Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP1/443-544/13-2/MK
z 23 września 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki komandytowej Sp. z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 21 czerwca 2013 r. (data wpływu 24 czerwca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla usługi betonowania fibrobetonem – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 czerwca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla usługi betonowania fibrobetonem.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Na podstawie art. 14b § l i 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.; dalej: „Ordynacja podatkowa”), Sp. z o.o. Sp. k. (dalej: „Wnioskodawca”), zwraca się o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, a mianowicie:

• art. 146a pkt 2 w związku z art. 41 ust. 2, ust. 12, ust. 12a, ust. 12b oraz ust. 12c ustawy VAT.
  
  

Zgodnie z obowiązkiem wynikającym z treści art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, poniżej Wnioskodawca przedstawia zdarzenie przyszłe i własne stanowisko w sprawie oraz wnosi o potwierdzenie jego prawidłowości i zasadności.

Jednocześnie będąc świadomym treści art. 233 § 1 w związku z § 6 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny (Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553 z późn. zm.), stosownie do art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej, niniejszym Wnioskodawca oświadcza, że elementy zdarzenia przyszłego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej.

1. Zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca specjalizuje się między innymi w produkcji różnego rodzaju betonów stosowanych w różnych formach budownictwa, jak również świadczy usługi w zakresie robót betoniarskich (usługi betonowania). Oferta Wnioskodawcy przeznaczona jest co do zasady dla budownictwa mieszkaniowego, komercyjnego, jak również przemysłowego i drogowego.

Wnioskodawca w ramach świadczenia nowych usług budowlanych – usług betonowania fibrobetonem, będzie zawierał umowy zarówno z przedsiębiorcami, jak i osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej. Fibrobeton jest betonem z dodatkiem włókien stalowych lub syntetycznych, czyli z tzw. zbrojeniem rozproszonym, co pozwala całkowicie wyeliminować lub częściowo ograniczyć ilość tradycyjnego zbrojenia stalowego.

W zakres usług betonowania fibrobetonem wchodzić będą m.in. następujące czynności:

1. wyprodukowanie masy betonowej,
2. dowóz tej masy specjalistycznym sprzętem (betonomieszarką lub pompogruszką) na miejsce budowy,
3. wylanie betonu (np. betonowanie posadzki, fundamentu) lub pompowanie betonu na dużą odległość lub wysokość (np. betonowanie stropu, schodów, posadzki) oraz jego odpowiednie rozprowadzenie.
   
   

Czynności te będą wykonywane w budynkach, które zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych (dalej: „PKOB”) są klasyfikowane w dziale 11 i 12 oraz klasie ex 1264 wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym (tj. budynki oraz lokale mieszkalne spełniające wymogi budownictwa społecznego określone w art. 41 ust. 12, ust. 12a i 12b ustawy VAT).

Wnioskodawca będzie zawierał z przedsiębiorcą lub klientem indywidualnym umowę, bądź sporządzone zostanie odpowiednie Zamówienie na świadczenie kompleksowej usługi betonowania, która obejmować będzie dostawę wyprodukowanego przez Wnioskodawcę fibrobetonu wraz z jego transportem, wylaniem lub pompowaniem oraz odpowiednim rozprowadzeniem na miejscu budowy. Umowa i zamówienie obejmie jedną kompleksową usługę betonowania, np. fundamentu, stropu, posadzki, itp. Z klientem ustalany zostanie całkowity koszt usługi, a na fakturze będzie widniała jedna pozycja za wykonaną usługę. Nie przewiduje się zawierania w umowie, na zamówieniu czy na fakturze osobnego wynagrodzenia za świadczone usługi oraz za dostarczone materiały czy produkty.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy opisana we wniosku kompleksowa usługa betonowania fibrobetonem, na której cenę składa się dostawa betonu wraz z usługą jego transportu, wylania lub pompowania oraz wbudowania, będzie opodatkowana stawką podatku 8%, na podstawie art. 146a pkt 2 w związku z art. 41 ust. 12, ust. 2, ust. 12a, ust. 12b oraz ust. 12c ustawy VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 41 ust. 2 i ust. 12 ustawy VAT, stawkę 8% stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Zdaniem Wnioskodawcy, powyższy przepis uprawnia do stosowania stawki w wysokości 8% w przypadku świadczenia kompleksowej usługi betonowania, która obejmuje dostawę, transport oraz wylanie lub pompowanie wraz z wbudowaniem fibrobetonu w budynkach objętych społecznym programem mieszkaniowym określonych w art. 41 ust. 12a i ust. 12b ustawy VAT.

