Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP3/443-539/13/UH
z 19 czerwca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 30 kwietnia 2013r., (data wpływu w dniu 6 maja 2013r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania podatkiem VAT wykonywanych przez Gminę czynności, za które pobierane są opłaty z tytułu realizacji zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami prawa tj. opłaty targowej oraz opłat za zajęcie pasa drogowego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 maja 2013r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania podatkiem VAT wykonywanych przez Gminę czynności, za które pobierane są opłaty z tytułu realizacji zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami prawa tj. opłaty targowej oraz opłat za zajęcie pasa drogowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zaistniałego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego:

Przedmiotem projektu była rewitalizacja rynku w … polegająca na utworzeniu wielofunkcyjnej przestrzeni publicznej odpowiadającej obecnym i przyszłym potrzebom mieszkańców z uwzględnieniem potrzeb obsługi ruchu turystycznego. Inwestycja została dofinansowana z Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa …z poddziałania 6.2.2 Rewitalizacja - małe miasta. Zakres projektu obejmował przebudowę płyty rynku oraz remont ulicy …: została zmieniona nawierzchnia w obrębie Placu … i ul. …. . wykonano remont drogi powiatowej - ul. do budynku .

Przebudowa płyty rynku polegała na częściowym jej wyniesieniu oraz wycince znajdujących się w jej obrębie drzew. W ramach prac została skablowana napowietrzna linia elektroenergetyczna oraz wykonano kanalizację deszczową, stanowiska postojowe. Opłaty za korzystanie ze stanowisk postojowych nie są pobierane. Faktury dokumentujące wydatki Gminy na realizację przedmiotowej inwestycji zostały wystawione z podaniem danych Gminy.

Istnieje możliwość korzystania w wydzielonych strefach płyty rynku i ul. … na potrzeby funkcjonowania sezonowej i okazjonalnej gastronomii oraz handlu. Ewentualne odpłatne korzystanie z tych sektorów planowane jest w formie opłaty targowej zgodnie z Uchwałą Rady Gminy … nr … z dn. 28.11.2012r. w sprawie wysokości opłaty targowej na 2013r., lub za zajęcie pasa drogowego zgodnie z Uchwałą Rady Gminy …nr … z dnia 29.12.2009r. w sprawie wysokości stawek i opłat za zajęcie pasa drogowego dróg gminnych, wobec czego nie przewiduje się wykonania czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Środki pieniężne z opłat za zajęcie pasa drogowego oraz z opłaty targowej będą w całości stanowiły dochód budżetu Gminy. Płyta zrewitalizowanego Rynku nie jest i nie będzie wykorzystywana do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, w szczególności do czynności dzierżawy lub najmu miejsc handlowych na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą.

Koszty utrzymania rynku i ul. Z. pokrywane są z budżetu Gminy.

Wnioskodawca wyjaśnił, że czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT jest Gmina, która w składanych deklaracjach VAT - 7 rozlicza wszystkie czynności przypisane gminie. Ww. inwestycja związana jest z wykonywaniem przez Gminę zadań własnych, zgodnie z ustawą o samorządzie gminnym art. 7 pkt 1 (Dz. U. z 2001, nr 142, poz. 1591 ze zm.).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (oznaczone we wniosku ORD-IN nr 1):

Czy czynności związane z pobieraniem opłat za zajęcie pasa drogowego lub opłaty targowej na rynku i ul. …stanowią czynności opodatkowane podatkiem VAT w myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Czynności związane z pobieraniem opłat za zajęcie pasa drogowego lub opłaty targowej na rynku i ul. … nie stanowią czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniem VAT podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju,
2. eksport towarów,
3. import towarów,
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju, 5.wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Przy pomocy powyższego przepisu ustawodawca w sposób precyzyjny ustalił, jakie czynności podlegają opodatkowaniu VAT. Tak więc opodatkowanie konkretnej czynności możliwe jest wyłącznie w przypadku uznania jej za czynność podlegającą VAT wymienioną w katalogu art. 5 ustawy o VAT.

Nie jest natomiast możliwe rozszerzenie opodatkowania VAT na inne, niewymienione w ustawie czynności lub zdarzenia.

Zgodnie z art.. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie natomiast do treści art. 15 ust. 6 ustawy o VAT nie uważa się za podatników organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Bowiem tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

W konsekwencji, w świetle powyższych regulacji, wyłącznie w przypadku wykonywania przez gminy czynności na podstawie umów cywilnoprawnych, działają one w charakterze podatników VAT.

