Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP4/443-305/13/PK
z 27 września 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 czerwca 2013r. (data wpływu 2 lipca 2013r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w przedmiocie opodatkowania podatkiem VAT czynności wniesienia aportu oraz prawa do odliczenia podatku – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 lipca 2013r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, przedmiocie opodatkowania podatkiem VAT czynności wniesienia aportu oraz prawa do odliczenia podatku.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Rząd Rzeczpospolitej Polski (Rzeczpospolita Polska) jest stroną Konwencji dotyczącej budowy i funkcjonowania Ośrodka Badań, sporządzonej w Wiesbaden dnia 4 października 2010r. (Dz. U. z 2011r. Nr 255, poz. 1531, dalej jako: „Konwencja”). Konwencja ta została ratyfikowana za zgodą wyrażoną w ustawie z dnia 25 lutego 2011 roku (Dz. U. Nr 87, poz. 481). Na mocy Uchwały Rady Ministrów z dnia 13 grudnia 2010 roku, nr 207/2010, wykonanie Konwencji zostało powierzone Ministrowi Nauki i Szkolnictwa Wyższego (dalej: „Minister”). Celem Konwencji, w świetle brzmienia jej preambuły, jest promowanie budowy i funkcjonowania „[...] Ośrodka Badań w celu wykorzystania go przez międzynarodowe społeczności naukowe, zgodnie z kryterium doskonałości naukowej;”, jako że „[...] unikalny w skali światowej i innowacyjny pod względem technicznym system akceleratorowy będzie miał w przyszłości istotne znaczenie z uwagi na efektywność prowadzenia badań podstawowych na najwyższym poziomie w wielu dziedzinach nauki dotyczących fundamentalnej struktury materii oraz pokrewnych obszarów;”. Zgodnie z art. 1 (1 ) Konwencji, budowa oraz zarządzanie działalnością Ośrodka Badań zostało powierzone Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością F. GmbH, podlegającej prawu niemieckiemu (dalej jako: „Spółka F.”). Zgodnie z art. 1 (2) Konwencji, „Udziałowcami Spółki F. są właściwe instytucje wskazane dla tego celu przez każdą ze Stron Konwencji.”. Wykonujący Konwencję Minister, wskazał Wnioskodawcę jako udziałowca Spółki F. ze strony Rzeczypospolitej Polski-Strony Konwencji. Wnioskodawca ma zatem na celu realizację polskiego wkładu w budowę struktury badawczej i eksperymentalnej Ośrodka Badań F. Działalność Wnioskodawcy związana z byciem udziałowcem Spółki F. ma związek merytoryczny z działalnością naukowo-badawczą. Zgodnie z art. 6 (6) Konwencji, „Strony Konwencji zapewnią, że Udziałowcy wniosą wkłady w koszta funkcjonowania zgodnie z uzgodnionym schematem podziału”. Do Konwencji załączony został także „Statut Spółki F. działającej pod nazwą Ośrodek Badań sp. z o. o. (F. GmbH)”, stanowiący, zgodnie z art. 16 (2) Konwencji, integralną część Konwencji. Wnioskodawca, jako udziałowiec Spółki F., otrzymał na mocy decyzji Ministra z dnia 15 stycznia 2013 roku, Nr 6292/IA/158/2013, dotację celową, przeznaczoną na, zgodnie z treścią decyzji: „dofinansowanie w latach 2013-2018 kosztów realizacji inwestycji pn.: "..." - w zakresie zobowiązań podjętych przez stronę polską” (dalej jako: „Dotacja”). Część środków z Dotacji będzie przeznaczona na realizację zadań w postaci rzeczowej i będzie wydatkowana w kraju. Udziałowiec tj. Wnioskodawca zleci wykonanie urządzeń technicznych (dalej jako: „Urządzenia”) innemu podmiotowi (jednej z uczelni wyższych politechnicznych w Polsce, dalej podmiot realizujący wykonanie Urządzeń jako: „Politechnika”). Urządzenia stanowią rzeczy ruchome bądź części rzeczy. Politechnika wystawi fakturę za wykonanie Urządzeń (dalej jako: „Faktura za Urządzenia”). Z kolei wykonane Urządzenia Wnioskodawca wniesie jako aport (wkład niepieniężny) do Spółki F., a w zamian za wniesiony tak aport, Wnioskodawca obejmie udziały Spółki F. Wnioskodawca wystawi także fakturę dokumentującą wniesienie aportu do Spółki F. (dalej jako: „Faktura za Aport”). Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Stosownie do art. 7 (1) Konwencji, Spółka F. podlegać ma ogólnym przepisom w zakresie opłacania podatku od towarów i usług (VAT) według przepisów prawa niemieckiego. Co więcej, zgodnie z art. 7 (2) i (3) Konwencji: „(2) O ile wkłady Udziałowców w koszty budowy i funkcjonowania podlegają podatkowi VAT, to ten VAT będzie ponoszony przez Stronę Konwencji, która podatek pobiera. (3) Jeśli wkłady Udziałowców w koszty budowy i funkcjonowania nie podlegają podatkowi VAT, a to w konsekwencji prowadzi do ograniczenia względnie pozbawienia Spółki F. prawa do potrącenia lub domagania się zwrotu VAT zapłaconego przez Spółkę F. stronom trzecim, ten niepotrącalny VAT będzie ponoszony przez Stronę Konwencji, która nakłada podatek”.

