Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP2/443-526/11-6/13-S/KW
z 6 listopada 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów, w związku z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 września 2013 r. sygn. akt I FSK 1385/12, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 24 sierpnia 2011 r. (data wpływu 30 sierpnia 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 25 listopada 2011 r. (data wpływu 28 listopada 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania zwrotu kosztu za inkaso opłaty targowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 sierpnia 2011 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania zwrotu kosztu za inkaso opłaty targowej.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 25 listopada 2011 r. poprzez doprecyzowanie stanu faktycznego oraz o pełnomocnictwo.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny.

Na podstawie uchwały Nr … Rady Miejskiej z dnia 30 listopada 2001 r. w sprawie ustalenia wysokości stawek opłaty targowej § 4 ust. 2, Wnioskodawca otrzymuje zwrot kosztu obsługi inkasa opłaty targowej w wysokości 50% pobranej opłaty targowej.

Pobrana opłata targowa odprowadzana była na konto Urzędu Miejskiego, który wypłacał zwrot kosztu obsługi na podstawie faktur. Obsługa inkasa nie była opodatkowana podatkiem VAT, zgodnie z § 12 pkt 13 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24-12-2009 r. (Dz. U. Nr 224, poz. 1799) w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Zwolnienie dotyczy usług świadczonych pomiędzy jednostkami budżetowymi (Urząd Miejski) a samorządowym zakładem budżetowym (Targowisko Miejskie).

Od dnia 01-01-2011 r. Wnioskodawca rozlicza się bezpośrednio z Gminą w związku z czym naliczenie zwrotu kosztu za obsługę inkasa, zdaniem Zainteresowanego, winno się odbywać na podstawie wystawionej noty księgowej a nie faktury VAT z zastosowaniem § 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22-12-2010 r. (Dz. U. Nr 246, poz. 1649).

W piśmie z dnia 25 listopada 2011 r., będącym uzupełnieniem wniosku, Wnioskodawca wskazał, że jest zarejestrowany jako czynny podatnik podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zwrot kosztu za inkaso opłaty targowej, który Gmina wypłaca swojej jednostce organizacyjnej, tj. Wnioskodawcy, będącemu samorządowym zakładem budżetowym, na podstawie uchwały Rady Miejskiej w …?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (jedn. tekst Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.) – gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Zadania własne gminy obejmują m.in. sprawy targowisk i hal targowych (art. 7 ust. 1 pkt 11 ww. ustawy).

Uchwałą Nr Rady Miejskiej z dnia 24-02-1993 r. został utworzony zakład budżetowy „Targowisko Miejskie”, którego przedmiotem działania jest m.in. inkaso opłaty targowej, a także administrowanie obiektem targowiska.

Samorządowy zakład budżetowy Targowisko Miejskie, wykonując powierzone przez Gminę zadania, nie świadczy na jej rzecz usług w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Relacja pomiędzy gminą a samorządowym zakładem budżetowym nie ma charakteru cywilnoprawnego. Brak jest podstawy do opodatkowania podatkiem zwrotu kosztu dla Targowiska Miejskiego za inkaso opłaty targowej na rzecz Gminy.

Należność z tytułu wykonania powierzonych przez gminę zadań nie jest obrotem w rozumieniu art. 29 ustawy o podatku od towarów i usług.

W tej sprawie zakład korzystał m.in. z interpretacji prawa podatkowego sygnatura:

1. PP/443-5/06/U – US …,
2. PP2-2/443-48/05 – US …,
3. PP/443-43/05 – US ….
   
   

W dniu 5 grudnia 2011 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, działając na podstawie przepisu § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), w imieniu Ministra Finansów – wydał interpretację indywidualną IPTPP2/443-526/11-4/JS, w której uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

Pismem z dnia 21 grudnia 2011 r. (data wpływu 23 grudnia 2011 r.) Wnioskodawca wystąpił z wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa, wnosząc o zmianę interpretacji indywidulanej nr IPTPP2/443-526/11-4/JS z dnia 5 grudnia 2011 r. z powodu jej niezgodności z prawem.

Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, działając w imieniu Ministra Finansów, pismem z dnia 18 stycznia 2012 r. udzielił odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, stwierdzając, że brak jest podstaw do zmiany ww. interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Powyższa interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi, działającego w imieniu Ministra Finansów, z dnia 5 grudnia 2011 r. została zaskarżona przez Wnioskodawcę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, który wyrokiem z dnia 6 czerwca 2012 r. sygn. akt I SA/Op 112/12 oddalił skargę Wnioskodawcy.

W powyższym wyroku Wojewódzki Sąd Administracyjny wskazał, iż skarga nie jest uzasadniona, bowiem stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi działającego z upoważnienia Ministra Finansów przedstawione w zaskarżonej interpretacji indywidualnej należy uznać za zgodne z prawem.

