Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP1/443-515/13-4/NS
z 17 września 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 5 czerwca 2013 r. (data wpływu 17 czerwca 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 4 sierpnia 2013 r. (data wpływu 9 września 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia obrotu z tytułu świadczenia usług wymiany walut – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 czerwca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia obrotu z tytułu świadczenia usług wymiany walut. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 4 sierpnia 2013 r. (data wpływu 9 września 2013 r.) o opis stanu faktycznego, pytanie oraz własne stanowisko.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny (ostatecznie sformułowany w uzupełnieniu z dnia 4 sierpnia 2013 r.).

Spółka cywilna dwóch osób fizycznych dokonuje zakupu i sprzedaży walut we własnym imieniu i na własny rachunek. Działalność realizowana jest w ramach internetowych transakcji bankowych, wymiany jednego środka płatniczego na inny środek płatniczy, według kursu banku/instytucji finansowej realizujących transakcje.

Wnioskodawca zarówno w przypadku zbywania, jak i nabywania walut świadczy usługi pośrednictwa finansowego podlegające zwolnieniu od podatku od towarów i usług. W związku z realizowanymi transakcjami wymiany walut Zainteresowany nie pobiera żadnych opłat czy prowizji, a wynagrodzenie stanowi różnica pomiędzy niższą ceną kupna a wyższą ceną sprzedaży danej waluty.

Działalność ta jest zwolniona przedmiotowo od VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r., w związku z pozycją 3 załącznika nr 4 do ustawy o VAT.

Spółka za podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług VAT uznaje dodatni bądź ujemny wynik transakcji kupna-sprzedaży waluty w danym okresie. Wobec powyższego w deklaracji VAT-7 za dany miesiąc jako obrót (podstawę opodatkowania) z tytułu kupna sprzedaży walut wykazuje kwotę stanowiącą różnicę pomiędzy ceną zakupu a ceną sprzedaży danej waluty obcej w części C. Rozliczenie podatku należnego pkt 1 deklaracji VAT – Dostawa towarów oraz świadczenie usług na terytorium kraju zwolniona od podatku.

Spółka przychody i koszty dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu kupna sprzedaży walut ustala poprzez różnicę pomiędzy ceną zakupu a ceną uzyskaną z tytułu transakcji sprzedaży waluty, ponieważ z prowadzonych ewidencji jasno wynika, czy na danej transakcji kupna-sprzedaży waluty wystąpił zysk czy strata.

W związku z powyższym w ewidencji księgowej Wnioskodawca ujmuje w zależności od wygenerowanego wyniku na transakcjach kupna-sprzedaży walut (zysk/strata), przychody bądź koszty, podstawą opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych jest więc zrealizowany zysk bądź strata wygenerowana na transakcjach kupna-sprzedaży walut.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu z dnia 4 sierpnia 2013 r.)

Co jest obrotem z tytułu kupna-sprzedaży – wymiany waluty – na potrzeby podatku VAT (zgodnie z ustawą o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r.)?

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie wyrażonym w uzupełnieniu z dnia 4 sierpnia 2013 r.), Spółka za obrót dla potrzeb podatku VAT z kupna-sprzedaży walut uznaje różnicę pomiędzy ceną zakupu a ceną sprzedaży danej waluty obcej. W transakcjach obrotu walutami, w których żadne opłaty i prowizje nie są naliczane, podstawę opodatkowania stanowi zrealizowany wynik (zysk brutto), tak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w dniu 21 stycznia 2010 r., sygn. akt I FSK 1847/08. Stanowisko Spółki jest zbieżne z przywołanym tutaj wyrokiem NSA.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 – na mocy art. 8 ust. 1 ustawy – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W świetle art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Z kolei w art. 30 ust. 1 pkt 4 ustawy ustawodawca postanowił, że podstawą opodatkowania czynności maklerskich, czynności wynikających z zarządzania funduszami inwestycyjnymi, czynności wynikających z umowy agencyjnej lub zlecenia, pośrednictwa, umowy komisu lub innych usług o podobnym charakterze stanowi dla prowadzącego przedsiębiorstwo maklerskie, zarządzającego funduszami inwestycyjnymi, agenta, zleceniobiorcy lub innej osoby świadczącej usługi o podobnym charakterze – kwota prowizji lub innych postaci wynagrodzeń za wykonanie usługi, pomniejszona o kwotę podatku (…).

Ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera szczególnego przepisu, który określałby wprost podstawę opodatkowania dla usług polegających na wymianie walut, na pośrednictwie w ich sprzedaży.

Stosownie do treści art. 73 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 s. 1 ze zm.), podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług, od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.

Powyższy przepis Dyrektywy wskazuje, że jako podstawę opodatkowania przyjąć należy otrzymaną przez usługodawcę zapłatę, wynagrodzenie, za świadczone usługi. W przypadku transakcji wymiany walut, wynagrodzeniem podmiotu świadczącego takie usługi jest różnica między ceną zakupu a ceną sprzedaży waluty.

Wskazać również należy, że rozpatrywana kwestia była przedmiotem rozstrzygnięcia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 14 lipca 1998 r. w sprawie C-172/96 First National Bank of Chicago, gdzie TSUE orzekł, że „w przypadku transakcji wymiany walutowej, kiedy bank nie pobiera opłat ani prowizji, podstawę opodatkowania stanowi ogólny wynik transakcji usługodawcy w danym okresie”.

W szczególności należy zwrócić uwagę, że transakcje wymiany walut są transakcjami na pieniądzach, czyli rzeczach oznaczonych tylko co do gatunku, realizowanymi z wieloma podmiotami jednocześnie, co oznacza, że w sytuacji gdy w danym okresie dokonywane są setki podobnych transakcji, nie sposób ustalić, po jakiej cenie został zakupiony dany pieniądz i czy jego sprzedaż przyniosła zysk czy stratę. W takim przypadku rozwiązanie przyjęte przez TSUE jest jedynym logicznym sposobem pozwalającym na określenie wielkości osiągniętego obrotu. Zatem w sytuacji transakcji wymiany walutowej, kiedy bank nie pobiera opłat ani prowizji, podstawę opodatkowania stanowi ogólny wynik transakcji usługodawcy w danym okresie. Różnica pomiędzy ceną kupna a ceną sprzedaży jest jedynym odpowiednikiem ceny, jaką bank uzyskałby, gdyby miał zawrzeć w tej samej chwili i na takich samych warunkach dwie odpowiadające sobie transakcje kupna i sprzedaży tych samych kwot w tych samych walutach.

W konsekwencji należy stwierdzić, że w przypadku transakcji wymiany walut za podstawę opodatkowania należy uznać zrealizowany wynik (zysk) w danym okresie.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Spółka dokonuje zakupu i sprzedaży walut we własnym imieniu i na własny rachunek. Działalność realizowana jest w ramach internetowych transakcji bankowych, wymiany jednego środka płatniczego na inny środek płatniczy, według kursu banku/instytucji finansowej realizujących transakcje. Wnioskodawca zarówno w przypadku zbywania, jak i nabywania walut świadczy usługi pośrednictwa finansowego podlegające zwolnieniu od podatku od towarów i usług. W związku z realizowanymi transakcjami wymiany walut Zainteresowany nie pobiera żadnych opłat czy prowizji, a wynagrodzenie stanowi różnica pomiędzy niższą ceną kupna a wyższą ceną sprzedaży danej waluty.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy należy stwierdzić, że w sprawie będącej przedmiotem wniosku podstawą opodatkowania podatkiem od towarów i usług jest ogólny dodatni wynik transakcji w danym okresie z tytułu transakcji zakupu i sprzedaży walut. Wobec powyższego obrót z tytułu świadczenia usług wymiany walut stanowi różnica pomiędzy ceną zakupu a ceną sprzedaży danej waluty obcej.

Ponadto informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia obrotu z tytułu świadczenia usług wymiany walut. Natomiast kwestia dotycząca podatku dochodowego od osób fizycznych została rozstrzygnięta odrębnym pismem.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.