Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP4/443-360/13/EK
z 17 października 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 24 lipca 2013r. (data wpływu 31 lipca 2013r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie posiadanej dokumentacji uprawniającej Wnioskodawcę do zastosowania stawki 0% dla dostaw wewnątrzwspólnotowych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 lipca 2013r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie posiadanej dokumentacji uprawniającej Wnioskodawcę do zastosowania stawki 0% dla dostaw wewnątrzwspólnotowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

„X” Spółka Jawna (Wnioskodawca) od czerwca 2013 roku sprzedaje swoje produkty na rzecz międzynarodowego koncernu „Y” Spółka realizuje dostawy na terenie Polski, krajów Unii Europejskiej oraz do krajów trzecich. Znaczna część sprzedaży do krajów Unii Europejskiej prowadzona jest w ramach organizacji dostaw narzuconej przez Z.

W związku z podjęciem współpracy z „X” znacznie wzrosła liczba wysyłek w ramach wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów (WDT). Szacunkowa ilość WDT może wynosić nawet około 1.000 sztuk miesięcznie. Spółka dostarcza swoje produkty do magazynu w ..., gdzie wraz z towarami kilku bądź kilkunastu dostawców, wspólnym transportem zostają wysłane z terytorium Rzeczpospolitej Polskiej do miejsca przeznaczenia na terenie innych krajów Unii Europejskiej.

Łącznie z dostawą wystawiane są następujące dokumenty:

1.Faktury (Invoice), zawierające m.in.:

„Dane dotyczące Spółki, w tym nadany dla celów współpracy z odbiorcą stały, indywidualny numer Spółki jako kontrahenta odbiorcy (numer ID - który ma nadany każdy z tysięcy dostawców, numer jest niepowtarzalny i nadany jeden na cały okres współpracy), ważny numer identyfikacji podatkowej dla celów transakcji wewnątrz wspólnotowych,

„Dane dotyczące odbiorcy, w tym jego ważny numer identyfikacji podatkowej dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych,

„Indywidualny, unikalny numer dostawy (Consignment Id tzw. Nr ECIS), który w systemie obiegu informacji, dla zachowania kontroli dostaw jest nadawany przez odbiorcę,

„Nazwę towaru, określenie ilości, ceny jednostkowej, wartości netto oraz innych danych wymaganych przepisami ustawy o VAT,

„Dane dotyczące przesyłki, numer rejestracyjny samochodu, wielkość przesyłki, kraj wysyłki itp.

Faktura wystawiana jest w dniu, w którym towar wysyłany jest od dostawcy do odbiorcy.

2.Specyfikacja dostawy (Consignment Information) zawierająca informacje o przesyłce, dane wykazane w fakturze oraz specyfikację poszczególnych sztuk ładunku.

3.Dokumenty przewozowe wystawiane są przez firmę organizującą wysyłki (nie jest nim Spółka), które zawierają między innymi dane odbiorcy oraz miejsca i kraje przeznaczenia, numer dostawy przypisany dostawie Spółki (ECIS), nazwy towarów i ilość palet, wagę, objętość.

Wnioskodawca otrzymuje w następnym miesiącu drogą elektroniczną, wystawiony przez „X” zbiorczy dokument - lista faktur - jako dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

„X” deklaruje, że wszystkie towary zafakturowane w wymienionych fakturach zostały otrzymane fizycznie przez „X” lub przez jednego z ich kupców w krajach wymienionych w kolumnie „Pecety” (receiver country - kraj odbiorcy).

Raport obejmuje potwierdzenie odbioru towarów mających związek z fakturami wystawionymi dla „X” w miesiącu sprzedaży (np. czerwcu 2013 roku) oraz otrzymane dostawy dotyczące poprzednio wystawionych faktur, które nie były potwierdzone we wcześniejszym okresie.

Deklaracja jest wystawiana jedynie dla celów VAT i nie podlega żadnym roszczeniom w stosunku do „X” za znalezione w późniejszym czasie niezgodności.

