Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/443-797/13-2/DG
z 1 października 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10.07.2013r. (data wpływu 1.08.2013r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości udostępnienia kas rejestrujących w ramach różnego rodzaju umów (najem, dzierżawa, umowa franczyzowa) podmiotom, z którymi są/będą zawarte umowy franczyzy – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1.08.2013r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości udostępnienia kas rejestrujących w ramach różnego rodzaju umów (najem, dzierżawa, umowa franczyzowa) podmiotom, z którymi są/będą zawarte umowy franczyzy.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka S.A. (dalej: Spółka) prowadzi m.in. swoją działalność gospodarczą za pomocą stacji paliw oferując tam do sprzedaży towary oraz usługi. W sieci stacji paliw funkcjonują dwa rodzaje stacji: własne i franczyzowe. Stacje własne - ich właścicielem jest Spółka, natomiast franczyzowe prowadzone są przez inne podmioty na podstawie podpisanej umowy. Stacje franczyzowe to stacje paliw, których właścicielami są osoby trzecie (dalej: Franczyzobiorcy) funkcjonujące w sieci na podstawie podpisanych ze Spółką umów franczyzowych. W ramach tych umów Franczyzobiorca zobowiązuje się do dokonywania zakupów m.in. paliw od P. S.A., stosowania odpowiednich standardów obsługi, sprzedaży określonych towarów pozapaliwowych (utrzymywania stanu zapasów magazynowych, ekspozycji towarów), udziału w akcjach marketingowych prowadzonych przez Spółkę itd. W ramach umowy Franczyzobiorca otrzymuje tzw. pakiet franczyzowy, w skład którego wchodzą m.in. prawo do korzystania ze znaków towarowych, elementy identyfikacji wizualnej, system informatyczny i prawo korzystania z aplikacji w nim zawartych itd. W zamian za udostępnienie ww. pakietu franczyzowego, Franczyzobiorca uiszcza na rzecz Spółki odpowiednio skalkulowaną opłatę miesięczną. W skład systemu informatycznego wchodzą m.in. komputery, czytniki kodów kreskowych, drukarki faktur, serwery, modemy, okablowanie oraz oprogramowanie komputerowe. Wraz z systemem informatycznym nie są przekazywane kasy rejestrujące służące do ewidencjonowania obrotu Franczyzobiorcy. Kasy rejestrujące są nabywane przez Franczyzobiorcę i muszą pod względem technicznym współpracować z system informatycznym Spółki. Jednakże często ich rozwiązania techniczne nie odpowiadają standardom kas stosowanych na stacjach własnych Spółki w zakresie funkcjonalności służących do realizacji celów biznesowych P. S.A. Wprowadzenie jednego typu kas rejestrujących na stacjach własnych franczyzowych prowadziłby do:

• zunifikowania i uproszczenia procesów biznesowych (możliwość drukowania faktur bezpośrednio z kasy fiskalnej, przyspieszenie obsługi programów X., Y.),
  

• skrócenie czasu obsługi klientów dzięki obsłudze kart X. w czasie trwania transakcji,
  

• spójna komunikacja marketingowa oparta o sparametryzowane informacje drukowane na paragonach fiskalnych i wydrukach niefiskalnych (kod kreskowy z kuponem rabatowym, saldo punktów X.),
  

• spójna obsługa akcji promocyjnych oraz możliwość szybkiej implementacji nowych funkcjonalności/zmian,
  

• ujednolicenia obsługi serwisowej (serwis systemu informatycznego posiada również uprawnienia do serwisowania danego typu kas rejestrujących).
  