Wnioskodawca zamierza w 100% (stu procentach) odliczyć podatek VAT naliczony na podstawie Faktury za Urządzenia oraz innych faktur od podatku należnego, w związku z wniesieniem aportu w postaci tychże Urządzeń do Spółki F. (czynność opodatkowana). Urządzenia te, jako całość, nie stanowią przedsiębiorstwa ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

W związku z powyższym zadano pytania:

1. Czy przekazanie przez Wnioskodawcę Urządzeń w formie aportu do utworzonej zgodnie z Konwencją Spółki F. z siedzibą w D., działającej na podstawie prawa niemieckiego, które to Urządzenia zostaną wykonane przez Politechnikę, a sfinansowane będą z Dotacji otrzymanej przez Wnioskodawcę na mocy decyzji Ministra, w zamian za objęcie przez Wnioskodawcę w Spółce F. udziałów, będzie uznane za odpłatną dostawę towarów w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (tj. DZ. U. z 2011 roku, Nr 177, poz. 1054 z późn. zm., dalej: „Ustawa o VAT”)?
2. Czy wniesienie przez Wnioskodawcę aportu w postaci Urządzeń do Spółki F. w zamian za objęcie przez Wnioskodawcę udziałów w tej Spółce stanowi (przy spełnieniu warunków z art. 13 ust. 2-8 Ustawy o VAT) wewnątrzwspólnotową dostawę w rozumieniu Ustawy o VAT i będzie opodatkowane, przy spełnieniu warunków wskazanych w art. 42 Ustawy o VAT, stawką podatku VAT 0%?
3. Czy Wnioskodawca będzie miał prawo odliczenia w 100% podatku naliczonego od zakupów związanych z aportem, w zamian za objęcie udziałów w tej Spółce?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy przekazanie przez Wnioskodawcę urządzeń w formie aportu do utworzonej zgodnie z Konwencją Spółki F. z siedzibą w D., działającej na podstawie prawa niemieckiego, które to Urządzenia zostaną wykonane między innym przez Politechnikę, a sfinansowane z Dotacji otrzymanej przez Wnioskodawcę na mocy decyzji Ministra, w zamian za objęcie przez Wnioskodawcę w Spółce F. udziałów, stanowić będzie odpłatną dostawę towarów zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 i 5 ustawy o podatku VAT. W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy wniesienie aportu w postaci Urządzeń do Spółki F. (jak powyżej), przy spełnieniu warunków z art. 13 Ustawy o VAT stanowi wewnątrzwspólnotową dostawę i będzie (przy spełnieniu dodatkowych przesłanek z art. 42 Ustawy o VAT) czynnością podlegającą opodatkowaniu, opodatkowaną stawką podatku VAT 0%. Według Wnioskodawcy w związku z wniesionym przez Wnioskodawcę do Spółki F. aportem w postaci Urządzeń (jak powyżej), Wnioskodawca, zgodnie z art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT, będzie miał prawo do odliczenia w 100% podatku naliczonego w Fakturze za Urządzenia i innych fakturach od podatku należnego, w związku z wniesionym aportem do Spółki F. w postaci tychże Urządzeń.

Stosownie do art. 7 ust. 1 Ustawy o VAT: „Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel”. Według Wnioskodawcy nie ulega wątpliwości, że przekazanie przez Wnioskodawcę Urządzeń w formie aportu do Spółki F. stanowi dostawę w rozumieniu zacytowanego przepisu (jak i art. 5 Ustawy o VAT), gdyż prowadzi do przeniesienia na rzecz Spółki F. prawa do rozporządzania Urządzeniami jak właściciel. Warto przy tym zauważyć, że Ustawa o VAT nie formułuje wymogu, by owo „przeniesienie” oznaczało przeniesienie prawa własności, a jedynie tzw. „własności ekonomicznej” nad towarem. Nawet gdyby jednak przyjąć, że w przywoływanych przepisach chodzi o przeniesienie prawa własności, należy wskazać, że Spółka F. stanie się na skutek wniesienia aportu w postaci Urządzeń, właścicielem tychże Urządzeń. Analogiczne stanowisko w przedmiocie uznania wniesienia wkładu niepieniężnego do spółki kapitałowej za dostawę w rozumieniu Ustawy o VAT zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 16 stycznia 2009 roku, sygnatura sprawy: IBPP2/443-1037/08/WN („W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Wniesienie aportu (wkładu niepieniężnego) do spółek prawa handlowego lub cywilnego spełnia definicję dostawy towarów bowiem następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.”). Stanowisko to należy ocenić za aktualne także na gruncie obecnego stanu prawnego.

