Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP4/443-383/13/BP
z 4 listopada 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 1 sierpnia 2013r. (data wpływu 6 sierpnia 2013r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 sierpnia 2013r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Spółka (dalej również Wnioskodawca lub Drukarnia) w ramach wykonywanej działalności gospodarczej dostarczyła na zlecenie klienta wydrukowane katalogi.

Po zakończeniu procesu poligraficznego, w czasie którego wytworzono nową jakość, nastąpiła sprzedaż zleceniodawcy powstałego wyrobu tj. odpowiednio zadrukowanego i oprawionego papieru w postaci 40 000 sztuk katalogu. Drukarnia wyzbyła się w ten sposób własności użytych do produkcji materiałów, które w ramach procesu produkcyjnego zmieniły swą formę i funkcję. Drukarnia dostarczyła zamówione produkty zgodnie ze zleceniem wykonania materiałów poligraficznych na urząd pocztowy w Stahnsdorf celem dystrybucji pocztowej (30 726 sztuk nakładu) i do siedziby zleceniodawcy w Hamburgu (9 274 sztuki nakładu).

Dostawa nastąpiła na rzecz zleceniodawcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspolnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej i Spółka podała ten numer oraz swój numer, pod którym jest zidentyfikowana na potrzeby podatku od towarów i usług poprzedzony kodem PL na fakturze stwierdzającej dostawę w/w towarów.

Spółka posiada w swojej dokumentacji niżej wymienione dowody potwierdzające, że towary będące przedmiotem opisanej wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju:

• kopia faktury sprzedaży 40 000 sztuk nakładu
• zbiorczy dokument WZ 40 000 sztuk nakładu
• szczegółowe dokumenty WZ 40 000 sztuk nakładu
• międzynarodowy samochodowy list przewozowy (CMR) na 9274 sztuki nakładu, podpisany i ostęplowany przez odbiorcę
• 2 faktury za usługi transportowe na trasie Polska - Niemcy w/w towarów (osobne dla każdego miejsca rozładunku tj. Stahnsdorf i Hamburg)
• zlecenie wykonania i fakturę za usługi dystrybucji pocztowej 30 726 sztuk nakładu na terytorium Niemiec
• dowód zapłaty za fakturę sprzedaży (z uwzględnieniem skonta należnego zleceniodawcy)
• dowód zapłaty za usługi transportowe z Polski do Niemiec
• dowód zapłaty za usługę dystrybucji pocztowej
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Drukarnia ma prawo do zastosowania 0% stawki opodatkowania do opisanej w stanie faktycznym transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów?

Zdaniem Wnioskodawcy, proces wytwarzania produkcji poligraficznej w oparciu o własne materiały jest działalnością, która prowadzi do powstania nowego dobra materialnego (rzeczy). Wyrób ten jest samodzielnym przedmiotem obrotu i możliwe jest przeniesienie prawa do rozporządzenia nim jak właściciel. Wytworzony w procesie poligraficznym produkt jest rzeczą ruchomą w rozumieniu art. 2 ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 z późn. zm., dalej: Ustawa). Przeniesienie własności wytworzonego wyrobu wymaga jego wydania (przeniesienia posiadania), jako rzeczy określonej co do gatunku, zgodnie z art. 155 ust. 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). W związku z powyższym przeniesienie prawa do rozporządzania produkcją poligraficzną jest dostawą towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 Ustawy.

Takie stanowisko przyjął Minister Finansów w piśmie znak PP1-811-1900/04/ DSZ/4045 z dnia 30 grudnia 2004r., w którym uznaje czynności wykonywane przez drukarnie za dostawy towarów, jeżeli ma miejsce wytworzenie produktu z materiałów własnych i przeniesienie na nabywcę prawa do rozporządzenia produktem jak właściciel.