Natomiast w sytuacji, gdy gminy prowadzą działania wynikające z zadań nałożonych na nie przepisami prawa (tak jak w przedstawionym stanie faktycznym) w trybie administracyjnym, nie są one uważane za podatników w rozumieniu ustawy o VAT.

W konsekwencji, w ocenie Gminy, w przypadku gdy nie wykonuje ona czynności na podstawie zawartej umowy o charakterze cywilnoprawnych lecz w trybie administracyjnym nie działa ona a w charakterze podatnika VAT.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985r. o drogach publicznych (t. j. Dz. U. z 2007r. Nr 19, poz. 115 ze zm.), organ administracji rządowej lub jednostki samorządu terytorialnego, do którego właściwości należą sprawy z zakresu planowania, budowy, przebudowy, remontu, utrzymania i ochrony dróg, jest zarządcą drogi.

W myśl ust. 2 tego artykułu, Zarządcami dla poszczególnych kategorii dróg są:

1. krajowych - Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad,
2. wojewódzkich - zarząd województwa,
3. powiatowych - zarząd powiatu,
4. gminnych - wójt (burmistrz, prezydent miasta).
   
   

Na podstawie art. 40 ust. 1 ustawy o drogach publicznych, zajęcie pasa drogowego na cele niezwiązane z budową, przebudową, remontem, utrzymaniem i ochroną dróg wymaga zezwolenia zarządcy drogi, w drodze decyzji administracyjnej.

W myśl art. 40 ust. 2 ustawy o drogach publicznych, zezwolenie, o którym mowa w ust. 1, dotyczy:

1. prowadzenia robót w pasie drogowym;
2. umieszczania w pasie drogowym urządzeń infrastruktury technicznej niezwiązanych z potrzebami zarządzania drogami lub potrzebami ruchu drogowego;
3. umieszczania w pasie drogowym obiektów budowlanych niezwiązanych z potrzebami zarządzania drogami lub potrzebami ruchu drogowego oraz reklam;
4. zajęcia pasa drogowego na prawach wyłączności w celach innych niż wymienione w pkt 1-3.
   
   

Zgodnie z art. 40 ust. 3 ustawy o drogach publicznych za zajęcie pasa drogowego pobiera się opłatę.

Ponadto art. 40 ust. 11 przywołanej ustawy stanowi, iż opłatę, o której mowa w ust. 3, ustala, w drodze decyzji administracyjnej, właściwy zarządca drogi przy udzielaniu zezwolenia na zajęcie pasa drogowego.

Natomiast na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jednolity z dnia 17 maja 2010r. (Dz. U. Nr 95, poz. 613), Gmina uprawniona jest do poboru opłaty targowej od podmiotów prowadzących sprzedaż na terenie Gminy, która nie jest prowadzona w budynkach lub ich częściach. Pobór opłaty targowej również odbywa się w trybie administracyjnym.

Jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego, z tytułu wykorzystania w wydzielonych strefach płyty rynku i ul. Z. na potrzeby funkcjonowania sezonowej i okazjonalnej gastronomii oraz handlu Gmina pobierać będzie opłatę za zajęcie pasa drogowego lub opłatę targową. Pobór opłaty odbywać się będzie w drodze decyzji administracyjnej w postaci zezwolenia na zajęcie pasa drogowego lub opłaty targowej za prowadzenie sprzedaży w wydzielonym do tego miejscu. Z handlowcami nie zostaną podpisane żadne umowy cywilnoprawne.

Gmina pragnie wskazać, iż stanowisko Gminy, zgodnie z którym pobór opłaty za zajęcie pasa drogowego i opłaty targowej nie podlega opodatkowaniu VAT, wyrażone zostało w licznych orzeczeniach sądów administracyjnych oraz interpretacjach Ministra Finansów.

Przykładowo są to:

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 25 listopada 2011r., sygn. I FSK 145/11,

Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia z dnia 26 kwietnia 2012r. o sygnaturze i SA/Go 143/12,

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 31 maja 2012r. o sygnaturze IBPP3/443-204/12/AŚ,

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 25 sierpnia 2010r., sygn. IBPP1/443-558/10/AW,

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 16 czerwca 2009r., sygn. IBPP1/443-271/09/ES.