  
  

W związku z tym planuje się aby Franczyzobiorcom razem z systemem informatycznym przekazywać również kasy fiskalne spełniające odpowiednie standardy. Kasy fiskalne zostałyby zakupione przez Spółkę a następnie na podstawie umów dzierżawy, najmu lub też w ramach umowy franczyzowej byłyby przekazane Franczyzobiorcy. Przy czym należy zaznaczyć, iż przekazanie kas fiskalnych Franczyzobiorcom w ramach pakietu franczyzowego miałoby charakter odpłatny, gdyż Franczyzobiorca uiszczałby miesięczna opłatę, której jednym z elementów kalkulacyjnych byłby właśnie koszt przekazanej kasy rejestrującej. Franczyzobiorca otrzymując taką kasę fiskalną rozpocząłby za jej pomocą prowadzenie ewidencji we własnym imieniu i na własną rzecz - oczywiście po dokonaniu czynności przewidzianych prawem (zawiadomienie właściwego naczelnika urzędu skarbowego, fiskalizacja kasy). Innymi słowy franczyzobiorca na kasie fiskalnej otrzymanej od Spółki w sposób wyżej opisany ewidencjonowałby własny obrót.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zgodnie z obowiązującymi przepisami jest możliwe, aby P. S.A. nabywał kasy fiskalne a następnie w ramach różnego rodzaju umów (najem, dzierżawa, umowa franczyzowa) przekazywał je innym podmiotom tak, by te podmioty mogły ewidencjonować na kasach fiskalnych swoją sprzedaż (obrót)?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zdaniem Spółki obecnie obowiązujące przepisy nie wprowadzają ograniczenia w obrocie kasami fiskalnymi. Należy jednak mieć na uwadze, że kasy fiskalne podlegają określonym rygorom technicznym określonym w Rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 roku w sprawie kas rejestrujących — Dz. U. 2013, poz. 363.

Zgodnie z § 18 ust. 2 producent krajowy lub podmiot dokonujący wewnątrzwspólnotowego nabycia lub importu kas w terminie 30 dni od dnia otrzymania decyzji Prezesa Głównego Urzędu Miar potwierdzającej spełnienie przez dany typ kasy funkcji oraz kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy, przekazuje ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych informacje na temat zorganizowania serwisu kas (schemat organizacyjny i jego rozmieszczenie). Oczywiście wszystkie kasy, które nabywałaby Spółka będą spełniały wskazane wymagania. Ponadto zgodnie z art. 111 ust. 6h ustawy o VAT podmiotom, którym P.S.A. sprzeda kasę fiskalną lub przekaże na podstawie umowy dzierżawy najmu lub franszyzy zostanie przekazany aktualny wykaz uprawnionych podmiotów, które prowadzą serwis, o którym mowa w ust. 6g pkt 1, wraz z adresami punktów, w których są wykonywane usługi serwisowe (w tym przeglądy techniczne kas) w zakresie danego typu kasy.

Biorąc pod uwagę powyższe zdaniem Spółki obrót kasami fiskalnymi a więc oferowanie do sprzedaży tych urządzeń innym podmiotom lub ich przekazywanie na podstawie umów najmu dzierżawy czy franszyzy nie jest zabronione przez przepisy prawa przy założeniu, że kasy fiskalne spełniają określone prawem wymogi techniczne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W przepisie art. 8 ust. 1 ustawy zdefiniowano, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. z 2011r. Dz. U. nr 177, poz. 1054 ze zm.), podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Szczegółowe zasady dotyczące stosowania kas rejestrujących zostały określone w art. 111 ust. 3a ustawy o VAT. Zgodnie, z punktem 7 ww. przepisu podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani stosować kasy rejestrujące wyłącznie do prowadzenia ewidencji własnej sprzedaży, z zastrzeżeniem ust. 3b.

Z przepisu art. 111 ust. 3b wynika, że podatnicy prowadzący ewidencje przy zastosowaniu kas rejestrujących, u których podstawą opodatkowania jest kwota prowizji lub inna postać wynagrodzenia za wykonywane usługi w ramach umowy agencyjnej, zlecenia, pośrednictwa, lub innych umów o podobnym charakterze albo marża, ewidencjonują, przy zastosowaniu swoich kas rejestrujących, zarówno sprzedaż własną towarów i usług jak również sprzedaż dokonaną w imieniu lub na rzecz innych podatników.

Zgodnie z delegacją ustawową zawartą w art. 111 ust. 7a pkt 1 cyt. ustawy, Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, sposób prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących, w tym o zastosowaniu specjalnym dla specyficznego rodzaju działalności, oraz warunki używania kas przez podatników, uwzględniając potrzebę właściwego ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących przez podatników, o których mowa w ust. 1, oraz potrzebę przeciwdziałania nieewidencjonowaniu obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas przez tych podatników, jak również zapewnienia kontroli prawidłowości rozliczania podatku.