Zdaniem Spółki posiadane przez Wnioskodawcę dokumenty potwierdzają fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju. Wnioskodawca posiada dowody, o których mowa w art. 42 ust. 3 Ustawy (kopia faktury na 40 000 sztuk, specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku całego nakładu (zbiorczy i szczegółowy dokument WZ), dokument przewozowy otrzymany od przewoźnika odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z którego jednoznacznie wynika, że 9274 sztuki nakładu zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium Niemiec (CMR) oraz dokumenty uzupełniające, wskazane w art. 42 ust. 11 Ustawy (dokumenty dotyczące kosztów transportu (zapłacone faktury za transport 40 000 sztuk nakładu), dokumenty potwierdzające zapłatę za towar (wyciągi bankowe na całą wartość faktury sprzedaży (po uwzględnieniu skonta), dowód potwierdzający przyjęcie i dystrybucję towaru na terytorium Niemiec (zlecenie i zapłacona faktura za usługę dystrybucji pocztowej 30 726 sztuk).

Spółka zgadza się z poglądem orzecznictwa, iż stosowanie stawki 0% z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów nie jest wyjątkiem od reguły, lecz regułą, od której wyjątkiem jest stosowanie stawki krajowej. Wszelkie wątpliwości dotyczące opodatkowania takiej transakcji powinny być rozstrzygane na korzyść stosowania stawki 0%. Dokumenty, o których mowa w art. 42 ust. 3 Ustawy mają „łącznie” potwierdzać określony fakt, co oznacza, że zebrane razem mają dać jednoznaczną informację, której wymaga interpretowana norma. Ponieważ dokumenty mają „łącznie” potwierdzać określony fakt, Drukarnia nie musi posiadać wszystkich typów dokumentów wymienionych w art. 42 ust. 3 Ustawy jako odrębnych dokumentów, ważne jest bowiem jedynie to, aby dokumenty te zawierały informacje, z których wynika, że towar został faktycznie dostarczony do innego państwa członkowskiego.

Z orzeczeń Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (C-409/04, C-146/05 i inne) wynika, iż stawka 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy znajduje zastosowanie tylko wtedy, gdy dostawca ustalił, że towar ten został wysłany lub przetransportowany do innego państwa członkowskiego, oraz że w wyniku wysyłki lub transportu fizycznie opuścił terytorium państwa członkowskiego dostawy. Dlatego należy dostarczyć przekonujące dowody na to, że towary fizycznie opuściły państwo członkowskie dostawy, lecz dowody te nie mogą wykraczać poza to, co jest niezbędne do realizacji tego celu, co oznacza, że muszą uwzględniać zasadę proporcjonalności, a w szczególności nie mogą być wykorzystywane w sposób, który podważałby neutralność podatku VAT, stanowiącą podstawową zasadę wspólnego systemu podatku VAT. Wreszcie, jeżeli fakt dokonania dostawy wewnątrzwspólnotowej jest bezsporny, zasada neutralności podatkowej wymaga, by stawka 0% została przyznana w razie spełnienia przesłanek merytorycznych, nawet jeśli podatnik nie spełnia wszystkich wymogów formalnych, chyba, że naruszenie tych wymogów formalnych uniemożliwiło przedstawienie przekonywującego dowodu spełnienia przesłanek merytorycznych.

Prawo Wnioskodawcy do zastosowania do opisanej w stanie faktycznym wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0%, uzależnione jest od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, iż doszło do wywozu towaru z terytorium kraju i do dostarczenia ich na terytorium innego państwa członkowskiego. Istotą tejże normy jest zobowiązanie do udowodnienia, iż towary będące przedmiotem dostawy rzeczywiście opuściły terytorium kraju, ze względu na odmienne niż w odniesieniu do dostaw krajowych skutki podatkowe. Wykazanie, że towar fizycznie opuścił Polskę jest niezbędne dla zastosowania stawki 0% z tego względu, że okoliczność wysyłki towaru i przemieszczenia go do innego państwa członkowskiego stanowi obiektywne kryterium, na którym opierają się pojęcia definiujące czynność wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Stanowisko, potwierdzające, iż zastosowanie stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów możliwe jest, gdy podatnik posiada jedynie niektóre dowody określone w art. 42 ust. 3 Ustawy uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 Ustawy, które potwierdzą przemieszczenie towaru z jednego państwa członkowskiego do innego zajął m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 11 kwietnia 2012 r. nr IBPP4/443-19/12/LG.