Mając na uwadze powyższe, Gmina pragnie wskazać, iż pobór opłat w trybie administracyjnym nie został wymieniony w art. 5 ustawy o VAT jako czynność podlegająca opodatkowaniu. Ponadto, Gmina nie pobiera wskazanych opłat na podstawie umów cywilnoprawnych, lecz w trybie administracyjnym, a pobrane opłaty stanowią dochód Gminy. W konsekwencji, zdaniem Gminy czynności związane z pobieraniem opłat za zajęcie pasa drogowego lub opłaty targowej na rynku i ul. … nie stanowią czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług, (t. j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie natomiast do treści art. 15 ust. 6 ww. ustawy nie uważa się za podatników organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - (Dz. Urz. UE.L. Nr 347 s. 1, ze zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże, w świetle unormowań prawa wspólnotowego w przypadku, gdy organy władzy publicznej bądź urzędy obsługujące te organy podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań, lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Jako, że jednostki samorządu terytorialnego są wyposażone w osobowość prawną oraz w określonym zakresie wykonują samodzielnie działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, należy uznać, iż spełniają zawartą w tym przepisie definicję podatnika VAT. Oznacza to, że w zakresie czynności cywilnoprawnych dokonywanych przez jednostki samorządu terytorialnego, nawet, gdy dotyczą one zadań własnych gmin, podmioty te powinny być uznawane za podatników VAT. Zatem, w przypadku, gdy Gmina wykonuje czynności na podstawie umów cywilnoprawnych, tj. na warunkach i w okolicznościach właściwych również dla podmiotów prowadzących działalność gospodarczą - powinna być traktowana jako podatnik VAT, gdyż w przedmiotowym zakresie działa de facto w sposób analogiczny do tych podmiotów.

Aby określić możliwość zastosowania art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, który wyłącza organy władzy publicznej (oraz urzędy obsługujące te organy) z definicji podatnika VAT, konieczne jest określenie czy zadania realizowane przez Gminę są zadaniami, dla których Gmina została powołana w ramach reżimu publicznoprawnego, czy też są to czynności wykonywane na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Powyższe oznacza, że decydującą przesłanką przesądzającą o uznaniu bądź nieuznaniu organu władzy publicznej za podatnika VAT będzie zachowanie się tego organu jako organu władzy publicznej, bądź jako przedsiębiorcy w stosunku do określonych świadczeń. Jak wynika z powyższego wyłączenie organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy z kategorii podatników ma charakter wyłączenia podmiotowo - przedmiotowego.

Aby to wyłączenie miało miejsce, muszą zostać spełnione dwa warunki:

1. dotyczy wyłącznie organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy,
2. odnosi się tylko do tych czynności, które związane są z realizacją zadań nałożonych na te podmioty przepisami prawa i do realizacji których zostały one powołane.
   
   

Wyłączenie z grona podatników VAT organów władzy publicznej jest możliwe tylko wtedy, gdy wykonują one czynności w ramach przypisanych im specyficznych zadań i funkcji państwowych np. w zakresie administracji, sądownictwa, obrony narodowej. Wówczas wyłączenie z opodatkowania nie prowadzi do naruszenia zasad konkurencji. Organy władzy publicznej są podatnikami VAT jedynie w zakresie czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych.

Na wstępie należy zaznaczyć, że takie pojęcia jak „organ władzy publicznej” czy „urzędy obsługujące te organy” nie zostały zdefiniowane w ustawie o VAT. Choć w wielu aktach normatywnych ustawodawca posługuje się pojęciem „władza publiczna” czy „organy władzy publicznej”, to jednocześnie nigdzie nie definiuje tych pojęć.

Kwestię tę rozważał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 25 maja 2010r., w sprawie o sygn. I FSK 852/09, w którym stwierdził, iż „choć Konstytucja nie zawiera wprost definicji organu władzy publicznej, to jednak z jej treści da się wywieźć, że jednostki samorządu terytorialnego takie władztwo sprawują. W art. 16 ust. 2 Konstytucji ustrojodawca wskazał bowiem, że „Samorząd terytorialny uczestniczy w sprawowaniu władzy publicznej. Przysługującą mu w ramach ustaw istotną część zadań publicznych samorząd wykonuje w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność". Z kolei w art. 163 Konstytucji wskazano, że samorząd terytorialny wykonuje zadania publiczne nie zastrzeżone przez Konstytucję lub ustawy dla organów innych władz publicznych. Powyższe wprost dowodzi, że ustrojodawca powierzył samorządowi terytorialnemu wykonywanie zadań administracji publicznej niezastrzeżonych do kompetencji innych organów władzy państwowej. W działaniach tych organy samorządu mogą korzystać ze środków prawnych o charakterze władczym, właściwych władzy państwowej".

Zatem, w świetle sformułowań zwartych w Konstytucji RP, w szczególności, w art. 16 ust. 2 i art. 163, samorząd terytorialny należy traktować jako organ władzy publicznej. W uchwale NSA w składzie pięciu sędziów NSA z dnia 9 października z 2000r., sygn. akt OPK 14/00, Sąd stwierdził, iż pozycja jednostek samorządu terytorialnego jest wyznaczona przez dwie kategorie prawne, a mianowicie przez kompetencję i osobowość prawną. Na podstawie określonych prawem kompetencji gmina realizuje władztwo administracyjne i działa jako organ administracji publicznej, a w postępowaniu administracyjnym zajmuje pozycję organu prowadzącego postępowanie.

