Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP1/443-466/13-4/NS
z 27 sierpnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 29 maja 2013 r. (data wpływu 31 maja 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 19 lipca 2013 r. (data wpływu 25 lipca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do skorzystania z ulgi na złe długi w odniesieniu do wierzytelności, które zostały wniesione aportem do Spółki w ramach przedsiębiorstwa spółki z o.o. – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 maja 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do skorzystania z ulgi na złe długi w odniesieniu do wierzytelności, które zostały wniesione aportem do Spółki w ramach przedsiębiorstwa spółki z o.o. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 19 lipca 2013 r. (data wpływu 25 lipca 2013 r.) o dane osoby, która w imieniu Wnioskodawcy złożyła podpis na wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej oraz o wskazanie przedmiotu wniosku.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

X Spółka Akcyjna (dalej: Wnioskodawca lub Spółka) jest podmiotem zajmującym się produkcją stolarki okiennej i drzwiowej. Wnioskodawca jest (i był na moment dokonania korekty) czynnym podatnikiem VAT. W roku 2011 do Spółki został wniesiony aport w postaci przedsiębiorstwa Y Sp. z o.o. NIP (…). Na przedsiębiorstwo składały się m. in. prawa własności ruchomości, prawa wynikające z umów najmu oraz inne prawa zbywalne związane z funkcjonowaniem przedsiębiorstwa, wierzytelności i środki pieniężne, zobowiązania oraz inwestycje w toku związane z funkcjonowaniem przedsiębiorstwa, licencje i prawo do znaku słowno-graficznego. Przedmiotem aportu do Spółki były m. in. wierzytelności przysługujące wnoszącemu aport w postaci przedsiębiorstwa względem C Sp. z o.o. (dalej: Kontrahent C).

Z uwagi na fakt, iż Kontrahent C nie wywiązał się z obowiązku zapłaty należności, Spółka zdecydowała się skorzystać z ulgi na złe długi. Pismem z dnia 18 marca 2013 r. zawiadomiła właściwego naczelnika urzędu skarbowego o dokonaniu korekty podatku należnego wykazanego w deklaracji VAT-7 o kwotę 74.857,25 zł, według poniższej specyfikacji:

1. Faktura z 2011-05-31, VAT 3.330,43 zł,
2. Faktura z 2011-06-30, VAT 9.510,23 zł,
3. Faktura z 2011-06-30, VAT 38.146,34 zł,
4. Faktura z 2011-07-08, VAT 6.396,40 zł,
5. Faktura z 2011-08-19, VAT 5.743,85 zł,
6. Faktura z 2011-12-28, VAT 11.730,00 zł.
   
   

W związku z faktem, iż termin płatności przedmiotowych wierzytelności przypadał w roku 2011, Spółka dokonała korekty VAT należnego na zasadach obowiązujących do dnia 31 grudnia 2012 r.

Kontrahent C jest czynnym podatnikiem podatku VAT (i był nim na moment dokonania korekty) i nie znajduje się w trakcie postępowania upadłościowego i w trakcie likwidacji.

Przedmiotowe należności zostały wykazane jako obrót opodatkowany i podatek należny. Spółka zawiadomiła Kontrahenta C o zamiarze dokonania korekty (posiada potwierdzenie odbioru zawiadomienia), jednak do dnia złożenia niniejszego wniosku nie uregulował on należności w jakikolwiek sposób.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka była uprawniona do zastosowania ulgi na złe długi w odniesieniu do wierzytelności względem Kontrahenta C, wniesionych aportem do Spółki w sytuacji, gdy przedmiotem aportu było przedsiębiorstwo?

Zdaniem Wnioskodawcy, był On uprawniony do zastosowania ulgi na złe długi w odniesieniu do wierzytelności wobec Kontrahenta C, wniesionych w drodze aportu (jako jeden z elementów wnoszonego przedsiębiorstwa).

W pierwszej kolejności Spółka zauważa, iż według art. 89a ust. 1 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym do końca roku 2012, podatnik może skorygować podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, z zastrzeżeniem ust. 2-5. Korekta podatku dotyczy również kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności odpisanej jako nieściągalna lub której nieściągalność została uprawdopodobniona. Nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną w przypadku, gdy wierzytelność nie została uregulowana w ciągu 180 dni od upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Na podstawie ust. 2 powyższego artykułu, przepis ust. 1 stosuje się w przypadku, gdy spełnione są następujące warunki:

1. dostawa towaru lub świadczenie usług jest dokonana na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, niebędącego w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji;
2. wierzytelności zostały uprzednio wykazane w deklaracji jako obrót opodatkowany i podatek należny;
3. wierzyciel i dłużnik na dzień dokonania korekty, o której mowa w ust. 1, są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni;
4. wierzytelności nie zostały zbyte;
5. od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym została wystawiona;
6. wierzyciel zawiadomił dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego ze względu na wystąpienie okoliczności, o których mowa w ust. 1, a dłużnik w ciągu 14 dni od dnia otrzymania zawiadomienia nie uregulował należności w jakiejkolwiek formie.
   
