Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP3/443-350/13/MD
z 23 października 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 22 lipca 2013 r. (data wpływu 26 lipca 2013 r.), uzupełnionym w dniu 7 października 2013 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zasadności zastosowania udogodnień podatkowych związanych z korzystaniem z zagranicznego magazynu typu call-off-stock - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 lipca 2013 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 7 października 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zasadności zastosowania udogodnień podatkowych związanych z korzystaniem z zagranicznego magazynu typu call-off-stock.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu, zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest zarejestrowany w Polsce jako czynny podatnik VAT. Zarejestrowany będzie również dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych (będzie się posługiwał numerem identyfikacji podatkowej poprzedzonym kodem PL). Wnioskodawca zamierza dokonywać dostawy wyrobów gotowych z własnej produkcji w postaci produktów dla budownictwa (m. in. masy bitumiczne, asfalty, produkty izolacyjne) na rzecz kontrahentów z Łotwy oraz z innych krajów unijnych, również zarejestrowanych dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych i posługujących się numerami VAT UE. W pierwszej kolejności wyroby będą dostarczone i złożone na przechowanie do magazynu należącego do kontrahenta zagranicznego na terytorium Łotwy zarejestrowanego dla celów VAT UE (firma magazynująca), który będzie wynajmował Wnioskodawcy magazyn oraz prowadził jego obsługę magazynową. Firma magazynująca będzie tym samym upoważniona do pobrania określonej ilości wyrobu, którego własność przejdzie na rzecz kontrahenta (finalnego nabywcy) dopiero z chwilą pobrania. Do czasu pobrania produktu Wnioskodawca pozostaje właścicielem wyrobu i jest uprawniony do rozporządzania wyrobem, w tym żądania jego zwrotu i przemieszczenia powrotnego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Firma magazynująca występować będzie jedynie w roli przechowawcy. Jednocześnie strony przewidują, że w przypadku niepobrania wyrobu gotowego przez kontrahenta finalnego w określonym terminie, wyrób ten będzie podlegać ponownemu przemieszczaniu na terytorium RP. Planowany okres przechowywania produktów w magazynie na terytorium Łotwy nie będzie dłuższy niż 24 miesiące. Po otrzymaniu od danego kontrahenta finalnego potwierdzenia pobrania wyrobów z magazynu (zawierającego specyfikację dotyczącą konkretnej transakcji) Wnioskodawca wystawi na rzecz kontrahenta fakturę VAT obejmującą jedynie wyrób faktycznie pobrany z magazynu. W wynajmowanym magazynie na terenie Łotwy Wnioskodawca zamierza utrzymywać optymalny poziom wyrobów tak, aby w momencie otrzymania zamówienia wyrób był w nim zawsze dostępny. Dlatego zamierza przewozić wyroby gotowe swojej produkcji na bieżąco z Polski do magazynu na Łotwie. Wnioskodawca ponosić będzie koszty transportu z Polski do magazynu na Łotwie. Wyroby będą transportowane na podstawie dokumentu CMR. W dokumentach przewozowych, jako odbiorca będzie wskazana firma zajmująca się logistyką magazynową na terenie Łotwy. Ona też będzie potwierdzać odbiór tych wyrobów. Z punktu widzenia Wnioskodawcy taki schemat postępowania jest również uzasadniony ekonomicznie, albowiem ogranicza koszty związane z ewentualną realizacją pojedynczych zamówień (przesyłek). W zaproponowanym modelu odbywać się będą bowiem co najwyżej dwie operacje, tj. wysłania wyrobów do magazynu i jego ewentualnej przesyłki zwrotnej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wnioskodawca nie jest i nie będzie przy tym zarejestrowany na potrzeby rozliczeń VAT na terytorium Łotwy. Większość finalnych nabywców będzie znana Wnioskodawcy już w dacie wysyłki produktów na Łotwę. Nie można przy tym wykluczyć, że incydentalnie pojawią się też inni nabywcy z krajów UE, których Wnioskodawca do czasu pierwszej transakcji nie będzie znał. Finalni nabywcy będą wykorzystywać produkty do działalności produkcyjnej i usługowej. Przy czym Wnioskodawca nie może wykluczyć, że incydentalnie mogą się zdarzyć przypadki zakupu produktów z magazynu na Łotwie do celów handlowych.

