Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB1/415-543/13-4/MAP
z 12 listopada 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, reprezentowanej przez pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 19 sierpnia 2013 r. (data wpływu 22 sierpnia 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 21 października 2013 r. (data wpływu 23 sierpnia 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania środków pieniężnych przekazanych Wnioskodawczyni przez kupujących towary na pokrycie zobowiązań wobec operatora pocztowego stanowiących nadwyżkę nad faktycznie zapłaconą kwotą za przesyłkę pocztową:

• w części dotyczącej kwot niezwróconych kupującemu – jest prawidłowe,

• w części dotyczącej kwot zwróconych kupującemu – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 22 sierpnia 2013 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek nie spełniał wymogów, o których mowa m.in. w art. 14b § 3 ustawy z dnia 7 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.), w związku z czym pismem z dnia 16 października 2013 r., IPTPB1/415-543/13-2/MAP, na podstawie art. 169 § 1 w związku z art. 14h ww. ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie z dnia 16 października 2013 r. skutecznie doręczono w dniu 18 października 2013 r., następnie w dniu 23 października 2013 r. uzupełniono ww. wniosek (data nadania w polskiej placówce pocztowej 21 października 2013 r.).

W przedmiotowym wniosku po jego uzupełnieniu zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług oraz rozlicza się na zasadach ogólnych i prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów.

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą polegającą na internetowej sprzedaży towarów. Zgodnie z regulaminem sprzedaży, kosztami związanymi z wysyłką towarów za pośrednictwem danego operatora pocztowego obciążany jest nabywca towaru, w myśl z art. 547 Kodeksu cywilnego. Zapłata za towar następuje na rachunek bankowy bądź przekazem pocztowym. Zapłata za dostawę następuje łącznie z zapłatą za towar i jest zwrotem dla Wnioskodawczyni za wydatki poniesione w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy. W umowie aukcji wraz z opisem sprzedawanego towaru, bądź w regulaminie sklepu internetowego, Wnioskodawczyni umieszcza informację (klauzulę) następującej treści: „kupujący udziela pełnomocnictwa sprzedającemu wymienionego w wiadomości dla kupującego (dalej załącznik do umowy), do zawarcia w jego imieniu i na jego rachunek umowy o świadczenie usług pocztowych z operatorem pocztowym (dalej OP) i przesłania w jego imieniu zakupionych przedmiotów, przy czym kupujący ponosi wszystkie koszty związane z zawarciem umowy z operatorem pocztowym, tj. koszty eksploatacyjne pojazdu, opakowania, transportu i inne”.

Wydatki związane z udzielnym pełnomocnictwem z zerową stawką VAT, jak i ze stawką 23% VAT, nie będą ujmowane w podatkowej księdze przychodów i rozchodów, ponieważ zwrot wydatków nie jest obrotem w związku z udzielonym pełnomocnictwem. Wnioskodawczyni określa koszty dostawy hipotetycznie z dołu. Wnioskodawczyni umocowana stosownym pełnomocnictwem jako osoba fizyczna będzie korzystała ze znaczków pocztowych danego operatora pocztowego, bądź będzie opłacała usługi zgodnie z wymogami danego operatora pocztowego.

Dla kwot otrzymanych od kupujących na pokrycie wydatków w imieniu kupujących, Wnioskodawczyni prowadzi odrębną księgowość, z której wyliczona będzie ogółem niewykorzystana kwota przeznaczona na pokrycie kosztów w związku z reprezentowaniem kupujących. Kwota z wynikiem dodatnim zostanie udokumentowana notą księgową i zaksięgowana w podatkowej księdze przychodów i rozchodów, w danym miesiącu rozliczeniowym.

Ewentualna nadwyżka będzie zwracana kupującemu pod warunkiem, że

1. nie będzie większa od kosztów przelewu bankowego/przekazu pocztowego, chyba że kupujący pokryje koszty przelewu,
2. kupujący wskaże gdzie i w jaki sposób ma zostać zwrócona.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytanie ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku:

Czy od nadwyżki z niewykorzystanej kwoty będącej zwrotem wydatków (niebędącej obrotem), przekazanej przez kupującego/mocodawcę na opłacenie wszystkich kosztów ponoszonych w związku ze zrealizowaniem i przesłaniem zakupionego towaru na adres wskazany przez mocodawcę, Wnioskodawczyni zobowiązana jest odprowadzić podatek dochodowy?