   

W myśl art. 89a ust. 3 ustawy o VAT, korekta podatku należnego może nastąpić w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym upłynął termin określony w ust. 2 pkt 6, nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym wierzyciel uzyskał potwierdzenie odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa ust. 2 pkt 6. Warunkiem dokonania korekty jest uzyskanie przez wierzyciela potwierdzenia odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa ust. 2 pkt 6.

Spółka zwraca uwagę, że w Jej ocenie, wszystkie powyżej wskazane warunki zastosowania ulgi na złe długi zostały spełnione. W szczególności należy wskazać, iż został spełniony warunek braku zbycia wierzytelności. Nie można bowiem uznać, iż wniesienie aportem przedsiębiorstwa, którego składnikiem były przedmiotowe wierzytelności, do Spółki stanowi zbycie wierzytelności, o którym mowa w ust. 2 art. 89a ustawy o VAT.

Wnioskodawca podkreśla, iż zgodnie z art. 93 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm., dalej: Ordynacja podatkowa), osoba prawna zawiązana (powstała) w wyniku łączenia się:

1. osób prawnych,
2. osobowych spółek handlowych,
3. osobowych i kapitałowych spółek handlowych,

– wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki każdej z łączących się osób lub spółek.

W myśl art. 93 § 2 Ordynacji podatkowej, przepis § 1 stosuje się odpowiednio do osoby prawnej łączącej się przez przejęcie:

1. innej osoby prawnej (osób prawnych),
2. osobowej spółki handlowej (osobowych spółek handlowych).
   
   

Natomiast w świetle art. 93a § 1 Ordynacji podatkowej, osoba prawna zawiązana (powstała) w wyniku:

1. przekształcenia innej osoby prawnej,
2. przekształcenia spółki niemającej osobowości prawnej,

– wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki przekształcanej osoby lub spółki.

Zgodnie z treścią art. 93a § 2 Ordynacji podatkowej, powołany wyżej przepis § 1 stosuje się odpowiednio do:

1. osobowej spółki handlowej zawiązanej (powstałej) w wyniku przekształcenia:
   
   1. innej spółki niemającej osobowości prawnej,
      
   2. spółki kapitałowej;
2. spółki niemającej osobowości prawnej, do której osoba fizyczna wniosła na pokrycie udziału wkład w postaci swojego przedsiębiorstwa.
   
   
   

Art. 93c § 1 stanowi z kolei, że osoby prawne przejmujące lub osoby prawne powstałe w wyniku podziału wstępują z dniem podziału lub z dniem wydzielenia, we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki osoby prawnej dzielonej pozostające w związku z przydzielonymi im, w planie podziału, składnikami majątku. Powyższą zasadę stosuje się także, jeżeli majątek przejmowany na skutek podziału, a przy podziale przez wydzielenie – także majątek osoby prawnej dzielonej, stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Brzmienie przytoczonych regulacji implikuje wniosek, iż następstwo prawne polega na przejściu z jednego podmiotu na drugi określonych praw i obowiązków. Jak wskazują organy podatkowe (przykładowo w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 28 maja 2010 r., nr IPPP2-443-136/10-2/KG), w przypadku prawa podatkowego mamy do czynienia z pochodnym nabyciem praw, kiedy to następca prawny nabywa prawa i obowiązki przysługujące jego poprzednikowi prawnemu. Jest to nabycie translatywne, gdyż dotyczy praw poprzednio już istniejących. W prawie podatkowym z reguły ma miejsce następstwo prawne pod tytułem ogólnym (sukcesja uniwersalna), kiedy to mocą jednego zdarzenia prawnego dochodzi do nabycia całego lub części majątku, a nabywca wchodzi zarówno w prawa, jak i w obowiązki swego poprzednika prawnego. Przedmiotem następstwa podatkowego są prawa i obowiązki wynikające z przepisów prawa podatkowego, przy czym według art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej, chodzi tu o prawa i obowiązki wynikające z wszelkich aktów normatywnych prawa podatkowego. W szczególności wstępuje się w prawa i obowiązki poprzednika, jako podatnika, płatnika i inkasenta.

