Interpretacja Ministra Finansów
DD3/033/8/KDJ/13/RD-95825/13
z 17 września 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) Minister Finansów, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 21 sierpnia 2012 r. Nr IPTPB2/415-422/12-4/KSM wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi, zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku złożonym w dniu 18 czerwca 2012 r., uzupełnionym w dniu 5 lipca 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów uzyskanych z umowy zlecenia, jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

Dnia 21 sierpnia 2012 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając – na podstawie § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) – w imieniu Ministra Finansów, wydał interpretację indywidualną dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych. Interpretacja wydana została na ww. wniosek złożony w dniu 18 czerwca 2012 r., uzupełniony w dniu 5 lipca 2012 r., w którym przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca zamierza podjąć pracę na umowę o pracę lub umowę zlecenie w firmie, która ma siedzibę na Gibraltarze. Szef firmy poinformował Wnioskodawcę, że od wynagrodzenia Wnioskodawcy nie będzie pobierany podatek, ponieważ na Gibraltarze jest tzw. raj podatkowy. Wnioskodawca prosi o wyjaśnienie czy od wynagrodzenia przekazanego na Jego konto będzie miał obowiązek odprowadzenia podatku od wynagrodzeń według polskiego prawa.

W uzupełnieniu wniosku, złożonym w dniu 5 lipca 2012 r. Wnioskodawca uściślił, iż siedziba firmy, dla której będzie pracował mieści się na Gibraltarze i nie posiada filii, oddziału, ani przedstawicielstwa na terenie Rzeczypospolitej Polskiej. Podejmując pracę zostałaby podpisana umowa zlecenie za pośrednictwem Internetu z miejsca zamieszkania na terenie Rzeczypospolitej Polskiej.

Umowa byłaby podpisana na czas nieokreślony z możliwością odstąpienia od niej w dowolnym czasie.

Uzyskane wynagrodzenie Wnioskodawca otrzymywałby przelewem na konto bankowe w Polsce. Praca polegałaby na wykonywaniu dla firmy zamówień na giełdzie amerykańskiej.

W związku z powyższym, w uzupełnieniu wniosku zadano następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawca ma płacić miesięczne zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych według ustawy o podatkach oraz czy Wnioskodawca ma się rozliczać z tego dochodu rocznie w deklaracji PIT?
2. Czy powinna rozliczać Wnioskodawcę firma na Gibraltarze z podatku dochodowego?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, w oparciu o art. 30a ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm.) oraz art. 30a ust. 2 oraz ust. 1 pkt 1-5 ww. ustawy, nie będzie odprowadzał podatku, gdyż podatek powinna odprowadzić firma na Gibraltarze.

Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, działając w imieniu Ministra Finansów stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznał za nieprawidłowe.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego Minister Finansów stwierdza co następuje:

Na podstawie art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie zatem z powyższą zasadą, podatnik mający miejsce zamieszkania w Polsce, jest obowiązany do opodatkowania w Polsce całości swoich dochodów, niezależnie od miejsca położenia źródeł tego przychodu.

Zgodnie z art. 3 ust. 1a ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych),
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Stosownie do postanowień art. 3 ust. 2b pkt 1 i 2 ustawy, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności dochody (przychody) z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, a także działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia.

W myśl art. 4a ustawy, przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczypospolita Polska.

Z wniosku wynika, iż Wnioskodawca zamierza zawrzeć korespondencyjnie umowę zlecenia z firmą mającą siedzibę na Gibraltarze. Firma ta nie posiada filii, oddziału, ani przedstawicielstwa na terenie Rzeczypospolitej Polskiej. Usługi wykonywane dla firmy będą realizowane za pośrednictwem Internetu z miejsca zamieszkania na terenie Rzeczypospolitej Polskiej. Wynagrodzenie Wnioskodawca otrzymywałby przelewem na konto bankowe w Polsce.

Konwencja zawarta między Rzeczpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodów i od zysków majątkowych, podpisana w Londynie dnia 20 lipca 2006 r. (Dz.U. Nr 250, poz. 1840) w art. 3 ust. 1 lit. a stanowi, iż określenie „Zjednoczone Królestwo” oznacza Wielką Brytanię i Irlandię Północną, włącznie z jakimkolwiek obszarem poza wodami terytorialnymi Zjednoczonego Królestwa, na których na mocy jego prawa dotyczącego Szelfu Kontynentalnego i zgodnie z prawem międzynarodowym, Zjednoczone Królestwo może sprawować suwerenne prawa w odniesieniu do dna morskiego i podglebia oraz ich zasobów naturalnych.

Gibraltar stanowi terytorium zamorskie Wielkiej Brytanii, które zgodnie z § 1 pkt 13 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 maja 2005 r. w sprawie określenia krajów i terytoriów stosujących szkodliwą konkurencję podatkową dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych (Dz.U. Nr 94, poz. 790), znajduje się w wykazie krajów i terytoriów stosujących w swoich systemach podatkowych szkodliwą konkurencję podatkową.

Stąd też, umowa w sprawie unikania podwójnego opodatkowania podpisana ze Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii nie będzie miała zastosowania do dochodów, które Wnioskodawca osiągnie z tytułu umowy zlecenia wykonywanej dla zleceniodawcy mającego siedzibę na Gibraltarze. Dodatkowo Polskę i Gibraltar nie łączy umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania, dlatego też do dochodów, które uzyska Wnioskodawca będą miały zastosowanie przepisy art. 27 ust. 9 i 9a ustawy.

