Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/2/423-883/10/PK
z 1 października 2010 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 czerwca 2010r. (data wpływu do tut. BKIP 2 lipca 2010r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie określenia wpływu różnic kursowych na wartość początkową środka trwałego - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 lipca 2010r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie określenia wpływu różnic kursowych na wartość początkową środka trwałego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka prowadząc działalność gospodarczą zamierza nabywać środki trwałe dokonując płatności w walucie obcej. Na dzień oddania środka trwałego do użytkowania Spółka zamierza korygować cenę nabycia tego środka zarówno o różnice kursowe zrealizowane (które powstaną w wyniku różnych kursów walut pomiędzy dniem zaksięgowania zobowiązania a jego zapłatą) jak i niezrealizowane (które powstaną w wyniku różnych kursów walut między dniem zaksięgowania a wyceną zobowiązań niezapłaconych na dzień oddania środka trwałego do użytkowania po kursie NBP z dnia przyjęcia środka do eksploatacji).

Tak ustalane różnice kursowe będą korygowały wartość początkową bilansową i podatkową środka trwałego.

Spółka ustala różnice kursowe na podstawie art. 15a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy różnice kursowe naliczone na dzień przekazania środka trwałego do używania, jeśli nie nastąpiła ich faktyczna realizacja, korygują wartość środka trwałego przekazanego do używania?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 16g ust. 5 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm., dalej u.p.d.o.p.), cenę nabycia, o której mowa w ust. 3, oraz koszt wytworzenia, o którym mowa w ust. 4, koryguje się o różnice kursowe, naliczone do dnia przekazania do używania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

Zgodnie z art. 9b ust. 1 u.p.d.o.p. od 1 stycznia 2007r. podatnicy mogą ustalać różnice kursowe albo na podstawie art. 15a u.p.d.o.p. (podatkowa metoda ustalania różnic kursowych) albo na podstawie ustawy o rachunkowości (bilansowa metoda ustalania różnic kursowych). W przypadku stosowania pierwszej z wymienionych metod, różnice kursowe powstają, jeżeli pomiędzy dniem zarachowania przychodu, kosztu, wpływu pieniądza lub udzielenia, bądź otrzymania kredytu/pożyczki wyrażonych w walucie obcej, a dniem odpowiednio otrzymania przychodu, poniesienia kosztu, wypływu środków pieniężnych lub zwrotu bądź spłaty kredytu/pożyczki występują różne kursy walut. W konsekwencji podatnicy mogą uwzględniać dla celów podatkowych jedynie zrealizowane różnice kursowe. Natomiast metoda bilansowa pozwala na uwzględnianie dla celów podatkowych także niezrealizowanych różnic kursowych.

W związku z tym należy zastanowić się nad wzajemną relacją między art. 9b ust. 1 w zw. z art. 15a u.p.d.o.p. oraz art. 16g ust. 5 u.p.d.o.p.

Zdaniem Spółki, ustawodawca w art. 16g ust. 5 u.p.d.o.p. uregulował wyjątek od zasady kasowego rozpoznawania różnic kursowych dla celów podatku dochodowego.

Przede wszystkim należy zwrócić uwagę na fakt, iż ustawodawca w art. 16g ust. 5 u.p.d.o.p. posłużył się pojęciem „naliczenia” różnic kursowych. Pojęcie to nie jest na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zdefiniowane, nie jest także pojęciem specyficznie prawnym. W konsekwencji, dokonując jego wykładni językowej, należy odwołać się do potocznego znaczenia tego pojęcia. Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN (http://sjp.pwn.pl) „naliczyć” oznacza „policzyć coś, przyjmując jakąś wartość za podstawę”. Z definicji tej wynika, iż dla czynności naliczenia nie jest istotne dokonanie czynności faktycznych (np. faktyczne dokonanie płatności).

W związku z powyższym pojęcie naliczonych różnic kursowych należy wiązać z czynnością techniczną i uznać, iż pojęciem tym objęte są nie tylko zrealizowane różnice kursowe, ale także różnice kursowe zarachowane do dnia oddania środka trwałego do użytkowania.