Dokonując wykładni art. 15 ust. 6 ustawy o VAT należy więc zauważyć, że celem tej regulacji jest wyłączenie wszelkich organów władzy publicznej oraz innych organów podlegających prawu publicznemu z kategorii podatników VAT w odniesieniu do czynności wykonywanych przez te podmioty w charakterze władz publicznych. Podatnikiem podatku od towarów i usług jest więc również organ władzy publicznej oraz urząd obsługujący ten organ, jeżeli w stosunku do określonej czynności lub transakcji zachowuje się jak podmiot gospodarczy. Z tego właśnie względu, ustawodawca uznał w art. 15 ust. 6 ustawy VAT, że organy (urzędy) nie są podatnikami w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie umów cywilnoprawnych.

Zgodnie z przepisem art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym (tj. Dz. U. z 200lr. Nr 142, poz. 1591 ze zm.) gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność, w związku z czym przyznano jej na podstawie ust. 2 powołanego przepisu osobowość prawną.

Z kolei stosownie do art. 6 ust. 1 tej ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, nie zastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. W szczególności - w oparciu o art. 7 ust. 1 ustawy - do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. Uszczegółowienie w art. 7 ust. 1 omawianej ustawy wskazuje na szereg obszarów, w jakich gmina realizuje swoje zadania. Realizacja tych zadań następować może także w drodze dostawy towarów i świadczenia usług w rozumieniu art. 7 i 8 ustawy (w zakresie dostaw i usług co do zasady odpłatnych). Gmina w celu wypełnienia nałożonych na nią zadań organizuje warunki dla innych podmiotów bądź bezpośrednio uczestniczy w obrocie gospodarczym.

Jak już wyżej wskazano, naczelną zasadą regulacji wspólnotowych, jest wyłączenie wszelkich organów władzy publicznej oraz innych organów podlegających prawu publicznemu z kategorii podatników VAT w odniesieniu do czynności wykonywanych przez te podmioty w charakterze władz publicznych. Stąd też w tym kontekście należy rozpatrywać, czy czynności związane z pobieraniem opłat wskazanych we wniosku są realizowane przez Gminę w ramach jej zadań z zakresu władzy publicznej.

Źródła dochodów jednostek samorządu terytorialnego oraz zasady ustalania i gromadzenia tych dochodów określa ustawa z dnia 13 listopada 2003r. o dochodach jednostek samorządu terytorialnego (t. j. Dz. U. z 2010r. Nr 80, poz. 526 ze zm.). Zgodnie z art. 2 ust. 1 ww. ustawy ilekroć w ustawie jest mowa o jednostkach samorządu terytorialnego rozumie się przez to gminy, powiaty i województwa. W myśl art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy dochodami jednostek samorządu terytorialnego są dochody własne. Zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, źródłami dochodów własnych gminy są m.in. wpływy z opłaty targowej i innych stanowiących dochody gminy, uiszczanych na podstawie odrębnych przepisów. Zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 12 ww. ustawy, źródłami dochodów własnych gminy są inne dochody należne gminie na podstawie odrębnych przepisów.

Dlatego też, w odniesieniu do czynności, za które Gmina pobiera opłaty będące przedmiotem wniosku, konieczna jest ocena stanu faktycznego, dokonywana z uwzględnieniem przepisów prawa na podstawie których określone opłaty są wymagane.

Zagadnienia dotyczące opłaty targowej reguluje ustawa z dnia 12 stycznia 199lr. o podatkach i opłatach lokalnych (t. j. Dz. U. z 2010r. Nr 95, poz. 613 ze zm.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, opłatę targową pobiera się od osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, dokonujących sprzedaży na targowiskach, z zastrzeżeniem ust. 2b. Art. 15 ust. 2b cyt. ustawy stanowi, iż opłacie targowej nie podlega sprzedaż dokonywana w budynkach lub w ich częściach. W myśl art. 15 ust. 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, opłatę targową pobiera się niezależnie od należności przewidzianych w odrębnych przepisach za korzystanie z urządzeń targowych oraz za inne usługi świadczone przez prowadzącego targowisko.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 a rada gminy, w drodze uchwały, określa zasady ustalania i poboru oraz terminy płatności i wysokość stawek opłat określonych w ustawie, z tym że stawka opłaty targowej nie może przekroczyć 757,79 zł dziennie.