Wnioskodawca pismem z dnia 2 sierpnia 2012 r. złożył skargę kasacyjną od wyżej powołanego wyroku WSA do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Wyrokiem z dnia 11 września 2013 r. (data wpływu 21 października 2013 r.) sygn. akt I FSK 1385/12 Naczelny Sąd Administracyjny uchylił zaskarżony wyrok w całości oraz zaskarżoną interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi.

Mając na uwadze rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 września 2013 r. sygn. akt I FSK 1385/12, stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zagadnienia dotyczące opłaty targowej normuje ustawa z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2010 r. Nr 95, poz. 613, z późn. zm.). Zgodnie z art. 15 ust. 1 powołanej ustawy, opłatę targową pobiera się od osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, dokonujących sprzedaży na targowiskach, z zastrzeżeniem ust. 2b. Na mocy art. 19 pkt 1 lit. a powołanej ustawy, rada gminy, w drodze uchwały określa zasady ustalania i poboru oraz terminy płatności i wysokość stawek opłat określonych w ustawie, z tym że stawka opłaty targowej nie może przekroczyć 597,86 zł dziennie. W myśl pkt 2 powołanego wyżej przepisu rada gminy, w drodze uchwały może zarządzić pobór tych opłat w drodze inkasa oraz określić inkasentów i wysokość wynagrodzenia za inkaso.

Do opłaty targowej zastosowanie mają przepisy Ordynacji podatkowej, gdyż jak stanowi art. 2 § 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej, przepisy ustawy stosuje się do opłaty skarbowej oraz opłat, o których mowa w przepisach o podatkach i opłatach lokalnych.

W myśl art. 9 Ordynacji podatkowej, inkasentem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana do pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Natomiast, zgodnie z art. 28 § 4 Ordynacji podatkowej, rada gminy, rada powiatu oraz sejmik województwa może ustalić wynagrodzenie dla płatników lub inkasentów z tytułu poboru podatków stanowiących dochody, odpowiednio, budżetu gminy, powiatu lub województwa.

Wynagrodzenie płatników i inkasentów pobierających podatki stanowiące dochody jednostek samorządu terytorialnego jest, w świetle art. 28 § 4 Ordynacji podatkowej, fakultatywne.

Ustalenie takiego wynagrodzenia odbywa się w drodze uchwały rady gminy, rady powiatu lub sejmiku województwa. Jeżeli przepisy prawa podatkowego przewidują możliwość lub obowiązek określenia wynagrodzenia w drodze uchwały organu stanowiącego, ten właśnie organ jest wyłącznie właściwy do określenia wynagrodzenia za podatki wpłacone na rachunek budżetu jednostki samorządu terytorialnego.

Podmiot, któremu powierzono pobór opłaty targowej, ma status inkasenta w rozumieniu art. 9 Ordynacji podatkowej, czyli jest obowiązany do pobierania od podatnika podatku (opłaty) i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

W przypadku opłaty targowej pobór tych opłat i wysokość wynagrodzenia za inkaso, zgodnie z art. 19 pkt 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, zarządzana jest uchwałą rady gminy.

W świetle art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez świadczenie usług – w myśl art. 8 ust. 1 ustawy – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z powyższego wynika, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez „podatników” w rozumieniu ustawy i są wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Stosownie do przepisu art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże, w świetle unormowań prawa wspólnotowego w przypadku, gdy organy władzy publicznej bądź urzędy obsługujące te organy podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań, lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591, z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy targowisk i hal targowych (art. 7 ust. 1 pkt 11 ww. ustawy). W celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi (art. 9 ust. 1 cytowanej ustawy).

Ponadto należy wskazać, że zgodnie z art. 14 ust. 5 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1240, z późn. zm.), zadania własne jednostki samorządu terytorialnego w zakresie targowisk i hal targowych mogą być wykonywane przez samorządowe zakłady budżetowe.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że na podstawie uchwały Rady Miejskiej Wnioskodawca otrzymuje zwrot kosztu obsługi inkasa opłaty targowej w wysokości 50% pobranej opłaty targowej. Pobrana opłata targowa odprowadzana była na konto Urzędu Miejskiego, który wypłacał zwrot kosztu obsługi na podstawie faktur. Obsługa inkasa nie była opodatkowana podatkiem VAT, zgodnie z § 12 pkt 13 rozporządzenia Ministra Finansów. Zwolnienie dotyczy usług świadczonych pomiędzy jednostkami budżetowymi (Urząd Miejski) a samorządowym zakładem budżetowym (Targowisko Miejskie). Natomiast od dnia 1 stycznia 2011 r. Wnioskodawca rozlicza się bezpośrednio z Gminą, w związku z czym naliczenie zwrotu kosztu za obsługę inkasa, zdaniem Zainteresowanego, winno się odbywać na podstawie wystawionej noty księgowej a nie faktury VAT z zastosowaniem § 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów.

