Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP2/443-807/13/AP
z 17 października 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 1 sierpnia 2013 r. (data wpływu 6 sierpnia 2013 r.), uzupełnionym w dniu 16 października 2013 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z rozbudową budynku remizy oraz sposobu realizacji tego prawa - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 sierpnia 2013 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 16 października 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z rozbudową budynku remizy oraz sposobu realizacji tego prawa.

W złożonym wniosku przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe.

Gmina jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług ( dalej: VAT). Zgodnie ze statutem, do zakresu jej działania należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. W szczególności wykonuje zadania własne oraz zlecone z zakresu administracji rządowej nałożone ustawami, a także może wykonywać zadania z zakresu właściwości powiatu, województwa i administracji rządowej, na podstawie porozumień z tymi jednostkami samorządu terytorialnego lub właściwym organem administracji rządowej.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz.U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.), do zadań własnych gminy należą m.in. sprawy:

1. ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej,
2. wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz,
3. edukacji publicznej,
4. kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury oraz ochrony zabytków i opieki nad zabytkami,
5. kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych,
6. targowisk i hal targowych,
7. zieleni gminnej i zadrzewień,
8. cmentarzy gminnych,
9. porządku publicznego i bezpieczeństwa obywateli oraz ochrony przeciwpożarowej i
   przeciwpowodziowej, w tym wyposażenia i utrzymania gminnego magazynu
   przeciwpowodziowego,
10. utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów
    administracyjnych.
    

W zakresie zadań, które są wykonywane na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych, Gmina działa jako podmiot, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT.

W ramach działalności Gmina zrealizowała projekt inwestycyjny, polegający na rozbudowie remizy strażackiej w miejscowości K. Inwestycja została zrealizowana i oddana do użytkowania w 2008 r. Od momentu oddania obiektu do użytkowania, do kwietnia 2009 r., Gmina wykorzystywała ww. budynek do celów niezwiązanych z działalnością opodatkowaną VAT. W dniu 21 kwietnia 2009 r. zawarła z Ochotniczą Strażą Pożarną (dalej: OSP) umowę użyczenia rozbudowanej uprzednio remizy. Od tego momentu remiza wykorzystywana jest przez Gminę do celów wykonywania zadań niepodlegających opodatkowaniu (utrzymania porządku publicznego i bezpieczeństwa obywateli oraz ochrony przeciwpożarowej i przeciwpowodziowej). Jednocześnie - jak wynika z umowy użyczenia - remiza może być wynajmowana na rzecz podmiotów zewnętrznych. W takim przypadku OSP, działając w imieniu i na rzecz Gminy, wynajmuje obiekt na imprezy okolicznościowe, w związku z czym OSP jest zobowiązana do pobierania opłat oraz przekazywania ich na konto bankowe Gminy. Ponadto OSP zobligowana jest do przekazywania, do Wydziału Finansowo-Budżetowego Urzędu Miejskiego w K., wniosków o wystawienie faktury VAT, na podstawie których Gmina wystawia na rzecz najemców faktury zawierające kwoty podatku należnego. Od momentu podpisania umowy użyczenia ww. budynku na rzecz OSP, Gmina wykorzystuje go zarówno do wykonywania zadań pozostających poza zakresem opodatkowania (utrzymania porządku publicznego i bezpieczeństwa obywateli oraz ochrony przeciwpożarowej i przeciwpowodziowej), jak i do wykonywania czynności opodatkowanych (najmu/dzierżawy na rzecz podmiotów zewnętrznych).

Gmina nie ma obiektywnej możliwości wyodrębnienia kwot podatku naliczonego w związku z nabyciem towarów i usług w ramach zrealizowanej inwestycji, wobec czego nie ma możliwości bezpośredniego przypisania kwot podatku naliczonego do czynności, w stosunku do których przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego. Ponadto w związku z tym, że budynek wykorzystywany jest do wykonywania czynności opodatkowanych i niepodlegających opodatkowaniu (brak sprzedaży zwolnionej), nie ma możliwości zastosowania proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 2 ustawy.

Rozbudowa remizy była inwestycją stanowiącą ulepszenie środka trwałego w rozumieniu przepisów ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.). Poniesienie wydatków na rozbudowę remizy spowodowało wzrost wartości użytkowej środka trwałego, w stosunku do wartości z dnia przyjęcia go do używania, mierzonej, w szczególności, okresem używania oraz kosztami eksploatacji. Nakłady poniesione na nabycie towarów i usług, w związku z opisaną inwestycją, przekroczyły kwotę 15.000 zł.