Zatem opłata targowa, pobierana niezależnie od innych należności przewidzianych w odrębnych przepisach za korzystanie z urządzeń targowych, od podmiotów dokonujących sprzedaży na targowiskach lub innych wydzielonych miejscach, jest szczególną formą daniny publicznej. Wysokość opłaty ustala właściwa miejscowo rada gminy w trybie określonym ustawowo.

Z wniosku wynika również, ze Gmina pobiera opłaty za zajęcie pasa drogowego. Kwestie dotyczące dróg publicznych reguluje ustawa z dnia 21 marca 1985r. o drogach publicznych (t. j. Dz. U. z 2013r., poz. 260 ze zm.).

Stosownie do przepisu art. 19 ust. 1 tej ustawy, zarządcą drogi jest organ administracji rządowej lub jednostki samorządu terytorialnego, do którego właściwości należą sprawy z zakresu planowania, budowy, przebudowy, remontu, utrzymania i ochrony dróg.

Na mocy ust. 2 wskazanego artykułu, zarządcami dla poszczególnych kategorii dróg są:

1. krajowych - Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad,
2. wojewódzkich - zarząd województwa,
3. powiatowych - zarząd powiatu,
4. gminnych - wójt (burmistrz, prezydent miasta).
   
   

Jednakże - w oparciu o art. 21 ust. 1 cyt. ustawy - zarządca drogi, o którym mowa w art. 19 ust. 2 pkt 2-4 i ust. 5, może wykonywać swoje obowiązki przy pomocy jednostki organizacyjnej będącej zarządem drogi, utworzonej odpowiednio przez sejmik województwa, radę powiatu lub radę gminy. Jeżeli jednostka taka nie została utworzona, zadania zarządu drogi wykonuje zarządca. Przepis art. 40 ust. 1 powołanej ustawy stanowi, że zajęcie pasa drogowego na cele niezwiązane z budową, przebudową, remontem, utrzymaniem i ochroną dróg wymaga zezwolenia zarządcy drogi, w drodze decyzji administracyjnej.

Za zajęcie pasa drogowego, w myśl art. 40 ust. 3 ustawy o drogach publicznych, pobiera się opłatę. Opłatę tę - zgodnie z art. 40 ust. 11 cyt. ustawy - ustala w drodze decyzji administracyjnej, właściwy zarządca drogi przy udzielaniu zezwolenia na zajęcie pasa drogowego.

Na podstawie art. 40 ust. 12 powołanej ustawy, w sytuacji, gdy zajęcie pasa drogowego nastąpiło:

1. bez zezwolenia zarządcy drogi,
2. z przekroczeniem terminu określonego w zezwoleniu zarządcy drogi,
3. o powierzchni większej niż określona w zezwoleniu zarządcy drogi

-zarządca drogi wymierza, w drodze decyzji administracyjnej, karę pieniężną w wysokości 10-krotności opłaty ustalanej zgodnie z ust. 4-6.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa uznać należy, iż Gmina pobierając opłaty za zajęcie pasa drogowego wykonuje działania mieszczące się w zakresie zadań własnych Gminy. Przedmiotowe opłaty stanowią dochód jednostki samorządu terytorialnego.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Gmina będąca jednostką samorządu terytorialnego jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Jednocześnie Gmina w związku z wykonywaniem czynności urzędowych z zakresu administracji publicznej pobiera opłaty, których sposób wnoszenia, wysokość i termin regulowany jest na podstawie obowiązujących przepisów prawa tj. ustaw i rozporządzeń. Pobieranie wskazanych we wniosku opłat nie wynika z zawartych przez Gminę umów cywilnoprawnych, a stanowi wymóg nałożony przez przepisy prawa. W odniesieniu do wpływów będących przedmiotem wniosku nie ulega wątpliwości, że w ramach tych zadań Gmina nie działa jako przedsiębiorca. Są to bowiem wpływy uzyskiwane w konsekwencji wykonywania zadań własnych na nią nałożonych, realizowanych w ramach reżimu publicznoprawnego.

Biorąc pod uwagę powyższe należy więc stwierdzić, że pobieranie opłat (a więc danin publicznych) jest formą sprawowania władztwa publicznego, a zatem Gmina wykonując czynności, za które pobiera wskazane opłaty korzysta z wyłączenia z opodatkowania na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy o VAT.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy, należało uznać za prawidłowe.

W kwestii objętej zakresem pytania drugiego wniosku ORD-IN, a dotyczącej prawa do odliczenia podatku naliczonego zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Wskazać ponadto należy, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (pytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej -rozpatrzone.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – tj. Dz. U. z dnia 14 marca 2012r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w …

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.