Zbiorczy dokument listy faktur zawiera następujące dane:

• Numer, nazwę i adres Spółki (Sup No i Sup Name),
• Kraj dostawcy (Sup Ctv),
• Numer faktury (Inv No),
• Data faktury (Inv Date),
• Numer ECIS - unikalny indywidualny numer dostawy (CSM No),
• Kraj odbiorcy (Rcv cty),
• Nazwa odbiorcy (Rcv name),
• Waluta (Curr),
• Płatność - wartość faktury (Amount total).
  
  

W imieniu IKEA SUPPLY AG listę podpisują dwie osoby upoważnione notarialnie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle przedstawionego wyżej stanu faktycznego Wnioskodawcy przysługuje prawo zastosowania stawki VAT 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów na podstawie art. 42 ust. 1, 3 i 11 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 13 ustawy o VAT przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (dalej: WDT) rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności dostawy towarów na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem, że nabywca towarów jest podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju. Zgodnie z art. 41 ust. 3 ustawy o VAT dla WDT właściwą stawką podatku jest stawka 0%, z zastrzeżeniem regulacji art. 42. W art. 42 ustawodawca zawarł warunki, pod którymi możliwe jest stosowanie przez dostawcę stawki 0%.

Wewnątrzwspólnotową dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

• podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy oraz swój numer, pod którym zarejestrowany jest jako podatnik VAT UE, podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.
  
  

Dowodami są zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

• dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
• kopia faktury,
• specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku.
  
  

Natomiast w myśl art. 42 ust. 11 ustawy o VAT w przypadku, gdy dokumenty wymienione w cyt. wyżej art. 42 ust. 3-5 nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2 mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, a w szczególności:

1. korespondencja handlowa z nabywcą, w tym j ego zamówienie,
2. dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu,
3. dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania,
4. dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.
   
   

Z powyższego wynika, że ustawodawca dopuścił wiele możliwości dokumentowania dokonania WDT - podstawowy katalog dokumentów, określony w ust. 3 art. 42 ustawy o VAT i dodatkowy, wskazany w ust. 11 tegoż artykułu.

Zasada opodatkowania WDT stawką 0% stanowi odzwierciedlenie regulacji unijnych oraz realizację zasady neutralności opodatkowania WDT. Z samej konstrukcji wewnatrzwspólnotowej dostawy towarów oraz wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów (dalej: WNT) wynika bowiem, że zasadą jest zwolnienie z opodatkowania WDT oraz opodatkowanie WNT stawką właściwą w kraju konsumpcji.

Zwolnienie od podatku WDT pozwala na unikanie podwójnego opodatkowania, a tym samym naruszenia zasady neutralności podatkowej, na której oparty jest wspólny system podatku VAT.

Zasada zwolnienia WDT z opodatkowania w kraju nabycia wynika wprost z art. 138 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 23 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (dalej: Dyrektywa 112). Ten artykuł Dyrektywy 112 formułuje zasadę, że Państwa członkowskie zwalniają dostawy towarów wysyłanych lub transportowanych do miejsca przeznaczenia znajdującego się poza terytorium danego państwa, ale na terytorium Wspólnoty, przez sprzedawcę, przez nabywcę lub na ich rzecz, dokonane dla innego podatnika lub osoby prawnej niebędącej podatnikiem, działających w takim charakterze w państwie członkowskim innym niż państwo rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów.

Zgodnie z art. 273 Dyrektywy 112, państwa członkowskie mogą nałożyć inne obowiązki, jakie uznają za niezbędne dla zapewniania prawidłowego poboru VAT zapobieżenia oszustwom podatkowym. Z zestawiania powyższych regulacji wynika, że zwolnienia (zastosowanie stawki 0%) powinno stanowić dla dostaw wewnątrzwspólnotowych zasadę, od której możliwe są co prawda wyjątki, jednak nie mogą one naruszać zasad wypływających z Dyrektywy 112. Przepisy krajowe stanowiące odpowiednik regulacji unijnych muszą zapewniać prawidłowy pobór podatku oraz zapobiegać ewentualnym nadużyciom, ale nie mogą wykraczać poza to, co jest niezbędne do osiągnięcia tych celów.

