Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP2/443-630/13/EK
z 24 września 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 26 czerwca 2013 r. (data wpływu 1 lipca 2013 r.), uzupełnionym w dniu 12 września 2013 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku zapłaty podatku z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia ciągników rolniczych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 lipca 2013 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 12 września 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku zapłaty podatku z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia ciągników rolniczych.

W złożonym wniosku oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka jest przedsiębiorstwem rolnym, zajmującym się w głównej mierze chowem i hodowlą trzody chlewnej oraz uprawą roślin, a także produkcją energii odnawialnej w biogazowniach rolniczych. W ramach prowadzonej działalności nabywa z innych państw członkowskich ciągniki rolnicze i inne pojazdy rolnicze, które są rejestrowane i użytkowane na terytorium RP, na swój wyłączny użytek. Od momentu dopuszczenia do użytku ciągników rolniczych, nabywanych przez Spółkę w ramach WNT, upłynęło więcej niż sześć miesięcy. W dotychczasowym stanie prawnym w ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług był załącznik nr 1, który przedstawiał wykaz towarów zaliczanych do nowych środków transportu. Wykaz ten nie obejmował jednak ciągnika rolniczego, w związku z czym Spółka, jako osoba prawna nabywająca ciągnik rolniczy, nie musiała uzyskiwać zaświadczenia, o którym mowa w art. 105 ust. 1 ustawy, by zarejestrować ciągnik. Od dnia 1 stycznia 2011 r. załącznik nr 1 został uchylony i pojawił się problem przy rejestracji. Niektóre urzędy wymagają przedstawienia zaświadczenia o braku uiszczenia podatku, a inne nie. Przy kolejnych zakupach ciągników rolniczych Spółka obawia się formalnych utrudnień. W rozumieniu ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. prawo o ruchu drogowym, ciągniki rolnicze są pojazdami silnikowymi zaliczanymi do maszyn dla rolnictwa i leśnictwa i nie są środkami transportu w rozumieniu wyżej powołanych przepisów. Spółka podlega urzędowi skarbowemu w miejscowości G., stąd uciążliwe jest każdorazowe występowanie o wydanie zaświadczenia przez urząd oddalony o 130 km. Spółka nadmieniła, że ciągniki rolnicze są strategicznymi maszynami w prowadzeniu przez nią działalności rolniczej. Dokonuje ich zakupu, by móc ich od razu używać. Wydłużenie procesu rejestracyjnego poprzez obligowanie Jej do uzyskania przedmiotowego zaświadczenia spowoduje zaburzenie ciągłości produkcyjnej.

W związku z powyższym, w uzupełnieniu wniosku, zadano następujące pytanie:

Czy w związku z wewnątrzwspólnotowym nabyciem ciągników rolniczych Spółka będąca czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług jest zobligowana do zapłaty podatku na podstawie art. 103 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, wyrażonym w uzupełnieniu wniosku, wewnątrzwspólnotowe nabycie ciągników rolniczych nie obliguje go do uiszczenia podatku od towarów i usług. Spółka stwierdziła, że nie wywołuje to powstania obowiązku zapłaty podatku, o którym mowa w art. 103 ust. 4 ustawy, a jedynie obliguje Ją do rozliczenia podatku naliczonego oraz należnego za wewnątrzwspólnotowe nabycie środków transportu w deklaracji VAT-7.

Według Spółki, ciągniki rolnicze mimo, że w rozumieniu art. 2 pkt 44 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym są pojazdami silnikowymi, to zgodnie z klasyfikacją PKWiU 28.30.2 zaliczane są do maszyn dla rolnictwa i leśnictwa i nie są środkami transportu w rozumieniu wyżej powołanych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, stąd nie musi każdorazowo ubiegać się o zaświadczenie, o którym mowa w art. 105 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Jak stanowi art. 9 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Według regulacji ust. 2 powyższego artykułu, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

1. nabywcą towarów jest:




1. podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
   
2. osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a.


1. z zastrzeżeniem art. 10.


2. dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.

Stosownie do brzmienia ust. 3 powołanego artykułu, przepis ust. 1 stosuje się również w przypadku, gdy:

1. nabywcą jest podmiot inny niż wymieniony w ust. 2 pkt 1,
   
2. dokonującym dostawy towarów jest podmiot inny niż wymieniony w ust. 2 pkt 2

- jeżeli przedmiotem nabycia są nowe środki transportu.

Na podstawie art. 99 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133.

W oparciu o ust. 10 ww. artykułu, w przypadku gdy podatnicy, o których mowa w art. 15, oraz podmioty niebędące podatnikami wymienionymi w art. 15, niemające obowiązku składania deklaracji podatkowej, o którym mowa w ust. 1-3 lub w ust. 8, dokonują jedynie wewnątrzwspólnotowego nabycia nowych środków transportu, deklarację podatkową w zakresie nabywanych nowych środków transportu składa się w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego z tego tytułu.

Zgodnie z art. 103 ust. 1 ustawy, podatnicy oraz podmioty wymienione w art. 108 są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, na rachunek urzędu skarbowego, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 33 i 33b.

W myśl ust. 3 powyższego artykułu, w przypadku, o którym mowa w art. 99 ust. 10, podatnicy są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego na rachunek urzędu skarbowego.