Nie budzi także wątpliwości odpłatność tak opisanej dostawy w rozumieniu art. 5 Ustawy o VAT. Ekwiwalentem za wniesiony aport w postaci Urządzeń do Spółki F., jest objęcie przez Wnioskodawcę udziałów tejże Spółki. Wniesienie wkładu niepieniężnego do Spółki w zamian za objęcie jej udziałów, zostało uznane za odpłatną dostawę również przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, w nadal aktualnej interpretacji indywidualnej z dnia 10 listopada 2010 roku, sygnatura sprawy: IPPP3/443-766/10-4/MPe (dalej jako: „Interpretacja”), wydanej na kanwie podobnego stanu faktycznego, dotyczącego wnioskodawcy, który wykonywał zobowiązania strony polskiej jako udziałowiec w związku z Konwencją dotyczącą budowy i funkcjonowania Europejskiego Ośrodka Badań Laserem Rentgenowskim na Swobodnych Elektronach z dnia 30 listopada 2009 roku (Dz. U. z 2011r., Nr219,poz. 1296): „Wniesienie aportu rzeczowego do spółki prawa handlowego lub cywilnego spełnia definicję odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy i tym samym, w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy, uznawane jest za sprzedaż. (...) Odpłatność może przybierać różne formy (...) Odpłatnością jest więc także np. otrzymany w zamian udział kapitałowy wspólnika w spółce prawa handlowego.”. Analogiczne stanowisko zostało przyjęte także przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, w interpretacji indywidualnej z dnia 18 listopada 2008 roku, sygnatura sprawy: ITPP2/443-788/08/RS, gdzie, choć stanowisko wnioskodawcy uznane zostało za nieprawidłowe (stan faktyczny dotyczył szczególnego towaru w postaci morskiego statku towarowego), to jednak Organ uznał, że: „Z treści wniosku wynika, że Spółka ma zamiar wnieść aportem statek do spółki zagranicznej w zamian za objęcie udziałów w tej spółce. Wniesienie aportu niepieniężnego powoduje bez wątpienia przeniesienie własności, ponieważ przedmiot aportu staje się własnością innego podmiotu, do którego został wniesiony, a podmiot ten może nim swobodnie rozporządzać. Czynność prawna ma charakter odpłatny, jeśli strona która dokonała przysporzenia, otrzymuje lub ma otrzymać w zamian korzyść majątkową, stanowiącą ekwiwalent tego przysporzenia. Zatem czynność tą należy uznać za odpłatną dostawę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.”. Także i tę wypowiedź Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy dotyczącą generalnej zasady uznawania za odpłatną dostawę w postaci wniesienia wkładu niepieniężnego do spółki kapitałowej w zamian za objęcie jej udziałów, należy uznać za aktualną na gruncie obecnego brzmienia Ustawy o VAT.

W konsekwencji czynność polegająca na wniesieniu przez Wnioskodawcę wkładu niepieniężnego w postaci Urządzeń do Spółki F. w zamian za objęcie jej udziałów, będzie czynnością opodatkowaną. Przy spełnieniu warunków określonych w art. 42 Ustawy o VAT, Wnioskodawca będzie miał prawo do zastosowania, stawki VAT 0% do wewnątrzwspólnotowej dostawy w postaci wniesienia przez Wnioskodawcę Urządzeń jako wkładu niepieniężnego do Spółki F., w zamian za objęcie jej udziałów.

W konsekwencji wyżej wskazanych okoliczności, zastosowanie znajdzie art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT, zgodnie z którym: „W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124”. Biorąc pod uwagę poczynione uwagi, a zatem, że wniesienie wspomnianego aportu przez Wnioskodawcę do Spółki F. będzie czynnością opodatkowaną Wnioskodawca będzie miał prawo w 100% odliczyć podatek VAT naliczony w Fakturze za Urządzenia i innych fakturach od podatku należnego, w związku z opisaną wewnątrzwspótnotową dostawą, ponieważ Urządzenia te zostaną wykorzystane w całości do wykonania czynności podlegającej opodatkowaniu (wniesienia wkładu niepieniężnego do Spółki F. na podstawie wystawionej przez Wnioskodawcę faktury).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Dostawa towarów mieści się w definicji sprzedaży, określonej w pkt 22 powołanego artykułu, który stanowi, iż sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Wniesienie aportu rzeczowego do spółki prawa handlowego lub cywilnego spełnia definicję odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy i tym samym, w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy, uznawane jest za sprzedaż. Zatem, gdy przedmiotem aportu są towary w rozumieniu pkt 6 powołanego artykułu, a czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z odpłatną dostawą podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z przytoczonych przepisów wynika, iż wniesienie aportu nie zostało wyłączone z pod zakresu regulacji ustawy o VAT i tym samym wniesienie aportu winno być traktowane jak każda inna dostawa towarów i, co do zasady, opodatkowane podatkiem VAT.