Zdaniem Wnioskodawczyni, przedstawionym w uzupełnieniu wniosku, art. 79 Dyrektywy Rady 2008/112/WC z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz. UE L Nr 347 s. 1 ze zm.) stanowi, że podstawa opodatkowania nie obejmuje następujących elementów:

1. obniżek cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
2. upustów i obniżek cen udzielonych nabywcy lub usługobiorcy i uwzględnionych w momencie transakcji;
3. kwot otrzymanych przez podatnika od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy, a zaksięgowanych przez podatnika na koncie przejściowym.
   
   

W myśl ww. dyrektywy, podatnik musi przedstawić dowód na rzeczywistą kwotę kosztów, o których mowa w akapicie pierwszym lit. c), i nie może odliczyć VAT, który w danym przypadku mógł zostać naliczony.

Jeżeli podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot otrzymanych przez podatnika od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy, a zaksięgowanych przez podatnika na koncie przejściowym, to równoznaczne jest to z tym, że opodatkowaniu nie podlega całość przekazanej kwoty od nabywcy lub usługobiorcy, która przeznaczona jest na pokrycie wszystkich wydatków w związku z działaniem w imieniu nabywcy lub usługobiorcy. Przez wydatki należy rozumieć opakowanie, koszty eksploatacyjne opakowania, przejazd od placówki nadawczej do punktu nadawczego przewoźnika oraz powrót (tj. koszty eksploatacyjne pojazdu paliwa) oraz wszystkie inne koszty pośrednie wynikłe i związane z nadaniem przesyłki w imieniu nabywcy.

Wnioskodawczyni wskazuje, że podobną wykładnię prawa przedstawił NSA w wyroku z dnia 23 kwietnia 2013 r., sygn. akt I FSK 318/12 w sprawie nieopodatkowanej i niewykorzystanej kwoty przeznaczonej na pokrycie wydatków ponoszonych na rzecz nabywcy. NSA podkreślił, że art. 79 wymaga spełnienia trzech warunków tj.:

1. potwierdzenia zapłaty muszą być księgowane na koncie przejściowym rozrachunkowym,
2. dowodu posiadanego pełnomocnictwa,
3. rzeczywistego poniesienia kosztu.
   
   

W związku z powyższym, wyrok NSA nie nawiązywał od opodatkowania kwoty przeznaczonej przez nabywcę jako zwrot wydatków, lecz wyjaśnił, że kwota to nie podlega opodatkowania w przypadku spełnienia trzech wyżej wymienionych warunków. Podobnie wypowiedział się WSA we Wrocławiu z dnia 25 kwietnia 2013 r., sygn. akt I SA/Wr 370/13 oraz WSA w Kielcach, sygn. akt I SA/KE 535/11.

Zwrot wydatków nie jest również obrotem. Skoro bowiem kwota jaką zwraca nabywca jako zwrot wydatków jest zwrotem wydatków, to celem art. 79 Dyrektywy Rady 2006/112/WE jest odstąpienie od opodatkowania podatkiem VAT całej tej kwoty.

Zasada pierwszeństwa prawa wspólnotowego w swej istocie stanowi nakaz zapewnienia wszystkim normom prawa wspólnotowego przewagi w razie konfliktu z jakąkolwiek wcześniejszą lub późniejszą normą krajową w każdym państwie członkowskim. Wnioskodawczyni podkreśla, że Trybunał Sprawiedliwości opowiada się za pierwszeństwem stosowania prawa wspólnotowego, a zatem sprzeczna z prawem wspólnotowym norma prawa krajowego nie traci automatycznie mocy obowiązującej, lecz zostaje jedynie wyłączona możliwość jej stosowania w konkretnych przypadkach, które skutkują powstaniem kolizji (por. m. in. wyrok TK z dnia 11 maja 2005 r., sygn. akt K 18/04, orzekający w pełnym składzie, LexPolonica 543988; wyrok ETS z dnia 15 lipca 1964 r., C-6/64 w sprawie Flaminio Costa vs. E.N.E.L., LexPolonica 2234217).

Zasada bezpośredniości oznacza, że normy prawa unijnego mają zastosowanie do krajów członkowskich bez względu na to, czy dany akt prawny został implementowany do porządku wewnętrznego, czy też nie. W związku z powyższym, organ podatkowy, tak jak i inne organy państwowe, mają obowiązek stosowania prawa wspólnotowego, nawet w sytuacji, gdy polskie prawo nie przewiduje określonej normy.