Podobnie w uchwale Naczelnego Sądu Administracyjnego z 11 października 2010r. sygn. akt. I FPS 1/10, NSA podkreślono, iż samo brzmienie art. 42 ust. 3 Ustawy wskazuje na podstawowy katalog dokumentów potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę na terytorium innego państwa członkowskiego, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 Ustawy.

Mając powyższe na uwadze, w związku z faktem, iż Wnioskodawca jest w posiadaniu dokumentów, które łącznie potwierdzają fakt wywozu towaru z terytorium kraju i dostarczenie go do nabywcy z innego państwa członkowskiego, Spółka jest uprawniona do zastosowania dla dokonanej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów stawki 0%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z unormowaniem zawartym w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Powyższy przepis wprowadza powszechność opodatkowania podatkiem VAT ww. czynności.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne (art. 5a ustawy).

Przy wyznaczaniu zakresu stosowania stawek obniżonych, w okresie od dnia 1 stycznia 2011r., jest wykorzystywana Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług, wprowadzona w życie rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.).

W myśl pkt 4.1 Zasad metodycznych Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług – zakres rzeczowy PKWiU, Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług jest klasyfikacją produktów pochodzenia krajowego oraz z importu, przy czym:

pod pojęciem produktów rozumie się wyroby i usługi:

• pod pojęciem wyrobów rozumie się surowce, półfabrykaty, wyroby finalne oraz zespoły i części tych wyrobów - o ile występują w obrocie,
• pod pojęciem usług rozumie się:
• wszelkie czynności świadczone na rzecz jednostek gospodarczych prowadzących działalność o charakterze produkcyjnym, tzn. usługi dla celów produkcji nietworzące bezpośrednio nowych dóbr materialnych,
  
• wszelkie czynności świadczone na rzecz jednostek gospodarki narodowej oraz na rzecz ludności, przeznaczone dla celów konsumpcji indywidualnej, zbiorowej ogólnospołecznej.

Pojęcie usług nie obejmuje czynności związanych z wytwarzaniem wyrobów (włączając półfabrykaty, elementy, części, obróbkę elementów) z materiałów własnych przedsiębiorstwa na zlecenie innych jednostek gospodarki narodowej, przeznaczonych do celów produkcyjnych lub do dalszej odsprzedaży oraz z reguły nie obejmuje wytwarzania wyrobów na indywidualne zamówienie ludności z materiałów własnych wykonawcy.

Zatem, odnosząc definicję usługi zawartą w ww. rozporządzeniu do definicji usługi zawartej w art. 8 ustawy, wyjaśnić należy, iż pojęcie usługi wynikające z powołanego rozporządzenia nie jest tożsame z definicją usługi zawartą w art. 8 ustawy, a pojęcie dostawy towaru we wskazanym rozporządzeniu nie występuje.

W celu zastosowania właściwych regulacji prawnych należy przede wszystkim rozstrzygnąć, czy realizowana przez Wnioskodawcę czynność stanowi dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, czy też uznać ją należy za świadczenie usług. W przedmiotowej sprawie kluczowym zagadnieniem jest zatem ustalenie, czy wytworzenie książek polegające na ich druku oraz oprawie, należy uznać za dostawę towarów, w ramach której następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Proces wydrukowania katalogów w oparciu o własne materiały jest procesem wytworzenia nowego dobra materialnego (rzeczy), o funkcji całkiem odmiennej od tej, związanej z wykorzystanymi materiałami, które stają się przedmiotem obrotu w momencie przeniesienia prawa na wydawcę do rozporządzenia nim jak właściciel. Bez znaczenia są przy tym prawa autorskie przynależne wydawcy do drukowanego utworu, gdyż nie one są w tym przypadku przedmiotem obrotu, lecz rzeczowa postać tegoż utworu jakim są wydrukowane katalogi. Wytworzone w takim procesie produkcyjnym katalogi są rzeczami ruchomymi w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy, co do których drukarnia – aby wydawca mógł nimi rozporządzać jak właściciel – musi przenieść prawo ich posiadania na nabywcę.