Wskazać należy, iż z odpłatnością za dostawę towarów mamy do czynienia w sytuacji, gdy pomiędzy świadczeniem (dostawą), a zapłatą istnieje adekwatny związek. Odpłatność może przybierać różne formy – nie jest warunkiem to, aby została ustalona lub dokonana w pieniądzu. Odpłatnością jest więc także np. otrzymany w zamian udział kapitałowy wspólnika w spółce prawa handlowego.

Stosownie do art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Z kolei art. 13 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy stanowi, że przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

A zatem aby daną czynność uznać za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 13 ust. 1 ustawy, muszą łącznie zostać spełnione następujące warunki:

• wywóz towarów dokonywany jest z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego,
• wywóz dokonywany jest w wyniku czynności dostawy towarów tj. przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel,
• nabywcą towarów jest podatnik podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju,
• dostawca jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15, zarejestrowanym jako podatnik VAT UE.
  
  

Przywołane powyżej przepisy wskazują, że jeżeli wywóz towarów następuje w wyniku dokonania transakcji z ustalonym nabywcą, w celu przeniesienia na konkretny podmiot prawa do rozporządzania wywożonym towarem jak właściciel, zachodzi wówczas transakcja – wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów w sprzedaży, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie.

Zgodnie z art. 41 ust. 3 cyt. ustawy, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

W myśl art. 42 ust. 1 ustawy o VAT, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, i podał ten numer oraz swój numer, o którym mowa w art. 97 ust. 10, na fakturze stwierdzającej dostawę towarów;
2. podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.
   
   

Dowodami o których mowa w ust. 1 pkt 2, zgodnie z ust. 3 powołanego artykułu, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

1. dokumenty przewozowe otrzymane przez przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towaru z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju – w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
2. kopia faktury,
3. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku,

-z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Natomiast w przypadku, gdy dokumenty wymienione w cyt. wyżej art. 42 ust. 3 nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami w świetle art. 42 ust. 11 cytowanej ustawy o VAT, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, a w szczególności:

1. korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie,
2. dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu,
3. dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie w takim przypadku inny dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania,
4. dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.
   
   

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż Minister Nauki i Szkolnictwa Wyższego powierzył wnioskodawcy realizację inwestycji pn: „...” i przyznał na ten cel dotację celową. Decyzją Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego Instytut wstąpił w prawa i obowiązki strony polskiej w zakresie wypełnienia zobowiązań podjętych przez Polskę z tytułu realizacji ww. międzynarodowej inwestycji.

Wskazano, iż efektem realizowanego przez Wnioskodawcę zadania inwestycyjnego będą urządzenia stanowiące rzeczy ruchome bądź części rzeczy, które zostaną wniesione aportem przez Wnioskodawcę do międzynarodowego konsorcjum. Z tytułu wniesienia aportu Wnioskodawca obejmie udziały ww. spółce.

Biorąc pod uwagę opis stanu faktycznego w oparciu o obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa należy stwierdzić, że wniesienie do spółki kapitałowej z siedzibą w Niemczech w formie aportu sfinansowanych z dotacji celowej rzeczy spełnia definicję odpłatnej dostawy towarów. W sytuacji spełnienia warunków określonych ww. art. 13 ust. 1 i 2 ustawy tj. wywóz towarów dokonany będzie z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego w wyniku przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel na rzecz podatnika podatku od wartości dodanej zidentyfikowanego na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju a dostawca jest podatnikiem zarejestrowanym jako podatnik VAT UE, przedmiotowa czynność stanowić będzie dla Wnioskodawcy wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, która przy spełnieniu warunków przewidzianych w art. 42, podlega opodatkowaniu stawką 0%. Ponadto stosownie do powołanego art. 106 ust. 1 ustawy Wnioskodawca jako podmiot wnoszący aport zobowiązany będzie do udokumentowania przedmiotowej czynności za pomocą faktury VAT. W konsekwencji powyższego należy stwierdzić, iż towary i usługi nabywane przez Wnioskodawcę w związku wnoszonym aportem będą związane z wykonywaniem czynności opodatkowanych (aport), w związku z którymi Wnioskodawcy przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony zgodnie z ww. art. 86 ust. 1 ustawy.

Tym samy stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z dnia 14 marca 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.