Wnioskodawca zaznaczył, że oczekuje na rozstrzygnięcie poniższego zagadnienia w świetle przepisów polskiej ustawy od towarów i usług. Sfera podatku od wartości dodanej na Łotwie nie jest przedmiotem jego zapytania.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca powinien traktować magazyn na Łotwie jako odpowiadający magazynowi (składowi) konsygnacyjnemu (art. 12a ustawy o VAT) i dopiero w momencie wydania z magazynu (składu) wyrobu gotowego kontrahentom z UE traktować transakcję jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (art. 20a ustawy o VAT) i wystawiać kontrahentom z obszaru UE faktury VAT ze stawką 0% (pod warunkiem posiadania dokumentów wymaganych art. 42 ustawy o VAT), z adnotacją, że odbiorca jest zobowiązany do rozliczenia wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, jako że Wnioskodawca ma siedzibę i miejsce prowadzenia działalności w Polsce, nie ma siedziby i miejsca prowadzenia działalności na terenie Łotwy oraz nie jest zarejestrowany na Łotwie dla potrzeb VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy powinien on traktować magazyn (skład) na Łotwie jako odpowiadający magazynowi (składowi) konsygnacyjnemu (art. 12a ustawy o VAT) i dopiero w momencie wydania z magazynu (składu) wyrobów gotowych kontrahentom z UE traktować transakcję jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (art. 20a ustawy o VAT) i wystawiać kontrahentom z obszaru UE faktury VAT ze stawką 0% z adnotacją, że jest on zobowiązany do rozliczenia wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, jako że Wnioskodawca ma siedzibę i miejsce prowadzenia działalności w Polsce i nie ma siedziby i miejsca prowadzenia działalności na terytorium Łotwy.

Za stanowiskiem Wnioskodawcy przemawia - jego zdaniem - fakt możliwości zastosowania w tym kraju procedury tzw. magazynu (składu) konsygnacyjnego (call-off-stock). Potwierdzeniem możliwości stosowania uproszczonej procedury składów konsygnacyjnych przez Łotwę jest fakt, że to wskazani kontrahenci UE narzucają taki model realizacji planowanej transakcji i to przedmiotowi kontrahenci wskazują, że będą oni wykazywać wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów dopiero w momencie pobrania wyrobów z magazynu (składu) konsygnacyjnego na podstawie faktury VAT wystawionej przez Wnioskodawcę.

W ocenie Wnioskodawcy, dostawa wyrobów zrealizowana za pośrednictwem magazynu - w wyniku zastosowania procedury magazynów (składów) konsygnacyjnych (call-off-stock) - stanowi w świetle przepisów ustaw o podatku od towarów i usług obowiązujących w państwie położenia magazynu, wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów dokonane przez nabywcę.

Zgodnie z regulacjami dotyczącymi podatku VAT, odpowiedzialnym za rozliczenie VAT z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w kraju członkowskim położenia magazynu (składu) będzie kontrahent posiadający siedzibę w tym kraju, do którego nastąpi dostawa. Po stronie Wnioskodawcy nie powstanie zatem obowiązek rozliczenia VAT od transakcji realizowanej na terytorium krajów członkowskich UE, w którym zlokalizowany jest przedmiotowy magazyn (skład). W konsekwencji dostawa wyrobów realizowana za pośrednictwem magazynu (składu) konsygnacyjnego znajdującego się na terenie Łotwy stanowić będzie dla Wnioskodawcy wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) – zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przez terytorium kraju, zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy, rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a. Przez terytorium państwa członkowskiego rozumie się terytorium państwa wchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a (art. 2 pkt 4 ustawy).

W świetle art. 2 pkt 27c ustawy, magazyn konsygnacyjny to wyodrębnione u podatnika zarejestrowanego jako podatnik VAT UE, o którym mowa w art. 97 ust. 4, miejsce przechowywania na terytorium kraju towarów należących do podatnika podatku od wartości dodanej przemieszczonych przez niego lub na jego rzecz z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju do tego miejsca, z którego podatnik zarejestrowany jako podatnik VAT UE, przechowujący towary, pobiera je, a przeniesienie prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel następuje w momencie ich pobrania.

