INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 7 lutego 2012 r. (data wpływu do Biura KIP: w Toruniu 10 lutego 2012 r., w Lesznie 14 marca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 lutego 2012 r. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością złożyła do Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika. Pismem z dnia 9 marca 2012 r. nr ITPB2/071-11/12/ENB Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy – działając na podstawie art. 170 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zmianami) przekazał ww. wniosek - celem załatwienia wg właściwości stosownie do § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.). Jednocześnie poinformowano, że od wniosku została uiszczona opłata w kwocie 40 zł.

Przedmiotowy wniosek wpłynął do Biura KIP w Lesznie w dniu 14 marca 2012 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka zawarła umowę ze świadczeniodawcą usług opieki medycznej dla pracowników Spółki i członków ich rodzin. W skład świadczeń medycznych wchodzą:

1. Medycyna pracy,
2. Rehabilitacja,
3. Stomatologia,
4. Szczepienia,
5. Badania RTG, USG,
6. Badania,
7. Dostęp do lekarzy pierwszego kontaktu,
8. Dostęp do specjalistów,
9. Wizyty domowe.

Wysokość miesięcznego wynagrodzenia Zleceniobiorcy za udzielanie świadczeń zdrowotnych oraz utrzymywanie stanu gotowości do ich udzielania w ramach zawartej umowy, została ustalona w sposób zryczałtowany i wynosi:

72,35 PLN netto (słownie złotych: siedemdziesiąt dwa 35/100) za jedną osobę wpisaną na ww. listę, w podziale:

1. 50,00 PLN netto (słownie złotych: pięćdziesiąt) za świadczenia wchodzące w zakres Świadczeń Zdrowotnych Medycyny Pracy,
2. 22,35 PLN netto (słownie złotych: dwadzieścia dwa 35/100) za świadczenia wchodzące w zakres Dodatkowych Świadczeń Zdrowotnych.

Dodatkowe wynagrodzenie za udzielanie świadczeń zdrowotnych oraz za utrzymywanie gotowości do ich udzielania wynosi 72,35 PLN netto (słownie złotych: siedemdziesiąt dwa 35/100) za jedną osobę z rodziny pracownika, lub 104,90 PLN netto (słownie złotych: sto cztery 90/100) za wszystkie osoby z rodziny jednego pracownika. Przedmiotem wniosku jest sposób ustalenia podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym uzyskiwanego przez pracownika nieodpłatnego świadczenia.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. W jaki sposób ustalić wartość przychodu pracownika z tytułu nieodpłatnego dostępu do świadczeń opieki zdrowotnej...
2. Czy w przedstawionym przypadku przychód ten wynosi 22,35 PLN...
3. Natomiast w przypadku pokrywania przez pracodawcę kosztu objęcia opieką również członków rodziny pracownika przychód ten powiększony jest o 72,35 PLN lub 104,90 PLN (w zależności od liczby członków rodziny objętych umową)...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego czy ich wartość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość nieodpłatnych świadczeń lub częściowo odpłatnych.

Wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub częściowo odpłatnych ustala się zgodnie z art. 11 ust. 2 - 2b, który mówi, że jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione, to wartość pieniężną stanowi cena zakupu.

Natomiast wyodrębnienie wartości usług objętych medycyną pracy umożliwia zastosowanie do tej wartości zwolnienia przedmiotowego określonego w art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi, że wolne od podatku dochodowego są świadczenia rzeczowe przysługujące na podstawie przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, jeżeli zasady ich przyznawania wynikają z odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw. W zakresie świadczeń medycznych art. 229 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.) nakłada na pracodawcę obowiązek zapewnienia badań lekarskich wstępnych, okresowych i kontrolnych.

Świadczenia zdrowotne określone powyższymi przepisami, korzystają ze zwolnienia podatkowego. Z kolei świadczenia zdrowotne przekazane nieodpłatnie pracownikom, których zakres wykracza poza określony wyżej, podlegają opodatkowaniu na równi z innymi świadczeniami przekazywanymi pracownikom nieodpłatnie.