Za powyższym przemawia również fakt, że za przedmiotową usługę ustalona zostanie wyłącznie jedna cena za całość świadczenia, co znajdzie odzwierciedlenie na fakturze VAT wystawionej przez Wnioskodawcę (jedna pozycja na fakturze VAT za kompleksową usługę betonowania).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (dalej: „podatek VAT”) podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 ustawy VAT), natomiast przez świadczenie usług – każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów (art. 8 ust. 1 ustawy VAT).

Stosownie do art. 5a ustawy VAT, towary lub usługi będące przedmiotem m.in. odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

W myśl art. 41 ust. 2 w związku z ust. 12 oraz z art. 146a pkt 2 ustawy VAT, stawkę podatku VAT w wysokości 8% stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym, zgodnie z art. 41 ust. 12a ustawy VAT, rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w PKOB w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w PKOB w dziale ex 1264 wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Zgodnie z art. 2 pkt 12 ustawy VAT, przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w PKOB w dziale 11.

Stosownie do art. 41 ust. 12b ustawy VAT, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²;
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².
   
   

W myśl ust. 12c ww. artykułu, w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku w wysokości 8% stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej się do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Z objaśnień wstępnych zawartych w rozporządzeniu w sprawie PKOB (t. j. Dz. U. z 1999 r. Nr 112, poz. 1316) wynika, że budynki to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych. Natomiast budynki mieszkalne to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. W przypadku, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, budynek taki klasyfikowany jest jako niemieszkalny, zgodnie z jego przeznaczeniem.

Wg podziału obiektów budowlanych na sekcje i działy w PKOB w dziale 11 mieszczą się budynki mieszkalne (dział ten obejmuje trzy grupy: 111 – Budynki mieszkalne jednorodzinne, 112 - Budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe, 113 – Budynki zbiorowego zamieszkania), natomiast w dziale 12 budynki niemieszkalne.

Jak przedstawiono w opisie zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca zamierza podjąć działania w szerszym zakresie i świadczyć kompleksowe usługi betonowania fibrobetonem na rzecz przedsiębiorców oraz indywidualnych klientów w budownictwie objętym społecznym programem mieszkaniowym. Wnioskodawca planuje świadczyć usługi polegające na kompleksowym betonowaniu obejmujące szereg działań związanych m.in. z dostawą wyprodukowanego przez Wnioskodawcę betonu, jego transportem, wylaniem, pompowaniem i odpowiednim wbudowaniem. Wnioskodawca zamierza zawierać z klientem umowy, bądż sporządzać odpowiednie zamówienia na świadczenie kompleksowej usługi betonowania (np. fundamentu, stropu, posadzki, itp.). Rozliczenie następowałoby na podstawie jednej faktury VAT, na której widnieć będzie jedna pozycja za wykonaną usługę betonowania w obiektach objętych społecznym programem mieszkaniowym.

W ocenie Wnioskodawcy, zastosowanie jednej stawki podatku VAT i opodatkowanie nią zarówno usługi, jak i dostawy produktu wykorzystywanego do wykonania tej usługi uwarunkowane jest zakresem, w jakim prowadzona jest działalność gospodarcza oraz przedmiotem umowy (lub zlecenia) zawartej ze zleceniodawcą (przedsiębiorcą lub klientem indywidualnym). Jeżeli przedmiotem sprzedaży jest usługa betonowania, polegająca na dostawie betonu wraz z jego transportem, wylaniem, lub pompowaniem i odpowiednim wbudowaniem, wówczas nie można z niej wyłączyć poszczególnych elementów do odrębnej sprzedaży, ponieważ obrotem Wnioskodawcy jest uzgodniona kwota za wykonanie określonej usługi, bez względu na jej poszczególne elementy (materiały, robocizna, transport, zużyta energia, narzędzia, itp.). Wyliczenie co składa się na wykonaną usługę może mieć znaczenie wyłącznie informacyjne dla Wnioskodawcy przy ustalaniu ceny za kompleksową usługę betonowania, jednak nie może uzasadniać odrębnego kwalifikowania poszczególnych elementów zawartych w tym wyliczeniu dla celów podatkowych.