Stosownie do zapisów obowiązującego od dnia 1 kwietnia 2013r. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14.03.2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2013 r. poz. 363) przez inny podmiot - rozumie się agenta, zleceniobiorcę, pośrednika lub inną osobę, która na podstawie umowy agencyjnej, zlecenia, pośrednictwa lub innej umowy o podobnym charakterze dokonuje sprzedaży w imieniu lub na rzecz podatnika zobowiązanego do prowadzenia ewidencji / § 2 pkt 3/.

Natomiast zgodnie z § 2 pkt 5 ww. rozporządzenia przez kasę powierzoną - rozumie się kasę podatnika obowiązanego do jej stosowania w zakresie prowadzenia ewidencji, który na podstawie umowy przekazuje ją innemu podmiotowi do prowadzenia ewidencji w jego imieniu.

Z kolei przez kasę własną - rozumie się kasę podatnika obowiązanego do jej stosowania w zakresie prowadzenia ewidencji własnej sprzedaży albo prowadzenia ewidencji własnej sprzedaży i ewidencji prowadzonej na rzecz lub w imieniu innych podatników / § 2 pkt 6 ww. rozporządzenia/.

W myśl § 3 ust. 1 rozporządzenia podatnicy prowadzą ewidencję każdej sprzedaży, w tym sprzedaży zwolnionej, wyłącznie przy użyciu kas, które mają potwierdzenie, że kasa spełnia funkcje wymienione w art. 111 ust. 6a ustawy oraz kryteria i warunki techniczne określone w przepisach wydanych na podstawie art. 111 ust. 9 ustawy.

Stosownie do § 5 ust. 1-3 rozporządzenia podatnik, który ma obowiązek prowadzenia ewidencji, zlecając wykonywanie sprzedaży innemu podmiotowi, przekazuje kasę powierzoną lub zobowiązuje go do prowadzenia ewidencji na swoją rzecz lub w swoim imieniu przy zastosowaniu kasy własnej tego podmiotu.

W przypadku gdy inny podmiot obowiązany jest również do prowadzenia ewidencji własnej sprzedaży, ewidencjonuje na potrzeby obliczenia osiąganego przez siebie obrotu oraz kwot podatku należnego całą wartość sprzedaży własnej i prowadzonej na rzecz lub w imieniu innych podatników.

Przekazanie innemu podmiotowi kasy powierzonej w celu prowadzenia ewidencji lub zobowiązanie innego podmiotu do prowadzenia tej ewidencji przy zastosowaniu kasy własnej, następuje na podstawie umowy zawartej w formie pisemnej.

Z powołanego wyżej przepisu § 5 rozporządzenia wynika, że podatnik, który dokonuje sprzedaży na rzecz innego podmiotu, może ewidencjonować tę sprzedaż na kasie rejestrującej powierzonej przez podmiot zlecający taką sprzedaż bądź na kasie własnej, przy czym powyższe kwestie powinny być uregulowane w stosownej umowie zawartej między tymi podmiotami. Zatem przepis ten dotyczy podatników wykonujących czynności w ramach umowy agencyjnej, zlecenia, pośrednictwa lub innych umów o podobnym charakterze.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie sprzedaży towarów i usług za pomocą stacji paliw własnych i franczyzowych. Stacje franczyzowe to stacje paliw, których właścicielami są osoby trzecie funkcjonujące w sieci na podstawie podpisanych ze Spółką umów franczyzowych. W ramach tych umów Franczyzobiorca zobowiązuje się do dokonywania zakupów m.in. paliw od Wnioskodawcy, stosowania odpowiednich standardów obsługi, sprzedaży określonych towarów pozapaliwowych, udziału w akcjach marketingowych prowadzonych przez Spółkę itd. W ramach umowy Franczyzobiorca otrzymuje za odpłatnością tzw. pakiet franczyzowy, w skład którego wchodzi m.in.: prawo do korzystania ze znaków towarowych, elementy identyfikacji wizualnej, system informatyczny i prawo korzystania z aplikacji w nim zawartych itd. Wraz z systemem informatycznym nie są przekazywane kasy rejestrujące służące do ewidencjonowania obrotu Franczyzobiorcy. Kasy rejestrujące są nabywane przez Franczyzobiorcę i muszą pod względem technicznym współpracować z system informatycznym Spółki. Z uwagi na fakt, iż kasy nabywane przez kontrahentów często nie spełniają warunków technicznych wymaganych przez Wnioskodawcę, planuje się aby Franczyzobiorcom razem z systemem informatycznym przekazywać również kasy fiskalne spełniające odpowiednie standardy. Kasy fiskalne zostałyby zakupione przez Spółkę a następnie na podstawie umów dzierżawy, najmu lub też w ramach umowy franczyzowej byłyby przekazane Franczyzobiorcy; przekazanie ich byłoby odpłatne. Franczyzobiorca otrzymując taką kasę fiskalną rozpocząłby za jej pomocą prowadzenie ewidencji we własnym imieniu i na własną rzecz - po dokonaniu czynności przewidzianych prawem (zawiadomienie właściwego naczelnika urzędu skarbowego, fiskalizacja kasy), czyli franczyzobiorca na kasie fiskalnej otrzymanej od Spółki w ww. sposób ewidencjonowałby własny obrót.