Zdaniem Spółki, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub częściowo odpłatnych ustala się zgodnie z art. 11 ust. 2 - 2b, który mówi, że jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione, to wartość pieniężną stanowi cena zakupu określona w umowie w części dotyczącej świadczeń nie zwolnionych. Skoro usługodawca określił łączną cenę świadczenia 75,35 PLN, w której 50,00 PLN stanowi wartość usług objętych zwolnieniem z podatku dochodowego od osób fizycznych to wartość świadczenia nieodpłatnego, od którego Spółka jako płatnik ma obowiązek pobrać zaliczkę na podatek dochodowy stanowi pozostała część ceny określona w umowie, wynosząca 22,35 PLN. Wartość ta jest powiększona o wartość świadczeń ponoszonych za członka rodziny podatnika - w sytuacji gdy spółka jako pracodawca ponosi te koszty.

Potwierdzenie swojego stanowiska Spółka odnajduje w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z 30 listopada 2009 r., I SA/Po 760/09, który stwierdza: „Zatem uznać należy, że ponoszenie kosztów ubezpieczenia zdrowotnego wykupionego na rzecz pracownika i członków jego rodziny, po wyłączeniu wartości świadczenia wynikającego z prawa pracy, stanowi jego przychód ze stosunku pracy w postaci nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu art. 11 ust. 1 i art. 12 ust. 1 PDoFizU”.

Podobną tezę zawiera Interpretacja indywidualna Ministra Finansów - wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 7 marca 2008 r. IBPB2/415-519/07/ASz/KAN-2769/07: „Należy zatem uznać, iż w przedmiotowym przypadku u pracowników powstaje przychód ze stosunku pracy w postaci świadczenia w naturze. Zgodnie z art. 11 ust. 2a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość pieniężną świadczeń, jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione, ustala się według cen zakupu. Z tego wynika, iż przychodem każdego z pracowników będzie cena zakupu usługi objęcia go opieką medyczną (...). Natomiast wyodrębnienie wartości usług objętych medycyną pracy umożliwia zastosowanie do tej wartości zwolnienia przedmiotowego określonego w art. 21 ust. 1 pkt 11.”

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ust. 1 powołanej ustawy, określone zostały źródła przychodów, do których należy między innymi, wymieniony w pkt 1, stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

W myśl art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty, niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot „w szczególności” oznacza, że kategorie przychodów zostały wymienione jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunkiem pracy lub stosunkiem pokrewnym.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Jak wynika z postanowień art. 12 ust. 3 cytowanej ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b. Stąd też w przypadku usług zakupionych przez pracodawcę wartość pieniężną tych świadczeń dla celów podatkowych ustala się według cen zakupu (art. 11 ust. 2a pkt 2 ustawy).

Przy czym art. 11 ust. 2a pkt 2 ww. ustawy stanowi, iż wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się – jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi zakupione – według cen zakupu.

Należy wskazać, że dla celów opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych termin „nieodpłatne świadczenie” obejmuje swym zakresem wszelkie zjawiska i zdarzenia, których konsekwencją jest nieodpłatne przysporzenie w majątku innego podmiotu, mające konkretny wymiar finansowy. Nieodpłatnym świadczeniem będzie więc przesunięcie majątkowe, stanowiące przysporzenie po stronie przyjmującego świadczenie pracownika, kosztem majątku pracodawcy.

Z kolei z treści art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że wolne od podatku dochodowego są świadczenia rzeczowe i ekwiwalenty za te świadczenia, przysługujące na podstawie przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, jeżeli zasady ich przyznawania wynikają z odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw.

Zgodnie z art. 229 § 6 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (t. j. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.) wstępne, okresowe i kontrolne badania lekarskie są przeprowadzane na koszt pracodawcy. Pracodawca ponosi ponadto inne koszty profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami, niezbędnej z uwagi na warunki pracy.