Prowadzący magazyn konsygnacyjny to podatnik, który przechowuje w magazynie konsygnacyjnym towary i pobiera je z tego magazynu (art. 2 pkt 27d ustawy).

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W świetle art. 12a ust. 1 ustawy, przemieszczenie towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1, przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, nieposiadającego siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, do magazynu konsygnacyjnego w celu ich dostawy prowadzącemu magazyn konsygnacyjny, oraz dostawę tych towarów, uważa się za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 9 ust. 1, u prowadzącego magazyn konsygnacyjny, pod warunkiem że:

1. podatnik podatku od wartości dodanej nie jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny lub zwolniony;
   
2. przechowywane w magazynie konsygnacyjnym towary są przeznaczone do działalności produkcyjnej lub usługowej, z wyłączeniem działalności handlowej, przez prowadzącego magazyn konsygnacyjny;
   
3. prowadzący magazyn konsygnacyjny, przed pierwszym wprowadzeniem przez podatnika podatku od wartości dodanej towarów do tego magazynu, złożył w formie pisemnej naczelnikowi urzędu skarbowego zawiadomienie o zamiarze prowadzenia magazynu konsygnacyjnego zawierające:





1. dane podatnika podatku od wartości dodanej dokonującego przemieszczenia towarów do magazynu konsygnacyjnego oraz prowadzącego magazyn konsygnacyjny, dotyczące ich nazw lub imion i nazwisk, numerów identyfikacyjnych stosowanych na potrzeby odpowiednio podatku od wartości dodanej i podatku, adresu siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej oraz adresu, pod którym znajduje się magazyn konsygnacyjny,
   
2. oświadczenie podatnika podatku od wartości dodanej, że zamierza dokonywać przemieszczenia towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1, do magazynu konsygnacyjnego; w oświadczeniu wskazuje się prowadzącego magazyn konsygnacyjny;




4. prowadzący magazyn konsygnacyjny prowadzi ewidencję towarów wprowadzanych do tego magazynu, zawierającą datę ich wprowadzenia, datę pobrania towarów z magazynu, dane pozwalające na identyfikację towarów, a w przypadku, o którym mowa w art. 20b ust. 3 - także dane dotyczące powrotnego przemieszczenia towarów; przepis art. 109 ust. 3 stosuje się odpowiednio.

W świetle art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje się również przemieszczenie przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć działalności gospodarczej podatnika (art. 13 ust. 3 ustawy).

Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT UE zgodnie z art. 97, z zastrzeżeniem ust. 7 (art. 13 ust. 6 ustawy).

W świetle art. 20 ust. 1 ustawy, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano tej dostawy, z zastrzeżeniem ust. 4 oraz art. 20a.

Zgodnie z art. 20a ust. 1 ustawy, w przypadku przemieszczenia towarów, o którym mowa w art. 13 ust. 3, do miejsca odpowiadającego magazynowi konsygnacyjnemu w celu ich późniejszej dostawy podatnikowi podatku od wartości dodanej, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dostawy towarów, nie później jednak niż z chwilą wystawienia faktury potwierdzającej tę dostawę podatnikowi podatku od wartości dodanej, pod warunkiem że podatnik podatku od wartości dodanej jest obowiązany wykazać dokonane przemieszczenie towarów w państwie członkowskim zakończenia transportu lub wysyłki oraz dostawę towarów jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w miesiącu, w którym u podatnika powstał obowiązek podatkowy z tytułu tej dostawy.

W świetle ust. 2 ww. artykułu, przepis ust. 1 stosuje się, jeżeli:

1. przemieszczenia towarów dokonuje podatnik, który nie jest zarejestrowany jako podatnik podatku od wartości dodanej w państwie członkowskim zakończenia transportu lub wysyłki;
2. podatnik, który przemieszcza towary do miejsca odpowiadającego magazynowi konsygnacyjnemu, prowadzi ewidencję towarów przemieszczanych do tego miejsca zawierającą datę ich przemieszczenia, datę dostawy towarów podatnikowi podatku od wartości dodanej, dane pozwalające na identyfikację towarów, a w przypadku, o którym mowa w ust. 3 - także dane dotyczące powrotnego przemieszczenia towarów; przepis art. 109 ust. 3 stosuje się odpowiednio.