W konsekwencji, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że do kompleksowej usługi betonowania w obiektach objętych społecznym programem mieszkaniowym, należy stosować stawkę VAT w wysokości 8%, natomiast do usług betonowania w budownictwie mieszkaniowym o powierzchni przekraczającej limity budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym (dla lokali mieszkalnych limit wynosi 150 m2, a dla budynków mieszkalnych limit wynosi 300 m2), stawkę 8% stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania, która mieści się w limitach budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Wnioskodawca pragnie wskazać, że powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach indywidualnych, w tym przykładowo w interpretacji:

1. Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 4 marca 2013 r., sygn. ILPP4/443-43/13-2/EWW oraz z 25 lipca 2012 r., sygn. ILPP1/443-440/12-4/AW,
2. Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 4 kwietnia 2013 r., sygn. ITPP1/443-24/13/JJ,
3. Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 7 września 2012 r., sygn. IPPP2/443-824/12-4/BH,
4. Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 18 kwietnia 2012 r., sygn. IBPP2/443-60/12/ICz.
   
   

Mając na względzie wyżej wskazaną argumentację Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie przedstawionego stanowiska w zakresie zdarzenia przyszłego opisanego w niniejszym wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów – w myśl art. 7 ust. 1 ustawy – rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Przepis art. 8 ust. 1 ustawy stanowi, że przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i ust. 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział stawki preferencyjne oraz zwolnienia od podatku.

I tak, zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Stosownie jednak do treści art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110 wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8% (…).
   
   

W oparciu o art. 41 ust. 12 ustawy, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym - art. 41 ust. 12a ustawy - rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Art. 41 ust. 12b ustawy stanowi, że do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²,
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².
   
   

W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej (art. 41 ust. 12c ustawy).

Na mocy art. 2 pkt 12 ustawy, obiekty budownictwa mieszkaniowego to budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Jak wynika z powołanego wyżej przepisu art. 2 pkt 12, ustawa o podatku od towarów i usług, poprzez podanie klasyfikacji, odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, która stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych. Zatem, dla celów VAT stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.), stanowiącego usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych.

Zgodnie z przepisami ww. rozporządzenia, budynki to zadaszone obiekty budowlane wraz z wybudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych (…).

Natomiast budynki mieszkalne to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. W przypadku, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, budynek taki klasyfikowany jest jako niemieszkalny, zgodnie z jego przeznaczeniem.

Według podziału obiektów budowlanych na sekcje i działy w PKOB w dziale 11 mieszczą się budynki mieszkalne, natomiast w dziale 12 budynki niemieszkalne. Dział 11 PKOB obejmuje trzy grupy budynków: Budynki mieszkalne jednorodzinne - 111, Budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe - 112, Budynki zbiorowego zamieszkania - 113.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęć budowa, remont modernizacja, termomodernizacja oraz przebudowa, dlatego też w tym zakresie należy odwołać się do przepisów prawa budowlanego.

Z uregulowań zawartych w art. 3 pkt 1a i pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz.U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 ze zm.), wynika, że pod pojęciem obiektu budowlanego rozumie budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi. Budynkiem zaś jest taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Zgodnie z art. 3 pkt 6 tej ustawy, przez budowę należy rozumieć wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowę, rozbudowę, nadbudowę obiektu budowlanego.

W myśl art. 3 pkt 7 cyt. ustawy, przez roboty budowlane należy rozumieć budowę, a także prace polegające na przebudowie, montażu, remoncie lub rozbiórce obiektu budowlanego.

