokument, w którym urząd celny określony w przepisach celnych potwierdził wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej. Nie ulega wątpliwości, że komunikat IE 599 jest dokumentem elektronicznym. Ustalić należy zatem, w jakiej formie występować może kopia dokumentu, o której mowa w ww. przepisie prawa podatkowego.

Termin „kopia” nie został zdefiniowany ani na potrzeby art. 41 ust. 11 ustawy, ani w innych przepisach prawa podatkowego i celnego.

Zgodnie z definicją słownikową, „kopia” określana jest jako to, co jest dokładnym powtórzeniem, odtworzeniem oryginału (Słownik Języka Polskiego PWN, W-wa 2005 r., str. 361).

W dalszych rozważaniach należy wziąć pod uwagę cel uruchomienia Systemu Kontroli Eksportu (ECS). System ten pozwolił na elektroniczną obsługę zgłoszenia wywozowego przesyłanego przez zgłaszającego/eksportera, zarówno w urzędzie celnym wywozu, jak też w urzędzie celnym wyprowadzenia i opiera się na obiegu komunikatów elektronicznych pomiędzy urzędami celnymi a podmiotami dokonującymi zgłoszeń celnych.

W myśl założeń ECS ma zapewnić elektroniczną wymianę komunikatów pomiędzy urzędami celnymi krajów UE w celu zautomatyzowania procedur administracyjnych, co umożliwi w konsekwencji potwierdzenie wywozu dla eksporterów i organów podatkowych za pomocą elektronicznych komunikatów. System ten obejmuje również wymianę określonych elektronicznych komunikatów pomiędzy przedsiębiorcą a urzędami celnymi. Ma on zapewnić przy tym m.in.: przyspieszenie odpraw celnych eksportowych, docelowo bez konieczności przedkładania zgłoszeń wywozowych w formie pisemnej, poprawę obiegu dokumentów w urzędach celnych, przyspieszenie odpraw wywozowych w procedurze uproszczonej, elektroniczne potwierdzenie o wystąpieniu towarów z obszaru celnego Wspólnoty Europejskiej (zamiast karty 3 SAD), uzyskanie przez zgłaszającego bieżącej informacji o rozpoczęciu i zakończeniu poszczególnych etapów operacji wywozowej.

Ta elektroniczna forma potwierdzania dokonanych zgłoszeń celnych następuje w formie komunikatu IE-599 wydawanego eksporterowi. To właśnie ten dokument, zapisany w postaci pliku w formacie XML, jest dokumentem równorzędnym dla dotychczas stosowanej formy papierowej dokumentów SAD. Jest on podpisywany przez system ECS przy użyciu klucza do bezpiecznej transmisji danych, zaś uzyskanie komunikatu IE-599 wiąże się z koniecznością rejestracji w tymże systemie.

Mając na uwadze powyższe, przy definiowaniu terminu „kopia” nie sposób pominąć założeń systemu VAT oraz regulacji celnych w tym zakresie. Definicja ta winna, zatem uwzględniać również specyfikę systemu ECS, tj. szybką i prostą procedurę oraz sprawny i przejrzysty system weryfikacji danych.

Skoro zatem w systemie ECS potwierdzenie wywozu towarów poza terytorium Wspólnoty odbywa się za pomocą elektronicznego komunikatu IE-599, podpisywanego przez system ECS przy użyciu klucza do bezpiecznej transmisji danych (który to komunikat dokumentuje czynność łatwą do zweryfikowania przez organy celne), to jego kopie może stanowić każdy rodzaj dokumentu, który by wiernie odzwierciedlał treść oryginału. Może to być zatem komunikat IE-599 w formacie elektronicznym.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że zgodnie z art. 41 ust. 11 ustawy Wnioskodawca jest upoważniony do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% w odniesieniu do eksportu, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b ustawy (tzn. eksport pośredni) jeżeli dysponuje fakturą VAT oraz komunikatem IE 599 w formie pliku XML z którego wynika tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu.

Zatem Wnioskodawca w tej sytuacji jest uprawniony do zastosowania stawki 0% dla dokonanego eksportu w deklaracji za okres rozliczeniowy w którym dokonałby tego eksportu (powstał obowiązek podatkowy) w sytuacji otrzymania ww. kopii komunikatu IE-599 przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy. Ewentualnie Wnioskodawca byłby uprawniony do wykazania tego eksportu ze stawką 0% w deklaracji za okres następujący po okresie w którym dokonał eksportu w sytuacji otrzymania ww. komunikatu pomiędzy terminem do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy w którym nastąpił eksport, a terminem do złożenia deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy następujący po okresie rozliczeniowym w którym nastąpił eksport. Jeżeli Wnioskodawca nie otrzymałby kopii komunikatu IE-599 przed terminem do złożenia deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy następujący po okres rozliczeniowy, w którym nastąpił eksport wykazuje tą sprzedaż ze stawką krajową oraz zachowuje prawo do dokonania korekty tego podatku w okresie rozliczeniowym w którym otrzyma wydruk komunikatu IE-599.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Nadmienia się, iż zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.