Kiedy mowa o „przeniesieniu prawa do rozporządzania” nie należy tego zwrotu utożsamiać jedynie z przeniesieniem prawa własności w sensie prawnym, gdyż w pojęciu tym mieszczą się wszelkie formy przeniesienia prawa, które nabywcy umożliwiają rozporządzanie dobrami materialnymi (rzeczami) jak właścicielowi.

W tym przypadku niewątpliwie drukarnia wyzbywa się własności użytych do tej produkcji materiałów, surowców i komponentów które w ramach tego procesu produkcyjnego przybrały postać rzeczową katalogów. Przeniesienie własności tych towarów na zleceniodawcę wymaga ich wydania, jako rzeczy określonych co do gatunku – art. 155 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), czyli przeniesienia również ich posiadania na zleceniodawcę, co pozwala temu ostatniemu na rozporządzanie tymi rzeczami jak właściciel. Tym samym, następuje w takim przypadku przeniesienie przez drukarnię na zleceniodawcę prawa do rozporządzania jak właściciel wyprodukowanym przez drukarnię majątkiem rzeczowym, co czyni tę czynność dostawą towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zatem mając na względzie powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, iż Zainteresowany wytwarzając katalogi z własnych materiałów, a następnie przenosząc prawo do rozporządzania takimi towarami jak właściciel na klienta, dokonuje dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Zasadniczą kwestię w przedmiotowej sprawie stanowi udowodnienie faktu dostarczenia towaru do innego państwa członkowskiego. Wykazanie przez dostawcę, że towar fizycznie opuścił kraj dostawcy jest niezbędne dla zastosowania stawki 0% z tego względu, że okoliczność wysyłki towaru i przemieszczenia go do innego państwa członkowskiego stanowi obiektywne kryterium, na którym opierają się pojęcia definiujące czynność wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

W myśl art. 13 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

1. podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
2. osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
3. 3. podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
4. podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.
   
   

Stosownie do art. 13 ust. 6 ustawy wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT UE zgodnie z art. 97, z zastrzeżeniem ust. 7.

Przywołane powyżej przepisy wskazują, że jeżeli wywóz towarów następuje w wyniku dokonania transakcji z ustalonym nabywcą, w celu przeniesienia na konkretny podmiot prawa do rozporządzania wywożonym towarem jak właściciel, zachodzi wówczas transakcja – wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów w sprzedaży, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie.

Zgodnie z art. 41 ust. 3 ustawy w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

W świetle art. 42 ust. 1 ustawy wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej;
   
2. podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
   
3. podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.
   
   
   

Dowodami o których mowa w ust. 1 pkt 2 ustawy, zgodnie z ust. 3 powołanego, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

• dokumenty przewozowe otrzymane przez przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towaru z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju – w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
• specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku

-z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Natomiast w przypadku, gdy dokumenty wymienione w cyt. wyżej art. 42 ust. 3 nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy, w świetle art. 42 ust. 11 ustawy, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, a w szczególności:

1. korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie,
2. dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu,
3. dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie w takim przypadku inny dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania,
4. dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.
   
   

Analiza regulacji dotyczących transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy pozwala na wskazanie dwóch podstawowych warunków, od spełnienia których uzależnione jest potraktowanie danej czynności jako dostawy wewnątrzwspólnotowej.

Pierwszy z tych warunków dotyczy aspektu prawnego transakcji - jego spełnienie ma gwarantować, że czynność ta zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w państwie przeznaczenia i zostanie tam faktycznie opodatkowana.