Z kolei, zgodnie z pkt 7a tego artykułu, przez przebudowę należy rozumieć wykonywanie robót budowlanych, w wyniku których następuje zmiana parametrów użytkowych lub technicznych istniejącego obiektu budowlanego, z wyjątkiem charakterystycznych parametrów, jak: kubatura, powierzchnia zabudowy, wysokość, długość, szerokość bądź liczba kondygnacji; w przypadku dróg są dopuszczalne zmiany charakterystycznych parametrów w zakresie niewymagającym zmiany granic pasa drogowego.

Natomiast definicję remontu zawarto w pkt 8 art. 3 ustawy Prawo budowlane. Zgodnie z jego brzmieniem, przez remont należy rozumieć wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a nie stanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym.

Modernizacja to „unowocześnienie i usprawnienie czegoś”- według internetowego słownika języka polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN S.A.).

Analiza powołanych wyżej przepisów prowadzi do wniosku, że warunkiem zastosowania 8% stawki, na podstawie art. 41 ust. 12 ustawy, jest spełnienie dwóch przesłanek. Po pierwsze zakres wykonywanych czynności musi dotyczyć budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy budynków lub ich części. Po drugie, budynki lub ich części, których dotyczą ww. czynności, muszą być zaliczane do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że transakcja nie może korzystać z preferencyjnej, 8% stawki podatku.

Natomiast w przypadku budownictwa nieobjętego społecznym programem mieszkaniowym (budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m2 oraz lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m2), preferencyjną stawkę VAT w wysokości 8% stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej te obiekty do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Jak wskazano w opisie sprawy Wnioskodawca specjalizuje się między innymi w produkcji różnego rodzaju betonów stosowanych w różnych formach budownictwa, jak również świadczy usługi w zakresie robót betoniarskich (usługi betonowania). Oferta Wnioskodawcy przeznaczona jest co do zasady dla budownictwa mieszkaniowego (komercyjnego), jak również przemysłowego i drogowego. Wnioskodawca w ramach świadczenia nowych usług budowlanych – usług betonowania fibrobetonem, będzie zawierał umowy zarówno z przedsiębiorcami, jak i osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej. W zakres usług betonowania fibrobetonem wchodzić będą m.in. następujące czynności:

• wyprodukowanie masy betonowej,
• dowóz tej masy specjalistycznym sprzętem (betonomieszarką lub pompogruszką) na miejsce budowy,
• wylanie betonu (np. betonowanie posadzki, fundamentu) lub pompowanie betonu na dużą odległość lub wysokość (np. betonowanie stropu, schodów, posadzki) oraz jego odpowiednie rozprowadzenie.
  
  

Czynności te będą wykonywane w budynkach, które zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych są klasyfikowane w dziale 11 i 12 oraz klasie ex 1264 wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym (tj. budynki oraz lokale mieszkalne spełniające wymogi budownictwa społecznego określone w art. 41 ust. 12, ust. 12a i 12b ustawy VAT). Wnioskodawca będzie zawierał z przedsiębiorcą lub klientem indywidualnym umowę, bądź sporządzone zostanie odpowiednie Zamówienie na świadczenie kompleksowej usługi betonowania, która obejmować będzie dostawę wyprodukowanego przez Wnioskodawcę fibrobetonu wraz z jego transportem, wylaniem lub pompowaniem oraz odpowiednim rozprowadzeniem na miejscu budowy. Umowa i zamówienie obejmie jedną kompleksową usługę betonowania, np. fundamentu, stropu, posadzki, itp. Z klientem ustalany zostanie całkowity koszt usługi, a na fakturze będzie widniała jedna pozycja za wykonaną usługę. Nie przewiduje się zawierania w umowie, na zamówieniu czy na fakturze osobnego wynagrodzenia za świadczone usługi oraz za dostarczone materiały czy produkty.

Należy zauważyć, że przy ustaleniu właściwej stawki podatku VAT decydujące znaczenie ma ustalenie, co jest przedmiotem sprzedaży, czy podatnik dokonuje dostawy towarów czy świadczy usługę oraz czy czynność wykonywana przez podatnika mieści się w zakresie czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy (dostawa, budowa, remont, modernizacja, termomodernizacja, przebudowa obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym).