Regulacje wspólnotowe mają na celu zapobieganiu by państwa członkowskie odmawiały zwolnienia od podatku od wartości dodanej dostawy wewnatrzwspólnotowej, w razie spełnienia przesłanek merytorycznych nawet jeśli podatnik pominął pewne wymogi formalne. Nadmiernemu formalizmowi związanemu z dokumentowaniem wewnatrzwspólnotowej dostawy towarów w swoim orzecznictwie sprzeciwił się Europejski Trybunał Sprawiedliwości (dalej: ETS). W wyroku w sprawie C-146/05 Albert Collee przeciwko Finanzamt Limburg an der Lahn ETS stwierdził, że przepis krajowy, który w przypadku WDT uzależnia prawo do zwolnienia od podatku od spełnienia obowiązków formalnych, nie uwzględniając faktycznego zrealizowania WDT, wykracza poza to co jest niezbędne dla zapewnienia prawidłowego poboru podatku. Dodatkowo Trybunał uznał, że skoro fakt dokonania dostawy wewnatrzwspólnotowej jest bezsporny, zasada neutralności podatkowej wymaga, by zwolnienie od podatku zostało przyznane w razie spełnienia przesłanek merytorycznych, nawet jeśli podatnik pominął pewne wymogi formalne.

Kwestia właściwego dokumentowania WDT rozstrzygnie ta została uchwałą NSA podjęta w składzie 7 sędziów tegoż Sądu z 11 października 2010r. sygn. akt I FPS 1/10. Sąd wskazał, że „W świetle art. 42 ust. 1,3 i 11 u.p.t.u. dla zastosowania stawki 0% przy wewnatrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 u.p.t.u., uzupełnione dokumentami, wskazanymi w art. 42 ust. 11 u.p.t.u. lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 o.p., o ile łącznie potwierdzają fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnatrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju”.

Prawo do stosowania 0% stawki VAT w przypadku WDT, także w sytuacji braku wszystkich dokumentów wymaganych przez przepisy, zgodny jest z dominującym aktualnym stanowiskiem prezentowanym w orzecznictwie sądów administracyjnych m. in. w uchwale Naczelnego Sądu Administracyjnego z 11 października 2010r. sygn. akt I FPS 1/10, w wyroku z 20 stycznia 2009r., sygn. I FSK 1500/08, w wyroku z 13 maja 2008 r. sygn. I FSK 611/07, w wyroku z 5 lutego 2009r., sygn. I FSK 1882/07.

Przenosząc ww. przepisy, uchwałę oraz wyroki na grunt rozpoznawanej sprawy należy zauważyć, że Wnioskodawca posiada niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT. Uznać należy, że łącznie potwierdzają one fakt dokonania WDT i dają Wnioskodawcy prawo do zastosowania stawki podatku VAT 0%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlega wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast art. 13 ust. 1 ustawy wskazuje, iż przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

W myśl art. 13 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

1. podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
2. osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
3. podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
4. podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.
   
   

Art. 13 ust. 6 ustawy stanowi, iż wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT UE zgodnie z art. 97 (…).

Zatem w opisanej sytuacji, gdy Wnioskodawca będący podatnikiem jako podatnik VAT UE dokonuje sprzedaży oraz przemieszczenia swoich produktów (za pośrednictwem przewoźnika) z Polski do innego państwa członkowskiego należy uznać, że przemieszczenie to stanowi wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Odnosząc się natomiast do kwestii dokumentów umożliwiających zastosowanie do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów stawki 0% wskazać należy, że godnie z art. 42 ust. 1 i 2 ustawy o VAT, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem, że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej;
2. podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.
   