Drugi z warunków dotyczy aspektu faktycznego transakcji tj. udokumentowania faktu wywozu towaru oraz dostarczenia go w ramach dostawy w państwie przeznaczenia – jego spełnienie pozwala na przyjęcie, że faktycznie nastąpił wywóz towarów z kraju i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego. Ten ostatni warunek, od którego spełnienia zależy potraktowanie danej dostawy jako dostawy wewnątrzwspólnotowej, dotyczy udokumentowania faktu wywozu towaru oraz dostarczenia go w ramach dostawy w państwie przeznaczenia. Koncentruje się on zatem na faktycznych, a nie prawnych aspektach transakcji. Powyższy warunek został określony wprost w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Z powyższe wynika, że przy uwzględnieniu dokładnej analizy powyższych przepisów można stwierdzić, że dowody, o których mowa w art. 42 ust. 3 ustawy nie mają charakteru bezwzględnie obowiązującego, lecz jedynie dowodów względnie obowiązujących, co oznacza, że podatnik powinien co do zasady nimi dysponować, lecz w przypadku ich braku lub braku pewnych danych na dokumentach wymaganych tymi przepisami – co czyni je niepełnowartościowymi dowodami w zakresie wykazania dowodzonej okoliczności – może ona zostać udowodniona również innymi dowodami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca w ramach wykonywanej działalności gospodarczej dostarczył na zlecenie klienta wydrukowane katalogi. Po zakończeniu procesu poligraficznego, w czasie którego wytworzono nową jakość, nastąpiła sprzedaż zleceniodawcy powstałego wyrobu tj. odpowiednio zadrukowanego i oprawionego papieru w postaci 40 000 sztuk katalogu. Drukarnia wyzbyła się w ten sposób własności użytych do produkcji materiałów, które w ramach procesu produkcyjnego zmieniły swą formę i funkcję. Drukarnia dostarczyła zamówione produkty zgodnie ze zleceniem wykonania materiałów poligraficznych na urząd pocztowy w Stahnsdorf celem dystrybucji pocztowej (30 726 sztuk nakładu) i do siedziby zleceniodawcy w Hamburgu (9 274 sztuki nakładu). Dostawa nastąpiła na rzecz zleceniodawcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspolnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej i Spółka podała ten numer oraz swój numer, pod którym jest zidentyfikowana na potrzeby podatku od towarów i usług poprzedzony kodem PL na fakturze stwierdzającej dostawę w/w towarów.

Dokumentacja potwierdzająca dostawę wewnątrzwspólnotową to:

• kopia faktury sprzedaży 40 000 sztuk nakładu
• zbiorczy dokument WZ 40 000 sztuk nakładu
• szczegółowe dokumenty WZ 40 000 sztuk nakładu
• międzynarodowy samochodowy list przewozowy (CMR) na 9274 sztuki nakładu, podpisany i ostęplowany przez odbiorcę
• 2 faktury za usługi transportowe na trasie Polska - Niemcy w/w towarów (osobne dla każdego miejsca rozładunku tj. Stahnsdorf i Hamburg)
• zlecenie wykonania i fakturę za usługi dystrybucji pocztowej 30 726 sztuk nakładu na terytorium Niemiec
• dowód zapłaty za fakturę sprzedaży (z uwzględnieniem skonta należnego zleceniodawcy)
• dowód zapłaty za usługi transportowe z Polski do Niemiec
• dowód zapłaty za usługę dystrybucji pocztowej.
  
  

Odnosząc się do wątpliwości Zainteresowanego, wskazać należy, iż jak wynika z powyższych uregulowań, prawo podatnika do zastosowania przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0% uzależnione jest od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, iż doszło do wywozu towaru poza terytorium Polski i dostarczenia ich do nabywcy w innym kraju UE. Istotą przywołanych przepisów jest przede wszystkim zobowiązanie podatnika do udowodnienia, iż towary będące przedmiotem dostawy rzeczywiście opuściły terytorium kraju, ze względu na korzystniejsze skutki podatkowe, niż w przypadku dostaw krajowych.