Zgodnie z art. 27 ust. 9 ustawy, jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, osiąga również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie stanowi o zastosowaniu metody określonej w ust. 8, lub z państwem, w którym dochody są osiągane, Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, dochody te łączy się z dochodami ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym przypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi dochodowemu zapłaconemu w obcym państwie. Odliczenie to nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w państwie obcym.

Na podstawie art. 27 ust. 9a ustawy, w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 1, uzyskującego wyłącznie dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, które nie są zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub z państwem, w którym dochody są osiągane, Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, zasady określone w ust. 9 stosuje się odpowiednio.

Przychodami (…), są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń (art. 11 ust. 1 ustawy).

Przychody w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu (art. 11a ustawy).

Ustawa, w art. 10 ust. 1, rozróżnia źródła przychodów, odrębnie wymieniając m.in. stosunek służbowy, stosunek pracy (pkt 1) oraz działalność wykonywaną osobiście (pkt 2).

Konkretyzację przepisu art. 10 ust. 1 pkt 2 zawiera art. 13 ustawy, zgodnie z którym za przychody z działalności wykonywanej osobiście uważa się m.in. wymienione w pkt 8 lit. a przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.

Dochód z umowy zlecenia oblicza się stosując koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 pkt 4 ustawy. Na podstawie tego przepisu, koszty uzyskania przychodów z tytułów określonych w art. 13 pkt 2, 4, 6 i 8 określa się w wysokości 20% uzyskanego przychodu, z tym, że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Jeżeli podatnik udowodni, że koszty uzyskania przychodów były wyższe niż wynikające z zastosowania normy procentowej określonej w art. 22 ust. 9 pkt 1-4 i pkt 6, koszty uzyskania przyjmuje się w wysokości kosztów faktycznie poniesionych (art. 22 ust. 10 ustawy).

Stosownie do postanowień art. 44 ust. 1a pkt 3 ustawy, podatnicy osiągający dochody bez pośrednictwa płatników z tytułów określonych w art. 13 pkt 2, 4 i 6-9, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 1, są obowiązani bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy, według zasad określonych w ust. 3a.

Z kolei, art. 44 ust. 3a ustawy stanowi, iż podatnicy uzyskujący dochody, o których mowa w ust. 1a, są obowiązani w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dochód był uzyskany, a za grudzień – w terminie złożenia zeznania podatkowego, wpłacać zaliczki miesięczne, stosując do uzyskanego dochodu najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 ustawy. Za dochód, o którym mowa w zdaniu pierwszym, uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody po odliczeniu miesięcznych kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 lub 9 oraz zapłaconych w danym miesiącu składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lub 2a. Przy obliczaniu zaliczki podatnik może stosować wyższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 ustawy.

Podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru (PIT-36), o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym (art. 45 ust. 1 ustawy).

Biorąc powyższe pod uwagę należy podkreślić, iż przywołane przez Wnioskodawcę regulacje ustawy, tj. art. 30a ust. 1 pkt 3, a także art. 30a ust. 2 oraz ust. 1 pkt 1-5 ustawy, nie mają zastosowania do przychodu, który Wnioskodawca zamierza uzyskać z tytułu umowy zlecenia z podmiotem mającym siedzibą na Gibraltarze. Przepisy te regulują bowiem kwestię poboru przez płatnika 19% zryczałtowanego podatku dochodowego od dochodów (przychodów) ze źródła przychodu jakim są kapitały pieniężne (art. 10 ust. 1 pkt 7 w związku z art. 17 ustawy). Natomiast uzyskane w przyszłości przez Wnioskodawcę przychody z tytułu realizacji umowy zlecenia zawartej z podmiotem mającym siedzibą na Gibraltarze, należy zakwalifikować do przychodów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 13 pkt 8 ustawy. Na firmie z siedzibą na Gibraltarze, z którą Wnioskodawca zawrze umowę zlecenia, nie ciąży obowiązek płatnika określony w ustawie. Dlatego też, Wnioskodawca będzie zobligowany do samodzielnego opłacania miesięcznych zaliczek na podatek, w terminach i na zasadach określonych w art. 44 ust. 3a ustawy, a po zakończeniu roku podatkowego, do złożenia zeznania o wysokości dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym zgodnie z art. 45 ust. 1 ustawy, w którym należy uwzględnić wszelkie uzyskane dochody, w tym ze źródeł przychodów położonych poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i opodatkować je przy zastosowaniu zasady „proporcjonalnego odliczenia” wynikającej z art. 27 ust. 9.

W świetle powyższego, stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku złożonym w dniu 18 czerwca 2012 r., uzupełnionym w dniu 5 lipca 2012 r., należy uznać za nieprawidłowe.

Z tych względów należało zmienić z urzędu interpretację indywidualną z dnia 21 sierpnia 2012 r. Nr IPTPB2/415-422/12-4/KSM, wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi, gdyż stwierdzono jej nieprawidłowość.

POUCZENIE

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm., zwanej dalej „ustawą”). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi Ministra Finansów na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli Minister Finansów nie udzieli odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy), na adres: Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.