2013.10.08 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP1/443-601/13-4/JSK
z 8 października 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

NTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Ochotniczej Straży Pożarnej w …, przedstawione we wniosku z dnia 24 czerwca 2013 r. (data wpływu 8 lipca 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 25 września 2013 r. (data wpływu 30 września 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podlegania opodatkowaniu sprzedaży nieruchomości zabudowanej budynkiem remizy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 lipca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podlegania opodatkowaniu sprzedaży nieruchomości zabudowanej budynkiem remizy. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony w dniu 30 września 2013 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca – Ochotnicza Straż Pożarna (dalej także: „OSP”) – jest stowarzyszeniem posiadającym osobowość prawną, wpisanym do rejestru stowarzyszeń, innych organizacji społecznych i zawodowych, fundacji oraz samodzielnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej (niewpisanym równolegle do rejestru przedsiębiorców).

W statucie OSP wskazano m.in., że:

działalność stowarzyszenia opiera się na pracy społecznej jej członków. Do prowadzenia swoich spraw OSP może zatrudniać pracowników;
majątek i fundusze OSP powstają z:
1. składek członkowskich;
2. dotacji, darowizn, spadków i zapisów;
3. dochodów z majątku i imprez;
4. ofiarności publicznej;
5. wpływów z działalności gospodarczej;
OSP może prowadzić działalność gospodarczą według ogólnych zasad określonych w odrębnych przepisach i wyłącznie w rozmiarze służącym realizacji celów statutowych OSP. Dochód z działalności gospodarczej i uzyskane fundusze OSP służą w całości realizacji celów statutowych i nie mogą być przeznaczane do podziału między członków OSP.

Dnia 15 marca 2012 r. OSP sprzedało po cenie rynkowej nieruchomość zabudowaną remizą. Nieruchomość o powierzchni 0,1400 ha, stanowiąca tereny zabudowane inne, nabyta została w drodze umowy sprzedaży z dnia 18 marca 1997 r. Budynek remizy został wybudowany w okresie wcześniejszym, w sierpniu 1992 r.

Przy nabyciu nieruchomości OSP nie odliczało podatku naliczonego. OSP nie jest czynnym podatnikiem VAT.

Do momentu sprzedaży nieruchomość, jak i znajdujący się na niej budynek wykorzystywane były dla realizacji celów statutowych OSP. OSP w żaden sposób nie poszukiwało nabywcy (nie prowadziło działań promocyjnych, marketingowych), ani nie przygotowywało nieruchomości do sprzedaży (nie podejmowało działań ukierunkowanych na zwiększenie atrakcyjności nieruchomości dla nabywcy). Poza opisaną transakcją OSP nie dokonywało sprzedaży nieruchomości.

Nabywcą nieruchomości była spółka, kopalnia węgla brunatnego, która w umowie sprzedaży zadeklarowała, że nabyta nieruchomość zostanie przeznaczona pod działalność koncesjonowaną związaną z eksploatacją złoża węgla brunatnego. Od umowy sprzedaży notariusz pobrał podatek od czynności cywilnoprawnych wg stawki 2%.

W piśmie z dnia 25 września 2013 r. – stanowiącym uzupełnienie wniosku – Zainteresowany wskazał, że:

Transakcja nabycia przez Wnioskodawcę nieruchomości zabudowanej o powierzchni 0,1400 ha dokonana w roku 1997 była czynnością niepodlegającą opodatkowaniu VAT.
W stosunku do budynku remizy Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwoty podatku naliczonego.
W całym okresie dysponowania budynkiem remizy OSP na podstawie ustnych porozumień sporadycznie odpłatnie udostępniała przedmiotowy budynek na potrzeby organizacji imprez okolicznościowych, takich jak wesela, czy stypy.
Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie budynku remizy, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż nieruchomości przez OSP podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż nieruchomości przez OSP w zaistniałym stanie faktycznym nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (VAT), z uwagi na to, że przy tej transakcji OSP nie działało w charakterze podatnika VAT.

Uzasadniając powyższe stanowisko wskazać należy na treść przepisów art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: uVAT) oraz ich wykładnię dokonaną przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE), w szczególności w wyrokach wydanych w sprawach polskich podatników (C-180/10 i C-181/10).

Zgodnie zatem z art. 15 ust. 1 uVAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 uVAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W stanie prawnym obowiązującym w momencie sprzedaży nieruchomości przez OSP art. 15 ust. 2 zdanie pierwsze uVAT zawierał dodatkowo klauzulę, zgodnie z którą działalność producentów, handlowców itd. stanowiła działalność gospodarczą również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy.

Na tle przytoczonych regulacji prawnych wskazuje się, że podatnikiem dany podmiot będzie tylko w odniesieniu do czynności opodatkowanych, które wykonał w ramach działalności gospodarczej. Wykonywanie określonych czynności – będących dostawą towarów czy też świadczeniem usług – niemające miejsca w ramach działalności gospodarczej, nie jest działaniem w charakterze podatnika, a w konsekwencji nie podlega opodatkowaniu.