W powołanej przez Wnioskodawcę uchwale Naczelnego Sądu Administracyjnego z 11 października 2010r. sygn. akt. I FPS 1/10, NSA podkreślił, iż wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów jest przede wszystkim jedną z czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, o czym stanowi art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy. Co do zasady, polega ona na wywozie towarów z terytorium kraju (Polski), w wykonaniu czynności określonych w art. 7, czyli dostawy towarów, na terytorium innego państwa członkowskiego, w określonych w ustawie warunkach. Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, przy spełnieniu określonych w ustawie przesłanek, podlega opodatkowaniu według stawki 0% (tzw. wspólnotowe zwolnienie z prawem do odliczenia), co z jednej strony powoduje, że transakcja wywozu towaru z Polski do innego kraju członkowskiego nie jest obciążana podatkiem, a jednocześnie dostawcy pozwala na odzyskanie podatku uiszczonego przy nabyciu tego towaru, co zapewnia realizację zasady neutralności podatku od towarów i usług. Zasada ta obowiązuje jednak tylko wówczas, gdy w wyniku tej transakcji (wywozu) obowiązek naliczenia podatku ciąży na nabywcy towaru (w innym państwie członkowskim), w wyniku wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru (WNT) na terenie jego kraju (zasada opodatkowania w kraju przeznaczenia, konsumpcji). NSA stwierdził, że samo brzmienie art. 42 ust. 3 i 4 ustawy wskazuje na podstawowy katalog dokumentów potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę na terytorium innego państwa członkowskiego, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Tym samym, zdaniem Sądu, w świetle art. 42 ust. 1, 3 i 11 ustawy dla zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami, wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w 180 § 1 Ordynacji podatkowej, o ile łącznie potwierdzają fakt dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Tym samym mając na uwadze powołane powyżej przepisy oraz powołaną wyżej uchwałę Sądu Najwyższego stwierdzić należy, że dla zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Dla udokumentowania takiej dostawy podatnik może także posiadać inne dowody w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012r. poz. 749 ze zm.), zgodnie z którym jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Wnioskodawca wskazał we wniosku, że dowodami potwierdzającymi przewóz towarów są następujące dokumenty: kopia faktury na 40 000 sztuk, specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku całego nakładu, zbiorczy i szczegółowy dokument WZ, dokument przewozowy otrzymany od przewoźnika odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z którego jednoznacznie wynika, że 9274 sztuki nakładu zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium Niemiec (CMR), dokumenty dotyczące kosztów transportu, zapłacone faktury za transport 40 000 sztuk nakładu, dokumenty potwierdzające zapłatę za towar, wyciągi bankowe na całą wartość faktury sprzedaży po uwzględnieniu skonta, dowód potwierdzający przyjęcie i dystrybucję towaru na terytorium Niemiec, zlecenie i zapłacona faktura za usługę dystrybucji pocztowej 30 726 sztuk.

Z powyższego wynika, że Wnioskodawca na potwierdzenie dokonania dostawy wewnątrzwspólnotowej objętej fakturą, posiada zarówno dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy tj. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku całego nakładu (zbiorczy i szczegółowy dokument WZ), dokument przewozowy otrzymany od przewoźnika odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z którego jednoznacznie wynika, że 9274 sztuki nakładu zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium Niemiec (CMR), a także dodatkowe dokumenty, o których mowa w art. 42 ust. 11 ustawy, tj. faktury za usługi transportowe dla każdego miejsca rozładunku, zlecenie wykonania i faktury za usługi dystrybucji pocztowej 30 726 sztuk nakładu na terytorium Niemiec, dowód zapłaty za fakturę sprzedaży, dowód zapłaty za usługi transportowe oraz dowód zapłaty za usługi dystrybucji pocztowej.

Zatem, Spółka, zarejestrowana jako podatnik VAT-UE, dokonując dostawy towarów na rzecz nabywcy z innego kraju członkowskiego UE, posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, i dysponując ww. dokumentami określonymi w art. 42 ust. 3 uzupełnionymi dokumentami objętymi zakresem art. 42 ust. 11 ustawy, jest uprawniona – na podstawie art. 41 ust. 3 i art. 42 ust. 1 ustawy - do zakwalifikowania przedmiotowej dostawy jako wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów podlegającej opodatkowaniu stawką podatku od towarów i usług w wysokości 0%.

Stosownie do powyższego, stanowisko Wnioskodawcy, iż dokumentacja, którą posiada wnioskodawca uprawnia go do zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym. Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z dnia 14 marca 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.