Zdaniem organów podatkowych, w związku ze zmianą przepisów dotyczących rozliczania różnic kursowych od 1 stycznia 2007r. zmianie powinna ulec także interpretacja art. 16g ust. 5 u.p.d.o.p. Jednakże takie stanowisko należy uznać za błędne przede wszystkim z uwagi na fakt, iż sam art. 16g ust. 5 u.p.d.o.p. nie został znowelizowany. Ponadto warto podkreślić, iż również w poprzednim stanie prawnym dla celów podatku dochodowego podatnicy mogli uwzględniać jedynie różnice kursowe zrealizowane (art. 12 ust. 2a u.p.d.o.p. oraz art. 15 ust. 1a u.p.d.o.p.), co nie miało wpływu na sposób interpretacji art. 16g ust. 5 u.p.d.o.p. Podobne stanowisko zajął także m.in. Drugi Mazowiecki Urząd Skarbowy w Warszawie w interpretacji z dn. 11 września 2006r. (sygn. 1472/ROP1/423-206-276/06/AJ) oraz Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z dn. 9 stycznia 2009r. (sygn. IBPB3/423-935/08/CzP).

Reasumując, zdaniem Spółki należy uznać, iż przy korekcie wartości początkowej środków trwałych o różnice kursowe nie ma znaczenia fakt, czy są one zrealizowane, czy też tylko zarachowane, co stanowi odstępstwo od ogólnej zasady kasowej przy rozpoznawaniu różnic kursowych dla celów podatkowych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm., określanej w dalszej części skrótem „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne służą do osiągania przychodów przez wiele lat, w związku z czym ustawodawca zdecydował, że wydatki z nimi związane powinny być również rozliczane w dłuższym okresie czasu. Z uwagi na powyższe kosztem uzyskania przychodów jest ich zużycie mierzone amortyzacją, czyli odpisami amortyzacyjnymi, dokonywanymi wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m tej ustawy, z uwzględnieniem art. 16 (art. 15 ust. 6 updop).

W związku z tym, że odpisów amortyzacyjnych podatnicy dokonują od wartości początkowej poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, niezbędne jest prawidłowe określenie tych wartości. Wartość początkowa składnika majątku podlegającego amortyzacji powinna zostać określona na dzień jego przekazania do używania. Do tego też dnia najpóźniej nastąpić powinno wprowadzenie tego składnika do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Późniejsza zmiana wartości początkowej może nastąpić w następstwie okoliczności wskazanych w ustawie (ulepszenie, aktualizacja wyceny, trwałe odłączenie części składowej lub peryferyjnej) lub innej koniecznej korekty tej wartości.

Na mocy art. 16g ust. 1 pkt 1 updop za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, uważa się w razie odpłatnego nabycia cenę ich nabycia.

Stosownie do art. 16g ust. 3 updop, za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

W myśl art. 16g ust. 5 updop, cenę nabycia, o której mowa w ust. 3, (…), koryguje się o różnice kursowe, naliczone do dnia przekazania do używania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

Różnice kursowe naliczane są w chwili ich realizacji, tj. w dniu zapłaty zobowiązania w walucie obcej, gdy kurs waluty z tego dnia jest różny od kursu z dnia zarachowania kosztu.

Reasumując, w oparciu o przywołane przepisy prawa należy stwierdzić, iż wartość środka trwałego winna być skorygowana wyłącznie o różnice kursowe zrealizowane do dnia przekazania środka trwałego do używania, natomiast nie mają wpływu na cenę nabycia środka trwałego różnice kursowe statystyczne, niezrealizowane.

Tym samym nie można się zgodzić ze stanowiskiem Spółki, iż przepis art. 16 ust. 5 updop modyfikuje zasadę kasowego rozliczenia różnic kursowych wyznaczoną w art. 15a updop.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powoływanych we wniosku interpretacji stwierdzić należy, że zostały wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego interpretację.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.