W odniesieniu do powyższego Naczelny Sąd Administracyjny w uzasadnieniu wyroku z dnia 11 września 2013 r. sygn. akt I FSK 1385/12 uchylającym zaskarżony wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 6 czerwca 2012 r. sygn. akt I SA/Op 112/12 w całości oraz uchylającym zaskarżoną interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi działającego w imieniu Ministra Finansów, wskazał, że „Niewątpliwie gmina, w zakresie w jakim realizuje publicznoprawny obowiązek pobrania opłaty targowej, wykonuje zadania z zakresu władzy publicznej i będzie spełniała obie przesłanki wskazane w art. 15 ust. 6 ustawy o VAT. (…) Przyjmuje się, że zawarte w art. 15 ust. 6 ustawy o VAT wyłączenie organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy z kategorii podatników, o którym mowa we wskazanych przepisach ma miejsce przy spełnieniu łącznie dwóch przesłanek: podmiotowej, gdyż wyłączenie odnosi się tylko do organów władzy publicznej oraz przedmiotowej, ponieważ obejmuje tylko prowadzenie czynności z zakresu władztwa publicznego.

W zakresie dyspozycji zawartej w art. 15 ust. 6 ustawy o VAT nie mieści się w związku z tym co wyżej przedstawiono samorządowy zakład budżetowy, który gruncie ustawy o VAT posiada własną, podmiotowość podatkową. Nie jest on bowiem ani organem władzy publicznej ani urzędem obsługującym ten organ.

Przy analizie stosunku prawnego jaki łączy gminę z wykonującym jej zadania własne w zakresie prowadzenia targowisk samorządowym zakładem budżetowym i poboru opłaty targowej na tle regulacji zawartej w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT (czy wykonywanie tego zadania jest usługą), trzeba mieć na względzie to, że świadczenie usług podlega opodatkowaniu tylko wtedy, gdy pomiędzy usługodawcą a usługobiorcą istnieje stosunek prawny, na podstawie którego następuje wymiana świadczeń wzajemnych, pozwalających na ich opodatkowanie VAT. Art. 8 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, rozumie się co do zasady każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7. Powyższy przepis odpowiada definicji "usługi" zawartej w art. 24 ust. 1 Dyrektywy Rady Wspólnot Europejskich z 28 listopada 2008 r. nr 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE seria L z 2006 r. nr 347/1, ze zm.) i wprowadza zasadę, że świadczeniem usług jest każda transakcja gospodarcza, która nie stanowi dostawy towarów. W transakcji tej muszą być wyodrębnione dwie strony usługodawca (świadczący usługę) i usługobiorca jako konsument usługi. Tymczasem, w przypadku wykonywania przez samorządowy zakład budżetowy zadania własnego gminy polegającego na prowadzeniu targowiska i poborze opłat targowych, wyłącznym "konsumentem" usługi jest gmina, w imieniu której zakład budżetowy wykonuje to zadanie.”

Ponadto Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku w przedmiotowej sprawie, mając na względzie wyrok z dnia 18 października 2011 r. sygn. akt I FSK 1369/10, wskazał w dalszej części, że „(..) mimo takiego stopnia wyodrębnienia zakładu budżetowego ze struktury tworzącej go jednostki samorządowej, które pozwala na uznanie go za odrębnego od tej jednostki podatnika VAT, to jednak realizacja zadań własnych tej jednostki przez jego zakład budżetowy nie tworzy pomiędzy tymi podmiotami takiego stosunku prawnego, na podstawie którego następuje wymiana świadczeń wzajemnych, pozwalających na ich opodatkowanie VAT. W takim bowiem przypadku samodzielny zakład budżetowy nie wykonuje usług na rzecz jednostki samorządowej, lecz działa w jej imieniu jako jej wyodrębniona jednostka organizacyjna, wykonując jej zadania własne, co pozostaje poza przedmiotem regulacji art. 8 ustawy o VAT. Nie wyklucza to (jak zaznaczono w powyższym wyroku) opodatkowania samodzielnego zakład budżetowy z tytułu odpłatnego świadczenia na rzecz podmiotów zewnętrznych związanych z prowadzeniem targowiska.”

Wobec powyższego, biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku opis sprawy, obowiązujące przepisy prawa podatkowego oraz ich wykładnię dokonaną przez NSA w orzeczeniu sygn. akt I FSK 1385/12 stwierdzić należy, że Wnioskodawca wykonując w imieniu Gminy jej zadania własne, polegające na prowadzeniu targowiska i poborze opłat targowych, nie świadczy usług na rzecz tej jednostki samorządu terytorialnego, w rozumieniu art. 8 ustawy. Zatem zwrot kosztu za inkaso opłaty targowej, który Gmina wypłaca Wnioskodawcy, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.