Przez przepisy podatkowe, zgodnie z art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej, należy rozumieć przepisy ustaw podatkowych (ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich), postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych. Przepisy regulujące następstwo prawne stosuje się także do praw i obowiązków wynikających z decyzji wydanych na podstawie prawa podatkowego (art. 93d Ordynacji podatkowej). Ustawodawca ograniczył stosowanie art. 93-93d Ordynacji podatkowej tylko do przypadków, gdy odrębne ustawy, umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz inne ratyfikowane umowy międzynarodowe, których stroną jest Polska, nie stanowią inaczej (art. 93e Ordynacji podatkowej). Jako zasadę przyjęto w związku z tym przejęcie wszelkich praw i obowiązków wynikających z przepisów podatkowych i decyzji wydanych na podstawie tych przepisów przez następcę prawnego, a jako wyjątek – brak takiego następstwa bądź jego odmienny zakres. Odstępstwa od zasady szerokiego ujęcia następstwa prawnego muszą wprost wynikać z odrębnych ustaw czy ratyfikowanych umów międzynarodowych (tak wskazano m. in. w wyroku NSA z dnia 27 lutego 2013 r., sygn. akt II FSK 1385/11).

Spółka podkreśla, że w przypadku wniesienia aportem przedsiębiorstwa, jego nabywca traktowany jest jako następca prawny podatnika dokonującego zbycia. W takiej sytuacji dochodzi do sukcesji prawnopodatkowej, następuje przeniesienie na nabywcę zasad dotyczących opodatkowania VAT w odniesieniu do czynności związanych z nabytym mieniem na warunkach identycznych, jakie obowiązywały zbywcę, gdyby do zbycia nie doszło. W konsekwencji podatnik, który nabył przedsiębiorstwo i nadal je prowadzi może korzystać z uprawnień służących zbywcy tego przedsiębiorstwa (tak np. wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 13 marca 2012 r., sygn. akt I SA/Wr 1767/11).

Z powyższych względów, w ocenie Spółki, w przedstawionym stanie faktycznym mamy do czynienia z sukcesją praw i obowiązków podatkowych, i Wnioskodawcy, jako następcy prawnemu podmiotu, który wniósł aport w postaci przedsiębiorstwa (którego składnikiem były wierzytelności względem Kontrahenta C) do Spółki, będzie przysługiwało wynikające z art. 89a ustawy o VAT prawo do korekty podatku VAT należnego z tytułu dostawy towarów w przypadku wierzytelności względem Kontrahenta C, które okazały się nieściągalne, a które zostały przez Wnioskodawcę uzyskane w drodze wniesienia do Spółki aportu w postaci przedsiębiorstwa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Na wstępie należy wskazać, iż z uwagi na moment zaistnienia opisanych zdarzeń niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o stan prawny obowiązujący do dnia 31 grudnia 2012 r.

Zasady rozliczenia podatku w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności zostały określone w przepisach art. 89a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą.

Zgodnie z art. 89a ust. 1 ustawy, podatnik może skorygować podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, z zastrzeżeniem ust. 2-5. Korekta podatku dotyczy również kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności odpisanej jako nieściągalna lub której nieściągalność została uprawdopodobniona.

Nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną w przypadku, gdy wierzytelność nie została uregulowana w ciągu 180 dni od upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze (art. 89a ust. 1a ustawy).

Na podstawie art. 89a ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się w przypadku, gdy spełnione są następujące warunki:

1. dostawa towaru lub świadczenie usług jest dokonana na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, niebędącego w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji;
2. wierzytelności zostały uprzednio wykazane w deklaracji jako obrót opodatkowany i podatek należny;
3. wierzyciel i dłużnik na dzień dokonania korekty, o której mowa w ust. 1, są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni;
4. wierzytelności nie zostały zbyte;
5. od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym została wystawiona;
6. wierzyciel zawiadomił dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego ze względu na wystąpienie okoliczności, o których mowa w ust. 1, a dłużnik w ciągu 14 dni od dnia otrzymania zawiadomienia nie uregulował należności w jakiejkolwiek formie.
   
   

Wobec powyższego, aby podatnik mógł dokonać korekty określonej w art. 89a ust. 1, warunki określone w art. 89a ust. 2 ustawy, muszą być spełnione łącznie.

