Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/1/415-662/13/MZ
z 25 września 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z dnia 25 czerwca 2013 r. (data wpływu do tut. Biura – 26 czerwca 2013 r.), uzupełnionym w dniu 30 sierpnia 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu uzyskanego z tytułu zwrotu kwoty długu wynikającego z udzielonej pożyczki - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 czerwca 2013 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu uzyskanego z tytułu zwrotu kwoty długu wynikającego z udzielonej pożyczki.

Z uwagi na fakt, iż wniosek nie spełniał wymogów formalnych, pismem z dnia 22 sierpnia 2013 r. znak: IBPB II/1/415-662/13/MZ wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono w dniu 30 sierpnia 2013 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Dłużnik Wnioskodawczyni Pan X zmarł 23 października 2012 r. Przed śmiercią, w dniu 21 października 2012 r. sporządzono ustny testament, w którym to testamencie Pan X zobowiązał swoją córkę Panią X – spadkobierczynię, do oddania należnego Wnioskodawczyni długu, w kwocie 30.000 zł. Córka zmarłego (dłużnika Wnioskodawczyni) spełniła wolę ojca i w dniu 21 maja 2013 r. przelała na konto Wnioskodawczyni należną kwotę.

Wnioskodawczyni nie posiada jednak żadnych dokumentów potwierdzających pożyczkę. Z Panem X Wnioskodawczyni była zaprzyjaźniona (nie spokrewniona) i pożyczając mu pieniądze nie wzięła pisemnego potwierdzenia, a tylko ustne zobowiązanie. Ufała mu, co potwierdziło się tym, że zobowiązał swoją córkę do zwrotu długu.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała, iż zmarły - Pan X pożyczył od niej kwotę 30.000 zł. Od kwoty tej strony nie naliczały odsetek ani też żadnej prowizji. Pan X miał zwrócić Wnioskodawczyni tę kwotę, którą Wnioskodawczyni mu pożyczyła. Córka zmarłego – Pani X, wypełniając wolę ojca, zwróciła Wnioskodawczyni kwotę dokładnie pożyczoną.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zwrot długu podlega podatkowi dochodowemu od osób fizycznych?

Wnioskodawczyni uważa, że ponieważ kwota ta nie jest jej przychodem lecz zwrotem pożyczonych pieniędzy, nie podlega ona podatkowi od osób fizycznych. Zdaniem Wnioskodawczyni zwrot długu nie podlega podatkowi dochodowemu od osób fizycznych, jest zwolniony od tego podatku. Dług, czyli jego zwrot, nie jest dochodem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z treści tego przepisu wynika zatem, iż opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę w katalogu zwolnień przedmiotowych ustawy bądź, od których Minister Finansów zaniechał poboru podatku, w drodze rozporządzenia.

Na podstawie art. 11 ust. 1 cytowanej ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Katalog źródeł, do których kwalifikuje się dochód danego rodzaju został wymieniony w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W pkt 9 tegoż przepisu wymieniono jako źródło przychodu - „inne źródła”.

Zgodnie natomiast z art. 20 ust. 1 tej ustawy za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Natomiast jak dowodzi użycie sformułowania „w szczególności”, definicja przychodów z innych źródeł ma charakter przykładowy i otwarty, zatem do tej kategorii należy zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ww. ustawy. Z treści powyższego wynika, iż opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega dochód uzyskiwany w wyniku określonych czynności faktycznych i prawnych, w następstwie których mamy do czynienia z przyrostem mienia. Tak więc podstawą uzyskania przychodów z innych źródeł mogą być tylko takie czynności, w wyniku których następuje po stronie osoby fizycznej przysporzenie majątkowe.

Przez umowę pożyczki w świetle art. 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. Umowa pożyczki może być udzielona nieodpłatnie lub odpłatnie, tj. za oznaczonym wynagrodzeniem w formie odsetek.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, iż Wnioskodawczyni w dniu 21 maja 2013 r. otrzymała od Pani X przelewem na swoje konto kwotę 30.000,00 zł. Kwota ta stanowiła zwrot długu zaciągniętego przez ojca Pani X – Pana X, wynikającego z udzielonej mu przez Wnioskodawczynię pożyczki pieniężnej w wysokości 30 000,00 zł. Umowa pożyczki została zawarta w formie ustnej a strony uzgodniły, iż od ww. kwoty pożyczki nie będą naliczane odsetki ani prowizja. Pan X zmarł w dniu 23 października 2012 r. a w testamencie zobowiązał córkę - Panią X do zwrotu ww. długu. Pani X, wypełniając wolę ojca, zwróciła Wnioskodawczyni jego dług w kwocie dokładnie pożyczonej.

W świetle powyższego należy stwierdzić, iż przedmiotowa pożyczka została przez Wnioskodawczynię udzielona nieodpłatnie. Na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych udzielenie nieoprocentowanej pożyczki przez osobę fizyczną oraz zwrot tej pożyczki są obojętne podatkowo. A zatem cała kwota w wysokości 30.000,00 zł przekazana Wnioskodawczyni przez Panią X tytułem zwrotu długu powstałego w wyniku pożyczki pieniężnej, udzielonej w tej samej wysokości przez Wnioskodawczynię ojcu Pani X, w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie stanowi dla Wnioskodawczyni przychodu podlegającego opodatkowaniu wymienionym podatkiem. Tym samym nie zaistniała okoliczność powodująca powstanie obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych. Po stronie Wnioskodawczyni nie doszło bowiem do żadnego przysporzenia.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Do wniosku Wnioskodawczyni dołączyła plik dokumentów. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do oceny (weryfikacji) dokumentów; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawczynię i jej stanowiskiem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.