   

Warunki, o których mowa w ust. 1 pkt 1, uznaje się za spełnione również wówczas, gdy nie są spełnione wymagania w zakresie:

1. nabywcy - w przypadkach, o których mowa w art. 13 ust. 2 pkt 3 i 4;
2. dokonującego dostawy - w przypadku, o którym mowa w art. 16.
   
   

Stosownie do art. 42 ust. 3 ww. ustawy o VAT, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

• dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
• specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku,

-z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Natomiast zgodnie z art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, w przypadku, gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy, dowodami, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

1. korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
2. dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
3. dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny - dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;
4. dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.
   
   

Dokumenty wskazane w art. 42 ust. 11 ustawy pełnią funkcję uzupełniającą, w przypadku, gdy dokumentacja podstawowa nie potwierdza dostarczenia towarów do nabywcy, a prawo podatnika do zastosowania dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów preferencyjnej stawki podatku VAT w wysokości 0% uzależnione jest od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, iż doszło do wywozu towaru poza terytorium Polski.

Brzmienie art. 42 ust. 3 ustawy wskazuje na podstawowy katalog dokumentów, potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę na terytorium innego państwa członkowskiego, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Przepisy te określają rodzaje dokumentów, których posiadanie powinno gwarantować podatnikom bezpieczne stosowanie stawki preferencyjnej w dostawach wewnątrzwspólnotowych.

Analiza regulacji dotyczących transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy pozwala na wskazanie dwóch podstawowych warunków, od spełnienia, których uzależnione jest potraktowanie danej czynności jako dostawy wewnątrzwspólnotowej. Pierwszy z tych warunków dotyczy aspektu prawnego transakcji - jego spełnienie ma gwarantować, że czynność ta zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w państwie przeznaczenia i zostanie tam faktycznie opodatkowana. Drugi z warunków dotyczy aspektu faktycznego transakcji, tj. udokumentowania faktu wywozu towaru oraz dostarczenia go nabywcy w ramach dostawy w państwie przeznaczenia.

W związku z powyższym, ważne jest to, aby przedmiotowe dokumenty zawierały informacje, z których wynika, że określony towar został faktycznie dostarczony nabywcy do innego państwa członkowskiego. Ponadto, dokumenty, o których mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, mają łącznie potwierdzać określony fakt, co oznacza, że zebrane razem mają dać jednoznaczną informację, której wymaga ten przepis. Nie oznacza to jednak, że dla potwierdzenia tej okoliczności wymagane jest „łączne” posiadanie wszystkich typów dokumentów wymienionych w powyższych przepisach, o ile posiadane dokumenty jednoznacznie potwierdzają dostarczenie nabywcy towarów na terytorium innego państwa członkowskiego.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca nie posiada kompletu dowodów wymienionych w art. 42 ust. 3 ustawy ale posiada inny dokument wskazujący, że nastąpiła wewnątrzwspolnotowa dostawa towarów. Wnioskodawca posiada fakturę, specyfikację dostawy zawierająca informacje o przesyłce, dane wykazane w fakturze oraz specyfikację poszczególnych sztuk ładunku także dokumenty przewozowe, które wystawiane są przez firmę organizującą wysyłki, które zawierają między innymi dane odbiorcy oraz miejsca i kraje przeznaczenia, numer dostawy przypisany dostawie Spółki (ECIS), nazwy towarów i ilość palet, wagę, objętość.

Ponadto o tym, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium Polski wynika z posiadanego przez Wnioskodawcę zbiorczego dokumentu - listy faktur - jako dowodu potwierdzającego przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju. Nabywca deklaruje w tym dokumencie, że wszystkie towary zafakturowane w wymienionych fakturach zostały otrzymane fizycznie przez Niego lub przez jednego z ich kupców.

Zatem, posiadane przez Wnioskodawcę dokumenty, potwierdzają fakt, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, w konsekwencji Wnioskodawca będzie uprawniony do zastosowania stawki 0% z tytułu przedmiotowych transakcji.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z dnia 14 marca 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.