Do dnia złożenia wniosku Gmina nie odliczyła podatku wynikającego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług w ramach realizacji przedmiotowej inwestycji. Do dnia podpisania umowy użyczenia wykorzystywała obiekt remizy do celów niezwiązanych z działalnością opodatkowaną, czyli zadań nałożonych ustawą o samorządzie gminnym. Od momentu podpisania umowy użyczenia w dniu 21 kwietnia 2009 r. remiza służy zarówno do wykonywania zadań nałożonych ww. ustawą, jak również do działalności opodatkowanej (np. w formie najmu/dzierżawy budynku lub pomieszczeń).

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy w związku ze zmianą sposobu wykorzystania budynku remizy, która miała miejsce w 2009 r., w wyniku której remiza wykorzystywana jest przez Gminę do wykonywania czynności opodatkowanych VAT, Gminie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z wydatkami na zakup towarów i usług służących rozbudowie remizy?
2. Czy realizacja prawa do odliczenia podatku naliczonego, w stosunku do wydatków dotyczących rozbudowy remizy, nastąpi w oparciu o regulacje zawarte w art. 91 ust. 7 ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku ze zmianą w 2009 r. sposobu korzystania z remizy, w wyniku której budynek jest wykorzystywany do wykonywania czynności opodatkowanych, przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z wydatkami na zakup towarów i usług służących jego rozbudowie.

W odniesieniu do pytania 2 Gmina przedstawiła stanowisko, że realizacja prawa do odliczenia podatku naliczonego, w stosunku do wydatków dotyczących rozbudowy remizy, nastąpi na podstawie regulacji zawartych w art. 91 ust. 7 ustawy o VAT.

Uzasadniając stanowisko do 1 pytania Gmina stwierdziła, że odliczenie podatku naliczonego, w ramach przeprowadzonej rozbudowy remizy jest możliwe, ponieważ od 2009 r. wykorzystuje ją do czynności opodatkowanych (dzierżawy na rzecz podmiotów zewnętrznych). Przywołała treść art. 86 ust. 1 ustawy i zauważyła, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje czynny, zarejestrowany podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem związany jest podatek naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wskazała, że przedstawiona powyżej zasada umożliwia odliczenie podatku z tytułu nabyć towarów i usług wykorzystywanych do działalności opodatkowanej (np. do odpłatnego świadczenia usług dzierżawy), wyklucza natomiast możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, lub w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku. Podniosła, że powyższa zasada jest powszechnie stosowana zarówno w praktyce rozliczeń podatników, jak i w wiążących interpretacjach podatkowych, w tym także odnoszących się do podatników będących jednostkami samorządu terytorialnego, czego przykładem jest interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 6 sierpnia 2012 r. (IPTPP1/443-461/12-5/MH). Gmina zaznaczyła, że prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony przysługuje w odniesieniu do okresu, w którym remiza służy wykonywanym przez nią czynnościom opodatkowanym, czyli okresu po podpisaniu umowy użyczenia, na podstawie której obiekt ten jest wynajmowany przez OSP w imieniu i na rzecz Gminy.

W odniesieniu do sposobu odliczenia podatku naliczonego w związku z rozbudową remizy Gmina stwierdziła, że zastosowanie mają przepisy art. 91 ust. 7 i 7a ustawy. Po zacytowaniu ich treści wskazała, że mając na uwadze regulacje, do których odwołują się zacytowane przepisy należy uznać, że w stosunku do budynku remizy będącego jej własnością, który począwszy od oddania do używania do momentu podpisania umowy użyczenia na rzecz OSP wykorzystywana była do czynności niepodlegających opodatkowaniu, zmiana sposobu wykorzystania (tj. rozpoczęcie wykonywania czynności opodatkowanych) spowodowała powstanie prawa do odliczenia podatku naliczonego w proporcji, w jakiej remiza wykorzystywana była/jest/będzie do celów opodatkowanych w 10-letnim okresie korekty. W konsekwencji, ponieważ inwestycja została oddana do użytkowania i przyjęta na stan środków trwałych w 2008 r., a zmiana sposobu jej użytkowania nastąpiła w 2009 r., Gminie przysługuje prawo do odliczenia 90% podatku naliczonego (nastąpi utrata prawa do proporcjonalnego odliczenia podatku za rok 2008).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych zdarzeń przyszłych uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z powyższego przepisu wynika, że związek zakupów z czynnościami opodatkowanymi jest jednym z podstawowych warunków, które musi spełnić podatnik, aby mógł skorzystać z prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony. Powyższy przepis wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, tj. do czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających temu podatkowi.