Przenosząc powołane przepisy na grunt przedstawionego we wniosku zaistniałego stanu faktycznego stwierdzić należy, iż zwolnione z opodatkowania na mocy powołanego art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych są wyłącznie te świadczenia, które przekazywane są w wyniku wykonywania obowiązku nałożonego przez odrębne przepisy. To oznacza, że zwolniona z opodatkowania jest wartość tych wszystkich świadczeń medycznych, które pracodawca jest zobowiązany ponieść na rzecz pracownika.

Stąd, w przypadku zakupu przez Wnioskodawcę pakietów medycznych dla pracowników, wartość usług medycznych z zakresu medycyny pracy oraz profilaktycznej opieki zdrowotnej niezbędnej z uwagi na warunki pracy, wynikające z Kodeksu pracy, ponoszone przez Zainteresowanego stanowi przychód pracownika, który nie podlega opodatkowaniu, gdyż korzysta ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym nie stanowi podstawy do naliczenia przez płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych.

Natomiast wartość usług medycznych stanowiących usługi dodatkowe (część opłaty przypadająca na te usługi) stanowi przychód pracownika ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ww. ustawy, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji wartość abonamentu dotyczącego usług dodatkowych, opłaconych przez Wnioskodawcę - pracodawcę za pracownika, Wnioskodawca jako płatnik ma obowiązek doliczyć do wynagrodzenia pracownika wypłaconego w danym miesiącu i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy, według zasad przewidzianych dla opodatkowania przychodów ze stosunku pracy, zgodnie z przepisami art. 31, 32 i 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W przypadku opłacania przez pracodawcę abonamentu medycznego za członków rodzin pracowników, to łączna wartość kosztów poniesionych przez zakład pracy przypadająca na pracownika i członków jego rodziny stanowi przychód ze stosunku pracy dla pracownika.

W przedmiotowej sprawie, koszty opieki medycznej, innej niż koszty obowiązkowej opieki z zakresu medycyny pracy świadczone na rzecz pracowników oraz członków rodzin pracowników będzie ponosił Wnioskodawca. W takim wypadku należy abonament za usługi medyczne z tytułu zawarcia przez pracodawcę umowy na ich świadczenie zaliczać do przychodów pracownika podlegających opodatkowaniu.

Reasumując, przychód pracownika stanowi wartość składnika abonamentu medycznego opłaconego przez pracodawcę (Wnioskodawcę) na rzecz pracownika, obejmującego dodatkowe usługi medyczne, których pracodawca (Wnioskodawca) nie jest zobowiązany opłacić na rzecz pracownika (22,35 PLN), a także koszt objęcia opieką członków rodziny pracownika (72,35 PLN lub 104,90 PLN, w zależności od liczby członków rodziny objętych umową).

Wartość pieniężną tego składnika dla celów podatkowych należy ustalić, zgodnie z art. 11 ust. 2a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. według cen zakupu. Tak ustaloną wartość dodatkowych usług medycznych opłaconą przez pracodawcę (Wnioskodawcę) za pracownika należy wyodrębnić z abonamentu pakietu medycznego i doliczyć do wynagrodzenia pracownika wypłaconego w danym miesiącu i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy, według zasad przewidzianych dla opodatkowania przychodów ze stosunku pracy, zgodnie z przepisami art. 31, 32 i 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Odnosząc się do powołanego przez Wnioskodawcę pisma urzędowego, tut. organ informuje, że zostało ono wydane w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Jednocześnie należy wskazać, iż powołane w treści wniosku orzeczenie sądu administracyjnego nie może wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tego orzeczenia, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego należy stwierdzić, iż zdaniem organu podatkowego teza badanego rozstrzygnięcia nie ma zastosowania w przedmiotowym postępowaniu.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.