Jak stanowi ust. 4 tego artykułu, przepis ust. 3 stosuje się również w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia nowych środków transportu lub innych środków transportu, od których podatek jest rozliczany zgodnie z art. 99 ust. 1-3 lub 8, jeżeli środek transportu ma być przez nabywcę zarejestrowany na terytorium kraju lub jeżeli nie podlega rejestracji, a jest użytkowany na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 2 pkt 10 lit. a) ww. ustawy, przez nowe środki transportu rozumie się przeznaczone do transportu osób lub towarów pojazdy lądowe napędzane silnikiem o pojemności skokowej większej niż 48 centymetrów sześciennych lub o mocy większej niż 7,2 kilowata, jeżeli przejechały nie więcej niż 6000 kilometrów lub od momentu dopuszczenia ich do użytku upłynęło nie więcej niż 6 miesięcy; za moment dopuszczenia do użytku pojazdu lądowego uznaje się dzień, w którym został on pierwszy raz zarejestrowany w celu dopuszczenia do ruchu drogowego lub w którym po raz pierwszy podlegał on obowiązkowi rejestracji w celu dopuszczenia do ruchu drogowego w zależności od tego, która z tych dat jest wcześniejsza; jeżeli nie można ustalić dnia pierwszej rejestracji pojazdu lądowego lub dnia, w którym podlegał on pierwszej rejestracji, za moment dopuszczenia do użytku tego pojazdu uznaje się dzień, w którym został on wydany przez producenta pierwszemu nabywcy, lub dzień, w którym został po raz pierwszy użyty dla celów demonstracyjnych przez producenta.

Biorąc pod uwagę treść powyższego przepisu należy stwierdzić, że innymi środkami transportu, o których mowa w art. 103 ust. 4 ustawy, są pojazdy tożsame z nowymi środkami transportu, nie spełniające warunku niezbędnego do uznania za nowy środek transportu w postaci przebiegu lub okresu który upłynął od momentu dopuszczenia takiego środka do użytku.

Ustawa nie wskazuje jednak, jakie rodzaje pojazdów są zaliczane do środków transportu. Wobec powyższego decydujące znaczenie ma definicja środka transportu zawarta w art. 38 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) z dnia 15 marca 2011 r. Nr 282/2011 ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 77, str. 1). Zgodnie z tym przepisem, pojęcie środka transportu obejmuje pojazdy, mechaniczne lub inne, a także innego rodzaju wyposażenie i urządzenia służące do przewozu osób lub rzeczy z miejsca na miejsce, w tym przeznaczone do ciągnięcia, przesuwania lub pchania przez pojazdy, i zasadniczo zaprojektowane oraz faktycznie nadające się do wykorzystania w celu transportu. Na podstawie ust. 2 powyższego artykułu, środki transportu, o których mowa w ust. 1, obejmują w szczególności następujące pojazdy:

1. pojazdy lądowe, takie jak samochody, motocykle, rowery, trójkołowce oraz pojazdy turystyczne;
2. przyczepy i naczepy;
3. wagony kolejowe;
4. statki;
5. statki powietrzne;
6. pojazdy dostosowane specjalnie do przewozu osób chorych lub rannych;
7. ciągniki i inne pojazdy rolnicze;
8. pojazdy o napędzie mechanicznym lub elektrycznym przeznaczone dla osób niepełnosprawnych.

Biorąc pod uwagę treść powyższego przepisu należy stwierdzić, że ciągniki rolnicze spełniają definicję środka transportu.

Wprawdzie powyższa definicja stworzona została na potrzeby art. 56 oraz art. 59 akapit pierwszy lit. g) Dyrektywy 2006/112/WE Rady, niemniej jednak niedopuszczalne byłoby niekonsekwentne traktowanie przez system VAT tej samej grupy pojazdów raz jako środki służące do transportu osób lub rzeczy (na potrzeby określenia miejsca świadczenia), a innym razem jako środki niesłużące takim celom.

Jak stanowi art. 103 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadkach, o których mowa w ust. 3 i 4, podatnicy są obowiązani przedłożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgodnie z ustalonym wzorem informację o nabywanych środkach transportu. Do informacji dołącza się kopię faktury potwierdzającej nabycie środka transportu przez podatnika.

Stosownie do brzmienia ust. 6 tego artykułu, informacja, o której mowa w ust. 5, wraz z kopią faktury potwierdzającej nabycie środka transportu i dowodem zapłaty, stanowią podstawę do wydania zaświadczenia, o którym mowa w art. 105 ust. 1 pkt 1.

Na podstawie art. 105 ust. 1 ustawy, naczelnicy urzędów skarbowych dla celów związanych z rejestracją środków transportu są obowiązani do wydawania zaświadczeń potwierdzających:

1. uiszczenie przez podatnika podatku - w przypadkach, o których mowa w art. 103 ust. 3 i 4, lub
2. brak obowiązku uiszczenia podatku z tytułu przywozu nabywanych z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju pojazdów, które mają być dopuszczone do ruchu na terytorium kraju.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka jest przedsiębiorstwem rolnym. W ramach prowadzonej działalności nabywa z innych państw członkowskich m.in. ciągniki rolnicze, które są rejestrowane i użytkowane na terytorium RP na Jej wyłączny użytek. Od momentu dopuszczenia do użytku ciągników rolniczych, nabywanych przez Spółkę w ramach WNT, upłynęło więcej niż sześć miesięcy.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz treść powołanych przepisów należy stwierdzić, że w związku z wewnątrzwspólnotowym nabyciem ciągników rolniczych, które będą rejestrowane na terytorium kraju, nawet jeśli nie są one nowymi środkami transportu, Spółka – wbrew Jej stanowisku - jest zobowiązana do zapłacenia podatku w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego na podstawie art. 103 ust. 4 w związku z ust. 4 tego artykułu, gdyż stanowią one „inne środki transportu”. W konsekwencji, dla celów związanych z ich rejestracją winna każdorazowo ubiegać się o zaświadczenie, o którym mowa w art. 105 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.