Nadmienić należy, że realizacja prawa do odliczenia podatku została obostrzona ograniczeniami ustawowymi wynikającymi z artykułów 88 i 90 ww. ustawy o podatku od towarów i usług oraz obowiązkami dokonywania korekt podatku naliczonego (art. 91 ustawy).

Zgodnie z art. 88 ust. 3a ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy:

1. sprzedaż została udokumentowana fakturami lub fakturami korygującymi:



1. wystawionymi przez podmiot nieistniejący,
2. (uchylona);


2. transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku;
3. (uchylony);
4. wystawione faktury, faktury korygujące lub dokumenty celne:



1. stwierdzają czynności, które nie zostały dokonane - w części dotyczącej tych czynności,
2. podają kwoty niezgodne z rzeczywistością - w części dotyczącej tych pozycji, dla których podane zostały kwoty niezgodne z rzeczywistością,
3. potwierdzają czynności, do których mają zastosowanie przepisy art. 58 i 83 Kodeksu cywilnego - w części dotyczącej tych czynności;


5. faktury, faktury korygujące wystawione przez nabywcę zgodnie z odrębnymi przepisami nie zostały zaakceptowane przez sprzedającego;
6. (uchylony);
7. wystawiono faktury, w których została wykazana kwota podatku w stosunku do czynności opodatkowanych, dla których nie wykazuje się kwoty podatku na fakturze - w części dotyczącej tych czynności.
   

Przepis art. 90 ust. 1 ustawy stanowi, że w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

W myśl ust. 2 powyższego artykułu, jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Na podstawie ust. 3 tego artykułu, proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Według ust. 4 ww. artykułu, proporcję, o której mowa w ust. 3 określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej.

Analiza wyżej cytowanych przepisów art. 90 prowadzi do stwierdzenia, że na podstawie ust. 1 tego artykułu występuje obowiązek wyodrębnienia podatku naliczonego związanego z czynnościami, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje.

W sytuacji, gdy nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot podatku związanego z czynnościami, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do proporcjonalnego rozliczenia podatku naliczonego, zgodnie z art. 90 ust. 2 i następne ustawy.

W kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego, w przypadku wykonywania czynności opodatkowanych i niepodlegających opodatkowaniu wypowiedział się Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale 7 sędziów z dnia 24 października 2011 r. sygn. akt I FPS 9/10 orzekając: „w przypadku podatku naliczonego wynikającego z wydatków związanych tylko z czynnościami opodatkowanymi oraz z czynnościami niepodlegającymi podatkowi (których nie da się jednoznacznie przypisać do jednej z tych kategorii czynności), podatnik nie stosuje odliczenia częściowego wedle proporcji określonej na podstawie art. 90 ust. 3 u.p.t.u., lecz odliczenie pełne. Wartość czynności niepodlegających w ogóle opodatkowaniu nie wchodzi bowiem do sumy wartości obrotów ustalanych dla potrzeb liczenia proporcji sprzedaży. W przypadku gdy podatnik wykonuje wyłącznie czynności opodatkowane oraz czynności niepodlegające podatkowi, nie ma obowiązku stosowania odliczenia częściowego (gdyby ewentualnie chciał ustalać proporcję sprzedaży dla celów odliczenia, to wyniesie ona 100%). Brak jest bowiem – przy braku w ustawie jednoznacznej regulacji tegoż zagadnienia – podstaw do pozbawiania podatnika w ogóle możliwości odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych jednocześnie z czynnościami opodatkowanymi i nieopodatkowanymi, gdyż godziłoby to w zasadę neutralności VAT, poprzez bezpodstawne obciążenie podatnika podatkiem naliczonym wynikającym z tego rodzaju wydatków.”

W myśl postanowień art. 91 ust. 1 ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

Zgodnie z brzmieniem ust. 2 ww. artykułu, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów — w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów — jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej — w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy (art. 91 ust. 3 ustawy).

Artykuł 91 ust. 7 ustawy stanowi, że przepisy art. 91 ust. 1-6 stosuje się odpowiednio, w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się to prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

W myśl ust. 7a powyższego artykułu, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty.

Analiza powołanych wyżej przepisów art. 91 ustawy jednoznacznie wskazuje, że w przypadku zmiany przeznaczenia m.in. środka trwałego, tj. zarówno w sytuacji, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru i dokonał takiego obniżenia, jak również w sytuacji, gdy nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru, podatnik jest obowiązany dokonać korekty podatku.