Wnioskodawczyni wskazuje, że jak wynika z treści art. 79 Dyrektywy Rady 2006/112/WE, nie jest Ona zobowiązana do opodatkowania podatkiem VAT niewykorzystanej kwoty z kwot otrzymanych na pokrycie wydatków w związku z umocowanym pełnomocnictwem, ale jest zobowiązana do opodatkowania 18% podatkiem dochodowym od osób fizycznych niewykorzystanej kwoty z kwot otrzymanych na pokrycie wydatków w związku z umocowanym pełnomocnictwem, na podstawie art. 14 ust. 1, art. 14 ust. 2 pkt 2, art. 14 ust. 3 pkt 3a i art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Podkreśla, że podobne zdanie zajął organ wydając interpretację IPPB1/415-535/13-6/ES.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego:

• w części dotyczącej kwot niezwróconych kupującemu – uznaje się za prawidłowe,

• w części dotyczącej kwot zwróconych kupującemu – uznaje się za nieprawidłowe.
  
  

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), źródłem przychodów jest m.in. pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 cyt. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 2 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków, z wyjątkiem gdy przychody te są związane z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których, zgodnie z art. 22a-22o, dokonuje się odpisów amortyzacyjnych.

Jednakże w myśl art. 14 ust. 3 pkt 3a ww. ustawy, do przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2 nie zalicza się zwróconych wydatków niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni rozlicza się na zasadach ogólnych i prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą polegającą na internetowej sprzedaży towarów. W myśl regulaminu sprzedaży, kosztami związanymi z wysyłką towarów za pośrednictwem danego operatora pocztowego obciążany jest nabywca towaru, zgodnie z art. 547 Kodeksu cywilnego. Zapłata za towar następuje na rachunek bankowy bądź przekazem pocztowym.

Ewentualna nadwyżka będzie zwracana kupującemu pod warunkiem, że

1. nie będzie większa od kosztów przelewu bankowego/przekazu pocztowego, chyba że kupujący pokryje koszty przelewu,
2. kupujący wskaże, gdzie i w jaki sposób ma zostać zwrócona.
   
   

W związku z powyższym stwierdzić należy, iż gdyby kwota należności za przesyłkę otrzymana od kupującego odpowiadała faktycznej odpłatności z tego tytułu, to nie powstałby u Wnioskodawczyni przychód w rozumieniu ww. przepisów, gdyż kwoty przez Nią otrzymane z tego tytułu nie byłyby kwotami należnymi z tytułu sprzedaży towarów. Działając w imieniu i na rachunek nabywcy towarów, jako jego pełnomocnik, zobowiązana jest Ona bowiem do przekazania otrzymanych tytułem wysyłki towaru kwot na rzecz operatora pocztowego.

Należy jednak podkreślić, iż warunkiem bezwzględnym i podstawowym dla takiej klasyfikacji ww. kwot otrzymanych od nabywcy towarów jest działanie Wnioskodawczyni w imieniu i na jego rzecz (rachunek), na podstawie zawartej umowy i stosownego pełnomocnictwa.

Jak wynika z przepisów art. 95 do art. 109 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zm.), pełnomocnictwo to jednostronne oświadczenie osoby (mocodawcy) na mocy którego inna osoba (pełnomocnik) staje się upoważniona do działania w imieniu mocodawcy. Zatem każda czynność wykonana przez pełnomocnika w imieniu mocodawcy i w zakresie udzielonego pełnomocnictwa wywoła skutki bezpośrednio w sferze prawnej mocodawcy.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że kwota jaką Wnioskodawczyni otrzyma od kupującego na pokrycie wydatków związanych z opłaceniem przesyłki pocztowej stanowiąca nadwyżkę nad faktycznie zapłaconą kwotą za przesyłkę pocztową, w sytuacji gdy Wnioskodawczyni nie zwróci jej kupującemu, stanowi dla Niej przychód z działalności gospodarczej. Powyższy przychód podlega opodatkowaniu zgodnie z wybraną przez Wnioskodawczynię formą opodatkowania przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej, tj. na zasadach ogólnych.

Natomiast, w przypadku, gdy Wnioskodawczyni zwróci kupującemu nadwyżkę nad faktycznie zapłaconą kwotą za przesyłkę pocztową, to kwota ta nie będzie stanowiła przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Jednocześnie zaznacza się, że dokonując weryfikacji stanowiska Wnioskodawczyni, tut. Organ nie odniósł się do kwestii opodatkowania podatkiem od towarów i usług niewykorzystanej kwoty otrzymanej na pokrycie wydatków w związku z umocowanym pełnomocnictwem, gdyż zagadnienie to nie było przedmiotem zapytania, co wynika z uzupełnienia wniosku.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.