Strony w umowach określają co jest przedmiotem sprzedaży. Jeżeli przedmiotem umowy będzie sprzedaż materiałów wraz ze świadczoną usługą, wówczas nie można z niej wyłączyć poszczególnych elementów kosztów do odrębnej sprzedaży, ponieważ obrotem podatnika jest uzgodniona kwota za wykonanie określonej usługi, bez względu na jej poszczególne elementy (materiały, robocizna, transport, zużyta energia, narzędzia itp.). Wyliczenie co składa się na wykonaną usługę ma istotne znaczenie informacyjne przy ustalaniu ceny, jednak nie może uzasadniać odrębnego kwalifikowania poszczególnych elementów zawartych w tym wyliczeniu (dla celów podatkowych).

Jak stanowi art. 78 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U. UE L 347), podstawa opodatkowania obejmuje również podatki, cła, opłaty i inne należności, z wyjątkiem samego VAT. Zgodnie z tym samym przepisem Dyrektywy, podstawa opodatkowania obejmuje koszty dodatkowe, takie jak koszty prowizji, opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dostawcę lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy. Państwa Członkowskie mogą uznać za dodatkowe koszty wydatki będące przedmiotem odrębnej umowy. Przepis ten wyjaśnia, jakie elementy uwzględnia się przy ustalaniu wynagrodzenia, stanowiącego podstawę opodatkowania i wymienia przykładowo kilka rodzajów kosztów mieszczących się w pojęciu podstawy opodatkowania. Dotyczy on kosztów bezpośrednio związanych z zasadniczą dostawą towarów lub usług, które zwiększają łączną kwotę należną z tytułu transakcji. Zgodnie z tą regulacją, każdy koszt bezpośrednio związany z dostawą towarów lub świadczeniem usług, którym dostawca obciążył nabywcę, powinien być włączony do podstawy opodatkowania. Zasada włączenia tych świadczeń do podstawy opodatkowania oznacza, że wartości tego typu kosztów, których ciężar przerzucany jest na nabywcę, nie wykazuje się jako odrębnego świadczenia, lecz traktuje, jako element świadczenia zasadniczego, z zastosowaniem stawki podatku właściwej dla świadczenia zasadniczego.

Biorąc pod uwagę przedstawione zdarzenie przyszłe oraz powołane wyżej przepisy stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie Zainteresowany będzie świadczył usługi zdefiniowane w art. 8 ust. 1 ustawy.

Zatem, skoro Wnioskodawca będzie świadczyć usługi budowlane związane ze wznoszeniem budynków (a zatem będzie wykonywał je w ramach czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy), polegające na dostarczeniu na plac budowy oraz wybetonowaniu elementów budowlanych, które będą dotyczyły obiektów budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, to do całej wartości usługi zastosowanie będzie miała 8% stawka podatku od towarów i usług, zgodnie z art. 41 ust. 12 w zw. z art. 146a pkt 2 ustawy, przy uwzględnieniu kryterium powierzchni użytkowej, o której mowa w art. 41 ust. 12b ustawy.

Należy bowiem mieć na względzie, że w przypadku budownictwa nieobjętego społecznym programem mieszkaniowym (tj. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m2 oraz lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m2), preferencyjną stawkę podatku VAT w wysokości 8% stosuje się, zgodnie z art. 41 ust. 12c ustawy, tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej te obiekty do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej. Natomiast w pozostałej części, nieobjętej stawką preferencyjną, zastosowanie znajdzie podstawowa stawka podatku w wysokości 23%.

Podsumowując, opisana we wniosku kompleksowa usługa betonowania fibrobetonem, na której cenę składa się dostawa betonu wraz z usługą jego transportu, wylania lub pompowania oraz wbudowania, wykonana w obiektach budownictwa społecznego (z uwzględnieniem ograniczeń metrażowych), będzie opodatkowana stawką podatku 8% na podstawie art. 146a pkt 2 w związku z art. 41 ust. 12, ust. 2, ust. 12a, ust. 12b oraz ust. 12c ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.