Podkreślenia wymaga fakt, że zasada dokonywania częściowej i równomiernej korekty w dłuższym okresie (10 lat dla nieruchomości, 5 lat dla pozostałych składników majątku) stosowana przy nabytych towarach o wartości początkowej przekraczającej 15.000 zł zaliczanych do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, podyktowana jest wieloletnim okresem ich użytkowania.

Jednorazowe dokonanie korekty podatku naliczonego przy nabyciu towarów zaliczanych do środków trwałych, których wartość początkowa przekracza ww. kwotę jest możliwe w przypadku, gdy w okresie korekty nastąpiła sprzedaż towaru. Zasada ta obowiązuje również w sytuacji, jeżeli towary i usługi nabyte do wytworzenia środka trwałego, zostały zbyte lub zmieniono ich przeznaczenie przed oddaniem tego środka trwałego do użytkowania.

Przez środki trwałe - w świetle art. 3 ust. 1 pkt 15 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 330 ze zm.) - rozumie się rzeczowe aktywa trwałe i zrównane z nimi, o przewidywanym okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż rok, kompletne, zdatne do użytku i przeznaczone na potrzeby jednostki.

Ze złożonego wniosku wynika, że Gmina jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym wykonuje zadania własne oraz zlecone z zakresu administracji rządowej. W zakresie zadań wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych działa jako podmiot, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT. W ramach działalności Gmina zrealizowała projekt inwestycyjny polegający na rozbudowie remizy strażackiej. Inwestycja została zrealizowana i oddana do użytkowania w 2008 r. Od momentu oddania obiektu do użytkowania, do kwietnia 2009 r., Gmina wykorzystywała ww. budynek do celów niezwiązanych z działalnością opodatkowaną VAT. W dniu 21 kwietnia 2009 r. zawarła z OSP umowę użyczenia remizy. Od tego momentu budynek wykorzystywany jest przez Gminę do celów wykonywania zadań niepodlegających opodatkowaniu oraz opodatkowanych, gdyż OSP, działając w imieniu i na rzecz Gminy, wynajmuje obiekt na imprezy okolicznościowe. OSP pobiera opłaty i przekazuje na konto Gminy, a Gmina wystawia na rzecz najemców faktury VAT. Rozbudowa remizy stanowiła ulepszenie środka trwałego w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych. Nakłady poniesione na nabycie towarów i usług w związku z opisaną inwestycją przekroczyły kwotę 15.000 zł. Do dnia złożenia wniosku Gmina nie odliczyła podatku wynikającego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług w ramach realizacji inwestycji.

Gmina nie ma obiektywnej możliwości wyodrębnienia kwot podatku naliczonego w związku z nabyciem towarów i usług w ramach zrealizowanej inwestycji, wobec czego nie ma możliwości bezpośredniego przypisania kwot podatku naliczonego do czynności, w stosunku do których przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego. Ponadto w związku z tym, że budynek wykorzystywany jest do wykonywania czynności opodatkowanych i niepodlegających opodatkowaniu (brak sprzedaży zwolnionej), nie ma możliwości zastosowania proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 2 ustawy.

Mając na uwadze powyższe oraz zacytowane przepisy prawa należy na wstępie wskazać, że skoro od 2009 r. rozbudowana remiza wykorzystywana jest zarówno do wykonywania czynności opodatkowanych, jak i niepodlegających opodatkowaniu i – jak Gmina wskazała – nie ma obiektywnej możliwości przyporządkowania określonej części wydatków poniesionych na rozbudowę remizy do czynności opodatkowanych, to uwzględniając treść powołanej wyżej uchwały NSA, przysługuje jej prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących zakupy związane z realizacją inwestycji, pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych określonych w art. 88 cyt. ustawy.

Realizacja tego prawa winna nastąpić na zasadach określonych w art. 91 ust. 7a ustawy, poprzez dokonanie korekty w wysokości 1/10 nieodliczonego podatku naliczonego wynikającego z otrzymanych faktur za każdy rok, w którym remiza była/jest/będzie wykorzystywana do czynności opodatkowanych, do upływu 10-letniego okresu korekty. Zatem w opisanej sytuacji korekta może dotyczyć maksymalnie 9/10 kwoty podatku naliczonego.

Należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o przedstawione we wniosku zdarzenia przyszłe, co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy przedstawionych przez Wnioskodawcę zdarzeń przyszłych i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.