W przypadku powrotnego przemieszczenia towarów przez podatnika, który pierwotnie dokonał ich przemieszczenia, lub na jego rzecz, które nie były przedmiotem dostawy zgodnie z ust. 1, nie powstaje obowiązek podatkowy w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów i wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów w odniesieniu do tych towarów (art. 20a ust. 3 ustawy).

Przepisy zawarte w art. 20a ustawy dotyczą zatem dostawy do miejsca położonego w innym państwie członkowskim, które odpowiada magazynowi konsygnacyjnemu. Miejsce odpowiadające magazynowi konsygnacyjnemu jest to wyodrębnione u podatnika zarejestrowanego w innym państwie członkowskim dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych miejsce przechowywania na terytorium innego państwa członkowskiego towarów należących do polskiego podatnika przemieszczonych przez niego lub na jego rzecz z terytorium Polski do tego miejsca, z którego ów zagraniczny podatnik, przechowujący towary, pobiera je, zaś przeniesienie prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel następuje w momencie ich pobrania.

Istotą dokonywania dostaw poprzez zagraniczny magazyn konsygnacyjny jest to, że można zastosować uproszczenia, na mocy których obowiązek podatkowy od dokonywanej dostawy powstaje z chwilą pobrania towarów z magazynu przez zagranicznego nabywcę, nie później jednak niż z chwilą wystawienia faktury potwierdzającej tę dostawę. Wprowadzenie towarów do zagranicznego magazynu jest wówczas neutralne podatkowo. Innymi słowy, przemieszczenie własnych towarów do zagranicznego magazynu konsygnacyjnego nie będzie traktowane jako wewnątrzwspólnotowe przemieszczenie towarów. Natomiast z dniem pobrania tych towarów z zagranicznego magazynu przez nabywcę wystąpi wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Zastosowanie uproszczeń, o których mowa powyżej, uzależnione jest również od tego, czy w tym innym państwie członkowskim funkcjonują przepisy odnoszące się do magazynów konsygnacyjnych, względnie czy wykształciła się tam odpowiednia praktyka traktowania takich dostaw. Jeśli takich przepisów (względnie takiej praktyki) nie będzie, to wówczas zagraniczny nabywca nie może potraktować przemieszczenia towarów do magazynu położonego w swoim państwie i ich późniejszej dostawy z tego magazynu jako wewnątrzwspólnotowego nabycia.

W tym miejscu wskazać należy, że podatek od towarów i usług jest daniną o charakterze terytorialnym. Opodatkowaniu w danym państwie podlegają tylko te czynności, które zostaną uznane – na tle przepisów o miejscu świadczenia - za wykonane w tym państwie. Zatem określenie miejsca świadczenia determinuje miejsce opodatkowania.

Regulacje prawne obowiązujące w tym zakresie zostały zawarte m. in. w rozdziale 1 działu V ustawy.

Na podstawie art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

W wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42 (art. 41 ust. 3 ustawy).

W świetle art. 42 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej;
2. podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
3. podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.

Według ust. 3 ww. artykułu, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

1. dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),

(…),

3. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku,

(…),

- z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Przepisy ust. 1-4, 11 i 12 stosuje się odpowiednio do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o której mowa w art. 13 ust. 3 (art. 42 ust. 14 ustawy).

Podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16 (art. 106 ust. 1 ustawy).