Natomiast ani formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, ani okoliczności, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości, nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do tej konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Pod pojęciem „handel” w rozumieniu art. 15 ust. 1 należy rozumieć dokonywanie w sposób zorganizowany zakupów towarów w celu ich odsprzedaży, działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Powyższa ocena ma umocowanie w wyroku Trybunału Sprawiedliwości UE z dnia 15 września 2011 r., w połączonych sprawach C-180/10 i C-181/11, gdzie stwierdzono między innymi, że zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy VAT (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy), jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

O tym, że dokonujący sprzedaży towaru działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, a nie w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykonując prawo własności, decyduje stopień jego aktywności w zakresie obrotu towarami np. nieruchomościami, który wskazuje, że angażuje on środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w ramach prowadzenia działalności gospodarczej (tak np. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 2 stycznia 2013 r., ILPP1/443-1417/11/13-S/AWa). Takimi działaniami mogą być – w ocenie Trybunału – przykładowo uzbrojenie terenu albo działania marketingowe. Istotny jest również całokształt okoliczności faktycznych.

Należy także wskazać, że Trybunał jedynie przykładowo wymienił okoliczności, które mogą świadczyć o tym, że sprzedawca podejmuje działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. W praktyce mogą to być również inne okoliczności. Za takie działania mogą być uważane przykładowo podejmowanie starań o uchwalenie jak najkorzystniejszych przepisów planu miejscowego (finansowa partycypacja w kosztach sporządzenia planu miejscowego), czy udział w kosztach budowy przez gminę infrastruktury technicznej i drogowej w pobliżu danych gruntów.

Podkreśla się także, że zamiar sprzedawcy, z jakim nabywał niegdyś grunty, powinien być traktowany jako okoliczność mająca znaczenie dla rozstrzygania o statusie sprzedawcy na gruncie VAT, aczkolwiek nie jako okoliczność decydująca.

Reasumując, o działaniu w charakterze handlowca (i w konsekwencji o opodatkowaniu VAT) świadczą następujące kryteria:

charakter nabycia gruntu (np. cel jego nabycia, sposób i forma nabycia),
okoliczności zbycia gruntu (np. podejmowanie aktywnych działań prowadzących do zbycia nieruchomości, intensywny marketing (poszukiwanie nabywcy), podział na mniejsze działki, ich uzbrojenie, zapewnienia dostępu do drogi publicznej i inne działania zmierzające do uatrakcyjnienia gruntów, zwiększenia ich wartości, czy przydatności dla potencjalnych nabywców),
zakres dotychczasowej faktycznej działalności zbywcy (np. częstotliwość transakcji mających za przedmiot nieruchomości, w tym grunty).

W ocenie Wnioskodawcy w zaistniałym stanie faktycznym powyższe okoliczności nie zachodzą, wobec czego brak jest podstaw do uznania OSP za podatnika VAT. Nieruchomość została nabyta w roku 1997 i wykorzystywana była do celów statutowych związanych z gaszeniem pożarów (przy jej nabyciu OSP nie odliczało VAT). OSP nie ma statusu czynnego podatnika VAT i nie prowadzi działalności handlowej, w szczególności w zakresie obrotu nieruchomościami. Przy zbyciu nieruchomości OSP nie tylko nie podejmowała ponadstandardowej (właściwej handlowcom) aktywności marketingowej, ale w ogóle nie poszukiwała nabywcy. Do transakcji doszło w dużej mierze z przyczyn niezależnych od OSP, co miało związek z chęcią eksploatacji przez nabywcę złoża węgla brunatnego. W związku ze sprzedażą nieruchomości OSP nie podejmowała żadnych działań służących zwiększeniu wartości nieruchomości, czy jej przygotowaniu do sprzedaży.

Podsumowując: sprzedaż nieruchomości przez OSP nie podlegała opodatkowaniu VAT, ponieważ brak jest podstaw do przyjęcia, że z tytułu tej transakcji OSP działało w charakterze podatnika VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stwierdzić należy, że nie każda czynność, która stanowi dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Określona czynność będzie opodatkowana podatkiem VAT, jeśli zostanie wykonana przez podatnika, a więc osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – mocą art. 15 ust. 2 ustawy w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2013 r. – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z kolei, zgodnie z treścią ww. artykułu w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r., działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając nieruchomość działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W podobny sposób kwestię tą rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

W kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy podmiot w celu dokonania sprzedaży gruntu podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – Dz.U. UE L 347.1 ze zm. – (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Jak wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w orzeczeniu z dnia 7 grudnia 2011 r., sygn. akt I SA/Po 727/11 w odniesieniu do gruntów, o tym, że podmiot dokonujący sprzedaży gruntu budowlanego działał w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, a nie w ramach zarządu majątkiem prywatnym wykonując prawo własności, decyduje stopień jego aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, z którego wynika, że angażuje on środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w ramach prowadzenia działalności gospodarczej. W takim kształcie sprawy konieczne staje się ustalenie, że zbywca w odniesieniu do czynności sprzedaży działki budowlanej lub przeznaczonej pod zabudowę występował jako osoba angażująca środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, a nie osoba wykonująca prawo własności w stosunku do tego gruntu, bowiem jednorazowa sprzedaż nawet w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania jej w sposób częstotliwy nie przesądza, że z tego tylko powodu staje się podatnikiem VAT.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, że nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług podmiot, który dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest stowarzyszeniem posiadającym osobowość prawną, wpisanym do rejestru stowarzyszeń, innych organizacji społecznych i zawodowych, fundacji oraz samodzielnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej (nie wpisanym równolegle do rejestru przedsiębiorców).