Jak stanowi art. 89a ust. 3 ustawy, korekta podatku należnego może nastąpić w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym upłynął termin określony w ust. 2 pkt 6, nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym wierzyciel uzyskał potwierdzenie odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa w ust. 2 pkt 6. Warunkiem dokonania korekty jest uzyskanie przez wierzyciela potwierdzenia odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa w ust. 2 pkt 6.

Według art. 89a ust. 4 ustawy, w przypadku gdy po dokonaniu korekty określonej w ust. 1 należność została uregulowana w jakiejkolwiek formie, podatnik, o którym mowa w ust. 1, obowiązany jest zwiększyć podatek należny w rozliczeniu za okres, w którym należność została uregulowana. W przypadku częściowego uregulowania należności podatek należny zwiększa się w odniesieniu do tej części.

Na mocy art. 89a ust. 5 ustawy, podatnik obowiązany jest wraz z deklaracją podatkową, w której dokonuje korekty podatku należnego określonej w ust. 1, zawiadomić o korekcie, o której mowa w ust. 1, właściwy dla podatnika urząd skarbowy wraz z podaniem kwot korekty podatku należnego.

Ponadto, w myśl ust. 6 ww. przepisu, podatnik w ciągu 7 dni od dnia dokonania korekty podatku należnego wymienionej w ust. 1 obowiązany jest również zawiadomić dłużnika o tej czynności. Kopia zawiadomienia jest przesyłana do właściwego dla podatnika urzędu skarbowego.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawca jest podmiotem zajmującym się produkcją stolarki okiennej i drzwiowej. Wnioskodawca jest (i był na moment dokonania korekty) czynnym podatnikiem VAT. W roku 2011 do Spółki został wniesiony aport w postaci przedsiębiorstwa spółki z o.o. Na przedsiębiorstwo składały się m. in. prawa własności ruchomości, prawa wynikające z umów najmu oraz inne prawa zbywalne związane z funkcjonowaniem przedsiębiorstwa, wierzytelności i środki pieniężne, zobowiązania oraz inwestycje w toku związane z funkcjonowaniem przedsiębiorstwa, licencje i prawo do znaku słowno-graficznego. Przedmiotem aportu do Spółki były m. in. wierzytelności przysługujące wnoszącemu aport w postaci przedsiębiorstwa względem Kontrahenta C. Z uwagi na fakt, że Kontrahent C nie wywiązał się z obowiązku zapłaty należności, Spółka zdecydowała się skorzystać z ulgi na złe długi. Pismem z dnia 18 marca 2013 r. zawiadomiła właściwego naczelnika urzędu skarbowego o dokonaniu korekty podatku należnego wykazanego w deklaracji VAT-7 o kwotę 74.857,25 zł, według poniższej specyfikacji:

1. Faktura z 2011-05-31, VAT 3.330,43 zł,
2. Faktura z 2011-06-30, VAT 9.510,23 zł,
3. Faktura z 2011-06-30, VAT 38.146,34 zł,
4. Faktura z 2011-07-08, VAT 6.396,40 zł,
5. Faktura z 2011-08-19, VAT 5.743,85 zł,
6. Faktura z 2011-12-28, VAT 11.730,00 zł.
   
   

W związku z faktem, iż termin płatności przedmiotowych wierzytelności przypadał w roku 2011, Spółka dokonała korekty VAT należnego na zasadach obowiązujących do dnia 31 grudnia 2012 r. Kontrahent C jest czynnym podatnikiem podatku VAT (i był nim na moment dokonania korekty) i nie znajduje się w trakcie postępowania upadłościowego i w trakcie likwidacji. Przedmiotowe należności zostały wykazane jako obrót opodatkowany i podatek należny. Spółka zawiadomiła Kontrahenta C o zamiarze dokonania korekty (posiada potwierdzenie odbioru zawiadomienia), jednak do dnia złożenia niniejszego wniosku nie uregulował on należności w jakikolwiek sposób.

Należy wskazać, że następstwo prawne, polega na przejściu z jednego podmiotu na drugi określonych praw i obowiązków. W przypadku prawa podatkowego mamy do czynienia z pochodnym nabyciem praw, kiedy to następca prawny nabywa prawa i obowiązki przysługujące jego poprzednikowi prawnemu. Jest to nabycie translatywne, gdyż dotyczy praw poprzednio już istniejących. W prawie podatkowym z reguły ma miejsce następstwo prawne pod tytułem ogólnym (sukcesja uniwersalna), kiedy to mocą jednego zdarzenia prawnego dochodzi do nabycia całego lub części majątku, a nabywca wchodzi zarówno w prawa, jak i w obowiązki swego poprzednika prawnego.

Zagadnienie sukcesji podatkowej w polskim prawie regulują przepisy zawarte w art. 93-93e ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.). W przepisach tych ustawodawca przedstawił katalog sytuacji, w których zachodzi sukcesja podatkowa, tj. sukcesja praw i obowiązków następców prawnych oraz podmiotów przekształcanych.

Jak wynika z art. 93 § 1 ww. ustawy, osoba prawna zawiązana (powstała) w wyniku łączenia się:

1. osób prawnych,
2. osobowych spółek handlowych,
3. osobowych i kapitałowych spółek handlowych

– wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki każdej z łączących się osób lub spółek.

W oparciu o art. 93 § 2 cyt. ustawy, przepis § 1 stosuje się odpowiednio do osoby prawnej łączącej się przez przejęcie:

1. innej osoby prawnej (osób prawnych);
2. osobowej spółki handlowej (osobowych spółek handlowych).
   
   

Stosownie do art. 93a § 1 powołanej ustawy, osoba prawna zawiązana (powstała) w wyniku:

1. przekształcenia innej osoby prawnej,
2. przekształcenia spółki niemającej osobowości prawnej

– wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki przekształcanej osoby lub spółki.

Na podstawie § 2 tego przepisu, przepis § 1 stosuje się odpowiednio do:

1. osobowej spółki handlowej zawiązanej (powstałej) w wyniku przekształcenia:
   
   1. innej spółki niemającej osobowości prawnej,
      
   2. spółki kapitałowej,
2. spółki niemającej osobowości prawnej, do której osoba fizyczna wniosła na pokrycie udziału wkład w postaci swojego przedsiębiorstwa.
   
   

Przepis art. 93 i art. 93a stosuje się odpowiednio do łączenia się i przekształceń samorządowych zakładów budżetowych (art. 93b tej ustawy).

W myśl art. 93c § 1 wskazanej ustawy, osoby prawne przejmujące lub osoby prawne powstałe w wyniku podziału wstępują, z dniem podziału lub z dniem wydzielenia, we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki osoby prawnej dzielonej pozostające w związku z przydzielonymi im, w planie podziału, składnikami majątku.

Przepis § 1 stosuje się, jeżeli majątek przejmowany na skutek podziału, a przy podziale przez wydzielenie – także majątek osoby prawnej dzielonej, stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa (art. 93c § 2 ww. ustawy).

Zgodnie natomiast z art. 93e cyt. ustawy, przepisy art. 93-93d stosuje się w zakresie, w jakim odrębne ustawy, umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz inne ratyfikowane umowy międzynarodowe, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, nie stanowią inaczej.

Określona wyżej cytowanymi przepisami Ordynacji podatkowej sukcesja jest sukcesją uniwersalną, co oznacza, że następca prawny wstępuje we wszystkie (z uwzględnieniem postanowień art. 93e Ordynacji podatkowej) przewidziane przepisami prawa podatkowego prawa i obowiązki podatnika.

Wobec powyższego należy stwierdzić, iż powołane wyżej regulacje nie mają zastosowania do przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego. Wniesienie aportem przedsiębiorstwa spółki z o.o. do spółki akcyjnej, nie powoduje sukcesji podatkowej w zakresie podatku od towarów i usług.

Sukcesja podatkowa polega na przejściu praw i obowiązków na następcę prawnego lub podmiot przekształcony. Sukcesja podatkowa możliwa jest jedynie w sytuacjach wprost wskazanych w Ordynacji podatkowej. Ordynacja podatkowa wiąże powstanie sukcesji podatkowej z łączeniem się przedsiębiorstw, przejęciem, przekształceniem oraz podziałem przez wydzielenie.

Oznacza to, że wniesienie przez spółkę aportu w postaci przedsiębiorstwa nie mieści się w żadnym ze zdarzeń wymienionych w przepisach Ordynacji podatkowej, dlatego nie występuje w tym przypadku sukcesja podatkowa.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony stan faktyczny sprawy należy stwierdzić, że Wnioskodawca nie był uprawniony do zastosowania ulgi na złe długi w odniesieniu do wierzytelności względem Kontrahenta C, wniesionych do Spółki aportem w ramach przedsiębiorstwa spółki z o.o., gdyż w niniejszej sytuacji nie doszło do sukcesji podatkowej w zakresie podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.