W tym miejscu należy wskazać, że stosownie do art. 659 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Najem jest więc umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Zgodnie z treścią art. 693 § 1 k.c., przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Do dzierżawy – stosownie do art. 694 k.c.– stosuje się odpowiednio przepisy o najmie.

Z powyższego wynika, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie tej rzeczy /tutaj kasy rejestrującej/ przez jej najemcę.

Z kolei umowa franczyzy należy do grupy umów nienazwanych. Zgodnie z Europejskim Kodeksem Etycznym Franczyzy franczyzę definiuje się jako system marketingu dóbr, usług i technologii, oparty na ścisłej i ciągłej współpracy między prawnie i finansowo odrębnymi przedsiębiorstwami, franczyzodawcą i jego franczyzobiorcami, w ramach której franczyzodawca nadaje swym franczyzobiorcom prawo, a także nakłada obowiązek prowadzenia działalności zgodnie z koncepcją franczyzodawcy. Prawo to upoważnia i obliguje każdego franczyzobiorcę w zamian za bezpośrednie lub pośrednie świadczenie finansowe, do wykorzystania nazwy handlowej, znaku towarowego lub znaku usługowego, know-how, metod handlowych i technicznych, systemów proceduralnych i innych praw własności przemysłowej lub intelektualnej, przy zapewnieniu stałej pomocy handlowej i technicznej, w ramach i na czas trwania pisemnej umowy franczyzy, zawartej w tym celu między stronami.

Biorąc pod uwagę wskazane wyżej przepisy oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że kontrahenci, którzy współpracują z Wnioskodawcą w oparciu o zawartą umowę franczyzy będą zobowiązani do ewidencjonowania na kasie rejestrującej wyłącznie własnego obrotu. Zatem franczyzobiorcy do ewidencjonowania własnej sprzedaży będą zobowiązani stosować wyłącznie własne kasy rejestrujące, a tym samym Wnioskodawca nie może powierzać im własnych kas rejestrujących niezależnie od sposobu zawartej z nimi umowy /najem, dzierżawa, w ramach franczyzy/. Przepis § 5 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących bezwzględnie wskazuje, że tylko podmiot zlecający prowadzenie własnej sprzedaży innemu podmiotowi może powierzyć mu do prowadzenia ewidencji sprzedaży własną kasę rejestrującą na podstawie odpowiednio zawartej umowy. W konsekwencji powyższego Wnioskodawca nie ma możliwości w oparciu o wyżej wymienione umowy przekazywać franczyzobiorcom kasy rejestrujące, które będą stosowane do rejestracji obrotów własnych franczyzobiorców. Tut. Organ nadmienia, że Wnioskodawca w celu ujednolicenia stosowanych kas przez franczyzobiorców może nabywać kasy o pożądanych parametrach technicznych i następnie dokonywać ich dostawy na rzecz tych kontrahentów.

W konsekwencji powyższego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie objętym przedmiotowym wnioskiem należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.