Zgodnie z § 5 ust. 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 ze zm.), faktura powinna zawierać dodatkowo w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze jest nabywca towaru lub usługi - wyrazy „odwrotne obciążenie”.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowany w Polsce jako czynny podatnik VAT. Zarejestrowany będzie również dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych. Wnioskodawca zamierza dokonywać dostawy wyrobów gotowych własnej produkcji w postaci produktów dla budownictwa (m. in. masy bitumiczne, asfalty, produkty izolacyjne) na rzecz kontrahentów z Łotwy oraz z innych krajów unijnych, również zarejestrowanych dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych i posługujących się numerami VAT UE. Wnioskodawca nie jest i nie będzie przy tym zarejestrowany na potrzeby rozliczeń VAT na terytorium Łotwy. Wyroby będą w pierwszej kolejności dostarczone i złożone na przechowanie w magazynie należącym do kontrahenta zagranicznego z terytorium Łotwy. Firma magazynujące występować będzie jedynie w roli przechowawcy. Upoważniona będzie tylko do pobrania określonej ilości wyrobu, którego własność przejdzie na innego kontrahenta (finalnego nabywcy) dopiero z chwilą jego pobrania. Większość finalnych nabywców będzie znana Wnioskodawcy już w dacie wysyłki produktów na Łotwę. Nie można przy tym wykluczyć, że incydentalnie pojawią się też inni nabywcy z krajów UE, których Wnioskodawca do czasu pierwszej transakcji nie będzie znał. Finalni nabywcy będą wykorzystywać produkty do działalności produkcyjnej i usługowej. Przy czym Wnioskodawca nie wyklucza, że incydentalnie mogą się zdarzyć wypadki zakupu produktów z magazynu na Łotwie do celów handlowych.

Na tym tle Wnioskodawca powziął wątpliwość dotyczącą zasadności zastosowania udogodnień podatkowych związanych z korzystaniem z zagranicznego magazynu typu call-off-stock.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz regulacje z zakresu podatku od towarów i usług stwierdzić należy, że magazyn położony na Łotwie, o którym mowa we wniosku, nie będzie odpowiadał magazynowi konsygnacyjnemu jako instytucji uregulowanej w art. 12a w zw. z art. 2 pkt 27c ustawy. Towary przemieszczone przez Wnioskodawcę na Łotwę (m. in. masy bitumiczne, asfalty, produkty izolacyjne) nie będą bowiem przeznaczone dla jednego nabywcy (i tylko dla jego celów produkcyjnych lub usługowych), który jednocześnie będzie ten magazyn prowadził. Przeciwnie, firma prowadząca ww. magazyn nigdy nie będzie nabywała tych towarów. Będzie występować jedynie w roli przechowawcy, a jej działania będą miały również charakter dystrybucyjny. Już tylko z tych przyczyn należy wykluczyć możliwość skorzystania przez Wnioskodawcę z udogodnień (dobrodziejstw) wynikających ze stosowania instytucji magazynu konsygnacyjnego, tj. przede wszystkim odsunięcie w czasie momentu, w którym dojdzie do dostawy towarów (a w konsekwencji: momentu powstania obowiązku podatkowego dla tej dostawy).

Powyższe konstatacja nie wyklucza jednak możliwości wystąpienia wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Będzie to jednak dostawa, o której mowa w art. 13 ust. 3 ustawy. Dla tego typu dostawy nie może mieć zastosowania przesunięcie momentu powstania obowiązku podatkowego na zasadzie art. 20a ust. 1 ustawy. W przypadku wystąpienia tej specyficznej dostawy Wnioskodawca będzie mógł - po spełnieniu warunków określonych w art. 42 ust. 1-4 ustawy (odsyła do nich art. 42 ust. 14 ustawy) - zastosować stawkę podatku w wysokości 0%.

Każda wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, o której mowa powyżej, będzie wymagała udokumentowania poprzez wystawienie faktur VAT. Jednak - inaczej niż uznał Wnioskodawca - nie mogą one zawierać stwierdzenia, że „odbiorca jest zobowiązany do rozliczenia wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów”. Po pierwsze, na gruncie niniejszej sprawy nie można przesądzić, że to nabywca będzie zobowiązany do rozliczenia WNT na Łotwie, skoro prawo do rozporządzania towarami, o których mowa powyżej, przejdzie na finalnego nabywcę (nabywców) w ramach łotewskiej dostawy krajowej. Po drugie, polskie przepisy z zakresu podatku od towarów i usług nie przewidują obowiązku umieszczania na fakturach takiej adnotacji, niezależnie od tego, jakiego rodzaju wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów jest dokumentowana.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.