W statucie OSP wskazano m.in., że:

działalność stowarzyszenia opiera się na pracy społecznej jej członków. Do prowadzenia swoich spraw OSP może zatrudniać pracowników;
majątek i fundusze OSP powstają z:
1. składek członkowskich;
2. dotacji, darowizn spadków i zapisów;
3. dochodów z majątku i imprez;
4. ofiarności publicznej;
5. wpływów z działalności gospodarczej;
OSP może prowadzić działalność gospodarczą według ogólnych zasad określonych odrębnych przepisach i wyłącznie w rozmiarze służącym realizacji celów statutowych OSP. Dochód z działalności gospodarczej i uzyskane fundusze OSP służą w całości realizacji celów statutowych i nie mogą być przeznaczane do podziału między członków OSP.

Przy nabyciu nieruchomości OSP nie odliczało podatku naliczonego. OSP nie jest czynnym podatnikiem VAT.

Nabywcą nieruchomości była spółka akcyjna, kopalnia węgla brunatnego, która w umowie sprzedaży zadeklarowała że nabyta nieruchomość zostanie przeznaczona pod działalność koncesjonowaną związaną z eksploatacją złoża węgla brunatnego. Od umowy sprzedaży notariusz pobrał podatek od czynności cywilnoprawnych wg stawki 2 %.

Transakcja nabycia przez Wnioskodawcę nieruchomości zabudowanej o powierzchni 0,1400 ha dokonana w roku 1997 była czynnością niepodlegającą opodatkowaniu VAT.

W stosunku do budynku remizy, Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwoty podatku naliczonego.

W całym okresie dysponowania budynkiem remizy, OSP na podstawie ustnych porozumień sporadycznie odpłatnie udostępniała przedmiotowy budynek na potrzeby organizacji imprez okolicznościowych, takich jak wesela czy stypy.

Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie budynku remizy, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z przedstawionego we wniosku opisu wynika, że Ochotnicza Straż Pożarna, nieposiadająca statusu czynnego podatnika podatku od towarów i usług, dokonała sprzedaży nieruchomości zabudowanej remizą. Do momentu sprzedaży nieruchomość, jak i znajdujący się na niej budynek wykorzystywane były do realizacji celów statutowych Wnioskodawcy. OSP w żaden sposób nie poszukiwało nabywcy (nie prowadziło działań promocyjnych, marketingowych), ani nie przygotowywało nieruchomości do sprzedaży (nie podejmowało działań ukierunkowanych na zwiększenie atrakcyjności nieruchomości dla nabywcy). Poza opisaną transakcją Zainteresowany nie dokonywał sprzedaży nieruchomości. W całym okresie dysponowania budynkiem remizy Wnioskodawca na podstawie ustnych porozumień sporadycznie odpłatnie udostępniał przedmiotowy budynek na potrzeby organizacji imprez okolicznościowych, takich jak wesela czy stypy.

W tym miejscu wskazać należy, że zgodnie z art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 7 kwietnia 1989 r. Prawo o stowarzyszeniach (t.j. Dz.U. z 2001 r. Nr 79, poz. 855 ze zm.), stowarzyszenie samodzielnie określa swoje cele, programy działania i struktury organizacyjne oraz uchwala akty wewnętrzne dotyczące jego działalności.

Stosownie natomiast do treści art. 2 ust. 3 ww. ustawy, stowarzyszenie opiera swoją działalność na pracy społecznej członków; do prowadzenia swych spraw może zatrudniać pracowników.

Jak wynika z treści art. 34 tej ustawy, stowarzyszenie może prowadzić działalność gospodarczą, według ogólnych zasad określonych w odrębnych przepisach. Dochód z działalności gospodarczej stowarzyszenia służy realizacji celów statutowych i nie może być przeznaczony do podziału między jego członków.

Mając na uwadze wyżej przytoczone regulacje prawne oraz zawarty we wniosku opis sprawy stwierdza się, że transakcja polegająca na jednorazowej sprzedaży nieruchomości zabudowanej remizą dokonana została okazjonalnie, w warunkach wskazujących, że działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania temu działaniu stałego charakteru zorganizowanej działalności gospodarczej. W związku z tym, Wnioskodawca nie działa w zakresie wykonywania powyższej czynności w charakterze podatnika podatku od towarów i usług (art. 15 ust. 1 ustawy), prowadzącego działalność gospodarczą (ust. 2 przytoczonego wyżej artykułu). Zatem analizowana dostawa ww. nieruchomości nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

W konsekwencji należy stwierdzić, że w omawianym przypadku sprzedaż przez Ochotniczą Straż Pożarną w (…) nieruchomości zabudowanej budynkiem remizy nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin